hlýja

 Hjá mér er ömmustrákur. 

Hann labbar um með snuddu og lúlla sinn. Mjúkur, hlýr, nýr. 

Vikan er búin að vera alls konar. Er mikið búin að vera með Styrmi vitandi vel að þetta eru tímar sem koma aldrei aftur. Bráðum byrjar hann á leikskóla og þá eru þessar stundir okkar búnar. Kannski fæ ég hann á starfsdögum og svoleiðis, hver veit.

Það er komið að því að mér er farið að leiðast. Það er ekki gott. Framkvæmdastjórinn í framheilanum (eða hvar sem hann nú er) er á verði því hann veit fullvel að ég get ekki verið hvar sem er. Er farin að huga að aukavinnu. Hann man vel svefnlausu næturnar fullar af kvíða af því að mér leið illa í vinnunni. Er því að secreta aukavinnu sem hentar mér vel. Er orðin þyrst í félagsskap, að tilheyra hóp. Vinna með fólki. Lofaði sjálfri mér að ég myndi ekki vera með yfirmann aftur og að ég yrði yfirmaðurinn minn. Er bara allt of góð við sjálfa mig og hugsa of lítið í peningum (hey, kaupi miða í lottó.)

Hápunktur vikunnar var þegar ég dreif mig á foreldrafund í Hlíðaskóla. Er bara ferlega ánægð með mig. Fann að félagsskapurinn var næring og hvað það var gott að hitta fólk. Hitti konu frá RUV sem er líka með barn í árganginum (sem er stór; 77 nemendur) og við knúsuðumst. Hitti líka skólasystur Óla og talaði við hana. Meira svona!

Lágpunktur vikunnar var þegar ég var næstum farin að gráta af einskærum leiðindum. Það er líka farið að saxast á peninginn svo það er ekki eins og ég geti farið út að spreða þegar svona ber undir. 

Social vikunnar var bæði að ég fór í Móa á mánudaginn í Kraftcacao tíma til Maríu. Það var ágætt. Líka foreldrafundurinn. Svo ánægð með mig. Tók mikið eftir því að stofan var með slæm loftgæði og gluggar lokaðir og fullt af fólki. Á erfitt með svoleiðis en það reddaðist.

Það styttist í næstu helgi sem er helgi sem ég horfi bara á í huganum og skil ekki. Hvernig er ég að fara á tvo dauðarokkstónleika og sé ekki fram á að komast heim til mín fyrr en um miðnætti eða eitthvað? Tvö kvöld? Svo er líka handboltamót OG skírn. 

Verkefni vikunnar var að redda aukafötum á Styrmi. Fór í barnaloppuna og keypti eitthvað. Buxur og peysu, vona að það passi.

Namaste.

 

luðra

Vikan byrjaði á því að ég vaknaði á mánudagsmorguninn með luðru. Flensueinkenni. Treysti mér ekki einu í sund. Var því eiginlega alla vikuna að passa upp á mig. Að ég veiktist ekki eða fengi flensu. Það er búið að vera kvef í mér. Þetta er því búið að vera með endæmum róleg vika.

Það var skipulagsdagur og foreldraviðtöl hjá Guðrúnu Höllu svo ég var ekki mjög einmana en er alltaf á hálfgerðum bömmer. Mig vantar verkefni, hlutastarf. Vantar að koma mér út í lífið með einum eða öðrum hætti.

Art of yoga er búin að vera hálfgerð lífæð. Hef mætt þarna tvisvar í vikunni og þetta er svona minn félagsskapur núna. Var ekkert að auglýsa laust í nudd. Þetta er þannig vinna að maður þarf stundum frí frá henni. Var því bara með eitt nudd og gerði það vel. Kúnninn var allavegana hæstánægður. 

Það var heljarinnar bömmer að klára bókina sem ég var að lesa; Ból eftir Steinunni Sigurðardóttur. Rosaleg harmsaga, grét þungum tárum yfir þessari blessuðu bók. Mjög vel skrifuð en jesús, mikið vona ég að næsta bók sé á léttari nótunum!

Verkefni vikunnar var að redda hótelgistingu á Tene en mér sýnist við nú bara verða á gamla góða hótelinu sem við höfum alltaf verið á. Það er eins og það sé ekki gert ráð fyrir 4 - 5 manna fjölskyldu á hótelum þarna suður frá. Er með samviskubit yfir verkefnunum sem hafa beðið á hakanum í verkefni vikunnar. Er þess vegna að spá í að drífa mig í Barnaloppuna og redda aukafötum á Styrmi. Finnst ég hálf ómöguleg amma ef ég er ekki með aukaföt ef eitthvað sullast til. 

