Martraðakennd vika í blokkinni

Ég á bágt með þegar fólk sýnir ekki af sér samhyggð.

Kona á efstu hæð í blokkinni sem ég bý í keypti nýja þvottavél. Sú ákvörðun átti eftir að hafa afleiðingar því konan tók ekki einhverja klossa af svo að vélin hoppaði og skoppaði og sleit kaldavatnslögn með þeim afleiðingum að vatn flæddi um íbúðina, gussaðist niður stigaganginn og niður í íbúðina fyrir neðan. 

Konan hafði farið út og var ekki heima þegar þetta gerðist seint á sunnudagskvöldið. Kl. 22:22 var dinglað og allt í uppnámi.

Svona hófst vikan. Blessuð konan og vinkona mín sem á heima fyrir ofan mig og fyrir neðan konuna með þvottavélina þurfti að flytja út með fjölskyldunni sinni vegna þessa á stórafmælinu sínu. Þau eru núna að glíma við vatnstjón eins og við.

Vikan hófst sem sagt á því að karlmennirnir í stigaganginum voru að moka vatni fram á nótt. Menn frá Afltak voru að kasta niður parketi og gólfefni af efstu hæðinni allan mánudaginn.

Viftur voru settar af stað og hafðar í gangi allan sólarhringinn. 

Ég spyr, hvar er afsökunarbeiðni og samhyggðin frá þvottavélakaupandanum sem er jafnframt formaður húsfélagsins? Hún býr ekki hérna lengur heldur rekur gistiheimili í íbúðinni sinni. Það að fimm manna fjölskylda hafi þurft að flytja akút út virðist ekki hreyfa við henni. Á engan hátt. Hún hefur bara ekki talað við þau eftir því sem ég best veit.

Gærdagurinn (miðvikudagur) var verulega erfiður þar sem píparar voru að bora allan daginn, meðal annars í okkar íbúð. Það var reyndar þessu ótengt.

Ég er ekki gerð fyrir svona læti. Þar fyrir utan var fullt tungl og Merkúr í retrogade, ég með PMS og er náttúrulega HSP með OCD. Hafði líka ekki sofið vel.

Núna er vatn enn að seytla í steypunni. Ég finn það á lyktinni. Inni í svefnherberginu. Það er komin fúkkalykt inn í svefnherbergin okkar og mér líður ekki lengur vel heima hjá mér.

Ekki gott.

Ég veit að þetta er með öllu húmorslaus pistill vikunnar en því miður. Húsfreyjan er í uppnámi.

Markmið vikunnar var: ekki hugmynd, allt á floti.

Hápunktur vikunnar: þegar Svanur stóð sig eins og hetja og fór beint í vatnslekamálið. 

Lágpunktur vikunnar: þegar ég hvæsti á saklausan pípara HVENÆR FARIÐI án þess að segja orð á undan og var eins og samanherpt grátt þrumuský í framan.

Nei sko. Ég er að lesa um samhyggð í bók mánaðarins Bókin um gleðina þar sem Dalai Lama og Desmond Tutu erkibiskup er fylgt eftir. Samhyggð skiptir öllu máli samkvæmt þessari ágætu bók.

Held að ég hafi náð að koma þvottavélakonunni í skilning með líðan mína áðan þegar ég drap hana næstum með augnaráðinu einu saman. Einhvers konar steypulykt er komin inn í svefnherbergið mitt og mig langar ekki að sofa heima hjá mér. Ég sendi henni líka reiðipóst um kvöldið. Ég veit, ekki mín fínasta stund.

Þvottavélakonan hefur ekki beðið neinn afsökunar af gáleysi sínu. Henni virðist vera slétt sama. Heyrst hefur að hún er með parketprufur þar sem ætlar að gera upp íbúðina í leiðinni. Taka Pollyönnu á þetta. Á Facebook síðunni sinni virðist vera að hún hafi meiri samúð með hvölum en nágrönnum sínum. Var ég búin að minnast á að fimm manna fjölskylda þurfti að flytja akút út?

Allavega, namaste eða eitthvað. 

p.s. auðvitað bað ég píparann afsökunar, er ekki alveg búin að vera eingöngu í gremjunni alla þessa viku. Bara 99%.