Sumar ákvarðanir eru góðar ákvarðanir.
Maður veit það af því að þegar maður hefur hrint þeim í framkvæmd sefur maður eins og steinn. Maður þarf heldur ekki lengur koffínlaust kaffi. Þetta er minn mælikvarði á góða ákvörðun.
Ég sagði sem sagt upp í vinnunni.
Sunday, March 27, 2016
Saturday, March 26, 2016
Bílamengun
Stundum botna ég ekkert í málunum.
Af hverju er ekki skylda að vera á rafmagnsbíl? Af hverju er það ekki málið?
Mér finnst svo hræðilegt að fylgjast með allri þessari bílamengun á hverjum degi. Langar eiginlega bara af flytja eitthvert frá miðjunni hér í borg. Maður er bara alveg ofan í þessu einhvern veginn..
Halló Kópavogur! Kópasker kannski bara?
Af hverju er ekki skylda að vera á rafmagnsbíl? Af hverju er það ekki málið?
Mér finnst svo hræðilegt að fylgjast með allri þessari bílamengun á hverjum degi. Langar eiginlega bara af flytja eitthvert frá miðjunni hér í borg. Maður er bara alveg ofan í þessu einhvern veginn..
Halló Kópavogur! Kópasker kannski bara?
Sunday, March 20, 2016
Sandy
Ok.
Þetta var sem sagt síðasti dagurinn minn. Ég tékkaði mig út af hótelinu um hádegið og fór svo á vit ævintýranna. Ég átti pantaðan tíma hjá Sandy held ég að hún heiti og lagði af stað eftir að hafa fengið lauslegar leiðbeiningar. Þetta var nú meira ævintýrið.
Beygði upp þrönga hliðargötu út frá aðalgötunni eða svoleiðis í þvílíkum hita og raka. Það var örugglega yfir 30 stiga hiti og 80% raki, var að svitna þvílíkt að ég átti bara bágt. Ég átti að labba í u.þ.b. 5 mínútur þangað til ég sæi hvítt lótusblóm á vinstri hönd. Sá loksins eitt mjög lítið lótusblóm en allir Balibúarnir sem ég talaði við komu af fjöllum og vissu ekkert hvað ég var að tala um. Ég var sem sagt týnd og 5 mínútur í tímann. Fór inn á eitt kaffihús að reyna að finna wifi en maður þurfti alltaf að fá password á hverjum stað fyrir sig. Hún var nú ekkert yfir sig hrifin konan á þessu kaffihúsi svo ég spurði túrista þarna og fékk smá leiðbeiningar. Hélt sem sagt bara áfram og sá þá loksins stórt hvítt lótusblóm og labbaði skv. leiðbeiningunum þar inn til vinstri.
Loksins, loksins var ég komin á réttan stað þó ég vissi það ekki. Þetta var allt draumi líkast. Svona eins og maður sé í bíómynd. Spurði sem sagt konuna til vegar en þá var ég komin til hennar. Þetta var Sandy. Hún móðgaðist smá þegar ég sagðist vera að leita að "the fortune teller." Hún sagðist sko ekki vera neinn fortune teller! Hún læsi aftur á móti í tarrot spil.
Svo byrjaði ballið. Hún náði í tarrotstokkin og stokkaði honum aðeins upp. Bað mig síðan um að skipta bunkanum í þrjá bunka og svo lagði hún stokkinn á borðið og breiddi úr spilunum. Fyrst dró ég eitt spil sem táknaði mig sjálfa.
Þetta var æðislegt. Allt sem ég er búin að vera leita að í karlmönnum finn ég ekki þar heldur í sjálfri mér. Love myself. Trust myself. Alveg elskaði þetta spil. Dró svo spil fyrir fjölskylduna, Svan, vinnuna og fleira og þetta meikaði allt svo mikið sens. Talaði heillengi við hana og eins og Ósk sagði þá var hún meira og minna að staðfesta það sem Ósk sagði. Verð að finna það sem ég elska að gera og vinna svo við það. Dró svo fleiri spil og eitt þeirra var hún ekki ánægð með og vildi helst snú því við sem hún gerði. Það var bara gott af því að það sem þetta spil táknaði á alls ekki heima í mínu lífi. Love it.
Ég var svo himinlifandi með þetta allt saman að ég flaut þarna út eftir að hafa faðmað konuna sem var gömul og ljóshærð og borgað. Brosti og hló og leið eins og Ástríði í samnefndum þáttum þar sem hún labbar í enda þáttaraðarinnar í lokaþættinum út úr steinsteyptu húsi í Borgartúni skælbrosandi og svo hamingjusöm að hún hoppar upp í loftið og þannig endar þátturinn og þáttaröðin. Nákvæmlega þannig leið mér. Sveif um í sjöunda himni og er varla komin niður ennþá.
Ást. Ást. Ást.
Þetta var sem sagt síðasti dagurinn minn. Ég tékkaði mig út af hótelinu um hádegið og fór svo á vit ævintýranna. Ég átti pantaðan tíma hjá Sandy held ég að hún heiti og lagði af stað eftir að hafa fengið lauslegar leiðbeiningar. Þetta var nú meira ævintýrið.
Beygði upp þrönga hliðargötu út frá aðalgötunni eða svoleiðis í þvílíkum hita og raka. Það var örugglega yfir 30 stiga hiti og 80% raki, var að svitna þvílíkt að ég átti bara bágt. Ég átti að labba í u.þ.b. 5 mínútur þangað til ég sæi hvítt lótusblóm á vinstri hönd. Sá loksins eitt mjög lítið lótusblóm en allir Balibúarnir sem ég talaði við komu af fjöllum og vissu ekkert hvað ég var að tala um. Ég var sem sagt týnd og 5 mínútur í tímann. Fór inn á eitt kaffihús að reyna að finna wifi en maður þurfti alltaf að fá password á hverjum stað fyrir sig. Hún var nú ekkert yfir sig hrifin konan á þessu kaffihúsi svo ég spurði túrista þarna og fékk smá leiðbeiningar. Hélt sem sagt bara áfram og sá þá loksins stórt hvítt lótusblóm og labbaði skv. leiðbeiningunum þar inn til vinstri.
