Stúlka með perlueyrnalokk

Fór alla leið á Borgarbókasafnið til að finna þessa bók;

Verð að segja að ég er ánægð með hana. Hún gerist árið 1660 eða eitthvað eða árin þar í kring sem er jú alveg forvitnilegt en líka svona .... æ, maður er kannski of mikil brussa en stúlkan sem um ræðir er 17 og 18 ára gömul í bókinni og er það feimin við karlmenn að hún er alltaf með línhettuna sína og vill ekki að þeir sjái hárið sitt einu sinni!

Bókin snýst um málverk sem minnir mig óneitanlega á bókina Málverkið eftir Ólaf Jóhann Ólafsson sem var mjög góð bók. Allt snýst þetta auðvitað um erótík og perraskap á milli málarans og konuna sem verið er að mála. Allt á mjög settlegan hátt.

Jú jú. Bókin á undan þessari sem ég las var Frönsk svíta sem gerðist í seinni heimstyrjöldinni og þá var líka allt svona forpokað. Ætli ég þurfi ekki að lesa 50 shades of gray til að vega upp á móti öllum tepruskapnum. Ég held það.

Allavegana, langar að lesa nútímabókmenntir næst og bind miklar vonir við jólagjafirnar frá bræðrum mínum. Ó, hvað ég gæti óskað að allavega annar þeirra hefði fæðst sem stúlka btw.

Vetrarsólstöður

Ef mér skjátlast ekki eru vetrarsólstöður í dag.

Mér finnst það alveg æðislegt aðallega vegna þess að það þýðir að nú fer að birta aftur smátt og smátt. Daginn fer að smám saman að lengja.

Er líka mjög sátt við að snjórinn er loksins kominn. Aðeins meiri birta.

Mikið ofboðslega þrái ég alltaf birtuna á þessum tíma árs. Dagdreymir um sólarlandaferðir og skíðaferðir. Mikið væri nett að skreppa í skíðaferð núna.

Mmmmmmm.....

Omg. I just pulled a Svava. Again.

Ja hérna.

Maður bara verður að hafa húmor fyrir sjálfum sér og sínum mannlegum brestum.

Ok, vaknaði sem sagt í morgun alveg rosalega stíf í hálsinum og öxlunum og var bara mjög illt. Þetta er svona búið að vera á leiðinni í nokkra daga. Þetta gerist sirka á tveggja mánaða fresti og í síðustu skipti hefur Nuddstofa Veru á Suðurlandsbrautinni bjargað mér. 30 mínútur eru á 4.000 kr svo það er ekki of dýrt og Vera er yndisleg. Þvílík dúlla.

Allavegana, Vera er í fríi og ég mundi að síðast þegar ég var hjá lækninum skrifaði hann upp á fyrir mig vöðvaslakandi lyf. Ég var einmitt slæm þegar ég var hjá honum eða henni reyndar. Ákvað að prufa þetta lyf í morgun því mér leið ekki einu sinni vel að sitja í hugleiðslustólnum og poppaði sem sagt einni pillu.

Tók sem sagt eina töflu af Lyrica. Um klukkutíma seinna var verkurinn farinn, vöðvarnir slakir og ég ..... stoned. Kíkti á leiðbeiningarnar og það er þríhyrningur á kassanum. Ég var og er sljó og það mikið að ég henti afganginum af þessu lyfi. Þetta geri ég ekki aftur:)

Ákvað samt að fyrst ég var stoned þá væri nú bara um að gera að njóta þess. Labbaði niður í bæ á Njálsgötuna í yogatíma í 101yoga í hádeginu. Var bara einu sinni næstum búin að hlaupa á bíl á leiðinni. Samhæfingin í vöðvunum eða motorskills ekki alveg upp á sitt besta.

Var ég búin að segja ykkur að ég er mjög næm og viðkvæm. Má til dæmis alls ekki drekka áfengi...

Ég þekki stelpuna orðið sem var með tímann svo ég gat hlegið með henni að þessu. Meira ástandið á mér. Er núna dáldið sljó en líður bara vel:)

Óli sækir Guðrúnu Höllu.

ho ho ho!

Jæja, halló:) Langt síðan ég hef verið hérna inni.....

Lífið gengur sinn vanagang og örvæntingafulla húsmóðirin okkar allra er næstum því búin að græja allt fyrir jólin. Á bara jólagjöfina til Óla eftir og bara veit ekki hvað ég á að gefa honum:/

Atvinnuleysið gengur sinn vanagang. Þótt ótrúlegt megi virðast er mér ekki farið að leiðast. Ég passa að hitta alltaf allavegana eina manneskju á dag svona svo ég klikkist ekki og næ að hafa ofan af fyrir sjálfri mér hérna heima með margvíslegum verkefnum sem er gott.

Á einhvern hátt náði ég að krækja mér í einhverja pest sem ég er alveg steinhissa á af því að það er svo ólíkt mér að vera veik. Var mjög slöpp í gær en fór eftir gömlum húsráðum og súpti á ediki og blandaði matarsóda í vatnsglas sem virðist hafa jákvæð áhrif. Mér líður eins og ég þurfi einhverja góðgerla eins og magaflórann sé ekki alveg í jafnvægi...

Hélt að mér væri batnað þegar ég vaknaði í morgun en svo fór ég út í göngutúr með vinkonu og fann að mér er ekki alveg batnað:/ Ég ældi ekki eða neitt svoleiðis en mig langaði dáldið til þess.

Ég spái því að þessi anstyggilegheit verði úr sögunni á morgun. Og hana nú!

alvarpið

Alvarpið er enn ein snilldin sem Internetið hefur upp á að bjóða. Tryggvi bróðir benti mér á þetta og ég hef dáldið verið að hlusta en þetta er eins konar sarpur af, hvað kallar maður þetta, pod-cöstum? Allavegana, uppáhaldssþátturinn minn heitir Virðulegi forseti en þar taka þeir Halldór og Hákon held ég að þeir heiti fyrir einn þingmann per þátt. Þetta er mikil snilld og mér finnst mjög gaman að hlusta á þetta.

Ég fór í smá útréttingar í morgun og labbaði á áfangastað og hlustaði á þá félaga á leiðinni. Þátturinn fjallaði um Björt Ólafsdóttur, þingmann Bjartrar framtíðar. Þátturinn var mikill innblástur fyrir mig en þeir félagar taka jafnan fyrir ræður á Alþingi þar sem umræddur þingmaður hefur staðið sig sérstaklega vel.

Mér fannst sérstaklega gaman að hlusta á Björt svara hvítum miðaldra karlmönnum (sem sagt þingmönnum eða ráðherrum) þegar þeir höfðu verið að "mansplaina" eitthvað sem er auðvitað óþolandi. Ég fylltist innblæstri og fannst sérstaklega gaman hvað þáttastjórnendurnir voru hrifnir af því þegar hún rak ofan í karlmennina og gerði þá hálf kjaftstopp. Greinilega kona að mínu skapi. Ég er ánægð með að ég hafi kosið Bjarta framtíð í alþingiskosningunum núna um daginn því að svona konur er gott að hafa á Alþingi.

Annar þáttur sem ég hef gaman af heitir Englaryk en þar fara Dröfn Ösp Snorradóttir (sem var með mér í stjórnmálafræðinni og býr út í LA) og vinkona hennar yfir nýjasta slúðrið hjá fræga fólkinu í Hollywood. Gaman að þessu.

Ef ske kynni að þið ætlið að tékka á þessu þá googla ég alvarpið og opna svo Mixcloudið sem er atriði númer tvö sem kemur upp.

Góðar stundir gott fólk.

Trampeze yoga

Jebb.

Prufaði þetta í dag.

Vá! Ég er ekki frá því að það hafi réttst duglega úr bakinu mínu og nokkrar hrukkur horfið sökum mjög aukins blóðflæðis til höfuðsins um stund.

Er mjög hrifin af þessu. Það er svo gott finnst mér núna að fara út fyrir hringinn sem maður er alltaf í. Prufa að hreyfa sig öðruvísi, gera öðruvísi yoga og svona. Labbaði sem sagt niður í bæ í 101 yoga á Njálsgötunni. Sultuslök á eftir en var dáldið svona skrýtin í höfðinu í smá stund eftir á eftir að hafa hangið svona á hvolfi.

Ætla að halda þessu eitthvað aðeins áfram:)

Namaste.

24 tímar án þess að kvarta

Ég las þetta í morgun á snappinu hjá einni. Svona ágæt áskorun inn í daginn. Þetta leit út fyrir að vera mjög auðveld áskorun. Mjög.

Svona jákvæð manneskja eins og ég? Að kvarta ekkert í 24 tíma? Ekki málið.

Ég féll kl. 13:15 sirka.

En þá er bara að hisja upp um sig brækurnar og reyna meira og aftur.

:)

Takk elsku mamma (hjarta)

Í gær var ég svo heppin að Guðrún Halla fór til ömmu sinnar eftir leikskólann. Þó ég sé nú ekki að gera mikið þessa dagana þá er samt gott að fá smá frí frá frökeninni. Skellti mér í zumba partý og naut þess að vera ekki heima hjá mér á þessum "úlfatíma" sem er á milli kl. 16 og 20 eins og mömmur þekkja.

Fyndið hvernig það er allt öðruvísi en að vera úti að deginum til.

Allavegana, takk mamma. Tilbreyting er æði.

Svo líka var ég búin að missa af laugardagszumba tvo laugardaga í röð og var komin með fráhvörf. Þurfti bara aðeins að hrista rassinn. Og gott var það:)

Lán í óláni

Það sem maður er stundum heppinn í óheppninni.

Í dag átti ég fund varðandi framtíð mína. Fundurinn var kl. 11 og eins og oft áður var ég að drífa mig út þegar ég var að leggja af stað. Næ í hjólið niðrí geymslu og bruna af stað. Þegar ég er komin á staðinn fatta ég að ég er rennandi blaut í klofinu:/ Útvortis!!

Óli minn sem sagt sem notar hjólið mitt lika hafði gleymt því úti í eina eða tvær nætur og svo setti ég það niðrí geymslu í gær. Sá bara ekki að hnakkurinn var gegnblautur. Var síður að spá í því í morgun.

Allavegana. Þetta var það mikil bleyta að ég hefði ekki meikað fundinn svona. Sem betur fer var viðmælandinn veikur! Eða hafði hringt sig inn veika. Ég er ekkert að vona að manneskjan sé veik en þið vitið...

