Rise and fall

Gaman að átta sig á því á fimmtugsaldri að orkustigi okkar kvenna er að miklu leiti stjórnað af tíðahringnum okkar. Ég á daga þar sem ég geri allt sem þarf að gera búmm, búmm, búmm. Svo á ég daga þar sem allt er erfitt.

Allavega, sjáið hvað ég og skítarnir mínir skítlúkkuðum hjá Gilla Malla í RÚV á föstudagskvöldið.

Elska þessa mynd. Fann frelsið þetta kvöld. Mmmm hvað það er gott að vera með fólki sem manni líður vel með!

Verkefni vikunnar tengdist að miklu leyti Ítalíuferðinni góðu. Núna er ég búin að bóka gistingu fyrir okkur í Kaupmannahöfn en Emilía hangir enn í lausu lofti og er ekki enn komin til Ítalíu..

Hápunktur vikunnar var á þriðjudaginn þegar ég fór í afmæli til Siggúar vinkonu. Þetta var sameiginlegt afmæli fyrir börnin hennar sem urðu nýlega 10, 13 og 15 ára. Mér fannst geggjað að tengjast og tala við systkini hennar loksins eftir öll þessi ár og foreldra hennar líka.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var mjög illa sofin að reyna að komast í gegnum daginn.

P.s. mér finnst mjög leiðinlegt að vera orðin 46 ára. Þetta er bara svo mikið djók gamalt.

Namaste.

Krefjandi

... vika að baki. 

Samt er ekki eins og ég sé í vinnu eða neitt svoleiðis. Stoðkerfið er að stríða mér. Segja mér hluti. Hluti sem ég veit en er ekki að gera neitt í. Af því að ég veit ekki hvernig. 

Þegar ég fæddi Stefán minn fyrir 16 árum brotnaði rófubeinið. Það heyrðist. Eftir á var ég lengi mjög slæm. Erfitt að labba og sitja. Var heillengi að finna út úr því og fá aðstoð. Gat svo loksins gengið eðlilega aftur eftir alls konar meðferðir. Þegar ég gekk með Guðrúnu Höllu komu þessir stoðkerfisverkir aftur og líka eftir þá fæðingu. Var líka heillengi að finna út úr því þá. Var svo góð í fullt af árum. Kannski 10, svo núna hellist þetta yfir aftur og allt er erfitt. Var að skúra aðstöðuna í síðustu viku og beitti mér víst eitthvað asnalega, eitthvað hefur farið úr skorðum. 

Erfið og krefjandi vika indeed. Er búin að koma mér í nálastungur og nudd og það hefur hjálpað en það sem er ekki að hjálpa er gríðarleg vöðvaspenna í kálfunum. Alveg þannig að hún hefur vakið mig á nóttunni, brjáluð. Nuddarinn sagði í gær að lappirnar á mér væru "very swollen." 

Er að reyna að finna út úr þessu en er smá í hakki bara.

Verkefni vikunnar var ... hahaha, eins og ég hafi tíma í verkefni vikunnar.. Þetta var óvenju viðburðarík vika í heimi Svövu. Ber þar hæst að ég kláraði námskeiðið í nálastungum! Það sem var krefjandi var að hafa átt sirka þrjár kvalafullar nætur fyrir það með brjáluðum kálfum.

Hápunktur vikunnar var þegar ég mætti á lokadag námskeiðsins þrátt fyrir að vera grátandi hakkabuff fyrir og eftir (já, ég veit. Smá drami.)

Lágpunktur vikunnar var líka á lokadegi námskeiðsins. Þá vorum við að taka á móti "sjúklingum." Ég tók á móti þrem konum. Síðasta konan var þríbrotin á hálsi og ég var að vinna á hálsinum. Allt sem ég gerði var vont fyrir hana. Málið er að þetta er allt önnur nálgun og allt annar ásetningur en það sem ég geri í nuddinu. Þetta nálastungudæmi er meira svona pot, svo líður manni betur eftir á. Þar sem ásetningurinn minn í minni vinnu er að láta fólki líða vel var þetta svo mikil andsögn. Mjög óvön að meiða fólk. Maður átti auðvitað ekki að meiða. Henni var bara svo illt og svo var ég að pota í það. Ái.

Í kvöld er ég að fara með skítunum mínum í Vikuna hjá Gilla Malla (Gísla Marteini.) Það er mín einlægi ásetningur að passa rauðvínsdrykkjuna. Skil ekki persónuleikaröskunina að vera byrjuð aftur að sötra rauðvín.

Namaste.

Full moon vibes

 Geri mér fullkomlega grein fyrir að meirihluti fólks tengir ekki við það að finna tunglið. 