Loksins, loksins var ég komin á réttan stað þó ég vissi það ekki. Þetta var allt draumi líkast. Svona eins og maður sé í bíómynd. Spurði sem sagt konuna til vegar en þá var ég komin til hennar. Þetta var Sandy. Hún móðgaðist smá þegar ég sagðist vera að leita að "the fortune teller." Hún sagðist sko ekki vera neinn fortune teller! Hún læsi aftur á móti í tarrot spil.
Svo byrjaði ballið. Hún náði í tarrotstokkin og stokkaði honum aðeins upp. Bað mig síðan um að skipta bunkanum í þrjá bunka og svo lagði hún stokkinn á borðið og breiddi úr spilunum. Fyrst dró ég eitt spil sem táknaði mig sjálfa.
Þetta var æðislegt. Allt sem ég er búin að vera leita að í karlmönnum finn ég ekki þar heldur í sjálfri mér. Love myself. Trust myself. Alveg elskaði þetta spil. Dró svo spil fyrir fjölskylduna, Svan, vinnuna og fleira og þetta meikaði allt svo mikið sens. Talaði heillengi við hana og eins og Ósk sagði þá var hún meira og minna að staðfesta það sem Ósk sagði. Verð að finna það sem ég elska að gera og vinna svo við það. Dró svo fleiri spil og eitt þeirra var hún ekki ánægð með og vildi helst snú því við sem hún gerði. Það var bara gott af því að það sem þetta spil táknaði á alls ekki heima í mínu lífi. Love it.
Ég var svo himinlifandi með þetta allt saman að ég flaut þarna út eftir að hafa faðmað konuna sem var gömul og ljóshærð og borgað. Brosti og hló og leið eins og Ástríði í samnefndum þáttum þar sem hún labbar í enda þáttaraðarinnar í lokaþættinum út úr steinsteyptu húsi í Borgartúni skælbrosandi og svo hamingjusöm að hún hoppar upp í loftið og þannig endar þátturinn og þáttaröðin. Nákvæmlega þannig leið mér. Sveif um í sjöunda himni og er varla komin niður ennþá.
Ást. Ást. Ást.
Wednesday, March 16, 2016
Bali final days
ég hafði einn og hálfan dag eftir retreatið til að næra andann aðeins meir.
Tók taxa til að finna búð þar sem ég hafði keypt jógabol og ég fór þangað sem sagt aftur til að kaupa fleiri. Er búin að gera Svani skýr fyrirmæli um að þessa boli megi aðeins handþvo.
Anyhows. Ósk var búin að láta mig vita af yogastúdíói þarna í nágrenninu og ég var rosa spennt fyrir að fara í tíma. Það heitir Radiantly alive. Ég ætlaði að fara í Fligh high yoga þar sem maður hangir í svona dæmi. Svo einhvern veginn kom ég þarna allt of snemma og fór í tímann á undan sem hét (og heitir) Roll and release. Hann var æði. Mér fannst í alvörunni eins og ég væri komin til himna í þessu yogastúdíói. Komin heim. Mig langaði bara til að vera þarna.
Þessi yogatími var svo mikil upplifun fyrir mig. Hef aldrei áður prufað svona boltayoga þar sem maður rúllar boltunum undir iljunum fyrst og svo undir rassinn og bakið og MMmm mmmm MMMMmmmmmmmm.....
I have found my calling. Það er bara þannig.
Í næsta pósti segi ég frá Sandy sem las í tarrot spilin. Omg. Það var rosalegt.
Tók taxa til að finna búð þar sem ég hafði keypt jógabol og ég fór þangað sem sagt aftur til að kaupa fleiri. Er búin að gera Svani skýr fyrirmæli um að þessa boli megi aðeins handþvo.
Þessi yogatími var svo mikil upplifun fyrir mig. Hef aldrei áður prufað svona boltayoga þar sem maður rúllar boltunum undir iljunum fyrst og svo undir rassinn og bakið og MMmm mmmm MMMMmmmmmmmm.....
I have found my calling. Það er bara þannig.
Í næsta pósti segi ég frá Sandy sem las í tarrot spilin. Omg. Það var rosalegt.
Tuesday, March 15, 2016
Bali volume V
Námskeiðið var sem sagt bara fínt. Af því að Sigrún veiktist var Ósk meira með okkur og jós yfir okkur úr viskubrunni sínum. Sem var auðvitað bara fínt. Svo gaman að hlusta á hana. Fórum á kaffihús eitthvert þar sem námskeiðið var tekið áfram og eins og áður var svo heitt. Þennan dag var alveg bara 34 stiga hiti eða eitthvað. Rugl. Fórum í rosalegan göngutúr á hálfgerðu fjalli. Rosa fallegt. Enduðum í sérstöku þorpi þar sem við gátum meðal annars keypt listaverk. Ég keypti svona búddalistaverk sem ég get haft í verðandi hugleiðsluherbergi eða meðferðarherbergi ef til vill í framtíðinni.
Minnir að ég hafi farið í pedicure eftir þetta á Rouge sem er spa og sushistaðurinn. Var mikið þar;) Fór líka í svona dáldið questionable nudd eftir eitt skiptið sem við fórum svona út úr bænum. Það var sko ekki eins elegant staður og Rouge. Fór á þessum stað í hárþvott og klippingu. Þegar nuddið kostar 800 kr þá fer maður í nudd. Það er bara þannig. Hérna er mynd af sultuslökum fótunum mínum eftir besta nuddið á Rouge.
Anyhows, held að ég sé að muna eftir helstu ferðunum okkar. Útskriftardagurinn var rosalegur. Þá tókum við viðtal við hvor aðra um það sem við ætlum okkur þegar við komum heim. Það var rosalega sniðugt af því að þá staðfesti maður 9 sinnum það sem maður ætlar að gera og þegar maður staðfestir eitthvað svona oft þá eru góðar líkur á því að það gerist. Ó, já.
Tók sem sagt stóra ákvörðun þarna úti sem ég er þegar búin að hrinda í framkvæmd. Kemur í ljós síðar gott fólk. Mikið góð ákvörðun.
