Elskulegur eiginmaður minn gaf mér í gær bestu gjöf sem ég hef fengið í langan langan tíma:
Frí frá sjálfum sér og börnunum í tvær nætur. Hann vissi að ég vildi (þurfti) húsmæðraorlof og það var það sem ég fékk. Heima reyndar en samt..
Ég fann þessa æðisgengnu tilfinningu þegar þau voru (loksins) farin þegar maður ræður ekki við gleðisprengjuna og léttinn og snýst bara brosandi í hringi segjandi yes aftur og aftur.
Nei sko vá. Ein heima. Veit ekkert betra en finn samt svo sterkt hvað það er gott að þau koma aftur. Myndi verða ansi einmana ansi fljótt með þessu áframhaldi en er enn ekki alveg komin á þann stað.
Er enn að njóta.
Takk Svanur:)
(skrifað sama dag og þau komu heim) Æ, mikið er maður nú heppinn að eiga svona frábæra fjölskyldu. Jú, það getur verið drulluerfitt á köflum en ég myndi ekki skipta því út fyrir neitt annað. Held að fyrir mig væri alveg jafn erfitt að vera ein.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment