árans

Vikan er búin að vera kaotísk. 

Var að vinna á fjórum mismunandi vinnustöðum sem væri kannski allt í lagi ef að ég væri ekki að díla við eitt. Dáldið sem er búið að hanga yfir mér alla vikuna.

Ég er gríðarlega samviskusöm týpa. Skila alltaf verkefnum á réttum tíma og mæti þangað sem ég á að vera á tilsettum tíma. 

Það fer þess vegna í taugarnar á mér þegar ég hef ekki stjórn á hlutum sem á að vera búið að skila í mínu nafni. 

Það er blessað skattframtalið. 

Undanfarin ár hefur bókarinn hans Svans þurft rekstrarskýrslu frá bókaranum mínum. Það hefur verið lítið mál. Ég hafði samband við bókarann minn á mánudaginn og hann sagðist ætla að græja skýrsluna, gerði blikkkarl meira að segja. Í miðju stolti mínu yfir hversu róleg ég væri yfir þessu sendi ég honum tölvupóst ekki fyrr en um kl. 20 á þriðjudagskvöldið (það átti að skila skattframtalinu þennan dag) og hann svaraði um hæl sama kvöld að bókarar og endurskoðendur hefðu frest til og með 15. mars (miðvikudagur) svo þetta væri allt í lagi. 

Síðan þá hefur hann ekki svarað mér. Ég sendi þrjá tölvupósta til hans á miðvikudaginn (super kurteisa auðvitað) og samviskubitið var að fara með mig. Svanur var og er rólegur og sagði að bókarinn hans hefði sagt að bókarar séu með allt að 10 daga frest.

Sko. Maðurinn svarar mér ekki. Á miðvikudaginn var ég komin í eitthvað skap vegna þessa. Ekki brjáluð. Ekki reið. Bara eitthvað skap. Svanur réðst einmitt þetta kvöld í að fjarlægja kæliviftuna úr kæliherberginu vegna komandi framkvæmda hjá nágrönnunum góðu uppi. Það var ekki nóg með að ég fékk á tilfinninguna að banvænar gufur frá eitruðum kælivökva væru að sveima um íbúðina (já, ég get verið dramatísk og erfið) heldur hafði blessaður maðurinn minn opnað alla glugga upp á gátt (þeir opnast alveg lárétt) og svalirnar líka og það var 11 stiga gaddur úti og vindur. Fannst eins og ég hefði fengið í lungun eldaði kvöldmatinn dúðuð í úlpu.

Ekki nóg með þetta allt saman að þá datt járnrörstykki á hausinn á honum Svani mínum frá 3ju hæð í gær og hann endaði auðvitað á slysó.

Á þriðjudaginn var ég á einstaklega vel heppnuðum vinnufundi en ljósfælnin mín réðst á mig aftan frá eftir fundinn og mér var illt í augunum og mér allri í nokkra klukkutíma á eftir. Ég er svona týpa sem þyrfti að vera með gleraugu sem myrkvast sjálfkrafa við ákveðna manngerða birtu. Það eru margar ástæður fyrir því að ég kýs að vinna ein. Að ráða alltaf birtustiginu er ein þeirra.

Það er svo skrýtið hvernig stundum er ekkert í gangi. Ekkert. Svo er allt í gangi. Allt.

Já, einmitt. Svo eru það sprengingarnar. Nokkrum metrum frá aðstöðunni minni. Aðstaðan er í 5 hæða húsi rétt við Orkuhúsið á Suðurlandsbraut. Þarna er verið að búa til rými fyrir 420 íbúðir og bílakjallara. Núna standa sem sagt yfir sprengingar á jarðveginum fram til sumars skilst mér og það er sprengt þrisvar á dag á virkum dögum. Ég var í húsinu í gær þegar tvær þeirra riðu yfir og húsið nötraði allt í nokkrar sekúndur í bæði skiptin.

Ég er ekki gerð fyrir svona. Mér líður ekki vel í svona aðstæðum. Meðferðaraðilarnir í kringum mig á hæðinni voru bara með kúnna inni hjá sér eins og ekkert væri og virtust frekar ligeglad með þetta en ég er bara hrædd. 

Er eiginlega ekkert að meika þetta. Af hverju líður mér eins og húsið sé að fara hrynja þegar bergið undir því riðlast til, kippist til og allt húsið skelfur og nötrar? Hann Baldur við hliðina á mér er auðvitað mest slakur yfir þessu og kippir sér ekkert upp við þetta frekar en annað.

Af hverju get ég ekki verið meira eins og Baldur?

Vikan var: kaotísk og blóðug.

Bók vikunnar: Sakramentið eftir Ólaf Jóhann Ólafsson.

Nýr liður er: réttur vikunnar: ætlaði að gera tofurétt og fór í Fjarðarkaup en þar var ekki til tofu (?!) svo ég henti bara í staðinn einni uppskrift sem ég ætla ekki að reyna aftur. Það var sem sagt jólauppskrift; sörur, uppskrift frá Evu Laufey. Gerði einhvern tímann tvær tilraunir til þess að gera þessar blessuðu sörur en ætla ekki að reyna aftur. Allt til að minnka jólastress, takk. Ásetningurinn með þessum nýja lið er að fullnægja hvötum mínum fyrir að henda. Ætlunin er að taka fyrir eina uppskrift í hverri viku. Er með heila möppu af uppskriftum sem ég nota sjaldan. Þykir samt of vænt um Menntaskólans við Hamrahlíð uppskriftirnar úr hússtjórnartímunum. Skrýtið hvernig þessir blessuðu hússtjórnartímar eru með einhvern ljóma yfir sér. Sé þá í rósrauðu ljósi núna. Þeir fóru fram í húsi sem er nú kallað skátaheimilið held ég og er þarna við hliðina á MH með lítinn sætan skóg fyrir aftan.

Pain body: 5%