Ég gat því brunað aftur heim. Ætlaði að koma við í VÍS og ná í húfur á krakkana en nei. Þetta var neyðartilfelli!

Ji, hef sjaldan drifið mig eins mikið upp stigana hérna í Stigahlíðinni og þegar ég kom heim.

Úff! Blautt!

Gildin mín

Það sem ég var að gera hjá Markþjálfanum, henni Ástu, var að komast nær því sem ég vil gera í lífinu. Það skiptir mig miklu máli að vinna við það sem mig langar til að vinna við, að andrúmsloftið í vinnunni sé afslappað og alveg streitulaust.

Ég fékk það erfiða verkefni að raða niður gildunum mínum. Ég fékk fullt af gildum. Ætli þau hafi kannski verið um 50? Eitthvað þannig. Svo fékk ég það heimaverkefni að flokka þessi gildi í Mjög mikilvæg, Mikilvæg og Ekki mikilvæg eða eitthvað svoleiðis. Í tímanum í gær vorum við að vinna með Mjög mikilvægustu gildin, ég átti að minnka niður í 10 og svo 5. Það var erfitt.

Allavegana, hér er útkoman

Pha! Þetta sést ekki vel.

Allavegana, þau eru:
Heimsfriður, innri friður, heilbrigði, hreysti, sjálfstraust, náin tengsl, fjölskylda, ást, húmor og gaman.

Ég er sem sagt hippi og er búin að ákveða að læra að vera nuddari. Ég er búin að fara námskeið í heilun/reiki og mér finnst þetta rosalega áhugavert. Ég hef áhyggjur af öllu þessu fólki sem er að glíma við streitu og vesen. Mig langar ekki að vera eitt af þessu fólki lengur svo ég ætla að hlúa að mér og hlúa svo að öðrum.

Namaste.

yes suree Bob!

Er að ennþá að koma niður af það sem ég held að sé kallað "Runners high."

Ég fór í morgun í síðasta tímann til markþjálfarans sem er góð kona sem býr í Rauðalæk. Það er búið að vera mjög gott að tala við hana og hún hefur hjálpað mér við að komast nær því sem ég vill í rauninni gera og vinna við. Dásamlegt í rauninni:)

Hjá henni unnum við meðal annars með lífsgildin hvað er mikilvægt fyrir mig og svona en það er efni í annan pistil. Það sem ég gerði eftir að ég var hjá henni er það sem mig langar til að blogga um núna. Ég sem sagt ákvað að skokka heim en Svanur skutlaði mér þangað í morgun.

Rauðalækur er nálægt sjónum svo ég skokkaði meðfram sjónum (æði!) niður í bæ, framhjá Hörpu og stjórnarráðinu og svo heim. Mikið ofboðslega var þetta gott!!

MMMMMmmmmm daaaa.

Er ennþá að læra almennilega á forritið Runkeeper en sem sagt opnaði það og ýtti á eitthvað og röddin byrjaði að tala þannig að ég hélt að ég hefði ýtt á "go" takkann en svo var það víst ekki. Svo ég veit ekki hvað þetta var langt! En allt í lagi. Ég bara veit að ég get hlaupið 10k með Tryggva bróður mínum á gamlársdag! :)

Hamingjan

Undirrituð rak upp stór augu í biðröðinni við kassann í Krónunni í síðustu viku. Tók mynd af forsíðunni af Séð og heyrt. Ok myndin er ekki skýr en hér segir að Ellý Ármanns hafi fundið hamingjuna á ný.

Mér finnst þetta vera bull og kjaftæði. Finnur maður þá hamingjuna bara hjá maka? Hjá karlmanni? 

Æ, ég er búin að spá svo mikið í hamingjunni og allt sem ég hef lært um hana er einmitt að maður finni ekki hamingjuna í annari manneskju. Hamingjan er eitthvað sem maður býr til sjálfur. Það er auðvitað æðislegt að vera ástfangin og að finna einhvern svona mann en come on. Maður er fullkomlega fær um að vera hamingjusamur án maka. Þegar ég fer að hugsa um það þá veit ég um fullt af konum sem er mjög hamingjusamar og eru ekki með maka.

Æ, þessi forsíða fer í taugarnar á mér. Ég er reyndar eiginlega hætt að lesa svona slúðurblöð. Mér finnst þetta allt svo mikið bull. Blaðamaðurinn gerir sitt besta til að selja fréttina. Finnur eitthvað krassandi og slær því upp sem fyrirsögn og bara æ... kannski maður ætti bara að flytja upp í sveit og lesa félaga Laxness aftur eins og hann leggur sig. Segja þetta bara gott.

Svava Ólafsdóttir.

ji minni eini....

.... er ennþá að þrauka í gegnum þessa bók.

Skil ekki af hverju ég get ekki bara hætt en þetta er eitthvað svona ... ég klára þau verkefni sem ég er byrjuð á sem er nú kannski bara fínasti eiginleiki ekki satt?

En úff, er næstum búin með hana. Persónufjöldinn og fjölskyldubönd eru flókinn og torskiljanleg. Það er vaðið úr einu í annað tímalega séð og það fauk í mér í gærkvöldi þegar leit út fyrir að Margrét væri að fara missa þriðja barnið. Það bara virkilega fauk í mig og ég blótaði upphátt. Sem betur fer kom skólastjórinn og bjargaði barninu hennar úr sjónum en aaaaarrrrggg....

nokkrar blaðsíður eftir.

Ég segi farir mínar ekki sléttar...

... af þessari bók.

Núna er ég búin með helminginn og er varla einhverju nær. Sögupersónur koma í belg og biðu, eru eiginlega ekki kynntar og ég veit ekki hvort ég sé að koma eða fara. Í byrjun er hent út alveg fullt af nöfnum þannig að lesandinn (ég) er að reyna að henda reiður á hver er hvað en er eiginlega jafn ringluð núna og í upphafi bókar en samt einhverju nær. Jakob er pabbinn, Ari er sonurinn en svo er Tryggvi, Oddur og einhverjir... og svo skiptir höfundurinn oft um hver er að segja frá. Ari er kannski að segja frá einhverju atviki og svo allt í einu Tryggvi held ég og hver er Tryggvi eiginlega?

Svo ofboðslega ringluð í þessari bók. En ég er þannig úr garði gerð að ég hætti ekki í miðjum klíðum svo ég held áfram að þröngva mér í gegnum þessa blessuðu bók.

Úff.

Eigið góðan dag allir:)

Dýrlingur

Það er svo gott að gefa.

Ef ég gæti starfað við það þá væri líf mitt fullkomnun.

Í viðleitni minni til að henda reiður á fjármálum mínum sagði ég upp American Express kortinu mínu. Það er alveg nóg að vera með eitt kreditkort (eh já.) Allavegana, í gegnum þetta Amex kort safnar maður Vildarpunktum sjálfkrafa. Ég var komin upp í 28.xxx kr. og var að gefa Vildarbörnum þessa punkta. Vildarbörn eru langveik börn og þetta hjálpar við að koma þeim í draumaferðina. Ji, hvað þetta var gott!

Í gær gaf ég þriggja barna bílstólslausri fjölskyldu bílstól fyrir 9-18 kg.

Góðverk á dag kemur skapinu í lag:)

dæs

Jæja,

eftir að hafa ráðið lífsgátuna hefur mér liðið dásamlega.

Um helgina fórum við Óli í bíó á Bridget Jones's baby. Mikið sem mér finnst þessi mynd mikil snilld. Hló það mikið á einum punkti að ég réð ekkert við hláturinn!

:) hef eiginlega ekki meira að segja í bili nema að ég er að leita mér að skammtímavinnu núna. Auðkenni var að auglýsa eftir þjónustufulltrúum í skammtímaverkefni og ég ætla að bögga aumingjans manninn sem er í forsvari fyrir þessu þangað til hann gefst upp.

Gleðileg jól!

oh dear

Nýr dagur. Nýtt plan.

Ekki aðgerð. Læra nudd.

Minn innri öryggisfíkill er vitanlega að fara vel yfir um.

Mamma, ég er að fara með Guðrúnu Höllu í klippingu eftir leikskólann.... :*

Endurkoman

Kláraði þessa bók í fyrradag.

Mikið góð bók. Mikill meistari hér á ferð. Las líka Málverkið og naut hennar líka. Svo fallegt þegar karlmaður skrifar svona fallega um ástina. Núna langar mig að lesa fleiri bækur eftir hann. Spurning um að reyna finna Sniglaveisluna....

ástand

Jæja.

Dáldið erfiður dagur. Guðrún Halla tók upp á því í gær að sofna óvart rétt fyrir kvöldmat og vakna svo rúmlega 20 eftir sirka tveggja tíma svefn. Auðvitað var hún svo vel spræk um miðnættið og tók svo upp á því að öskravæla upp úr miðnætti. Guð minn góður.

Í morgun var nágranninn uppi á að minnast á þetta við Svan. Ég er þreytt eftir nóttina og það er asnalegt að vera þreyttur þegar maður er atvinnulaus.

Ástandið skánaði lítið þegar ég hitti heimilislækninn. Ég er komin með veikindavottorð fram að aðgerð. Já, aðgerð! Omg. Operation talebone be gone. Er óvinnufær eins og er með þetta rófubein. Get ekki setið lengur en í svona tvo tíma og er þá illt eftir á. Svakalegt.

Sjúkraþjálfun og Virk. Úff.

Aumingja ég. Ætla að taka upp á því að blogga á hverjum degi á meðan ég er að komast í gegnum þetta.

So soon enough peeps.

Matur

Ok. Ástandið er ekki eins og slæmt og ég hélt.

Ákvað að taka upp á því að taka saman hvað við eyðum miklum pening í mat á mánuði og samkvæmt mínum útreikningum þá eru þetta 145.649 kr fyrir september mánuð.


Ég bjóst við meira held ég verð ég að viðurkenna. Við erum jú 6 manna fjölskylda og Óli minn er farinn að borða rosalega mikið.

Já, kannski er ástandið bara alls ekki eins slæmt og maður heldur.

Namaste:)

Update

Allt í einu finnst mér ár og dagar síðan ég bloggaði en kannski var það nú bara í síðustu viku...

Mér finnst tíminn líða mjög undarlega. Mjög hratt og mjög hægt sem er fáránlegt. Finn það er eitthvað voða mikið að gerast með mig sem er jákvætt. Stundum hratt og stundum hægt. Skrýtið.

