2/5 2015

Það er svo skrýtið (já eða ekki) hvað maður breytist mikið.

Ég er að fara í gegnum alla gömlu geisladiskana mína með því að fara með hvern og einn út í bíl og hlusta á þá. Núna síðast var diskurinn blur: The great escape næstur í röðinni.

Eins mikið og ég fílaði blur fyrir hva.. sirka 15-20 árum síðan þá er ég ekki alveg að fíla þá núna. Kannski einstaka lag sem er gaman að syngja með en annars bara bla...

Henti meira að segja einum blur disk um daginn eftir að hafa farið með hann í bílinn. Það var "13" diskurinn. Hann er voða dimmur og leiðinlegur. Henti honum hreinlega í ruslið. By the way þá langaði mig að gera það við Lay Low diskinn sem var á undan The great escape disknum í röðinni en fékk það hreinlega ekki af mér af því að Tryggvi bróðir gaf mér þennan Lay low disk í jólagjöf minnir mig. Við þekkjumst greinilega ekki nógu vel nú til dags ég og brósi því í stað þess að henda Lay low diskinum þá setti ég hann með í pokann með notuðu fötunum sem fer í Rauða krossinn. Þið vitið, af því að maður hendir ekki gjöf frá bróður manns. Úff..

Allavegana, þessi diskur

er bara bla. Ætla samt ekki að henda honum. Þetta er voða væl stundum söngurinn hjá Damon Albarn en eitthvað var ég rosalega mikið að tengja við það á mínum yngri árum. Er greinilega hamingjusamari núna því ég nenni ekki að hlusta á þetta væl lengur.

Æ, hvað að er gott og gaman að þroskast.