Lexía

Vikan hefur verið ein stór lexía sem ég er ekki enn búin að læra. 

Ég á í mjög erfiðu sambandi við símann minn. Hann er í senn minn besti vinur en líka minn versti óvinur. 

Svala tengdadóttir mín (hún heitir ekki Svala, hún er svöl) kenndi mér að auðvitað þarf maður ekki að svara skilaboðum um leið og maður fær þau. Það virkar ekkert þannig lengur. Heilinn minn vill samt svara strax skilaboðum til að þurfa ekki að hugsa um þau lengur. Vera skilvirk. En af öllum þeim alltof mikla tíma sem ég er í símanum þá koma vinnu-SMS-in oftast á verstu stundum. Á sunnudagskvöldum þegar mér líður vel. Þegar ég er komin upp í rúm. Þegar ég er að drífa mig í vinnuna. Ég er minn versti óvinur varðandi þetta. Af hverju tékka ég ekki á skilaboðum seinna? Óli minn hjálpaði mér að stilla símann á Do not disturb eftir kl 21 á kvöldin minnir mig. Því miður gerði ég þau mistök að setja mitt eigið símanúmer á gjafakortin í nudd og á nafnspjöldin. Fór í Vodafone og fékk mér annað símanúmer fyrir vinnuna eins og aðili á Bluesky ráðlagði mér. Mun héðan í frá ekki svara fyrirpurnum sem koma á kvöldin eða á sunnudögum.

Það fer líka óendanlega í taugarnar á mér að enginn virðist taka þetta eins mikið inn á sig og ég. Flestir aðrir nuddarar og fólk svarar bara þegar það hentar því. Mér finnst það það svalasta í heimi. Þarf bara að þjálfa heilann minn inn á það að svara ekki strax alltaf.

Allavega, verkefni vikunnar var að skila rauter í Vodafone. Það var nú ekki stórt verkefni en ég var svo dugleg og full af krafti í vikunni að ég útréttaði í búðum og slíkt mánudag, þriðjudag OG miðvikudag. Undirbúningur fyrir Danmörk á sunnudaginn. Fór líka í leikhús á þriðjudagskvöldið. Dugleg.

Hápunktur vikunnar var þegar kúnni spurði hvort ég væri heilari.

Lágpunktur vikunnar var á mánudagsmorguninn þegar ég var brjáluð og reið og leið yfir að hafa actually svarað fyrirspurn um nudd sem ég kom á kvöldmatartíma á sunnudagskvöldi og eyðilagði kvöldið. Eftir að hafa ráðfært mig við fólk þá á fólk víst að geta nú til dags sent svona fyrirspurnir hvenær sem er. Það býst ekki endilega við svari. 

Þar höfum við það.

Namaste.

Sumarið

Mér líður vel.

Finn hvað allt er auðveldara í birtunni. Bara það að það sé bjart þegar maður vaknar léttir lundina. Er alveg hætt að finna fyrir þrýstingi fyrir að vera alltaf að gera eitthvað af því að það er sumar. Ég bara er og það er nóg. 

Þegar ég var yngri leið mér yfirleitt illa á veturnar. Eitthvað við endalaust myrkrið sem greip sálina. Hélt að ég væri komin yfir það og væri farið að líða vel á veturnar en fann að síðasti vetur var þungur veðurfarslega séð og reif bara ágætlega í. Tene ferðin bjargaði geðheilsunni algerlega.

Verkefni vikunnar tókst ágætlega held ég. Þetta eru nú alltaf smá ævintýr en verkefnið var að finna hljóðláta viftu fyrir nuddstofuna. Á sumrin staðnar loftið í rýminu dáldið og Edda (sú sem var að leigja með okkur) tók sína með svo núna þurfti viftu. Byrjaði að skoða internetið og fann búð þar sem standviftur voru bæði dýrar og ekki fáanlegar reyndar; ekki til á lager. Hringdi í Elko og var dáldið hissa að það voru bara sýningareintök eftir í öllum þremur verslunum Elko á höfuðborgarsvæðinu. Fór í Skeifuna og keypti eintakið þar á afslætti, þurfti bara að festa þrjá tappa á standana, held að það hafi tekist. Held að þetta verkefni hafi verið árangursríkt. Mér líður ennþá illa með kerruna sem ég keypti fyrir Styrmi. Finnst hún ekki flott, hún er með rauðum skerm sem mér finnst ekki flottur, er að spá í að lita hann (spreyja) svartan.

Hápunktur vikunnar var í gær þegar ég fór sjálf í nudd hjá meistara Emil í Yogashala. Mikið var það gott nudd. Hann hlustaði og skildi verkefnið sem er því miður ekki alltaf tilfellið.

Lágpunktur vikunnar er núna þegar ég nenni ekki í vinnuna. Er að fara kenna í Mími og er bara ekki í stuði fyrir það. En Danmerkurferðin nálgast og launin sem ég fæ fyrir kennsluna duga næstum því fyrir einni hótelnótt. Whoop whoop!

Namaste.

 

Ljósið

Ég vinn með ljósið og ég elska það. Það er mitt dharma.

Hið manngerða harða ljós er hins vegar ekki mitt. Alla daga vel ég að fara ekki á staði þar sem er flóðlýsing, mikil lýsing, óþægileg lýsing. Bara get ekki verið í þannig rými.