Fórum á svo magnaðan stað um kvöldið í útskriftardinnerinn að ég er sannfærð um að David Bowie hafi verið þar og að þessi staður sé ástæðan fyrir því að hann vildi að ösku sinni yrði dreift á Bali. Algerlega himneskt umhverfi. Næst ekki á mynd. Fórum í kirkju þarna og giftumst sjálfum okkur og hétum sjálfum okkur eilífri ást og umhyggju. Gerðum það sko í alvörunni. Hver og ein fór upp á alteri og gerði einmitt það. Og þá sagði Sigrún Gyðja alltaf: "Can I get an amen?!" Og allir sögðu amen. Dásamlegt alveg.Mynd af kirkjunni hér fyrir neðan. Fyrst mynd að ofan af umhverfinu og ef vel er að gáð er þarna borðið sem við snæddum svo við. Svo kirkjan.
Allavegana, borðuðum saman á þessu uppdekkaða borði út í náttúrunni með einkakokk og einkaþjóna. Sögðum allar þrjú jákvæð orð um hverja og eina sem var yndisleg stund. Hver og ein stóð sem sagt upp. Á mínútunnni kl. 19 stóðum við upp og lokuðum augunum og héldumst í hendur á alþjóðlegum degi kvenna en þetta var víst gert víðar á sama tíma. Afar sérstök stund. Og svo vorum við útskrifaðar hver og ein og fengum rós og viðurkenningarskjal. Sweet.
Þennan dag var hátíð hindua sem heitir eitthvað ákveðið sem ég hefði átt að leggja á minnið. Minnir að það heitir Ujai Ujai en það heitir það ekki. En eitthvað líkt því. Dagana á undan höfðum við séð svona fígúrur sem bali búar vorum búnir að búa til. Á þessum degi er farið með fígúrurnar í svona skrúðgöngu. Þetta eru svona skrímsla fígúrur með ljót andlit sem tákna illa anda. Í lokin er svo kveikt í þessum fígúrum sem er táknrænt því þarna er verið að rekja illa anda burt. Ósk segir að eftir skrúðgönguna fari mennirnir á fyllerí. Ekki konurnar.
Daginn eftir er svo silent day sem að sjálfsögðu var Svövu ekki á móti skapi. Þá mátti enginn fara út á götu, allt var lokað, það mátti ekki hlægja heldur bara vera á hótelinu og í hótelgarðinum að chilla. Sumar af okkur fóru í einkasession til Óskar en ég gerði það ekki. Ég fór í staðinn til Sande spákonu sem ég segi meira frá síðar. Set myndir inn á morgun eða hinn. Segi líka frá magnaða yogatímanum sem ég fór í. Hann var alveg;)
Minnir að ég hafi farið í pedicure eftir þetta á Rouge sem er spa og sushistaðurinn. Var mikið þar;) Fór líka í svona dáldið questionable nudd eftir eitt skiptið sem við fórum svona út úr bænum. Það var sko ekki eins elegant staður og Rouge. Fór á þessum stað í hárþvott og klippingu. Þegar nuddið kostar 800 kr þá fer maður í nudd. Það er bara þannig. Hérna er mynd af sultuslökum fótunum mínum eftir besta nuddið á Rouge.
Anyhows, held að ég sé að muna eftir helstu ferðunum okkar. Útskriftardagurinn var rosalegur. Þá tókum við viðtal við hvor aðra um það sem við ætlum okkur þegar við komum heim. Það var rosalega sniðugt af því að þá staðfesti maður 9 sinnum það sem maður ætlar að gera og þegar maður staðfestir eitthvað svona oft þá eru góðar líkur á því að það gerist. Ó, já.
Tók sem sagt stóra ákvörðun þarna úti sem ég er þegar búin að hrinda í framkvæmd. Kemur í ljós síðar gott fólk. Mikið góð ákvörðun.
Fórum á svo magnaðan stað um kvöldið í útskriftardinnerinn að ég er sannfærð um að David Bowie hafi verið þar og að þessi staður sé ástæðan fyrir því að hann vildi að ösku sinni yrði dreift á Bali. Algerlega himneskt umhverfi. Næst ekki á mynd. Fórum í kirkju þarna og giftumst sjálfum okkur og hétum sjálfum okkur eilífri ást og umhyggju. Gerðum það sko í alvörunni. Hver og ein fór upp á alteri og gerði einmitt það. Og þá sagði Sigrún Gyðja alltaf: "Can I get an amen?!" Og allir sögðu amen. Dásamlegt alveg.Mynd af kirkjunni hér fyrir neðan. Fyrst mynd að ofan af umhverfinu og ef vel er að gáð er þarna borðið sem við snæddum svo við. Svo kirkjan.
Allavegana, borðuðum saman á þessu uppdekkaða borði út í náttúrunni með einkakokk og einkaþjóna. Sögðum allar þrjú jákvæð orð um hverja og eina sem var yndisleg stund. Hver og ein stóð sem sagt upp. Á mínútunnni kl. 19 stóðum við upp og lokuðum augunum og héldumst í hendur á alþjóðlegum degi kvenna en þetta var víst gert víðar á sama tíma. Afar sérstök stund. Og svo vorum við útskrifaðar hver og ein og fengum rós og viðurkenningarskjal. Sweet.
Þennan dag var hátíð hindua sem heitir eitthvað ákveðið sem ég hefði átt að leggja á minnið. Minnir að það heitir Ujai Ujai en það heitir það ekki. En eitthvað líkt því. Dagana á undan höfðum við séð svona fígúrur sem bali búar vorum búnir að búa til. Á þessum degi er farið með fígúrurnar í svona skrúðgöngu. Þetta eru svona skrímsla fígúrur með ljót andlit sem tákna illa anda. Í lokin er svo kveikt í þessum fígúrum sem er táknrænt því þarna er verið að rekja illa anda burt. Ósk segir að eftir skrúðgönguna fari mennirnir á fyllerí. Ekki konurnar.