Hápunktur vikunnar var í gær þegar ég var með ánægðan kúnna og komst svo í yogað mitt. Bið ekki um meir.

Lágpunktur vikunnar var kannski á mánudagsmorguninn þegar ég vaknaði með luðruna. Samt frábært tækifæri til að hlúa að mér. Er samt bara farin að leiðast smá. Vantar eitthvað!

Social vikunnar er búið að vera Art of yoga. Þetta er lítil stöð og við erum alltaf sama fólkið sem mætum. Er nú reyndar að fara í sjósund á eftir með sjósundshópnum Valkyrjunum. Ein af okkur á afmæli þannig að það verður vonandi smá glens. 

Ég er komin með hálfgerðan ósið. Er farin að fá mér rauðvín um helgar. Held að það sé af eintómum leiðindum. Upp á smá stemmningu kannski líka.

Namaste.

Sunny side up

 Geðheilsunni er borgið í vetur. 

Þökk sé eiginmanninum. Tókum ákvörðun í vikunni um að vera á Tene um jólin og gengum frá því, tja eða svona næstum því, í vikunni. Greinilega síðustu forvöð. Er nokkuð viss um að við höfum fengið síðustu sætin í flugvélinni út og held að hótelmál séu í klúðri. Auðvitað er flest uppbókað. Eyði deginum og helginni í að reyna að redda betri gistingu. Fyrir mér er aðalmálið að vera nálægt ströndinni minni. Fyrir göngutúrana mína á morgnana í flæðarmálinu. Engu líkt. 

 

Allavegana, vikan er í móðu. Byrjaði eins og asni á blæðingum. Er nokkuð viss um að það sé ekkert eðlilegt við mínar. Var allavegana hálf meðvitundarlaus í gærmorgun að reyna að koma mér í vinnuna. Það tókst en jesús, blóðsletturnar og helvítis tapparnir. Drepið mig. Í hvert einasta skiptið sem þessi óskapnaður byrjar núna síðustu ár langar mig til að láta rífa helvítis klabbið út. Til hvers að halda í þetta? Færir mér þvílíkar þjáningar. Veit að svona aðgerð ruglar í hormónunum og svoleiðis en æ. Fjandinn hafi það.

Verkefni vikunnar var að græja þessa sólarlandaferð. Þarf að eyða helginni í að reyna að finna betri hótelúrræði fyrir okkur. Það flækir málin hvað við erum mörg og orðin stór. Liggur við að þetta séu fjórir fullorðnir og eitt 11 ára barn.

Hápunktur vikunnar var þegar ég gerði mér grein fyrir að sálin mín fær sólarbirtu í desember sem hefur oft reynst mér erfiður. Þetta myrkur leggst ekki vel í mig.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var að reyna að hressa mig við hálfmeðvitundarlaus í köldu baði eftir erfiða nótt. Að reyna svo og að græja svona blæðingar er algert djók. Eitt grænt handklæði varð fyrir barðinu á blóði og þurfti að fara í vélina. Svo þurfti ég að fatta hvað tappar væru hentugir og blablablaaaaaaa. Hata þetta. Bara hata þetta. Held að ég sé að klára þetta helvíti í dag. Það er eins gott. Klósettferðirnar í vinnunni eru bara algert djók. Minnti á lélega splatter mynd ef það er til. Af hverju? Af hverju er maður látin ganga í gegnum þetta löngu eftir ófrjósemisaðgerð og orðin amma?

Social vikunnar var á þriðjudaginn þegar ég og Tinna mín fórum á Elskling í Bíó Paradís. Það er upplifun að fara með Tinnu í bíó. Hún lifði sig svo inn í myndina að ég var að fylgjast með bæði, Tinnu og myndinni. Yndislegt. Hittum svo Margréti, vinnufélaga minn í Hreint frá því í den, og hún fékk far með okkur heim í Hlíðar. Þær þekkjast í gegnum börnin. Svo vil ég láta vita að við hjónin fórum í leikhús síðustu helgi á Sýslumann dauðans í Borgarleikhúsinu. Alveg á fremsta bekk, engin hætta að missa af neinu þar sem maður er eiginlega ofan í sjálfri sýningunni. Flott verk. Það var einn leikari sem mér fannst bera af og það var Hákon Jóhannesson. Mér finnst hann bæði góður leikari og svo er mjög hressandi að hafa svona fyndinn mann í svona verki um dauðann. Flissaði þegar ég hann var að moðast um í einhverju tilfinningarúnki. Bjargaði sýningunni að mínu mati. Verkið var samt alveg gott. Það var svo skýtið að verkið fjallaði um dauða föður og daginn eftir dó einmitt einn slíkur. Þriggja barna faðir tengdur fjölskyldunni. 