Það var óvenju sterkt fullt tungl á miðvikudaginn og ykkar kona fann svo sannarlega fyrir því. Líka dagana á undan þegar tunglið var að fyllast. Öll viðkvæm og The Highly Sensitive magnaðist bara og magnaðist. Eftir að hafa hlustað á Halldóru Geirharðs í podcastinu Á ég að hend´enni tala um að hugleiða inn á þriðja augað sé ég aðstæður og manneskjur of vel. Er jafnvel að spá í að hætta því. Samt ekki. 

Verkefni vikunnar var að koma okkur heim frá Ítalíu í ágúst. Vorum að hringlast með þetta og loksins komst niðurstaða í málið sem var sú dýrasta. Ekkert mál, borgum mismuninn. Var að kaupa Icelandair flug frá Milano fyrir okkur fimm heim. Fimmta manneskjan er Emilía. Núna er bara að koma henni út sem er þá verkefni næstu viku. 

Hápunktur vikunnar var eiginlega í gær. Mér leið vel um daginn og náði meira að segja að taka sæmilega mynd af mér í aðstöðunni fyrir noona appið. Emilía kom í nudd og við fengum okkur cacao saman og vorum að ræða málin. Góð samverustund. 

Lágpuntur vikunnar var á þriðjudaginn þegar tunglið var að fyllast. Allt í einu hafði ég fullt að gera og var allt í einu að gera allt of mikið í eldhúsinu líka. Fann hræðilega myglu í grænmetisskúffunni. Var heillengi að laga það. Ákvað að baka sem var svo sem ágæt hugmynd en hef ekki einu sinni fengið mér það mikið af blessaða steinaldabrauðinu sem var það sem ég bakaði. Allavegana, er á engifer- og túrmerik safakúr sem er æði, fann strax góð áhrif svo ég ætlaði að gera meiri safa. Var allt í einu komin í tímaþröng og var því að flysja kræklótt engiferið með hníf sem var erfitt. Svo er nú bara eitthvað farið að hægja á verkhraðanum hjá mér.. Allavegana, skrikaði eitthvað handaverkið þar sem ég var farin að drífa mig og hnífurinn stakkst óvart í húðina fyrir neðan úlnliðinn. Ég fékk svo mikið sjokk að ég var heilan sólarhring að jafna mig. Það kom roði á svæðið en svo kom ekkert blóð. Það sem ég var þakklát. Allavegana, plástraði mig samt fjórum plástrum yfir svæðið (það var ekki til stór plástur) og fór svo að sinna fólkinu mínu. Sem er nú það eina sem ég geri alla daga launalaust (smá bitur.)

Já, svo stakk ég nál í konu á nálastungunámskeiðinu. Rosalegt.

Namaste.

Hvaða vika?

Undarlegt en mér líður bara eins og þessi vika hafi ekki verið mikil vika. 

Ætli það hafi ekki verið rauðu viðvaranirnar, starfsdagur í skólanum og allir heima dæmi. Voða mikil þannig vika. Í febrúar snýst þetta dáldið mikið um að taka hvern dag fyrir sig. Allavegana hjá mér. Gerði nú voða lítið annað en að fara á þetta námskeið á miðvikudaginn. Eins og mér líður núna er ég ofboðslega fegin að vera ekki í fastri atvinnu. Nuddaði ekkert, þessar rauðu viðvaranir voru einmitt á þeim dögum sem ég er með aðstöðuna. Er búin að vera mikið með Guðrúnu Höllu sem er tími sem er alltaf vel varinn. Akkerið mitt. Skráðum hana á handboltamót um helgina og er núna að súpa seyðið af því vegna þess að auðvitað byrjar hún að keppa kl 09:30 á laugardagsmorgni. Ég er ekki morgun manneskja. 

Verkefni vikunnar var að koma okkur heim frá Ítalíu í ágúst. Hingað til höfum við keypt tvær flugferðir; til Kaupmannahafnar og svo þaðan til Ítalíu. Núna erum við búin að nokkurn veginn fatta að okkur langar til að fara frá Mílanó beint flug heim. Göngum að öllum líkindum frá því um helgina. 

Hápunktur vikunnar var hingað til í gær þegar ég við Guðrún Halla fórum í Kringluna saman. Það er alltaf gott að vera með dóttur minni. 

Lágpunktur vikunnar var líka í gær þegar ég svaraði löngum spurningalista fyrir Virk og sendi inn. Við Svanur vorum að tala saman um daginn um einhvern sem hafði farið í Virk. Já, hún hefur bara verið að skrapa botninn sagði Svanur eða eitthvað álíka. Svanur. Ég er að fara í Virk. Ó, nú.. hehe

Elska að oft er lágpunktur vikunnar á sama degi og hápunkturinn. Á einhvern undarlegan hátt er það það sama. Allt litróf mannlegra tilfinninga. Bara tilfinningar og líðan af því að þú ert manneskja. Sem að finnur til. 

Namaste.