Daginn eftir er svo silent day sem að sjálfsögðu var Svövu ekki á móti skapi. Þá mátti enginn fara út á götu, allt var lokað, það mátti ekki hlægja heldur bara vera á hótelinu og í hótelgarðinum að chilla. Sumar af okkur fóru í einkasession til Óskar en ég gerði það ekki. Ég fór í staðinn til Sande spákonu sem ég segi meira frá síðar. Set myndir inn á morgun eða hinn. Segi líka frá magnaða yogatímanum sem ég fór í. Hann var alveg;)
Bali volume IV
Svo var það dagurinn með vatnhreinsunni. My God.
Þetta er mér svo minnistætt eftirá. Pældi ekkert svo mikið í þessu þarna. Vorum á námskeiði hjá Ósk sem kenndi okkur svo mikið. Vildi að ég hefði tekið þetta upp en ég skrifaði eins og ég gat niður. Þessi kona býr yfir svo mikilli visku enda er hún alvitur. Hún kenndi okkur meðal annars það að ef maður svíkur sjálfan sig, t.d. að vinna við það sem maður vill ekki vinna við, þá verða afleiðingar. Þessar afleiðingar geta komið í formi sjúkdóma. Meikar svo mikið sens.
Anyhows, hún hjálpaði okkur svo við að klæða okkur í særongana. Æ, ég er ábyggilega að skrifa þetta orð vitlaust enda veit ég eiginlega ekki orðið yfir þessi stóru sjöl sem maður hefur yfir sig að neðan frá mitti og svo er bundið með slæðu yfir mittið. Maður (konur) verða nefnilega að vera klæddar á þennan hátt þegar þær fara í vatnshreinsun hjá Idu. Ida er æðstiprestur.
Fórum sem sagt í langan bíltúr til að hitta Ida Resi Alit sem er yngsti æðstipresturinn á jörðinni (eða eitthvað álíka.) Hún er allavegana rosa merkileg. Henni var fórnað í þetta hlutverk af því að hún kunni sanskrít sem barn án þess að nokkur kenndi henni eða eitthvað álíka og þótti afar sérstök. Hún er bara 29 ára og orðinn æðsti prestur. Hún má ekki giftast og ekki eignast börn og hún má reyndar ekki segja nei heldur held ég. (Ég spurði hana eftir á þegar við máttum spyrja hana að einverju hvort hún væri hamingjusöm og hún sagði já.)
Allavegana, hún tók rosa seremóníu sem hún kallaði "meditation" þar sem hún jóðlaði mikið á apparantly sanskrít og var rosa elegant og flott. Skvetti vatni og blómum út um allt. Við komum svo til hennar tvær og tvær. Við vorum fyrirfram búnar að ákveða tilfinningu sem við vildum losna við og vorum sem sagt að losa okkur við hana þarna á meðan hún sullaði vatni yfir okkur. Þetta var rosalegt. Myndirnar hér að neðan fann ég hjá vini mínum herra Google.com
Grenjuðum held ég allar eins og daginn sem við opnuðum okkur og áttum mikið heilaga stund saman. Þetta var gull, gullfalleg stund og mikið sem ég er þakklát fyrir hana. Átti svona heilaga stund með sjálfri mér. Þvílíkt ljós. Þvílík fegurð. (Namjahorengekjó.)
Fórum svo allar og hugleiddum saman. Fallegt. Fórum svo líka í göngutúr þarna út um allt sem var stórmerkilegt. Heyrðu nei, ég er að rugla, það var í sama göngutúr og þegar við löbbuðum um hrísgrjónaakrana sem leiðsögumaðurinn sýndi okkur þorpið þar sem hann bjó. Það var stórmerkilegt. Þau eru sem sagt hindútrúar og búa í mörgum húsum eftir ákveðnu skipulagi. Í norðri býr sá sem er elstur einn (minnir mig/eitthvað svoleiðis.) Eldhús húsið er alltaf í suðri. Svo búa fannst mér allir aðrir í kös í einu húsi sem mér fannst ekki mjög aðlaðandi.
Myndin hér fyrir ofan var reyndar tekin þegar við fórum í spa villuna þar sem kakóserómónían var haldin og hugarflugið eftir á og svo hrísgrjónaakursgöngutúrinn var tekinn. Þessi mynd var tekin í hrísgrjónaakursgöngutúrnum. Þessir stigaganga/músastigadæmi er svona dæmi sem er sett upp á ákveðinni hátíð hjá þeim sem er held ég eins og jólin hjá þeim. Í hindúatrú er þetta sett upp fyrir þá látnu svo þeir geti verið með eða eitthvað álíka. Á myndinni má einnig sjá Rannveigu. Hún er æði.
Þetta er mér svo minnistætt eftirá. Pældi ekkert svo mikið í þessu þarna. Vorum á námskeiði hjá Ósk sem kenndi okkur svo mikið. Vildi að ég hefði tekið þetta upp en ég skrifaði eins og ég gat niður. Þessi kona býr yfir svo mikilli visku enda er hún alvitur. Hún kenndi okkur meðal annars það að ef maður svíkur sjálfan sig, t.d. að vinna við það sem maður vill ekki vinna við, þá verða afleiðingar. Þessar afleiðingar geta komið í formi sjúkdóma. Meikar svo mikið sens.
Anyhows, hún hjálpaði okkur svo við að klæða okkur í særongana. Æ, ég er ábyggilega að skrifa þetta orð vitlaust enda veit ég eiginlega ekki orðið yfir þessi stóru sjöl sem maður hefur yfir sig að neðan frá mitti og svo er bundið með slæðu yfir mittið. Maður (konur) verða nefnilega að vera klæddar á þennan hátt þegar þær fara í vatnshreinsun hjá Idu. Ida er æðstiprestur.
Grenjuðum held ég allar eins og daginn sem við opnuðum okkur og áttum mikið heilaga stund saman. Þetta var gull, gullfalleg stund og mikið sem ég er þakklát fyrir hana. Átti svona heilaga stund með sjálfri mér. Þvílíkt ljós. Þvílík fegurð. (Namjahorengekjó.)