Ég er búin að vera í major hreinsunarferli hérna heima. Fer á Sorpu einu sinni í viku og hendi og gef. Gef og hendi. Það er svo gott. Finn að ég er næstum því búin að öllu því sem mig langar að gera hérna heima. Núna er ég eiginlega farin að spara það því mér finnst svo gaman að taka til og hreinsa út. Er að taka íbúðina svona kerfisbundið sem felur líka í sér veggina. Mér finnst það leiðinlegast. Nenni því eiginlega ekki en það er ekki samt fyrr en maður skoðar veggina að maður sér að þeir eru jú skítugir líka.

Núna er mig farið að lengja eftir vinnu svo ég hef ákveðið að vera með smá bögg við þá staði sem ég er búin að sækja um vinnu á. Ég ætla að fara hringja og vera með eftirfylgni og vesen. Byrjaði á því í morgun með starf sem ég hef áhuga á en .... nei, þá svarar ekki síminn. Sendi tölvupóst í staðinn. Æ, maður veit hvað allir eru uppteknir alltaf.

Jæja, update lokið. Lifið vel peeps.

Dr. Wayne Dyer

Það er skrýtið að ég heyrði fyrst um þennan merkilega mann þegar hann dó. Þá kom holskefla af minningarorðum frá frægu fólki sem bar honum svo vel söguna. Apparantly he´s a legend. Hann gifti Ellen Degeneres og Portiu. Hann þekkti Opruh og eftir að hafa hlustað á þau bæði á hljóðbókum núna finnst mér þau tala mjög svipað.

Núna er ég búin kynna mér þennan mann aðeins og hlusta á nokkrar hljóðbækur eftir hann og mér finnst hann algert æði. Hann er svona, hvað segir maður, vitringur sem skrifar bækur og talar um meiningu lífsins. Æ, ok, hann er höfundur margra sjálfshjálparbóka.

Ég elska sjálfshjálparbækur. Algert case. Allavegana, hérna er quote eftir hann:

Doing what you love is the cornerstone of having abundance in your life. Wayne Dyer.

Auðvitað reyndar. Þetta segja þau öll. En mér finnst þetta reyndar ekki eins einfalt og þetta hljómar en ég er mikið að spá í þessu og núna get ég ekki hugsað mér að vinna við annað en það sem ég hef áhuga á að vinna við.

Núna er ég atvinnuleitandi og er að taka "baby steps" á þetta. Ég er byrjuð hjá markþjálfa sem er mjög gott aðhald. Ég fékk heimavinnu eftir okkar fyrsta fund núna í gær og já, ég verð sem sagt að gera eitthvað. Er komin með ágætis plan fyrir framtíðina en núna þarf ég fyrst og fremst að finna vinnu, eitthvað sem hentar mér og kemur mér á þann stað sem ég vil vera.

Ok, better work at it.

Later peeps.

Burn ceremony

Undanfarið hef ég verið að hlusta á hljóðbók með Oprah Winfrey á Audible. Það er æði. Mér finnst svo mikið vit í því sem hún er að segja og hún kennir mér svo margt. Einn kaflinn eða svoleiðis fjallar um ástina. Þar segir hún meðal annars frá því að hún hafi verið í nokkrum samböndum við karlmenn áður en hún varð fræg og hvað hún hafi verið brjóstumkennanleg í þráhyggjukenndri ást sinni til þeirra.

Hún segir frá því að nýlega (eða svoleiðis) hafi hún fundið bréf sem hún skrifaði til eins af þessum gaurum sem fóru í raun svo illa með hana. Hún hafði skrifað það en sem betur fer ekki sent það. Hann mætti ekki á stefnumót, hunsaði hana svo hún skrifaði þetta bréf til hans. Þetta bréf var margra blaðsíðna, mig minnir að hún hafi sagt 14 blaðsíðna, brjóstumkennanlegt bréf og svo "pathetic" að hennar sögn að hún þekkti sjálfa sig ekki sem skrifandann.

Allavegana, það sem hún gerði var að halda svokallaða "burn ceromony" og kveikti í bréfinu. Þetta var auðvitað táknrænt. Mér datt í hug að gera það sama:) Ég fann einhvern horbjóð sem ég hafði skrifað í eldgamla daga þegar ég var óþroskuð og heimsk. Ég jesúsaði mig og ætlaði að gera mína eigin burn ceromony og horfa fjarræn út í buskann á meðan. Náði í stálskál og horbjóðinn og hélt út á svalir með kveikjara í hendi og kom mér fyrir á stól. Kveikti í helvítinu.

Já nei nei. Ég kveikti pent í horninu á nokkrum blöðum, setti ofan á stálskálina og úr varð BÁL! Ég hleyp í ofboði inn í eldhús, klukkan var í kringum 13:45 á miðvikudegi, næ í vatnskönnu og bruna út á svalir en þá fuðrar helvítið upp og brennur bara á svalagólfinu og skilur eftir sig sótsvertu og brúna bletti á svalagólfinu. Ji minn eini. Þrátt fyrir þetta gefst ég ekki upp og kveiki í pappír aftur en úr verður bara fáránlegur reykur og þvílík stækja af lykt. Þetta var nú ekki alveg eins og ég hafði séð fyrir mér og ég fer að hafa áhyggjur af nágrönnunum og slökkviliðinu. Það er komin rosalega vond lykt og það eru svona lítil brunninn blöð út um allt. Og ÞÁ kom Óli minn heim! Ég horfði á hann eins og sek kona og hann fór strax að kvarta yfir þessari hræðilegu lykt! Góð Svava.

Allavegana, reif afganginn bara og henti honum. Engin brunaseremónía.

(Vona að einhver hafi hlegið. Það var ætlunin.)

:)

Ok

Ég viðurkenni vanmátt minn.

Núna er ég að standa í smá verkefni hérna heima. Þar sem disklingar eru að verða úreltir og það virðist ekki einu sinni vera drif eða hvað sem það kallast til að setja svona cd's/geisladiska í í nýju tölvunum er ég að kóbera allar verðmætu og yndislegu myndirnar af börnunum þegar þau voru lítil yfir á tölvuna og svo yfir á minniskubb (spurning hvenær þeir verða úreltir..)

Allavegana, fór í A4 og keypti bara svona meðalminniskubb á rúmlega 3000 kr en málið er að ég er búin að koma ofboðslega miklu magni af ljósmyndum og video-um á hann og hann (minniskubburinn sýnir enginn merki um að ofbjóða allt þetta magn. Ég meina þetta eru mörg ár af þúsundum mynda og video-a.)

Hvernig virkar þetta eiginlega? Hvernig er þetta hægt? Hvernig virkar svona lítill minniskubbur? Veit það einhver? Hvernig virkar sjónvarp? Útvarp?

!!!

Ok Svava. Held það sé kominn tími til að fara aðeins út úr húsi. Ok? Ok.

Solitaire

Mér hefur öðlast sýn.

Sýn inn í veruleika spilafíkilsins. Að geta ekki hætt. Bara einn leikur í viðbót. Hvað sem það kostar!

Einhvern veginn gerðist það að svona spila-app komst í símann með spilakaplinum Solitaire. Elska þennan kapal en er á góðri leið með að ofspila hann. Þegar ég byrja að spila þá vil ég ekki hætta. Jafnvel þó kappallinn gangi upp þá er ég núna farin að keppa við mig um tímann sem það tekur hann að ganga upp hjá mér. Metið er 2 mínútur.

Sjálfstressandi.  Alveg. Ég er að keppa við sjálfa mig eins og vindurinn. Af hverju Svava. Af hverju?

Böggull fylgir skammrifi

Mikið er þessi fyrirsögn lýsandi fyrir það sem gerðist eftir sjósundið.

Sem sagt. Prufaði sjósund á þriðjudaginn og fór með vinkonu minni. Hún hefur farið nokkrum sinnum og tók meira að segja þátt í sundi fyrir austan sem var hluti af landvættadæminu. Allavegana. Áður en hún fór með mér fór hún með vinkonu sinni fyrir svona 2-3 mánuðum síðan. Um það leyti hittumst við á kaffihúsi og vorum að ræða málin þegar hún segir mér frá því að hún hafi farið í smá sjósund í Nauthólsvík með vinkonu sinni og farið svo í heita pottinn, þennan langa, sem er þar. Það er það sem flestir gera eftir sjósund, fara í þennan pott. Við fórum í hann eftir sundið á þriðjudaginn.

Þær fengu báðar svæsna blöðrubólgu eftir pottinn og það voru greindar tvær bakteríur í þvaginu sem að ollu blöðrubólgunni, sýkingunni. Hún hringir þangað og lætur vita af þessu og spyr út í þetta. Jú, þau eru að passa þetta. Taka sýni og svona. Þennan dag hafi mætt á undan þeim margir krakkar í pottinn og eitthvað svona.

Nema hvað. Ég er komin með svæsna blöðrubólgu og mér sýnist sem lyfið sem ég nota vanalega við þessum kvilla sé ekkert að virka.

Shit.

milestone

Ok. Það er eitthvað að gerast með mig. Held að ég sé að ............

eldast.

Var að slétta á mér hárið með þar tilgerðum sléttara og brenndi mig óvart smá. Ákvað að hætta þessu pjatti. Þetta er bara hættulegt og óábyrgt að vera með svona slysagildru á heimilinu svo hann fær bara að fylgja með í Rauða krossinn/Sorpu í næstu ferð!

Er líka orðin rosalega umhverfisvæn. Allavegana í hugsun. Sá eitthvað snap í gær frá Nýtt líf um nýja ilmvatnið frá Chanel nr. 5. Þá voru umbúðirnar teknar af ilmvatninu og það tók smá stund af því að þetta voru þvílíkt miklar umbúðir utan um einn hlut! Ji, ég verð bara pirruð að skrifa þetta.

Allavegana. Þetta fór í taugarnar á mér.

Sjósund

Mmmm.... love it.

Klárlega eitthvað sem ég ætla að fara stunda. Maður bara frískast allur við!

Yes suree Bob. I ain't no quitter.

Bakterían

Er klárlega komin með bakteríuna.

Útivistarbakteríuna. Fellihýsabakteríuna. Bara elska þetta alla leið. Verst að sumarið er svona nokkurn veginn búið. En kannski við náum einni helgi í viðbót, eða tveim. Hver veit?

