Sunny side up

 Geðheilsunni er borgið í vetur. 

Þökk sé eiginmanninum. Tókum ákvörðun í vikunni um að vera á Tene um jólin og gengum frá því, tja eða svona næstum því, í vikunni. Greinilega síðustu forvöð. Er nokkuð viss um að við höfum fengið síðustu sætin í flugvélinni út og held að hótelmál séu í klúðri. Auðvitað er flest uppbókað. Eyði deginum og helginni í að reyna að redda betri gistingu. Fyrir mér er aðalmálið að vera nálægt ströndinni minni. Fyrir göngutúrana mína á morgnana í flæðarmálinu. Engu líkt. 

 

Allavegana, vikan er í móðu. Byrjaði eins og asni á blæðingum. Er nokkuð viss um að það sé ekkert eðlilegt við mínar. Var allavegana hálf meðvitundarlaus í gærmorgun að reyna að koma mér í vinnuna. Það tókst en jesús, blóðsletturnar og helvítis tapparnir. Drepið mig. Í hvert einasta skiptið sem þessi óskapnaður byrjar núna síðustu ár langar mig til að láta rífa helvítis klabbið út. Til hvers að halda í þetta? Færir mér þvílíkar þjáningar. Veit að svona aðgerð ruglar í hormónunum og svoleiðis en æ. Fjandinn hafi það.

Verkefni vikunnar var að græja þessa sólarlandaferð. Þarf að eyða helginni í að reyna að finna betri hótelúrræði fyrir okkur. Það flækir málin hvað við erum mörg og orðin stór. Liggur við að þetta séu fjórir fullorðnir og eitt 11 ára barn.

Hápunktur vikunnar var þegar ég gerði mér grein fyrir að sálin mín fær sólarbirtu í desember sem hefur oft reynst mér erfiður. Þetta myrkur leggst ekki vel í mig.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var að reyna að hressa mig við hálfmeðvitundarlaus í köldu baði eftir erfiða nótt. Að reyna svo og að græja svona blæðingar er algert djók. Eitt grænt handklæði varð fyrir barðinu á blóði og þurfti að fara í vélina. Svo þurfti ég að fatta hvað tappar væru hentugir og blablablaaaaaaa. Hata þetta. Bara hata þetta. Held að ég sé að klára þetta helvíti í dag. Það er eins gott. Klósettferðirnar í vinnunni eru bara algert djók. Minnti á lélega splatter mynd ef það er til. Af hverju? Af hverju er maður látin ganga í gegnum þetta löngu eftir ófrjósemisaðgerð og orðin amma?

Social vikunnar var á þriðjudaginn þegar ég og Tinna mín fórum á Elskling í Bíó Paradís. Það er upplifun að fara með Tinnu í bíó. Hún lifði sig svo inn í myndina að ég var að fylgjast með bæði, Tinnu og myndinni. Yndislegt. Hittum svo Margréti, vinnufélaga minn í Hreint frá því í den, og hún fékk far með okkur heim í Hlíðar. Þær þekkjast í gegnum börnin. Svo vil ég láta vita að við hjónin fórum í leikhús síðustu helgi á Sýslumann dauðans í Borgarleikhúsinu. Alveg á fremsta bekk, engin hætta að missa af neinu þar sem maður er eiginlega ofan í sjálfri sýningunni. Flott verk. Það var einn leikari sem mér fannst bera af og það var Hákon Jóhannesson. Mér finnst hann bæði góður leikari og svo er mjög hressandi að hafa svona fyndinn mann í svona verki um dauðann. Flissaði þegar ég hann var að moðast um í einhverju tilfinningarúnki. Bjargaði sýningunni að mínu mati. Verkið var samt alveg gott. Það var svo skýtið að verkið fjallaði um dauða föður og daginn eftir dó einmitt einn slíkur. Þriggja barna faðir tengdur fjölskyldunni. 

Blessuð sé minning hans. 

Namaste.