Fórum svo allar og hugleiddum saman. Fallegt. Fórum svo líka í göngutúr þarna út um allt sem var stórmerkilegt. Heyrðu nei, ég er að rugla, það var í sama göngutúr og þegar við löbbuðum um hrísgrjónaakrana sem leiðsögumaðurinn sýndi okkur þorpið þar sem hann bjó. Það var stórmerkilegt. Þau eru sem sagt hindútrúar og búa í mörgum húsum eftir ákveðnu skipulagi. Í norðri býr sá sem er elstur einn (minnir mig/eitthvað svoleiðis.) Eldhús húsið er alltaf í suðri. Svo búa fannst mér allir aðrir í kös í einu húsi sem mér fannst ekki mjög aðlaðandi.
Bali Volume III
Jæja,
dagarnir á Bali eru farnir að renna saman í eitt enda var allt þetta ferðalag eins og einn stór og langur draumur. Einn daginn ferðuðumst við út á land ef svo má að orði komast og eyddum deginum í lúxusvillu sem var líka spa eða eitthvað álíka. Veit ekki alveg hvað ég get kallað þetta himnaríki en þar eru sem sagt myndirnar teknar sem eru núna profile myndin mín á facebook og Cover myndin en ég heillaðist mikið af orkideutréi í garðinum.
Við hrópuðum bara upp yfir okkar af öllum lúxusnum og fórum í sólbað og svo í sundlaugina og nutum okkar til hins ýtrasta. Fengum svo himneskan hádegismat og tókum svo svokallaða kakóseremóníu þar sem eitthvað voða 70% eða ég held reyndar að það hafi verið 100% lífrænt balískt kakó var notað. Við blessuðum hvern bolla í ákveðnu ritúali og drukkum svo smá og chöntuðum. Allt mjög hippalegt og frábært. Leiddumst og allt. Dásamlegt. Apparantly þá eru teknar svona seremóníur heima einhvers staðar í Heiðmörk....
Anyhows, eftir allt þetta, þar sem við vorum í raun búnar að opna hjartastöðina þá var farið í hugarflug. Hvað viljum við vera? Hvað viljum við gera? Skrifuðum þetta allt niður. Mmmmm Mmmm...
Eftir þetta allt fórum við í göngutúr um hrísgrjónakrana sem var athyglisvert. Fengum í lokin hrísgrón gefins sem voru ræktuð á akrinum. Ég smakkaði þau í gærkvöldi og þau eru rosalega góð:) Ein af kennurunum veiktist þvi miður og fór og spítalann. Kom í ljós að hún hafði fengið tvær matareitranir..:/
Fyrir ofan er fyrst mynd af hrísgrjónaakrinum, svo af chilitré (eða eitthvað álíka) sem við gengum framhjá. Svo er hérna líka mynd af mér loving it á þessu resorti. Man að ég var dáldið þreytt á þessari mynd. Það er ekki tekið út með sældinni einni saman að vera gyðja;) Allavegana, keyrðum svo heim í myrkri. Sælar að innan sem utan.
Mig minnir reyndar að dagurinn fyrir þennan dag hafi verið erfiðasti dagurinn. Þá var ég svo þreytt. En það var sem sagt dagurinn þar sem við vorum teknar á beinið um það sem angraði okkur í lífinu. Við fengum góðar útskýringar á af hverju það stafaði og hvað við gætum gert í framhaldinu. Eftir það, og þetta gerist víst alltaf, verða gyðjurnar (við) svo þreyttar að þær þurfa restina af deginum til að jafna sig. Það átti við um okkur líka. Í mínu tilfelli ákvað ég að verðlauna mig fyrir andlega erfiðið með að nota voucherinn minn í nuddið sem var svo bara besta nudd sem ég hef á ævi minni fengið. My God. Allt svo dásamlegt þarna. Maður hvíldi sig fyrir nuddið í þess til gerðum bekk fyrir utan með fordrykk sem var svona einhver agúrku-hollustudrykkur og fékk alla athyglina. Ekki amalegt. Svo eftir nuddið fékk maður lika að hvíla sig eftir allt erfiðið á sama bekk en núna með te-i með hunangi.
Mmmmm MMmmmm Mmmmmm.
dagarnir á Bali eru farnir að renna saman í eitt enda var allt þetta ferðalag eins og einn stór og langur draumur. Einn daginn ferðuðumst við út á land ef svo má að orði komast og eyddum deginum í lúxusvillu sem var líka spa eða eitthvað álíka. Veit ekki alveg hvað ég get kallað þetta himnaríki en þar eru sem sagt myndirnar teknar sem eru núna profile myndin mín á facebook og Cover myndin en ég heillaðist mikið af orkideutréi í garðinum.
Við hrópuðum bara upp yfir okkar af öllum lúxusnum og fórum í sólbað og svo í sundlaugina og nutum okkar til hins ýtrasta. Fengum svo himneskan hádegismat og tókum svo svokallaða kakóseremóníu þar sem eitthvað voða 70% eða ég held reyndar að það hafi verið 100% lífrænt balískt kakó var notað. Við blessuðum hvern bolla í ákveðnu ritúali og drukkum svo smá og chöntuðum. Allt mjög hippalegt og frábært. Leiddumst og allt. Dásamlegt. Apparantly þá eru teknar svona seremóníur heima einhvers staðar í Heiðmörk....
Anyhows, eftir allt þetta, þar sem við vorum í raun búnar að opna hjartastöðina þá var farið í hugarflug. Hvað viljum við vera? Hvað viljum við gera? Skrifuðum þetta allt niður. Mmmmm Mmmm...
Eftir þetta allt fórum við í göngutúr um hrísgrjónakrana sem var athyglisvert. Fengum í lokin hrísgrón gefins sem voru ræktuð á akrinum. Ég smakkaði þau í gærkvöldi og þau eru rosalega góð:) Ein af kennurunum veiktist þvi miður og fór og spítalann. Kom í ljós að hún hafði fengið tvær matareitranir..:/
Fyrir ofan er fyrst mynd af hrísgrjónaakrinum, svo af chilitré (eða eitthvað álíka) sem við gengum framhjá. Svo er hérna líka mynd af mér loving it á þessu resorti. Man að ég var dáldið þreytt á þessari mynd. Það er ekki tekið út með sældinni einni saman að vera gyðja;) Allavegana, keyrðum svo heim í myrkri. Sælar að innan sem utan.
