Örvæntingarfulla húsmóðirin okkar er í öngum sínum. Hvar hafa dagar lífs míns lit sínum glatað? (Jóhann Jónsson, ljóðið Söknuður)
Er ég í alvörunni á .... fimmtugsaldri???!!!
Slöpp húð, þurr húð, krakkar og unglingar út um allt.
Omg.
Nei, nei, nei.
Vil vera forever young bara, takk kærlega fyrir.
Aftur á móti fylgir því ákveðin vellíðan og öryggi að vera "komin á þennan aldur." Ákveðið óöryggi er farið. Bullshit stuðullinn hefur lækkað (hækkað?) og maður er hættur að tíhí-a yfir myndarlegum karlmönnum.
Hef ákveðið að taka málið föstum tökum. Búin að panta botox og fitusog, strekkingu og ... súrefnismeðferð.
Eða nei.
Læt kannski bara duga að ímynda mér að ég sé aðeins yngri en ég er.
Ekki séns að ég vaki lengur en til 23:00 samt.
No comments:
Post a Comment