Gleðibankinn

Tíminn líður hratt á gervihnatta öld
Hraðar sérhvern dag, hraðar sérhvert kvöld
Ertu stundum hugsandi yfir öllum gulu miðunum
Þú tekur kannski of mikið út úr Gleðibankanum

Hertu upp huga þinn, hnýttu allt í hnút
Leggur ekkert inn, tekur bara út
Syndir þínar sem þú aldrei drýgðir sitja í þankanum
Óútleystur tékki í Gleðibankanum

Þú skalt syngja lítið lag
Um lífsgleðina sjálfa í brjósti þér
Og láttu heyra að þú eigir litið gleðihús
Kósi lítið lag, sem gæti gripið mig og hvern sem er
Þú leggur ekki in í Gleðibankann tóman blús

Þú skalt syngja lítið lag
Um lífsgleðina sjálfa í brjósti þér
Og láttu heyra að þú eigir litið gleðihús
Kósi lítið lag, sem gæti gripið mig og hvern sem er
Þú leggur ekki in í Gleðibankann tóman blús

Hertu upp huga þinn, hnýttu allt i hnút
Leggur ekkert inn, tekur bara út
Syndir þínar sem þú aldrei drýgðir sitja í þankanum
Óútleystur tékki í Gleðibankanum

Þú skalt syngja lítið lag
Um lífsgleðina sjálfa í brjósti þér
Og láttu heyra að þú eigir litið gleðihús
Kósi lítið lag, sem gæti gripið mig og hvern sem er
Þú leggur ekki in í Gleðibankann tóman blús

Flytjandi: Icy
Lag: Magnús Eiríksson
Texti: Magnús Eiríksson

Stolt

Í gær klökknaði ég af stolti.

Afrakstur allra minna stunda inn á heimilinu, að rækta börnin mín, halda öllu í föstum skorðum, alltaf kvöldmatur, stöðugleiki, foreldrar sem eru alltaf til staðar, allt mitt. 

Var nú samt vælandi á blusky yfir að það hafi nú ekki beinlínis verið ákvörðun að eignast þrjú börn á fimm ára fresti með þeirri afleiðingu að vera að fara á leiksýningu í Hlíðaskóla í þúsundasta skiptið. Dóttir mín Guðrún Halla (11 ára) kom, sá og sigraði kvöldið og hjartað mitt með stórkostlegri frammistöðu á leiksýningunni. Stjarna kvöldsins. Nokkrir einsöngvar og kunni línur sinna og annarra upp á 10. 

Þurfti á þessu að halda. Árangur. Afrakstur alls þess sem ég geri alla daga. Börnin alltaf í fyrsta sætið. Er eiginlega alltaf heima. Til staðar. 

Allavegana, er búin að vera með endæmum þreytt og kulnuð þessa vikuna. Vantar sárlega að komast í burt, bara eitthvert þar sem er náttúra og sól og yoga og hugleiðslur og ylur og hlýja. Inni sem úti. 

Hápunktur vikunnar var klárlega í gærkvöldi þegar ég rifnaði næstum því af stolti yfir dóttur minni. 

Lágpunktur vikunnar var kannski líka í gær þegar ég var svo utan við mig að ég gleymdi að taka með vinnubuxurnar í nuddið og var bara í buxunum sem ég er alltaf í. Fattaði þegar ég var komin út í bíl eftir vinnuna að ég var ennþá með nuddbeltið með olíunni um mig miðja. Flæktist aðeins fyrir í akstrinum en reddaðist nú. 

Verkefni vikunnar.. tja. Það er bara of mikið í gangi bæði í hausnum mínum og í lífinu sjálfu að ég geri það sem þarf að gerast hverju sinni og læt þar við sitja. Verkefni vikunnar var einhvers lúxus sem ég hafði fyrir Mími. Til allrar hamingju eru bara tveir kennsludagar eftir í desember. 

Social vikunnar er heldur betur í kvöld. Pubquiz með pírötum og Vikan með Gilla Malla. Vúhú!

Namaste.

 

Namaste

Er búin að fá óvenju mörg hrós fyrir vinnuna mína þessa vikuna. 

Ok, bara tvö. En mjög sterk tvö. Er svo þakklát fyrir að hafa fundið minn tilgang. Mitt dharma. Það er gefandi að gefa. 