Mig minnir reyndar að dagurinn fyrir þennan dag hafi verið erfiðasti dagurinn. Þá var ég svo þreytt. En það var sem sagt dagurinn þar sem við vorum teknar á beinið um það sem angraði okkur í lífinu. Við fengum góðar útskýringar á af hverju það stafaði og hvað við gætum gert í framhaldinu. Eftir það, og þetta gerist víst alltaf, verða gyðjurnar (við) svo þreyttar að þær þurfa restina af deginum til að jafna sig. Það átti við um okkur líka. Í mínu tilfelli ákvað ég að verðlauna mig fyrir andlega erfiðið með að nota voucherinn minn í nuddið sem var svo bara besta nudd sem ég hef á ævi minni fengið. My God. Allt svo dásamlegt þarna. Maður hvíldi sig fyrir nuddið í þess til gerðum bekk fyrir utan með fordrykk sem var svona einhver agúrku-hollustudrykkur og fékk alla athyglina. Ekki amalegt. Svo eftir nuddið fékk maður lika að hvíla sig eftir allt erfiðið á sama bekk en núna með te-i með hunangi.
Mmmmm MMmmmm Mmmmmm.
Monday, March 14, 2016
Bali Volume II
Síðan byrjaði námskeiðið.
Fyrsta morguninn mætti ég ásamt hinum í hugleiðslu kl. 06 um morguninn. Byrjuðum hugleiðsluna í myrkri umluktar náttúruhljóðunum og þegar við enduðum hana var farið að birta af degi. Algerlega magnað. Mynd nr. 1 og 2 eru teknar í "hugleiðslu- og yogasalnum" sem var í hótelgarðinum.
Sigrún Gyðja var með fyrirlesturinn þennan morgun minnir mig á Casa Luna sem er kaffihús þarna rétt hjá. Allt áhugavert og þarna fórum við upp á svið og kynntum okkur. Er rosalega stolt af að hafa meikað það svona yfir höfuð því það er nú ekki það auðveldasta ég geri. Kynnti til leiks örþreytta þriggja til fjögurra barna húsmóður sem er líka í fullu stjórnendastarfi. Fékk smá meðaumkun.
Fórum svo í Monkey park sem er við endann á Monkey Road þarna í Ubud. Það var upplifun ásamt öllu öðru. Enduðum svo daginn á að fara út að borða allar saman.
Á neðstu myndinni má sjá einn apa gefa öðrum apa svona "spa treatment." Þá er lýsnar plokkaðar út. Mmmmmmmm...
Fyrsta morguninn mætti ég ásamt hinum í hugleiðslu kl. 06 um morguninn. Byrjuðum hugleiðsluna í myrkri umluktar náttúruhljóðunum og þegar við enduðum hana var farið að birta af degi. Algerlega magnað. Mynd nr. 1 og 2 eru teknar í "hugleiðslu- og yogasalnum" sem var í hótelgarðinum.
Sigrún Gyðja var með fyrirlesturinn þennan morgun minnir mig á Casa Luna sem er kaffihús þarna rétt hjá. Allt áhugavert og þarna fórum við upp á svið og kynntum okkur. Er rosalega stolt af að hafa meikað það svona yfir höfuð því það er nú ekki það auðveldasta ég geri. Kynnti til leiks örþreytta þriggja til fjögurra barna húsmóður sem er líka í fullu stjórnendastarfi. Fékk smá meðaumkun.
Fórum svo í Monkey park sem er við endann á Monkey Road þarna í Ubud. Það var upplifun ásamt öllu öðru. Enduðum svo daginn á að fara út að borða allar saman.
Sunday, March 13, 2016
Bali volume I
Það var sem sagt sirka 30 klst eftir að ég lagði af stað að heiman að við hittum loksins Ósk. Ég sá hana um leið. Þvílíkt falleg. Mikið sem Bali fer vel með hana. Hún hefur bara yngst ef eitthvað er. Mér fannst dáldið eins og hún sæi okkur ekki og mér fannst það frekar undarlegt.... Það var ekki fyrr en nokkrum dögum síðar sem ég komst að því að hún er næstum blind. Hún er ein af þessum konum sem eru með gullfalleg ljósblá skær augu sem virðast sjá allt. Enda er hún "sjáandi" og skynjar allan fjandann eins og til dæmis orkuna manns. Hún virðist vita upp á hár hvort einhver sé hamingjusamur eða ekki, orkumikill eða orkulítill. Þetta skynjar hún allt. Hún hlustar líka mikið og les fólk eftir þessu öllu saman. Mögnuð manneskja.
Ferðin heim að hótelinu er eins og í draumi. Það er svo skrýtið að vera kominn í allt aðra heimsálfu, yfir hálfan hnöttinn þar sem er dagur þegar hér er nótt. Þrátt fyrir gífurlega þreytu spenntist ég öll upp þegar ég kom á hótelherbergið. Umhverfið úti í hótelgarðinum er allt svo framandi. Maður hefur ekki heyrt svona hljóð áður (í alls konar skordýrum og öðrum dýrum), ekki verið á svona stað áður þar sem orkan er svo mögnuð og ekki verið í svona hótelherbergi áður þar sem ekki eru beint gluggar heldur svona "skorið út" gluggar. Það er sem sagt ekki gler þannig að loftið fer beint inn. Það eru svona útskorin listaverk í gluggunum. Ótrúlega furðulegt. Maður svaf í svona himnasæng sem varð út af öllum flugunum og skordýrunum.. ég var ótrúlega ánægt með rúmið. Stór dýna sem er bara alveg nógu stór og meira til og líka mátulega mjúk. Ekkert vandamál þar.