Það var því nokkuð áfall þegar eiginmaðurinn kveikti á stóra ljósinu inn í svefnherbergi sem er einmitt flóðlýsing þegar ég var nývöknuð í morgun. Á með augnleppana og sængina upp fyrir haus. "Passaðu þig á ljósinu, það er hættulegt!" sagði hann hátt fullkomlega ótillitssamur svona snemma morguns vitandi að ég þarf rólega morgna. Hann skilur ekki svona lagað.

Varð hugsað til bókar Auði Övu um ljósið og finnst svo dásamlegt að bókin hennar situr ennþá í mér. Þetta er svo falleg bók. Maðurinn er alla ævina að venjast ljósinu. Þetta er uppáhalds setningin mín í bókinni hennar um ljósmæður. Það var samt úr mörgum setningum að velja. Man það. 

Vikan var sérstök. Þetta var síðasta vikan sem ég var þriðjudag, miðvikudag og fimmtudag að nudda og ég skil núna að þetta verður gott og er rétt ákvörðun; að vera bara með tvo daga. Það er nóg fyrir mig. Þetta varð allt að því of mikið. Mjög skrýtin orka í rýminu, þetta voru svo rosalega stórir og þungir hnútar sem var verið að losa um. Allavega mjög mikil losun í vinnunni með fólkinu, of hröð í sumum tilfellum. Kom heim mjög þreytt í gær.

Hápunktur vikunnar var í gær þegar kúnni sagði: "Þú ert mjög góð í því sem þú ert að gera." Þá varð ég mjög ánægð. 

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar ég var að passa Styrmi og klúðraði fullkomlega að gefa honum að borða úr skvísu. Segjum bara að hann var ekki sitjandi og fékk gumsið ekki bara framan í sig heldur á fötin og allt fór út um allt. Skolaði úr buxunum og peysunni og öðrum sokknum (hinn slapp) og setti á ofninn til þurrkunar (virkaði síðast) en þegar ég var að fara keyra hann heim var bara peysan orðin þurr, buxurnar 70% og sokkurinn 80% og allt frekar skítugt:/

Verkefni vikunnar var að kaupa kerru fyrir Styrmi Orra svo ég geti labbað með hann um hverfið og montað mig. Vissi alveg að verkefnið var stórt af því ég rétt kíkti inn á fifan.is eða álíka og já, svona eins og mig grunaði kostaði kerran sem mig langaði í yfir 100.000 kr minnir mig. Horfði öfundaraugum á allar kerrur sem ég sá, ein amman var einmitt með svona kerru eins mig langaði í. Fór í Barnaloppuna og brá frekar mikið yfir verðinu á flottu kerrunum. Það er greinilega markaður fyrir barnavörur, ha? Endaði á að kaupa eina notaða á 12.000 kr sem er með þeim eiginleikum sem mig langaði í. Handhæg, ég get skellt henni í skottið og það fer lítið fyrir henni í geymslunni, það er hægt að setja bakið niður og það er skermur. 

Namaste. (Ljósið í mér sér ljósið í þér.)

 

Vika Stefáns

Þessi vika var líka vika Stefáns. Alveg kominn tími á að drengurinn fái athygli sko.

Grunnskólagöngu í Hlíðaskóla lýkur á lokaverkefni þar sem nemendur vinna saman og svo kynningu í sal fyrir foreldrana og básakynningu. Þetta var á þriðjudaginn. Stefán stóð sig mjög vel. Þetta er auðvitað svona an end of an era. Í dag er svo sjálf útskriftin. Hún er í Háteigskirkju. Stefán er kominn með gauralega klippingu og hálsmen og mikið swag í gangi hjá honum.

Vikan er búin að vera upp og niður. Það er komin smá þreyta í ættmóðurina. Þetta tímabil þegar skólinn er að klárast tekur aðeins á. Rífur aðeins í. Það sér ekki fyrir endann á félagslegum viðburðum fyrr en eftir helgi. Þá tekur vinnan og óvissan við. 

Einhver kvíði í mér. Hann fer ábyggilega þegar allt er yfirstaðið. Var ég búin að segja ykkur að mér líður best þegar ekkert er að frétta og ekkert í gangi? Það er vissulega þannig.

Hápunktur vikunnar var þegar Styrmir minn ömmukrútt horfði með augasteinunum sínum í mína þegar ég sat með hann upp í sófa. Aðeins að tékka hver væri að halda á honum. Hans sál að horfa á mína sál. Fallegt. Við tengdum.

Lágpunktur vikunnar er núna þegar ég er að bugast sem móðir. Þetta er allt dáldið mikið einmitt núna.

Verkefni vikunnar var ekki af verri gerðinni. Ætlaði að flækja það eitthvað en svo valdi ég bara ódýru og líklegast bestu leiðina. Það var sem sagt að skipta um gólfmottu í Pathfindernum. Hún var orðin svo gatslitin bílstjóramegin að það var komið gat í "gólfið." Það eru sem sagt sérstakar festingar fyrir sérstaka Nissan Pathfinder gólfmottu sem smellist í en það hefði kostað minnst 20.000 kall sýndist mér og hefði þurft að panta sérstaklega á internetinu. Frá Nissan umboðinu einhvers staðar í útlöndum. Eða Ameríku. Það er víst hætt að framleiða þessar sérstöku bílmottur sem eru frá 2012 framleiðslunni og blabla.. 

Friður til ykkar.

Namaste.