Allavegana, er að leita að atvinnu að sjálfsögðu. Það var auðvelt að finna eitthvað til að sækja um í síðustu viku en ég er svona aðeins að ströggla við að finna þrjár vinnur til að sækja um í þessari viku. Þetta kemur. Þetta kemur.

kæruleysi

Oh. Er að ganga í gegnum svona kæruleysistímabil. Matarlega séð. Úff, finn mig fitna í þessum töluðu orðum. Ó, nei!

Þetta byrjaði fyrir nokkrum dögum. Mmmmm ís. Það er allt í lagi að fá sér ís stundum. Mmmmmm, smákökur. Það er allt í lagi að fá sér smákökur. Suðusúkkulaði! Omnomnom. Heilu plöturnar. Hlýt að þurfa þetta fyrst að líkaminn kallar á þetta.

Veit samt að þetta er bara tímabil og svo kemur tímabil þar sem ég er öll í hollustunni. C'est la vie. (Guð gefi að þetta sé rétt stafað hjá mér.)

Allavegana, er búin að eiga góða viku. Búin að hitta tvær vinkonur, díla við Guðrúnu Höllu, er að lesa bók eftir írskan höfund; Maeve Binchy. Búin að lesa tvær aðrar bækur eftir hana. Þessi heitir London transports og eru margar smásögur. Þyrstir samt í Dalalíf. Mmm, væri til í að lesa þessa bók eftir Guðrúnu í Lundi. Afdalabarn var nú alveg nógu góð.

Er búin að setja mér það fyrir að sækja um þrjár vinnur á viku. Það er ágætt. Leið ekkert alltof vel þegar tölvan virkaði hreinlega ekkí í morgun. Eitthvað með skjáinn. Það þýddi að ég gat ekki sótt um vinnuna sem ég var spennt fyrir í morgun en.... svo var ég eitthvað að fitla við tölvuna núna áðan og kviss, bamm, búmm hún virkaði!

Frekar skondið að það er yfirleitt þannig að ef eitt bilar þá bilar eitthvað annað. Þannig var það einmitt í dag. Var að útrétta á bílnum hans Svans og ætla svo að drífa mig að sækja Guðrúnu Höllu þegar ég get ekki opnað bílinn. Eins og batteríið í bíllyklinum sé dautt og ekkert gengur. Var farin að panika af því ég var orðin svo sein, komin yfir tímann sem hún má vera á leikskólanum þegar allt í einu búbbast bíllinn og ég gat opnað hann. Alveg eins og með tölvuna núna.

Er sannfærð um þarna eru karmastigin að verki. En.... af hverju bilaði þá tölvan hans Svans? og bíllinn? .... Ahhhh, Svanur er greinilega ekki með eins mikil karmastig og ég;)

Put a fork in me. I'm done.

Vá.

Ég er sem sagt búin að vera í Ashtanga yoga workshopi í Ljósheimum undanfarna daga. Kennarinn heitir Mark Robberds. Hann er frá Ástralíu en ég held hann búi í Indlandi. Hann getur gert alveg ótrúlega flotta hluti, yogalega séð.

Ég hef stundað þetta Ashtanga yoga í yfir 10 ár núna en þetta er alltaf jafn krefjandi. Get til dæmis ekki gert allt sem maður á að gera í seríunni. Allavegana, það var svona mysore tími í morgun þar sem við gerðum seríuna sjálf og hann kom og hjálpaði okkur í pósurnar (asana held ég það heiti.) Vá. Hef aldrei svitnað svona mikið eins og í morgun í þessum tímum. Hann hjálpaði mér að komast í eina stöðu sem ég hef ekki komist í áður.

Þetta tekur svo mikið á að við erum öll eins og englar á eftir. Manni líður svo vel eftir á:) Allavegana, núna er þetta námskeið búið og manni langar bara í meira og að geta gert meira:) Þvílíkur innblástur sem þessi maður er!

Ég reyni að mæta einu sinni í viku í Ashtanga 2 tíma til að halda mér við. Ég elska þetta. Elska þennan yogaheim. Þegar ég var í Bali og komst loksins í yogastudio langaði mig bara að vera þar að eilífu. Þetta gefur mér svo mikið. Stundum nær bikarinn að fyllast það mikið að ég næ að gefa smá tilbaka eftir svona tíma. En svo kemur alltaf að því að ég verð að fara aftur.

Namaste.

Fellihýsið

 Já, það ólíklega hefur gerst.

Svava svaf í fellihýsi. Ekki bara eina nótt heldur þrjár nætur!

Það kom mér verulega á óvart hversu mikið ég fílaði þetta. Nálægðin við náttúruna og ferska loftið... Mmmm, elska þetta. Fannst ótrúlega skrýtið að sofa svona einhvern veginn í lausu lofti en það vandist furðulega fljótt. Við vorum líka ótrúlega heppin með nágranna þarna á tjaldstæðinu á Arnarstapa. Ég tek túristana fram yfir drukkna Íslendinga alla daga. Það sást ekki vín þarna og flestir í kringum okkur voru fjölskyldufólk já, eða þá túristar. Æðislegt.

Hef annars áhyggjur af þessum massatúrisma sem er í gangi og hvaða áhrif þetta er að hafa á landið okkar. Túristarnir eru alls staðar og þau sem vinna á þjónustumiðstöðinni þarna á Arnarstapa og í kring eru líka útlendingar. Dáldið súrrealískt!

Allavegana, er að elska fellihýsið og finnst bara verst að líklgast getum við bara farið í eitt skipti í viðbót áður en sumarið er búið.

Og já, var ég búin að segja ykkur að mig langar að flytja?

Veröld Ginu

Þetta eru merkilegir þættir sem eru sýndir á RÚV. Þeir eru sænskir og þarna er sem sagt hún Gina að skoða sig um í heiminum til þess að læra að hún á ekki svo bágt eftir allt eða eitthvað svoleiðis. Eins og margt  ungt fólk er hún leitandi að stóru svörunum.

Ég er búin að sjá tvo þætti. Í þeim fyrri tók hún viðtöl við fólk í Las Vegas sem hefur sest að í neðanjarðarkerfunum eða eitthvað álíka og býr í "the tunnel." Í flestum tilvikum var þetta fólk sem hafði gefist upp á lífinu og öllum kröfunum og öllu stressinu og áreitinu. Í þættinum í gær fór hún á svona hugleiðslusetur eða eitthvað álíka þar sem líka fólk bjó sem hafði dregið sig út úr áreitinu sem fylgir daglegu lífi í dag og sests að í þessu eins konar klaustri. Þeir sem bjuggu þarna voru búin að raka á sér hárið, voru í samskonar brúnum fötum og segja skilið við restina af heiminum. Auðvitað var niðurstaðan nokkurn veginn sú að þetta fólk var mjög hamingjusamt. Hún spurði tvær kvennanna af hverju þær hefðu sest þarna að. Báðar höfðu þær unnið á fréttastofum, BBC held ég þar sem þær unnu mjög mikið og álagið var mikið. Þær fundu að þær væru að fjarlægjast kjarnann í sér og ákváðu að þær vildu ekki lifa svona. Þarna voru þær fjarri öllu áreiti heimsins og voru að rækta garðinn (sinn.)

Verð að segja að ég tengdi óþægilega mikið.

Sko. Ég gæti auðvitað aldrei búið í neðanjarðarkerfi. Ég er ekki að segja það. En þetta með klaustrið skil ég. Reyndar myndi ég bara vilja vera þarna í svona viku, 10 daga. Á þessu klaustri voru þau líklegast í einhverri trúarreglu og kölluðu hvor aðra systur. Gina var að tala við "sister peace" til dæmis, svo hét önnur sister eitthvað annað. Þær lifa líklegast engu kynlífi og eiga ekki sjónvörp eða síma. Hhhmmmm. Veit ekki alveg hvað ég gæti lifað lengi þannig. En hugmyndin heillar mig. Það er eiginlega það sem ég er að reyna að segja.

kviðfita

Mikið ofboðslega fer þessi kviðfita mín í taugarnar á mér.

Núna gæti ég innsett mynd en það væri afar ósmekklegt því ástandið er ekki gott. Var að skoða gamlar myndir af mér og kviðurinn virðist hafa verið í lagi þangað til svona sirka að ég átti Stefán. Síðan er ég búin að vera með vandamál. Ég man reyndar eftir mér í menntaskóla þar sem ég var stundum með það mikla uppþembu að ég leit út fyrir að hafa fótbolta í maganum.

Núna er ég búin að taka brauð út og nærist í staðinn á svokölluðu steinaldarbrauði sem ég bý til úr fræjum, hnetum, möndlum og eggjum. Núna er ég líka byrjuð að gera hveitikímsbrauð. Það á að vera meinhollt og það er reynar mjög gott.

Núna lít ég bara út fyrir að vera komin svona sirka 4 mánuði á leið.

Þreytt, þreyttari, þreyttust

omg. omg, omg.

Þreytta mamman hérna. Komst í hot yoga áðan og var bara með lokuð augun mestallan tímann. Guð minn góður, ég er svo þreytt.

Óli er farinn til Manchester í Bobby Charlton skólann. Hann lagði af stað kl. 5 í nótt og við vöknuðum með honum. Var að pakka fyrir hann í gærkvöldi eftir að hafa verið með morgunvakt á Rey cup og misst símann minn óafvitandi ofan í klósettið.

Innlögn á heilsuhælið í Hveragerði væri í alvörunni bara alveg málið fyrir mig núna.

Leikskólinn byrjar aftur 4. ágúst. Það er eftir 9 daga. 9 DAGA. Ég er komin með alveg nóg af Svampi Sveinssyni, Diego og Dóru. Þau geta átt sig fyrir mér!

Ekki svo að skilja að börnin sitji hérna út í eitt og horfi á sjónvarpið. Segi bara svona.

Detox

Jæja, ætla nú að taka kaffið út. Finn að það hefur slæm áhrif á miðtaugakerfið og ætla þess vegna að minnka neysluna fyrst úr tveimur bollum á dag í einn svo ég fái ekki hausverk.

Hlakka eiginlega bara til að finna mun:)

declutter

Hmm... ætli ég sé að stafa þetta rétt?

Allavegana, það sem ég er búin að vera gera síðustu daga og vikur er að minnka draslið hérna heima. Það er ótrúlega mikið sem hlaðast upp af dóti og fatnaði og já, drasli hjá 6 manna fjölskyldu. Ég er farin að heillast mikið af svona minimalískum lífsstíl og þar með fer allt svona drasl í taugarnar á mér. Hef tekist bara ágætlega vel núna að minnka dót og drasl. Afrek mitt í dag var að losa mig við eitt tjald sem til var í geymslunni. Þau voru tvö en himininn vantaði á annað þeirra svo ég tók mér það leyfi að setja það í kæliherbergið sem þýðir bara eitt: Sorpa/Góði hirðirinn!

