Eins og fangi...

Ekki var þetta góður dagur útlitslega séð.

Það er náttúrulega jólafrí og maður er kominn aðeins úr takt, með ómálað andlit sem væri nú allt í góðu ef maður væri ekki sjúskaður líka með heilann í fríi. 

Þetta er stemmningin. Við erum bara búin að vera heima að lesa og slakka og njótta eða hvernig sem sá texti er. Náði því aldrei alveg.

Súrefnisstigið gæti verið betra. Hefur verið betra. Of mikið inni, ekki nógu mikið úti. Eitthvað hefur gleymst að hafa gluggana nógu mikið opna. Útlitið er því ekki ekki gott. Hefur oftast verið betra. Alltaf eiginlega. 

Það eru samt nokkrir hlutir á to do listanum eins og að skipta gjöfum, versla í matinn, fara með krakkana á Novasvellið (enginn að spá í því nema ég) og svo var búið að sitja á hakanum svo lengi að fá okkur nýtt vegabréf.

Sá nú reyndar að afgreiðslutíminn fyrir að fá blessað vegabréfið er nú ekki nema 4 virkir dagar svo við höfum nógan tíma en svo vildi Svanur allt í einu fara í dag.

Svanur og skyndiákvarðanir.

Hefði heilinn á mér ekki verið í fríi hefði ég kannski áttað mig á því að þessu ferli fylgir myndataka. Eða sko, ég ætlaði bara að nota gömlu en það má víst ekki.

Svo við vorum þarna mætt, sjúskaðri en alltaf með heilann í það mikilli hvíld að við mundum varla kennitöluna hennar Guðrúnar Höllu. Ég gat svo reyndar stamað úr mér fyrrihlutann, við mundum ekki seinni hlutann.

Og þannig orsakaðist það að versta mynd sem hefur verið tekin af þessari örvæntingarfullu húsmóður var tekin. Og verður svo í nýja vegabréfinu sem Svanur segir að gildir í 10 ár.

Sko. Ef að ég týnist eða eitthvað þá vil ég að þið vitið að ég vil ekki að þessi mynd verði notuð þegar lýst er eftir mér. Bara not. Ég lít út eins og fangi á henni!

Omg.