Vikan er búin að vera snarbiluð. Í gær var ég með of marga bolta á lofti. Sem sagt ólaunuðu heimilisverkin sem gerast ekki nema ég geri þau (1) Nuddið (2) þar sem ég fór heim á milli kúnna til að sinna Grjótavík ehf. (3) en þar er ég að setja inn í excel skjal vörubílaakstur í fyrirtæki mannsins míns. Byrjaði samt daginn á Mímis vinnunni (4) þar sem ég er að búa til að verkefni fyrir nemendurnar að vinna í tímanum. Ok, þetta eru bara fjórir en ég var næstum búin að missa þá alla í gærmorgun þegar fáránlegur hlutur gerðist einmitt þegar ég var að vakna. 

Guðrún Halla var að gera boozt í morgunmat en allt fór úrskeiðis þegar hún var að taka botninn úr og málmhlutir fóru að fljúga í allar áttir. Þetta fór vel og hún er OK en þetta hefði getað farið miklu verr og það sat í mér til hádegis allavegana. 

Í dag þarf ég að fara yfir þau myndbönd sem ég ætla að sýna á mánudaginn í Mími. Sum þeirra eru orðin ansi gömul. Þarf aðeins að upgrada.

Er annars bara afskaplega glöð að það er komin flöskudagur (djók, ekki djók) Það er orðið að hefð hjá mér að fá mér rauðvínsglas um kl 17 á föstudögum. Það gerir húsverkin aðeins skemmtilegri. Búin að komast að því að ef ég er með þunglyndi þá eru þau rótin. 

Namaste. Ljósið í mér sér ljósið í þér.

  

Don´t worry be happy now

Veit að Tiktok er ekki áreiðanlegur miðill. 

Sem betur fer er ég minna að skrolla á þeim miðli en ég var sem er gott. Það var samt gella þarna sem hitti naglann á höfuðið þegar hún fyllyrti að samkvæmt rannsóknum væri það einungis í 3% tilfella sem áhyggjur hefðu rétt á sér, þ.e.a.s. þær raungerðust. Eins eru skilaboð deyjandi fólks oft að 98% prósent áhyggja þeirra var óþarfi.

Auðvitað reddaðist síðasta helgi og allt fór á besta veg. Endaði með því að ég fór bara á Skálmöld á föstudagskvöldið. Það var ÆÐI og ég skemmti mér konunglega. Svo gott að hitta Sunnevu líka. Svíþjóðar Sunnevuna mína sem býr í Gautaborg. Sem betur fer fór Guðrún Halla ekki á handboltamótið. Finn að ég er ekki hlynnt því að neinn eigi að vera mættur 08:50 á laugardagsmorgni á Selfoss. Sérstaklega ekki þegar það er hálka úti og það þarf að fara niður kambana fyrir ofan Hveragerði. Þekkjandi mína fjölskyldu þá myndum við vera sein því þetta er alltof snemma fyrir okkur og einhvers konar stresskeyrsla er eitthvað sem ég legg blátt bann við. 

Skírnin var fín. Passaði að vera ekki þunn því núna er ég oftast þunn á morgnana um helgar. Sá prestinn minn sem skírði öll börnin mín og gifti mig. Réð ekki við mig og faðmaði hana því ég veit að hún er veik. Dauðsá svo eftir því þegar ég sá að hún setti á sig grímu eftir athöfnina. Ok, ég sá að hún var með grímu fyrir athöfnina líka en ég réð ekki við mig. Leið eins og asna eftir á. Mikið vona ég að hún eigi eftir að pluma sig og vera heil heilsu.

Vikan var alls konar. Er orðin verulega þreytt á umgengni fólksins míns. Þunglyndissvipurinn festist á mig þegar ég var í einhverja klukkutíma að sinna heimilisverkum á mánudaginn. Íbúðin er samt ekki góð. Langt frá því. Er á bömmer yfir að hafa klúðrað monsterunni minni. Umpottaði hana og setti í of stóran pott. Ég kann ekkert að umpotta:/ Hitti svo Sunnevu mína aftur í bæjarferð sem var auðvitað frábært. Alheimurinn hefur stórkostlegan húmor. Hann frétti að mér leiddist og sturtaði því á mig verkefnum að því marki að mér leið illa í gær. Fann að ég mátti ekki við meiru í gær. Það var auðvitað stórkostlegur bömmer að Trump var kosinn aftur. Fann fyrir miklum leiða frá fólki, bæði Könum og öðrum. Því miður er ég dottin í að lesa fréttir aftur. Það er ekki alltaf gott.