Ég spyr nú allavegana börnin áður ég losa mig við dót. ... svona oftast....

AAhhh, declutter, declutter, declutter:)

(Skrifað daginn eftir) Ok, dáldið skondið. Ég er ekki fyrr búin að skrifa þetta blogg en að Svanur kemur heim með þetta fyrir Guðrúnu Höllu.

Einmitt. Fullt af nýju alls konar litlu drasli sem sameinast við annað smádrasl hense the clutter:/

Og bara svona smá sýnishorn inn í barnaherbergin

Arg. Ég er búin að hafa svona heimili í 14 ár þar sem ég er alltaf með barn undir 5 ára. Mikið ofboðslega hlakka ég til eftir nokkur ár þegar þetta heyrir sögunni til:)

Ja hérna hér..

... hef hreinlega ekki haft tíma til að blogga síðan ég hætti að vinna.

Finnst ég vera í rúmlega 100% starfi sem móðir og húsmóðir eða 150% starfi more like it. Sú litla er krefjandi og það er nú bara heilmikið mál að vera alltaf með börnin núna. Ætti samt að vera þakklát, það verður einmanalegt þegar skólarnir byrja aftur..

Er búin að setja mér það markmið að sækja um tvær vinnur á viku. Það hlýtur eitthvað að fara gerast;)

Er með bílinn hennar mömmu í nokkra daga og það er æðislegt, rosa gott að hafa bíl!

Jæja, maður fær ekki frið til að blogga. Guðrún Halla sér til þess. Ok, bæ!

out with the old

er í rosa hreinsunarstuði þessa dagana. Er að losa mig/okkur við hluti sem ekki eru notaðir lengur. Fyrr má nú vera. Ótrúlega mikið af drasli hérna finnst mér.

 Ok, tók sem sagt loksins skiptiborðið og baðið úr þessari einingu. Löngu kominn tími á það... Lagaði svo bara þessa efstu skúffu með superglue, fronturinn var alltaf að detta úr.

 Vorum með svona ljósskerm, alveg eins sem var orðinn frekar mikið sjúskaður; plastið brotið og sjúskað og skermurinn alltof langt niður. Núna er kominn nýr, alveg eins skermur, og Svanur setti hann þannig að hann er hærra upp. Óli er hættur að reka hausinn í dæmið.

Blessað kæliherbergið er stundum rusalkompa. Þetta fær að vera hérna þangað til að þetta fer á Sorpu.

Brósi minn á von á barni í september og hann fær að njóta góðs af ýmsu sem við erum hætt að nota. Ahh, svo gott að losna við hluti. Finnst heldur ekki vera neinn ákveðinn staður fyrir neitt hérna. Allt svona listadót og blómavasar þurfa bara að vera inn í skáp.

Mmmmda.

love it, love it, love it

Er búin að eiga svo dásamlega daga í bústað út á landi.

Þetta var akkúrat það sem ég þurfti. Bara nákvæmlega. Svaf eins og steinn þarna og vaknaði við fuglasöng. Átti góða daga með fjölskyldunni.. Mikið ofboðslega var gott að komast út úr borginni. Fórum og hittum systur hans Svans og manninn hennar og fórum í dýragarðinn Slakka og í Friðheima og Skálholt og svona. Horfðum á þennan magnaða leik; England 1, Ísland 2 í félagsheimilinu. Vá, stemmning:)

Vorum með 5 börn takk fyrir. Þau höfðu mest gaman af því að vera í pottinum.

Vanalega segir maður: "en gott að vera kominn heim." En mér finnst það ekki í þetta skipti. Langar sárlega að flytja. Er ekkert að meika það að vera í miðjunni á borg óttans.

Í dag er ég að taka upp úr öllum töskunum og setja í nokkrar vélar. Úff, meira draslið sem fylgir okkur..;)

oh æði:)

MMmMMMMMmmmmm.... hætt í vinnunni:)

Er að fíla mig svo vel og líður eins og ég sé að vakna til lífsins hreinlega. Er búin að lofa mér að koma mér ekki aftur í svona mikla álagsvinnu. Ever.

Hef ákveðið að taka hamingjuna framyfir frama og fórna ekki lífinu fyrir vinnuna.

Mér finnst þetta æðislega góð ákvörðun.

Hakuna matata.

Skilaði bílnum í gær og stresstækinu (símanum.) Labbaði heim frá því og finnst ekkert mál að vera ekki á bíl. Þetta segi ég núna í júní;)

Í dag hitti ég Tinnu með dætur sínar þrjár í gamla skólanum okkar. Sko úti á rólónum. Það var mjög fínt. Ég og Stefán Máni hjóluðum þangað. Tinna er þeim æðislegu eiginleikum gædd að manni líður alltaf eins og maður hafi hitt hana síðast í gær. Hún býr yfir svo yndislegri stóískri ró hún Tinna að manni líður alltaf vel í kringum hana. Ég er rík að eiga hana sem vinkonu. Bara vellauðug.

Nú er mál að linni

hélt að ég myndi hreinlega fara yfirum af stressi í dag og já, líka á föstudaginn.

Er hægt að deyja úr stressi?

Hraði nútímans er að fara með mig. Þetta er of mikið. Nú bý ég í hringiðunni; við Miklubraut og er að urlast einhvern veginn. Það voru rosaleg læti frá þessari aðalstofnbraut borgar óttans í morgun um kl. 08:30. Sjúkrabílar, löggubílar, slökkviliðsbílar, you name it, BABÚ!! BABÚ!! BABÚ!!!!!!!!!

Og alveg sama staða um kl. 16:00. Er eitthvað meira um slys núna eða hvað? BABÚ!!!! BABÚ!!!!!!!!!!!!

Er orðin stressaðri í vinnunni. Þoli ekki lengur svona uppákomur þar sem ég veit aldrei hvað helvítis (sorrý) síminn gerir þegar ég nota hann til að opna tölvupósta eða svara símtali. Oftast ekki eitthvað jákvætt. Bara stress og læti.

Langar bara að flytja ekki bara burt úr hringiðunni heldur bara út á land. Ég meika þetta ekki lengur.

Coccydynia

Væl. Ái. Ái. Á, á, á.

Aumingja ég. Ok, þetta er sem sagt vælfærsla sem best er að sleppa að lesa en ég verð bara að væla.

Mér er svo illt. Það er vont að sitja í bílnum. Það er vont að sitja í sófanum. Það er vont að sitja. Finn til þegar ég ligg og finn til þegar ég vakna. Sé fyrir að ég þurfi að sitja á einhvers konar hring eða sessu með gati út af rófubeininu sem er samkvæmt nýjustu upplýsingum laust frá og of hreyfanlegt. Það dinglar eins og eyrnalokkur.

Þetta gerðist sem sagt í erfiðustu fæðingunni, þegar ég fæddi Stefán Mána. Sú fæðing var mesti sársauki sem ég upplifað á ævi minni og ég hef aldrei, aldrei framkallað eins mikil óhljóð og ég gerði þá. Aldrei öskrað eins mikið. Aldrei. Hann festist eitthvað á miðri leið og naflastrengurinn var að flækjast fyrir og mér var tjáð að jú, rófubeinið bara kreppst saman eða eitthvað álíka, bognar og svignar og ég veit ekki hvað í svona miklum átökum. Ég var víst eitthvað að kvarta undan sársauka í rófubeininu.

Allavegana, svo gleymi ég því af því ég finn ekki til í því lengur. Það jafnar sig einhvern veginn og lendir á þannig stað að ég finn ekki fyrir því og allt í kei. Svo á meðgöngu nr 3 þegar ég er komin svona 6 eða 7 mánuði fer að gerast eitthvað skrýtið þarna niðri og bakatil. Þetta er allt út um allt og ég finn til aftur.

Þessu er svo reddað eftir fæðinguna af góðri konu á LSH sem heitir Halldóra og er á endurhæfingardeildinni eða sjúkraþjálfunardeildinni á gamla landspítalanum og líka af hnykkjaranum, honum Jóa í Postura. Saman björguðu þau mér nokkrum sinnum þegar ég var alveg að drepast.

Svo er allt í gúddí og ég komin í full swing þá BAM, gerist þetta aftur. Aumingja ég. Núna þarf ég að fara til bæklunarlæknis segir Halldóra og fá sprautur. Þá sprautar hann sterum og deyfiefnum sem deyfa þessa taugaenda. Stundum finn ég fyrir alls konar óþægindum út frá þessu, eins og rófubeinið sé að þrýsta á einhverja taugar eða taugaenda sem framkalla svona óþægindatilfinningu, jafnvel svona yfirliðstilfinningu eða ógleðis eða eitthvað. Samt ekki. Þetta er bara allt saman óþægilegt.

Svo þarf maður tilvísun til að panta tíma hjá bæklunarlækninum. Ó, Halldór Jónsson, bæklunarlæknir. Plís vertu góður maður og lagaðu þetta bú bú með þessum sprautum eins og fljótt og auðið er.

Ái.

gerjun

það er eitthvað að gerjast með mér.

Eftir að ég fór í heilun og svo á reiki námskeið og gerandi heilunaræfingarnar í kjölfarið er ég farin að skynja svo vel að ég er ekki á réttum stað. Ekki bara í lífinu heldur líka bókstaflega.

Erum búin að búa hérna í Stigahlíðinni síðan Guðrún Halla fæddist og ég hef aldrei verið að spá í því að við erum alveg við Miklubrautina. Hef bara "zone-að" umferðarniðinn út ómeðvitað. Svo núna allt í einu þá heyri ég umferðarniðinn svo vel og svo mikið að mig langar bara burt.

Mig langar bara burt frá miðjunni þangað sem umferð er lítil og allt er rólegt. Helst bara út í náttúruna.

Mikið skil ég foreldra mína vel þegar þau fjárfestu í sumarbústað í Borgarfirðinum með vinahjónum sínum. Manni er farið að langa í griðastað í burt frá stressinu og látunum og umferðinni hérna í borg óttans.

Mér er það óskiljanlegt núna hversu mikil óhemja ég var á unglingsárunum. Þá langaði mig bara að vera í borginni og fannst kvöl og pína að þurfa að fara á Bláberjahæðir (strawberry fields forever.)

