.... er ennþá að þrauka í gegnum þessa bók.
Skil ekki af hverju ég get ekki bara hætt en þetta er eitthvað svona ... ég klára þau verkefni sem ég er byrjuð á sem er nú kannski bara fínasti eiginleiki ekki satt?
En úff, er næstum búin með hana. Persónufjöldinn og fjölskyldubönd eru flókinn og torskiljanleg. Það er vaðið úr einu í annað tímalega séð og það fauk í mér í gærkvöldi þegar leit út fyrir að Margrét væri að fara missa þriðja barnið. Það bara virkilega fauk í mig og ég blótaði upphátt. Sem betur fer kom skólastjórinn og bjargaði barninu hennar úr sjónum en aaaaarrrrggg....
nokkrar blaðsíður eftir.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment