Boom.
Finn fyrir svo mikilli breytingu á manneskjunni sem ég er. Manneskjur breytast. Manneskjur þroskast.
Var til dæmis að horfa á þátt í gær á Netflix sem uppáhalds podcastið mitt (einhleyp, einmana og eirðarlaus) mældi með. Fann reyndar ekki nákvæmlega þann þátt heldur annan með sama framleiðanda (Phoebe Waller-Bridge.)
Þau sem eru með podcastið eru í kringum þrítugt. Horfði á þáttinn og tengdi mikið. Þ.e.a.s. ég þegar ég var á þessum aldri. Þá var ég alltaf á tónleikum og á djamminu.
Málið er að ég er búin að vaxa upp úr þessari manneskju. Það réðist meira að segja á mig einhver breytingarskeiðsbylgja í gær. Bara helltist yfir mig. Þetta stóð nú bara yfir í einhverjar sekúndur en ég fann að þetta var það. Svona hitabylgja og gífurleg þreyta líka.
Meiningin mín er að ég er búin að tengja mikið við ungt fólk undanfarið en er eins og að slíta barnsskónum frá því tímabili.
Bara er ekki þarna lengur. Er búin að vera að streitast á móti því heillengi.
Ok, að öðru, samt tengt; er, eins og svo oft áður, í árlegu yfirferðinni yfir íbúðina. Ákvað að fara yfir geisladiskana mína.
Fyrsti diskurinn var þessi:
Þetta gat persónan sem ég er núna til dæmis ekki. Meikaði náttúrulega ekki að tékka á diskinum fyrr en ég var vel vöknuð. Byrjaði að fíla en svo minnti diskurinn mig á heróín og dóp, vitandi hvernig fór fyrir honum blessuðum ákvað ég að henda honum. Vil ekki svona orku.
Allavega, næsti diskur í röðinni var allur annar og betri; Placebo !
Fíla Brian Molko svo mikið. Elska röddina hans og það hvernig hann heldur kynferðislegri spennu gangandi næstum allan tímann.
Keeper!
Annars er húsfreyjan komin í langþráð helgarfrí. Next up: hvíld og sjálfsást.
No comments:
Post a Comment