Elsku pabbi og elsku mamma. Fyrirgefið.

Ég hef ákveðið að sjá vel um ykkur í ellinni til að reyna að bæta upp fyrir gamlar syndir.

Sorry með mig.

P.s. minnir að foreldrar mínir og vinir þeirra hafi talað um Bláberjahæðir enda var mikið um bláber þarna og einu sinni varð ég veik af því ég borðaði of mikið af þeim en finnst endilega eins og það hafi verið tilvísun í Bítlalagið Strawberry fields forever.....

Loksins!

Ok.

Ég ætlaði svo ekki að skrifa um þetta af því að ég skammast mín. Eeeen, here goes; Guðrún Halla er loksins alveg hætt með bleyju!

Hún varð þriggja ára núna 4. mars og ef ég hefði fengið að ráða hefði þetta gerst fyrir ári síðan. Eeeen afsökunin mín er þríþætt:

a) ég er búin að vera mjög þreytt síðan .... að ég varð ófrísk að Guðrúnu Höllu.
b) þetta er barn númer þrjú eða fjögur, fer eftir hvernig þú lítur á það og maður verður latari með svona hluti með hverju barni.
c) hún var bara ekki tilbúin fyrr en núna! Eftir því sem ég verð eldri og þroskaðri trúi ég meira á að vera ekki að þvinga börn til einhvers. Þetta er eins og með heimalærdóminn hjá Stefáni. Það liggur við að ég sé á móti honum því þetta skapar bara leiðindi og vesen hérna heima. Það tekur allt kvöldið/eftirmiðdegið að fá hann til að fara að læra. Hann vill það ekki, vill frekar leika og gerir þetta svo pirraður og þvert á móti hans vilja. Ég er farin að trúa því að fjölskyldusálin þurfi ekki á þessu að halda.

Ok. Ég er að réttlæta þetta með Guðrúnu Höllu aðallega af umhverfissjónarmiðum. Þetta er mjög spes en ég held að samfélagið og fjölmiðlarnir hafi hjálpað til með að ég hef þróað með mér svona umhverfismeðvitund (invironmental consiousness.) Mér verður til dæmis illt og líður illa ef ég sé mjög mengunarspúandi bíl. Sá svona bíl þegar ég var að keyra í Hafnarfirði um daginn. Hann var greinilega bilaður en það spúaðist kolsvartur mengunarreykur út um púströrið mjög óeðlegilega mikið og þetta fór svona út um allt. Ógeð. Ég held í alvörunni að mér myndi líða betur í sálinni ef ég sjálf myndi keyra rafmagnsbíl.

Really.

Æi. Annars er af mér að frétta að ég er með brotið rófubein. Það er ekki þægilegt. Það þurfti karlmaður að fara inn um óæðri endann til að ná í það og leitast við að koma þvi á réttan stað (þetta hékk og hangir allt til hægri.) Mér líður betur að því leiti að núna get ég labbað eðlilega en verr að því leiti að þetta er mjög aumt (rófubeinið) þannig að ég má alls ekki sitja á því og get ekki hugsað mér að hlaupa. Held ég þurfi að fara aftur:/

Já, og dagsetningin sem ég hætti í vinnunni er 23. júní. Eða dagurinn eftir það held ég reyndar. Mikið ofboðslega verður skrýtið að kveðja alla og skila bílnum, símanum og ipadinum og hafa svo enga atvinnu. Markmiðið er að vera komin með vinnu í ágúst og mantran mín er að hún verði með sveigjanlegum vinnutíma (Sigga Kling segir það meira að segja sjálf í stjörnuspánni fyrir maí mánuð að 9-5 vinna sé ekki minn tebolli) og helst að starfshlutfallið sé 80%. Ég er með stóra fjölskyldu.

Namaste.

Reiki

ég átti ekkert smá æðislega helgi.

Er hérna alveg blissed out. Var sem sagt á reiki námskeiði þar sem við vorum að vinna með orkuna. Í dag vorum við að heila hvert annað. Við lærðum um táknin, orkustöðvarnar, hvernig maður heilar og um chi, alheimsorkuna.

Er alveg heilluð.

Meira síðar. Ást og friður.

Takk elsku Tryggvi bro

Ég hringdi í Tryggva brósa seint á síðasta ári og spurði hann hvort hann ætti einhverjar bækur til að lána mér. Hann lánaði mér nokkrar, fimm held ég.

Núna var ég að klára þessa hérna:

Vá. Rosalega góð bók. Um þroskasögu ungs manns sem fer til hvað, Ítalíu, til að vinna við frægan rósagarð sem legið hefur í niðurníslu í langan tíma. Rosalega vel skrifuð bók. Grét nú ekki neitt yfir henni held ég. Eða jú, kannski nokkur tár, jú. Falleg er hún.

Mæli hiklaust með henni. Er bara leið að vera búin með hana. Það er þannig stundum með rosalega góðar bækur. Ég reyni að treina þær, spara, af því ég nýt þess svo að lesa þær en svo eru þær bara búnar allt í einu. Ooohhh....

blur

Nú er ég að drífa í því að hlusta á alla gömlu cd'ana mína áður en ég skila vinnubílnum. Það eru ekki svo margir diskar eftir en þessa vikuna er ég búin að vera með blur á fóninum.

Þessi hérna finnst mér ekkert spes núna. Lögin hálfþunglyndisleg og bara ble. Aftur á móti þessi hérna...

... finnst mér algert æði. Kann hann utan að og elska hann (hann geisladiskinn.) Þarna eru þeir klárlega upp á sitt besta. Algert yndi.

Ég var rosalegur aðdáandi, það verður nú bara að segjast eins og er. Var samt bara dáldið ein með þessa aðdáun mína á blur, var líka bara dáldið ein á þessum árum...

Bókatíðindi

Las þessa hérna um daginn, um það leyti sem ég fór til Bali.

fyrst fannst mér hún skrýtin og undarleg og ekkert spes. Síðan varð ég fyrir smá vitrun og tengdi við það sem verið var að fjalla um í bókinni. Bókin fjallar sem sagt um mann, strák sem kynnist stelpu í búsáhaldabyltingunni, í mótmælunum. Bókin byrjar á því að það er bankað upp á hjá honum seint að kvöldi og tveir kunningjar láta hann fá bréf frá Söru, stelpunni. Hann sem sagt náði að beita hana ofbeldi í sambandinu þeirra og hún vill gera honum grein fyrir því og setur honum úrslitakosti; að viðurkenna ofbeldið og leita sér hjálpar og láta hana vera og ekki vera á ákveðnum stöðum og svo framvegis.

Fyst áttar lesandinn sig ekki alveg á hvaða ofbeldi þetta var eiginlega en svo kemur í ljós alla bókina hvernig hann lét við hana. Varð tilfinningalega lokaður þó þau væru saman og var svo nákvæmlega sama um tilfinningar hennar að það meiddi hana. Svo var líka eitthvað líkamlegt kynferðislegt ofbeldi, eða þannig. Allavegana, bókin fjallar um hvað er ofbeldi og hvað er ekki ofbeldi; hvort maður geti meitt aðra manneskju með tilfinningum einum saman.

Allavegana, ég tengdi við þetta því ég hef kynnst svona karlmönnum. Ætli þeir flokkist ekki sem hættulegir hjá þeim sem fara á SLA fundi (Sex and Love addiction.) Þeir heilla mann upp úr skónum og svo er maður ekki til hjá þeim þangað til maður er til en svo er þeim alveg sama. Svona siðblindingjar.Stórhættulegir menn fyrir konur.

Allavegana, ágæt bók. Ekkert æði. En hún situr smá í mér. Frábært að karlmaður skrifi þetta því það væri svo týpískt að beiskur kvenmaður hefði skrifað um þetta viðfangsefni.

Jú, jú.

Ef ég væri Guð...

... þá myndi ég breyta nokkrum hlutum.

Ég myndi haga hlutunum þannig að kennarastaða, staða leikskólaleiðbeinanda (já og allra þeirra sem vinna á leikskólum), staða hjúkrunarfræðinga og lækna og sjúkraliða, ljósmæðra og öll þessi störf sem virðast vera svo sjálfsögð en ekkert sérstaklega eftirsóknarverð vegna launanna..... ég myndi vilja sjá þessi störf vera eftirsóknarverðust vegna mikilvægis þeirra og launa. Að sjálfsögðu mundi ég hafa þau ef ekki bara launahæst. Aðeins að breyta forgangsröðunni.

Væri þetta ekki dásamlegur heimur?

Duruduru

(stefið úr Twiligt zone eða X-files.)

Elska svona aha moment þar sem maður áttar sig á hugsanlega, bara hugsanlega sé eitthvað okkur æðra sem er að stjórna smá hlutunum hérna jörðu niðri.

Er mikið búin að vera spá í upphæðum sem ég er að borga með kreditkortinu mínu. Bara svona, maður er að fara hætta í vinnunni og svona... Er oft að sjá 4.300 kr. Það var t.d. það sem ég borgaði á saumastofunni fyrir viðgerð á fötum og svo líka annars staðar. 4.300 kr búið að koma fyrir nokkrum sinnum fyrir og hvað haldiði að komið fyrir áðan í Bónus?

Keypti eins og gengur og gerist marga hluti... og upphæðin endaði í 8.600 slétt. Slétt!

4.300 + 4.300 = 8.600 kr.

Duru duru duru, duru duru.......

ble

Bara ble...

ég er með mjög skrýtnar tilfinningar í sambandi við að vera fara hætta að vinna. Tímabundið að sjálfsögðu.

Á aðra höndina sé ég þetta alveg í hyllingum. Síðasta vika var erfið vinnulega séð og mikið álag í verkefnunum mínum sem ákváðu svona sirka fjögur þeirra að fara í algert fokk liggur við að sama klukkutímanum. Sveimhuga unglingurinn minn hjálpaði ekki til.

Ég var eiginlega undirlögð af stressi á fimmtudaginn og föstudaginn. Eiginlega bara þannig að ég mér leið illa og sá ekki fram úr þessu. 20 mínútna hugleiðsla á fimmtudagseftirmiðdeginum kom skapinu í lag og ég bakaði, eldaði og þreif sæl og rjóð eftir það en svo á föstudeginum byrjaði stressið aftur.

Mér finnst svo merkilegt og svo satt að stress sé plága 21. aldarinnar. Ég sé þetta alls staðar í kringum mig. Ég er sannfærð um að álag sé orsakavaldurinn að flestum sjúkdómum og mig langar til að vinna við eitthvað sem lagar stress en ekki eitthvað sem orsakar það. I feel very strongly about this. Ég er ekki viss um að kynslóð foreldra minna skilji allt þetta álag sem venjulegt fólk er undir þessa dagana.

Allavegana, það sem ég vildi sagt hafa er að þess vegna hlakka ég til að hætta að vinna tímabundið - af því að álagið minnkar.

Hins vegar hef ég verið atvinnulaus áður og veit þess vegna að þetta er ekkert æðislega gaman fyrir utan fyrstu dagana kannski. Kvíði því smá að hafa ekki nóg að gera og svona og fara kannski að leiðast en aftur á móti þá er þetta 1. júní sem er líklegast besti tíminn til að gera svona lagað.

Með von um betri viku framundan,

ykkar örvæntingafulla húsmóðir.

Draumamarkmið

Las viðtal við eina farsælustu knattspyrnukonu landsins, Margréti Láru Viðarsdóttur, þar sem hún talaði um markmiðasetningu. Hún hefur markmið fyrir hvert ár og svo er hún líka með draumamarkmið. Og hún hefur alveg náð þeim.

Svona markmiðasetning finnst mér í alvörunni spennandi. Það kveikir í mér.

Núna er ég komin með draumamarkmið. Vegna aðstæðna minna í lífinu (ég er jú með 6 manna nærfjölskyldu þar sem við erum með fjögur börn á aldrinum 3-14 ára) þá virðist þetta vera svona útópíumarkmið en það er jú allt einhvern tíma hægt þó að það gerist ekki strax.

Það sem mig dreymir um að geta gert er að fara aftur til Asíu í yogakennaranám. Annað hvort til Bali eða Tælands. 

Þegar ég fór í þetta yogastúdíó í Ubud í Bali leið mér eins og ég væri komin heim. Mig langaði ekki til að fara og ég vildi bara vera þarna. Ég er líka með þannig líkama að ef ég geri ekki almennilegt yoga að minnsta kosti einu sinni í viku þá fer allt í fokk.

Dream on baby. Dream on.

Tregi

Hvað ætli ensku orðin yfir trega og angurværð séu?

Skrýtið. Stundum finnst mér ensku orðin alltaf best og finnst svo gott að tjá mig á ensku í tíma og ótíma en núna finn ég fyrir smá trega og dettur ekki enska orðið í hug.

En þetta er svona með þægindarammann. Ég á eftir að sakna hans. Er að tala um vinnuna.

Vinnan mín núna er svo þægileg fyrir mig og þess á ég eftir að sakna. Eftir að hafa verið í sömu vinnunni í 5 og 1/2 ár núna er hún orðin svo þægileg. Ég er með eigin bíl og ræð mér svona nokkurn veginn sjálf en það er helsti kosturinn sem ég sé hvað atvinnu varðar.


En... ef maður festist í þægindarammanum of lengi þá verður jú ekki nein framþróun.

Allavegana, gleðilegan fössara!

Mín er að fara ferma um helgina svo að helgin er undirlögð af því auðvitað. Þetta verður gaman.

Innilega til hamingju elsku Tinna mín með nýjustu prinsessuna! Yndislegt alveg:)

There. I've said it.

Sumar ákvarðanir eru góðar ákvarðanir.

Maður veit það af því að þegar maður hefur hrint þeim í framkvæmd sefur maður eins og steinn. Maður þarf heldur ekki lengur koffínlaust kaffi. Þetta er minn mælikvarði á góða ákvörðun.

Ég sagði sem sagt upp í vinnunni.

Bílamengun

Stundum botna ég ekkert í málunum.

Af hverju er ekki skylda að vera á rafmagnsbíl? Af hverju er það ekki málið?

Mér finnst svo hræðilegt að fylgjast með allri þessari bílamengun á hverjum degi. Langar eiginlega bara af flytja eitthvert frá miðjunni hér í borg. Maður er bara alveg ofan í þessu einhvern veginn..

Halló Kópavogur! Kópasker kannski bara?

Sandy

Ok.

Þetta var sem sagt síðasti dagurinn minn. Ég tékkaði mig út af hótelinu um hádegið og fór svo á vit ævintýranna. Ég átti pantaðan tíma hjá Sandy held ég að hún heiti og lagði af stað eftir að hafa fengið lauslegar leiðbeiningar. Þetta var nú meira ævintýrið.

Beygði upp þrönga hliðargötu út frá aðalgötunni eða svoleiðis í þvílíkum hita og raka. Það var örugglega yfir 30 stiga hiti og 80% raki, var að svitna þvílíkt að ég átti bara bágt. Ég átti að labba í u.þ.b. 5 mínútur þangað til ég sæi hvítt lótusblóm á vinstri hönd. Sá loksins eitt mjög lítið lótusblóm en allir Balibúarnir sem ég talaði við komu af fjöllum og vissu ekkert hvað ég var að tala um. Ég var sem sagt týnd og 5 mínútur í tímann. Fór inn á eitt kaffihús að reyna að finna wifi en maður þurfti alltaf að fá password á hverjum stað fyrir sig. Hún var nú ekkert yfir sig hrifin konan á þessu kaffihúsi svo ég spurði túrista þarna og fékk smá leiðbeiningar. Hélt sem sagt bara áfram og sá þá loksins stórt hvítt lótusblóm og labbaði skv. leiðbeiningunum þar inn til vinstri.

Loksins, loksins var ég komin á réttan stað þó ég vissi það ekki. Þetta var allt draumi líkast. Svona eins og maður sé í bíómynd. Spurði sem sagt konuna til vegar en þá var ég komin til hennar. Þetta var Sandy. Hún móðgaðist smá þegar ég sagðist vera að leita að "the fortune teller." Hún sagðist sko ekki vera neinn fortune teller! Hún læsi aftur á móti í tarrot spil.

Svo byrjaði ballið. Hún náði í tarrotstokkin og stokkaði honum aðeins upp. Bað mig síðan um að skipta bunkanum í þrjá bunka og svo lagði hún stokkinn á borðið og breiddi úr spilunum. Fyrst dró ég eitt spil sem táknaði mig sjálfa.

Þetta var æðislegt. Allt sem ég er búin að vera leita að í karlmönnum finn ég ekki þar heldur í sjálfri mér. Love myself. Trust myself. Alveg elskaði þetta spil. Dró svo spil fyrir fjölskylduna, Svan, vinnuna og fleira og þetta meikaði allt svo mikið sens. Talaði heillengi við hana og eins og Ósk sagði þá var hún meira og minna að staðfesta það sem Ósk sagði. Verð að finna það sem ég elska að gera og vinna svo við það. Dró svo fleiri spil og eitt þeirra var hún ekki ánægð með og vildi helst snú því við sem hún gerði. Það var bara gott af því að það sem þetta spil táknaði á alls ekki heima í mínu lífi. Love it.

Ég var svo himinlifandi með þetta allt saman að ég flaut þarna út eftir að hafa faðmað konuna sem var gömul og ljóshærð og borgað. Brosti og hló og leið eins og Ástríði í samnefndum þáttum þar sem hún labbar í enda þáttaraðarinnar í lokaþættinum út úr steinsteyptu húsi í Borgartúni skælbrosandi og svo hamingjusöm að hún hoppar upp í loftið og þannig endar þátturinn og þáttaröðin. Nákvæmlega þannig leið mér. Sveif um í sjöunda himni og er varla komin niður ennþá.

Ást. Ást. Ást.

Bali final days

ég hafði einn og hálfan dag eftir retreatið til að næra andann aðeins meir.

Tók taxa til að finna búð þar sem ég hafði keypt jógabol og ég fór þangað sem sagt aftur til að kaupa fleiri. Er búin að gera Svani skýr fyrirmæli um að þessa boli megi aðeins handþvo.

Anyhows. Ósk var búin að láta mig vita af yogastúdíói þarna í nágrenninu og ég var rosa spennt fyrir að fara í tíma. Það heitir Radiantly alive. Ég ætlaði að fara í Fligh high yoga þar sem maður hangir í svona dæmi. Svo einhvern veginn kom ég þarna allt of snemma og fór í tímann á undan sem hét (og heitir) Roll and release. Hann var æði. Mér fannst í alvörunni eins og ég væri komin til himna í þessu yogastúdíói. Komin heim. Mig langaði bara til að vera þarna.
Þessi yogatími var svo mikil upplifun fyrir mig. Hef aldrei áður prufað svona boltayoga þar sem maður rúllar boltunum undir iljunum fyrst og svo undir rassinn og bakið og MMmm mmmm MMMMmmmmmmmm.....

I have found my calling. Það er bara þannig.

Í næsta pósti segi ég frá Sandy sem las í tarrot spilin. Omg. Það var rosalegt.

Bali volume V

Námskeiðið var sem sagt bara fínt. Af því að Sigrún veiktist var Ósk meira með okkur og jós yfir okkur úr viskubrunni sínum. Sem var auðvitað bara fínt. Svo gaman að hlusta á hana. Fórum á kaffihús eitthvert þar sem námskeiðið var tekið áfram og eins og áður var svo heitt. Þennan dag var alveg bara 34 stiga hiti eða eitthvað. Rugl. Fórum í rosalegan göngutúr á hálfgerðu fjalli. Rosa fallegt. Enduðum í sérstöku þorpi þar sem við gátum meðal annars keypt listaverk. Ég keypti svona búddalistaverk sem ég get haft í verðandi hugleiðsluherbergi eða meðferðarherbergi ef til vill í framtíðinni.

Minnir að ég hafi farið í pedicure eftir þetta á Rouge sem er spa og sushistaðurinn. Var mikið þar;) Fór líka í svona dáldið questionable nudd eftir eitt skiptið sem við fórum svona út úr bænum. Það var sko ekki eins elegant staður og Rouge. Fór á þessum stað í hárþvott og klippingu. Þegar nuddið kostar 800 kr þá fer maður í nudd. Það er bara þannig. Hérna er mynd af sultuslökum fótunum mínum eftir besta nuddið á Rouge.

Anyhows, held að ég sé að muna eftir helstu ferðunum okkar. Útskriftardagurinn var rosalegur. Þá tókum við viðtal við hvor aðra um það sem við ætlum okkur þegar við komum heim. Það var rosalega sniðugt af því að þá staðfesti maður 9 sinnum það sem maður ætlar að gera og þegar maður staðfestir eitthvað svona oft þá eru góðar líkur á því að það gerist. Ó, já.