Vandamálið var hins vegar að ég hrökk alltaf upp eftir svona sirka tveggja tíma svefn. Svona líka spennt eitthvað. Því miður leið mér vel þegar ég heyrði að önnur unglinganna (það vorum tvær ungar stelpur þarna á námskeiðinu, rétt skriðnar yfir tvítugt) var líka að lenda í þessu. Maður er í nýju umhverfi og maður er ekki vanur orkunni þarna. Það bara liggur eitthvað í henni og líka það sem er svo skrýtið þegar maður liggur svona upp í rúminu eru öll þessi náttúruhljóð sem eru svo alltumlykjandi. Þetta er í alvörunni eins og mjög hávær sinfónía af engisprettum, froskum, friskum (?), fuglum og ég eiginlega bara veit ekki hvaða dýrum. Algerlega magnað og maður liggur bara þarna frá sér numinn.
Allavegana, næsti dagur fór í að hitta hinar konurnar sem voru á námskeiðinu og kynnast nærumhverfinu en við bjuggum við J... Bisma götuna í Ubud. Yndisleg gata. Nuddstofur út um allt og veitingastaðir og hótel... Við fórum alltaf í morgunmat yfir götuna á sama hótel sem er sem sagt Honeymoon I en við bjuggum flestar í Honemoon II.. Daginn eftir að við komum var stuttur fundur þar sem við kynntum okkur og hittum Ósk og Sigrúnu, sem var líka með námskeiðið. Við fengum dásamlega Bali hliðartöskur í rosa flottum litum sem innihéldu námskeiðsgögnin, litlar bækur með dásamlegum skilaboðum framan á kápunni með auðum blaðsíðum til að skrifa í, blævæng og hárspennur. Dásamlegt. Síðast en ekki síst þá fengum við allar voucher í draumanuddið á nuddstofunni Rouge sem var líka sushistaður! Ég átti eftir að vera mikið þarna...:)
Bali
Omg. Ja hérna.
Veit eiginlega ekki hvar ég á að byrja. Þessi Bali ferð var mesta ævintýri sem ég hef farið í. Hef aldrei farið svona rosalega langt út fyrir þægindarammann minn. Aldrei nokkurn tímann. En það er jú samt þannig að maður fær mest út úr þannig aðstæðum.
Ætli það sé ekki best að byrja bara á byrjuninni. Taka löngu útgáfuna á þetta.
Ég hafði sofið illa nóttina áður en við lögðum af stað. Það var laugardagskvöld hérna heima og nágranni minn á efstu hæðinni var að djamma. Vaknaði við partýlæti og píanóglamur um miðja nóttina. Langaði að skjóta helvítið fíflið. Þangað til daginn eftir að ég komst að því hver þetta er. Kann svo vel við þennan strák. Langar ekkert að skjóta hann eða meiða hann eða neitt svoleiðis.
Allavegana, var því að pakka i þreytunni sem var nú ekkert gaman. Pakkaði einhverju rugli. Hefði samt getað verið verra. Hafði samt augljóslega ekkert að gera við fjórar síðar leggings í rúmlega 30 stiga hita þar sem rakinn er í kringum 90%. Rugl heitt þarna.
Allavegana. Lögðum af stað nóttina eftir.Vorum búnar að ákveða að taka 04:30 rútuna frá BSÍ og Jóna kom hingað með leigubíl kl 04:00. Ég var orðin svo spennt og aðallega drullustressuð um að sofa yfir mig. Þarna var nótt nr 2 farin.
Jóna er sem sagt konan sem ég var mest með þarna úti. Hún er rúmlega sextug og vinnur hjá tryggingafyrirtæki hér í bæ. Stórfín kona. Við hittum svo Steinunni niðrá BSÍ og lögðum í hann. Steinunn er alger jaki. Orðin 69 ára en hætti sér samt í þessa stórferð. Held að engin af okkur hafi gert okkur grein fyrir hvað þetta er rosalega langt ferðalag.
Ég kynntist þessum konum aðeins á flugvellinum. Það er eitthvað svo sérstakt að kynnast fólki í þessum aðstæðum um miðja nótt á ókristilegasta tíma ever. Jóna fór að kvarta yfir ræstingunum á vinnustaðnum hennar sem einmitt fyrirtækið sem ég vinn hjá ræstir. Þar sem meira að segja ég var ræstingastjórinn sem um ræddi. Þetta lagðist ekkert of vel í mig. Fékk reyndar kvíðakast af verri gerðinni í flugvél nr 1. Var bara ekki að höndla aðstæður verandi svona þreytt og útkeyrð vitandi að það sem tæki við var 10 klst bið á flugvellinum í Frankfurt. Svo 12 tíma langt flug til Singapore og þá væri þetta einu sinni búið.
Var sem sagt bara skelin af sjálfri mér á flugvellinum í Frankfurt og bara skil ekki alveg hvernig þessi langi tími leið. En þó að maður meiki ekki eitthvað þá meikar maður það samt af því að það er ekki annað hægt. Held reyndar að ég hefði ekki getað fengið betri ferðafélaga í þessum aðstæðum og í þessari líðan.
Eftir 10 klst biðina í Frankfurt tók við 12 tíma flug til Singapore. Þá var ég dottin í gírinn. Gírinn þar sem maður bara ferðast flugvél úr flugvél á flugvelli eftir flugvöll og kann ekki annað. Svaf nú reyndar eiginlega ekkert í þessu næturflugi með Singapore airlines en held að ég hafi nú samt sofið eitthvað. Það hlýtur eiginlega að vera. Flugfreyjurnar og mennirnir voru svo flott. Þau voru í svo flottum búningum og manni var boðið heitur þvottapoki og allt svo nice og elegant. Samt ekkert brjálæðislega mikið pláss í sætinu og dáldið mikið svekkjandi að þurfa að labba framhjá business class hlutanum þar sem lúxussætin voru.
Þegar við lentum í Singapore var ævintýraþráin tekin við. Það var orðið heitt og við vorum í Singapore. Rosalega framandi að lenda þarna og maður gat ekki annað en verið með augun á stilkum horfandi í allar áttir. Allt svo framandi; byggingarnar, fólkið, umhverfið, hitinn, flugvöllurinn, lestirnar....