Verkefni vikunnar: HAHA, þau voru nokkur. Er að undirbúa kennsluna í Mími, Svanur kom með vörubílaaksturinn einmitt núna sem ég er að slá inn í skjalið góða, á eftir að ganga frá noona dæminu, ef ég ætla að vera þar þarf það að vera í dag sem ég skuldbind mig, ég á eftir að senda bókaranum mínum yfirlit yfir október, það er komið nýtt aðgangsdæmi í Mími (microsoft office 365) sem ég er ekki örugg með og blablabla. Einmitt núna hef ég nóg á minni könnu. Finn að það verður þannig út árið en hvað árið 2025 ber í skauti sér.. Verður eitthvað spennandi og nýtt.

Hápunktur vikunnar var þegar ég fór með Sunnevu í Pönksafn Íslands á gamla núllinu í Bankastræti. Það var mood. 

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar þunglyndissvipurinn festist á mig og ég gerði mér grein fyrir að mér myndi ekki einu sinni líða vel í nýrri vinnu vitandi af öllum húsverkunum á þessu heimili sem enginn sinnir nema ég. 

Social vikunnar var faktiskt bæjarferðin með Svíþjóðar Sunnevu vinkonu. Hún segir oft þetta orð: faktiskt. Eitthvað sænskt geri ég ráð fyrir. 

Allavegana, þessi pistill er nú næstum eins og kæri sáli. Er að bíða eftir því að einhvern föstudaginn vakni ég með ljóð á reiðum höndum í stað upptalningu á vikunni sem var að líða. 

Góðar stundir,

Namaste.

Skrýtið, skrýtnara, skrýtnast

 Aldurinn maður. Aldurinn.

Þetta er svo skrýtið. Ég er eiginlega alltaf jafn hlessa þegar ég horfi á lappirnar mínar þegar ég sit á klósettinu. Húðin á lærunum er lausari, það eru komin einhvers konar æðaslit rétt hjá hnjánum og oft líður mér asnalega í líkamanum. Hann er allur að breytast. Þetta er ekki sami líkami og áður.

Það var fyrir þónokkru síðan, jafnvel talið í misserum, sem mér leið eins og mjólkurfernunni í Samkaup. Að fara renna út eftir nokkra daga. Best fyrir .. og sú dagsetning er liðin. Þetta breytingaskeið er erfitt og skrýtið. Maður þarf að fatta þessa hormóna. Allt er að breytast. 

Fattaði í gær að stelpan sem ég er að leigja með er heilum 20 árum yngri en ég sem er orðin amma. Allt er skrýtið. 

Vikan var nú bara þokkaleg. Besti dagurinn var þegar Styrmir var hér. Er að spá í að fá mér noona appið svo það sé alltaf nóg að gera í aðstöðunni. Svo þegar ég ákveð það fyllast vikurnar af bókunum frá kúnnum sem ég hafði fyrir, held að næstu tvær vikur séu þétt setnar. Þær voru það ekki fyrir nokkrum dögum. Maður bara veit aldrei. 

Hápunktur vikunnar var þegar Styrmir var hérna á þriðjudaginn. Hann heldur ömmu sinni á tánum.

Lágpunktur vikunnar var í fyrrinótt þegar verkur hélt fyrir mér vöku nokkurn veginn alla nóttina. Stundum gerist þetta. Maginn á mér varð eins og bolti. Eitthvað í gangi í kviðarholinu, giska á í þvagfærakerfinu. Tók alveg fullt af verkjalyfjum og svefntöflu því ég vissi að þetta yrði eitthvað en það dugði ekki til. Sem betur fer er verkurinn farinn.

Verkefni vikunnar er þetta noona app. Þetta er dáldið flókið því ég er ekki færibandanuddari. Ég vil ekki vera með marga á dag og ekki heldur að vita ekki fyrirfram hvernig dagskráin er. Finnst óþægilegt að vakna á vinnudegi og vita bara ekki hvort ég sé með kúnna 12:30 eða ekki.

Social vikunnar er heldur betur í kvöld. Stundin er runnin upp. Það er Skálmöld í kvöld.

Biðjið fyrir mér.

Namaste.