Blessuð sé minning hans. 

Namaste.

Klandur

Mér finnst þetta næstum því fallegt orð; klandur. Stundum er íslenskan að gefa, sjaldan er að hún að taka. Nema kannski þegar maður getur ekki þýtt beint úr ensku. Var einmitt að lesa um svoleiðis dæmi í bókinni sem ég er að lesa Ból eftir Steinunni Sigurðardóttur. Mjög góð bók.

 Allavegana, áttaði mig á því í gær þegar ég ákvað að hlusta á Skálmöld þar sem ég er víst að fara tvenna tónleika með þeim fyrstu helgina í nóvember; að ég meika þetta varla. Dauðarokk beint í æð þar sem mér skilst að við verðum næstum fremst á einum af tónleikunum. Hef áhyggjur af taugakerfinu mínu hreinlega. 

 Manni er kennt að vera Já manneskja í flestum sjálfhjálparbókum og af flestum lífskúnstnerum. Ef lífið bíður þér eitthvað, segðu JÁ! Pee into the wind! 

Þegar Sunneva vinkona mín í Svíþjóð bað mig um að koma á tvenna Skálmaldar tónleika í Hörpunni gerði ég einmitt það; JÁ! Gerði rokk emoji. Rock and roll. Núna sé ég fram á það að þurfa að jafna mig allavegana allan daginn eftir fyrstu tónleikana á föstudagskvöldinu. Neurotypical fólk skilur þetta ekki en þegar maður er viðkvæmur þá er það stundum þannig. Það er handboltamót aftur hjá Guðrúnu Höllu þessa helgi! Einmitt þessa helgi, ekki helgina fyrir eða eftir heldur einmitt þessa helgi. Svo er líka skírn á sunnudeginum sem er nú bara dúllulegt og ég hlakka til hennar. Týpískt ég að hafa massa áhyggjur af helgi sem er frekar langt í burtu einmitt núna. Allt social á einni helgi.

Vikan var nú bara dásamleg. Hérna voru litlir fætur í litlum skóm með mér tvo daga. Við Styrmir (17 mánaða) skiljum hvort annað og þurfum ekki orð. Við bara bendum og gerum hljóð. Var svo með góða kúnna í gær, báða bandaríska. Það vantar nú ekki verkefnin í dag svo ég hef nóg að gera.

Verkefni vikunnar var að redda barnabílstól fyrir Styrmi. Hann verður víst að vera afturábakvísandi svo ég fór í barnabilstolar.is og tók á langtímaleigu einn slíkan sem er ISOFIX og á að duga þangað til hann verður 4ra ára. Verkefni vikunnar tókst vel. Var reyndar lengi að finna staðinn upp á höfða en það tókst.

Hápunktur vikunnar var þegar ég tók geggjara og keypti hillur á netinu fyrir fullt af pening. Tekk.is. Það er svona þegar eitthvað tekur of langan tíma þá urlast ég smá og geri eitthvað svona. Hillurnar eru komnar í hús en ekki upp á vegg. Hlakka til að sjá þær þar.

Lágpunktur vikunnar var þegar ég þurfti að fara á salernið heima hjá mér með eins árs barn. Endaði á því að taka hann með mér og leyfa honum að horfa á Skoppu og Skrítlu á meðan ég gerði það sem þurfti að gerast. Hann var auðvitað ekkert að spá í því sem ég var að gera sem betur fer.

Social vikunnar mætti nú alveg vera meira. Finn að þessi partur þarf ríkari áherslu. Við Emilía fórum að hitta Sunnevu vinkonu mína í Kópavoginum og fórum í KAP tíma (Kundalini Activation Process) hjá henni. Hingað til hefur það verið eina social í vikunni. Mér finnst þetta dáldið leiðinlegt því ég hafði háar hugmyndir um að fara á Improv eða leikhús eða tónleika og svo er það einhvern veginn ekki að gerast.

Jæja, þá er bara að bæta úr því.

Namaste.