Við Steinunn vorum svo heppnar að hafa hana Jónu sem kom okkur á leiðarenda. Við vorum svo þreyttar að hún hálfveginn leiddi okkur áfram. Við höfðum eftir allt bara minna en klukkutíma í næstu vél sem var til Denpassar, Bali.
Sú vél var nú bara rúmlega tveir tímar og þá var maður orðin svo spenntur að vera loksins að komast þangað sem maður ætlaði sér allan tímann að fara. Bali. Held að við höfum farið í gegnum svona 7 öryggisleitanir á leiðinni. Ótrúlegt. Jafnvel þegar við vorum nýlentar á Bali þurftum við samt að fara með töskurnar í gegnum enn eitt leitarhliðið.
Loksins. Loksins, loksins sá ég Ósk, konuna sem hélt námskeiðið. Hún var komin út á flugvöll til að sækja okkur. Framhald í næsta bloggi...
Veit eiginlega ekki hvar ég á að byrja. Þessi Bali ferð var mesta ævintýri sem ég hef farið í. Hef aldrei farið svona rosalega langt út fyrir þægindarammann minn. Aldrei nokkurn tímann. En það er jú samt þannig að maður fær mest út úr þannig aðstæðum.
Ætli það sé ekki best að byrja bara á byrjuninni. Taka löngu útgáfuna á þetta.
Ég hafði sofið illa nóttina áður en við lögðum af stað. Það var laugardagskvöld hérna heima og nágranni minn á efstu hæðinni var að djamma. Vaknaði við partýlæti og píanóglamur um miðja nóttina. Langaði að skjóta helvítið fíflið. Þangað til daginn eftir að ég komst að því hver þetta er. Kann svo vel við þennan strák. Langar ekkert að skjóta hann eða meiða hann eða neitt svoleiðis.
Allavegana, var því að pakka i þreytunni sem var nú ekkert gaman. Pakkaði einhverju rugli. Hefði samt getað verið verra. Hafði samt augljóslega ekkert að gera við fjórar síðar leggings í rúmlega 30 stiga hita þar sem rakinn er í kringum 90%. Rugl heitt þarna.
Allavegana. Lögðum af stað nóttina eftir.Vorum búnar að ákveða að taka 04:30 rútuna frá BSÍ og Jóna kom hingað með leigubíl kl 04:00. Ég var orðin svo spennt og aðallega drullustressuð um að sofa yfir mig. Þarna var nótt nr 2 farin.
Jóna er sem sagt konan sem ég var mest með þarna úti. Hún er rúmlega sextug og vinnur hjá tryggingafyrirtæki hér í bæ. Stórfín kona. Við hittum svo Steinunni niðrá BSÍ og lögðum í hann. Steinunn er alger jaki. Orðin 69 ára en hætti sér samt í þessa stórferð. Held að engin af okkur hafi gert okkur grein fyrir hvað þetta er rosalega langt ferðalag.
Ég kynntist þessum konum aðeins á flugvellinum. Það er eitthvað svo sérstakt að kynnast fólki í þessum aðstæðum um miðja nótt á ókristilegasta tíma ever. Jóna fór að kvarta yfir ræstingunum á vinnustaðnum hennar sem einmitt fyrirtækið sem ég vinn hjá ræstir. Þar sem meira að segja ég var ræstingastjórinn sem um ræddi. Þetta lagðist ekkert of vel í mig. Fékk reyndar kvíðakast af verri gerðinni í flugvél nr 1. Var bara ekki að höndla aðstæður verandi svona þreytt og útkeyrð vitandi að það sem tæki við var 10 klst bið á flugvellinum í Frankfurt. Svo 12 tíma langt flug til Singapore og þá væri þetta einu sinni búið.
Var sem sagt bara skelin af sjálfri mér á flugvellinum í Frankfurt og bara skil ekki alveg hvernig þessi langi tími leið. En þó að maður meiki ekki eitthvað þá meikar maður það samt af því að það er ekki annað hægt. Held reyndar að ég hefði ekki getað fengið betri ferðafélaga í þessum aðstæðum og í þessari líðan.
Eftir 10 klst biðina í Frankfurt tók við 12 tíma flug til Singapore. Þá var ég dottin í gírinn. Gírinn þar sem maður bara ferðast flugvél úr flugvél á flugvelli eftir flugvöll og kann ekki annað. Svaf nú reyndar eiginlega ekkert í þessu næturflugi með Singapore airlines en held að ég hafi nú samt sofið eitthvað. Það hlýtur eiginlega að vera. Flugfreyjurnar og mennirnir voru svo flott. Þau voru í svo flottum búningum og manni var boðið heitur þvottapoki og allt svo nice og elegant. Samt ekkert brjálæðislega mikið pláss í sætinu og dáldið mikið svekkjandi að þurfa að labba framhjá business class hlutanum þar sem lúxussætin voru.
Þegar við lentum í Singapore var ævintýraþráin tekin við. Það var orðið heitt og við vorum í Singapore. Rosalega framandi að lenda þarna og maður gat ekki annað en verið með augun á stilkum horfandi í allar áttir. Allt svo framandi; byggingarnar, fólkið, umhverfið, hitinn, flugvöllurinn, lestirnar....
Við Steinunn vorum svo heppnar að hafa hana Jónu sem kom okkur á leiðarenda. Við vorum svo þreyttar að hún hálfveginn leiddi okkur áfram. Við höfðum eftir allt bara minna en klukkutíma í næstu vél sem var til Denpassar, Bali.
Sú vél var nú bara rúmlega tveir tímar og þá var maður orðin svo spenntur að vera loksins að komast þangað sem maður ætlaði sér allan tímann að fara. Bali. Held að við höfum farið í gegnum svona 7 öryggisleitanir á leiðinni. Ótrúlegt. Jafnvel þegar við vorum nýlentar á Bali þurftum við samt að fara með töskurnar í gegnum enn eitt leitarhliðið.
Loksins. Loksins, loksins sá ég Ósk, konuna sem hélt námskeiðið. Hún var komin út á flugvöll til að sækja okkur. Framhald í næsta bloggi...
Subscribe to:
Posts (Atom)
