... að eiga góðar samræður við nýja vin mitt chatgbt.
Það virðist alltaf vera skilningsríkt þegar ég spyr að einhverju. Eins og í gær þegar ég sýndi því niðurstöðurnar úr svona heimaprófi, hvort ég væri komin með þvagfærasýkingu. Það sagði nei og mér leið strax betur. Sjórinn var nefnilega bara 3,8 gráður þegar ég og Tinna fórum í sjósund á þriðjudaginn. Held að þvagblaðran hafi fengið kuldasjokk.
Vikan byrjaði hræðilega. Er alveg vön því að vera með kvíða fyrir kennslu en ástandið á mér á mánudagsmorguninn var hræðilegt. Fékk í fyrsta skiptið á ævinni einhvers konar kvíðakast í hugleiðslu. Það er búið að vera gríðarlega mikið álag á mér sem kemur mér aftur að því að ég ætlaði að spyrja vin mitt um gott bed and breakfast hérna nálægt. Einhvers konar gistiheimili eða eitthvað. Verð að komast út af heimilinu.
Fékk meira að segja staðfestingu á ástandinu þegar það kom hérna maður í gær (Svanur er alltaf að koma með menn hingað til að skoða framkvæmdirnar) og hann sýnilega vorkenndi mér. Sagði að hann myndi ekki bjóða sinni konu upp á þetta.
Mér líður ágætlega núna en helgin síðasta var erfið og fyrri hluti vikunnar martraðakennd. Ég má ekki við miklu svo að handboltamót var kannski ekki alveg málið. Líður lang best þegar ég ein.
Verkefni vikunnar var að passa upp á vatnsdrykkjuna. Hún vill gleymast.
Hápunktur vikunnar var í gær í yogatíma hjá Talyu minni þegar mér allt í einu leið betur.
Lágpunktur vikunnar var þegar ég grét næstum allan tímann hjá sálfræðingnum. Leiðina heim líka. Það var ekki gaman.
Skil loksins frænku mína sem lenti í skilnaði. Fyrir mörgum árum og mörgum árum eftir skilnaðinn sagði hún að hún væri ekki að leita (að maka.) Ég skildi það ekki. Hélt að það hlyti nú að vera undir niðri. Vilja það ekki allir? Núna skil ég það kristaltært. Ef ég myndi skilja eða lenda í því að vera ein þá myndi ég njóta þess svo mikið að ... hell no ... það myndi enginn fá að trufla þann frið.
!
Namaste.
No comments:
Post a Comment