Í mínus á leiðinni í plús

Húsmóðirin okkar var orðin ansi þreytt í vikulokin. 

Desember hefur einkennst af vinnutörn. Hún var æði; nýjar áskoranir og tækifæri og ég kynntist fullt af nýju fólki. Var samt orðin ansi þreytt í gær.

Eiginmaðurinn fékk harðorð fyrirmæli, í hástöfum, um að vekja ekki frúnna í gærkvöldi. Hún væri lögst til hvílu. Hann var úti að jólast. Ég var komin á þann stað. Hormónar þið vitið. 

Svaf loksins og vaknaði frjáls. Ekki það að vinnan hafi verið kvöð. Alls ekki. Elska hana. Þurfti bara á hvíldinni að halda.

Fór á hárréttan stað í tilverunni þegar ég þrammaði niðrí bæ með trommuna mína í drum circle. Fékk svo mörg löng faðmlög að ég missti töluna á þeim. Kannski 4 löng og tvö stutt. Mikið var gott að hitta alla. Hef ekkert farið allan desember.

Náði að kveikja lífsneistann aftur sem þurfti svo sannarlega á næringunni að halda. Er farin að finna vel hvað nærir og hvað tæmir. 

Mjög þakklát fyrir að líða betur og að vera komin í frí. 

Núna er húsmóðirin að pakka inn jólagjöfum og þrífa og undirbúa jólin. 

Hátíð ljóss og friðar.

Namaste. 

P.s. skrýtin pæling. Ég skoða alltaf dánarfregnir á mbl.is. Þær eru alltaf nákvæmlega fjórar.... hvað með hitt fólkið sem deyr? Það eru líka alltaf sömu tilkynningarnar um helgar. Það getur varla verið að það séu akkúrat fjórir á dag sem þú veist, fara yfir móðuna miklu? Hverjir fá forgang þá og af hverju kemur stundum sama manneskjan tvisvar af því er virðist óvart? Gerist frekar oft.