Tók sem sagt stóra ákvörðun þarna úti sem ég er þegar búin að hrinda í framkvæmd. Kemur í ljós síðar gott fólk. Mikið góð ákvörðun.

Fórum á svo magnaðan stað um kvöldið í útskriftardinnerinn að ég er sannfærð um að David Bowie hafi verið þar og að þessi staður sé ástæðan fyrir því að hann vildi að ösku sinni yrði dreift á Bali. Algerlega himneskt umhverfi. Næst ekki á mynd. Fórum í kirkju þarna og giftumst sjálfum okkur og hétum sjálfum okkur eilífri ást og umhyggju. Gerðum það sko í alvörunni. Hver og ein fór upp á alteri og gerði einmitt það. Og þá sagði Sigrún Gyðja alltaf: "Can I get an amen?!" Og allir sögðu amen. Dásamlegt alveg.Mynd af kirkjunni hér fyrir neðan. Fyrst mynd að ofan af umhverfinu og ef vel er að gáð er þarna borðið sem við snæddum svo við. Svo kirkjan.

Allavegana, borðuðum saman á þessu uppdekkaða borði út í náttúrunni með einkakokk og einkaþjóna. Sögðum allar þrjú jákvæð orð um hverja og eina sem var yndisleg stund. Hver og ein stóð sem sagt upp. Á mínútunnni kl. 19 stóðum við upp og lokuðum augunum og héldumst í hendur á alþjóðlegum degi kvenna en þetta var víst gert víðar á sama tíma. Afar sérstök stund. Og svo vorum við útskrifaðar hver og ein og fengum rós og viðurkenningarskjal. Sweet.

Þennan dag var hátíð hindua sem heitir eitthvað ákveðið sem ég hefði átt að leggja á minnið. Minnir að það heitir Ujai Ujai en það heitir það ekki. En eitthvað líkt því. Dagana á undan höfðum við séð svona fígúrur sem bali búar vorum búnir að búa til. Á þessum degi er farið með fígúrurnar í svona skrúðgöngu. Þetta eru svona skrímsla fígúrur með ljót andlit sem tákna illa anda. Í lokin er svo kveikt í þessum fígúrum sem er táknrænt því þarna er verið að rekja illa anda burt. Ósk segir að eftir skrúðgönguna fari mennirnir á fyllerí. Ekki konurnar.

Daginn eftir er svo silent day sem að sjálfsögðu var Svövu ekki á móti skapi. Þá mátti enginn fara út á götu, allt var lokað, það mátti ekki hlægja heldur bara vera á hótelinu og í hótelgarðinum að chilla. Sumar af okkur fóru í einkasession til Óskar en ég gerði það ekki. Ég fór í staðinn til Sande spákonu sem ég segi meira frá síðar. Set myndir inn á morgun eða hinn. Segi líka frá magnaða yogatímanum sem ég fór í. Hann var alveg;)

Bali volume IV

Svo var það dagurinn með vatnhreinsunni. My God.

Þetta er mér svo minnistætt eftirá. Pældi ekkert svo mikið í þessu þarna. Vorum á námskeiði hjá Ósk sem kenndi okkur svo mikið. Vildi að ég hefði tekið þetta upp en ég skrifaði eins og ég gat niður. Þessi kona býr yfir svo mikilli visku enda er hún alvitur. Hún kenndi okkur meðal annars það að ef maður svíkur sjálfan sig, t.d. að vinna við það sem maður vill ekki vinna við, þá verða afleiðingar. Þessar afleiðingar geta komið í formi sjúkdóma. Meikar svo mikið sens.

Anyhows, hún hjálpaði okkur svo við að klæða okkur í særongana. Æ, ég er ábyggilega að skrifa þetta orð vitlaust enda veit ég eiginlega ekki orðið yfir þessi stóru sjöl sem maður hefur yfir sig að neðan frá mitti og svo er bundið með slæðu yfir mittið. Maður (konur) verða nefnilega að vera klæddar á þennan hátt þegar þær fara í vatnshreinsun hjá Idu. Ida er æðstiprestur.

Fórum sem sagt í langan bíltúr til að hitta Ida Resi Alit sem er yngsti æðstipresturinn á jörðinni (eða eitthvað álíka.) Hún er allavegana rosa merkileg. Henni var fórnað í þetta hlutverk af því að hún kunni sanskrít sem barn án þess að nokkur kenndi henni eða eitthvað álíka og þótti afar sérstök. Hún er bara 29 ára og orðinn æðsti prestur. Hún má ekki giftast og ekki eignast börn og hún má reyndar ekki segja nei heldur held ég. (Ég spurði hana eftir á þegar við máttum spyrja hana að einverju hvort hún væri hamingjusöm og hún sagði já.)

Allavegana, hún tók rosa seremóníu sem hún kallaði "meditation" þar sem hún jóðlaði mikið á apparantly sanskrít og var rosa elegant og flott. Skvetti vatni og blómum út um allt. Við komum svo til hennar tvær og tvær. Við vorum fyrirfram búnar að ákveða tilfinningu sem við vildum losna við og vorum sem sagt að losa okkur við hana þarna á meðan hún sullaði vatni yfir okkur. Þetta var rosalegt. Myndirnar hér að neðan fann ég hjá vini mínum herra Google.com

Grenjuðum held ég allar eins og daginn sem við opnuðum okkur og áttum mikið heilaga stund saman. Þetta var gull, gullfalleg stund og mikið sem ég er þakklát fyrir hana. Átti svona heilaga stund með sjálfri mér. Þvílíkt ljós. Þvílík fegurð. (Namjahorengekjó.)

Fórum svo allar og hugleiddum saman. Fallegt. Fórum svo líka í göngutúr þarna út um allt sem var stórmerkilegt. Heyrðu nei, ég er að rugla, það var í sama göngutúr og þegar við löbbuðum um hrísgrjónaakrana sem leiðsögumaðurinn sýndi okkur þorpið þar sem hann bjó. Það var stórmerkilegt. Þau eru sem sagt hindútrúar og búa í mörgum húsum eftir ákveðnu skipulagi. Í norðri býr sá sem er elstur einn (minnir mig/eitthvað svoleiðis.) Eldhús húsið er alltaf í suðri. Svo búa fannst mér allir aðrir í kös í einu húsi sem mér fannst ekki mjög aðlaðandi.

Myndin hér fyrir ofan var reyndar tekin þegar við fórum í spa villuna þar sem kakóserómónían var haldin og hugarflugið eftir á og svo hrísgrjónaakursgöngutúrinn var tekinn. Þessi mynd var tekin í hrísgrjónaakursgöngutúrnum. Þessir stigaganga/músastigadæmi er svona dæmi sem er sett upp á ákveðinni hátíð hjá þeim sem er held ég eins og jólin hjá þeim. Í hindúatrú er þetta sett upp fyrir þá látnu svo þeir geti verið með eða eitthvað álíka. Á myndinni má einnig sjá Rannveigu. Hún er æði.

Bali Volume III

Jæja,

dagarnir á Bali eru farnir að renna saman í eitt enda var allt þetta ferðalag eins og einn stór og langur draumur. Einn daginn ferðuðumst við út á land ef svo má að orði komast og eyddum deginum í lúxusvillu sem var líka spa eða eitthvað álíka. Veit ekki alveg hvað ég get kallað þetta himnaríki en þar eru sem sagt myndirnar teknar sem eru núna profile myndin mín á facebook og Cover myndin en ég heillaðist mikið af orkideutréi í garðinum.

Við hrópuðum bara upp yfir okkar af öllum lúxusnum og fórum í sólbað og svo í sundlaugina og nutum okkar til hins ýtrasta. Fengum svo himneskan hádegismat og tókum svo svokallaða kakóseremóníu þar sem eitthvað voða 70% eða ég held reyndar að það hafi verið 100% lífrænt balískt kakó var notað. Við blessuðum hvern bolla í ákveðnu ritúali og drukkum svo smá og chöntuðum. Allt mjög hippalegt og frábært. Leiddumst og allt. Dásamlegt. Apparantly þá eru teknar svona seremóníur heima einhvers staðar í Heiðmörk....

Anyhows, eftir allt þetta, þar sem við vorum í raun búnar að opna hjartastöðina þá var farið í hugarflug. Hvað viljum við vera? Hvað viljum við gera? Skrifuðum þetta allt niður. Mmmmm Mmmm...

Eftir þetta allt fórum við í göngutúr um hrísgrjónakrana sem var athyglisvert. Fengum í lokin hrísgrón gefins sem voru ræktuð á akrinum. Ég smakkaði þau í gærkvöldi og þau eru rosalega góð:) Ein af kennurunum veiktist þvi miður og fór og spítalann. Kom í ljós að hún hafði fengið tvær matareitranir..:/

Fyrir ofan er fyrst mynd af hrísgrjónaakrinum, svo af chilitré (eða eitthvað álíka) sem við gengum framhjá. Svo er hérna líka mynd af mér loving it á þessu resorti. Man að ég var dáldið þreytt á þessari mynd. Það er ekki tekið út með sældinni einni saman að vera gyðja;) Allavegana, keyrðum svo heim í myrkri. Sælar að innan sem utan.

Mig minnir reyndar að dagurinn fyrir þennan dag hafi verið erfiðasti dagurinn. Þá var ég svo þreytt. En það var sem sagt dagurinn þar sem við vorum teknar á beinið um það sem angraði okkur í lífinu. Við fengum góðar útskýringar á af hverju það stafaði og hvað við gætum gert í framhaldinu. Eftir það, og þetta gerist víst alltaf, verða gyðjurnar (við) svo þreyttar að þær þurfa restina af deginum til að jafna sig. Það átti við um okkur líka. Í mínu tilfelli ákvað ég að verðlauna mig fyrir andlega erfiðið með að nota voucherinn minn í nuddið sem var svo bara besta nudd sem ég hef á ævi minni fengið. My God. Allt svo dásamlegt þarna. Maður hvíldi sig fyrir nuddið í þess til gerðum bekk fyrir utan með fordrykk sem var svona einhver agúrku-hollustudrykkur og fékk alla athyglina. Ekki amalegt. Svo eftir nuddið fékk maður lika að hvíla sig eftir allt erfiðið á sama bekk en núna með te-i með hunangi.

Mmmmm MMmmmm Mmmmmm.