Fullt tungl, glitský og fjórir svanir

Gærdagurinn var pretty amazing.

Er ekki viss hvort það hafi actually verið fullt tungl en mér fannst það allavegana. 

Það voru himnesk glitský á himninum sem gerðu mig orðlausa. Þau voru svo falleg. Skilaboð að ofan;)

Já, svo þegar ég fór að taka öndunaræfingu a ströndinni (í desember) þá sá ég fyrst fjóra svani og svo fjóra ehemm.. aðra fugla.

Skilaboðin skýr, takk 🙏

Note to self: það er stundum of kalt til að vera berfættur..

Tók bara Instagram story af þessum glitskýjum, myndi annars klárlega setja mynd inn.

Og fulla tunglið, man ó man.

Jólin

Það er margt að elska við jólin.

Samverustundir, jólalegt veður, gjafir og síðast en ekki síst kyrrðin.

Það jafnast fátt á við það að vakna á jóladag og það er kyrrð. Allir sofandi og meira að segja Miklabrautin er það kyrrlát að ég þarf ekki að nota noice canceling nýju headphone-in mín sem ég fékk í afmælisgjöf frá fjölskyldunni. 

Svona var þetta í gær jóladag og í dag annan í jólum. 

Guðdómlegt!

Bekkurinn

Er ekki mikið fyrir veraldlega hluti en... 

Mikið ofboðslega þykir mér vænt um nuddbekkinn minn. 

Fór að hugsa í gær um minningarnar sem við höfum upplifað saman. 

Öll dásamlegu samtölin sem ég hef átt við manneskjur sem liggja á honum, allar yndislegu þagnirnar, allar manneskjurnar sem hafa hvílst á honum og slakað á. Hef átt mjög áhugaverðar samræður við fólk sem liggur á þessum bekk. Trúnaðarsamtöl. Eintöl. Einkasamtöl. Einstaka tár. Þykir svo gott þegar fólk treystir mér fyrir því sem það er að díla við. 

Manneskjur að hvílast, heilast, einstaka vellíðunarstunur (þykir svo vænt um þær.) 

Manneskjurnar mínar í djúpslökun. Finn fyrir endalausri ást þegar ég hugsa um það. Stundir þar sem mér hefur liðið eins og millistykki fyrir uppsprettuna. Stundir þar sem gleði og hlátur hefur verið ríkjandi, já og fliss. 

Einkunnarorð bekksins eru virðing og traust. Allar stundir með bekknum eru heilagar og fara ekki lengra. Allt sem á honum gerist er trúnaðarmál. 

Á margar minningar um ferðalögin á milli fyrirtækja í alls konar veðrum með bekkinn, heimanudd, óléttunudd, heilunarnudd.

Nudd þar sem ég hef náð að breyta líðan fólks til hins betra.

Elska þennan bekk.

Alkemistinn

Átti afmæli í fyrradag:

Það er afmælisdagurinn minn. Stærsta gjöfin er alger sátt. 

Finn fyrir djúpstæðu þakklæti fyrir manninn minn og börnin mín. 

Langar ekki að vera neins staðar annars staðar. Ekki með neinum öðrum einhvers staðar annars staðar. 

Allt er eins og það á að vera. 

Mér líður dáldið eins og alkemistanum sem leitaði og leitaði yfir fjöll og firnindi en áttaði sig svo á því að fjársjóðurinn var heima allan tímann. 

Þakklát. Sátt.

Ef bara...

 ... ég gæti farið í nudd til sjálfrar mín.

Bæði myndi ég vita allt um þarfir nuddþegans; áherslusvæði og nákvæma staðsetningu triggerpunkta OG...

... ég myndi finna hvernig það er að fara í nudd til mín.

Er sumt sem ég geri eitthvað off? Hvað er on? 

Er búin að hugsa þetta alveg nokkrum sinnum þegar mér er illt einhvers staðar.

Þorsti

Sem betur fer höfum við aðgang að hreinu og tæru vatni.

En núna er ég annars konar þyrst. Lífsþyrst.

Mikið ofboðslega sakna ég eðlilegs lífs allt í einu. Að knúsa og faðmast, geta nuddað eðlilega, hitt fullt af fólki. Tengjast því. Ærslast. Fíflast. Hlægja. Dansa. Kjafta. Tísta. Brosa. Tengjast.

Eðlilega. Án undirliggjandi ótta við plágu.

Grenjaði meira að segja smá í gær af tærum söknuði.

Hlakka ofboðslega mikið til að tengjast manneskjum aftur. 

Um innri togstreitur og aðra harmleiki

Mér finnst skáldagyðjan hið innra aðeins vera að rumska. Tek henni fagnandi. Var farin að óttast um hana.

Sko.

Er farin að lenda í togstreitum. Varðandi dýr. Til dæmis í veiðiferðum fjölskyldunnar. Get ekki komið nálægt því að drepa. Sem er þversagnarkennt af því að ég get svo borðað fenginn. 

Bara get ekki drepið. 

Núna er svo komið við í sögu fjölskyldunnar að ykkar kona gafst upp fyrir þrýstingi afkvæma sinna og setti pabbann í að kaupa hamstur. 

Þegar litla ljósið mitt (7 ára) var búin að suða um að fá hamstur í nokkrar vikur lofaði ég henni að ef hún yrði góð allan október myndi hún fá ósk sína uppfyllta.

Allavega, núna er dýrið komið inn á heimilið og ég er í innri togstreitu frá því í gær. 

Þetta er bara svo ónáttúrulegt finnst mér. Þarna er hamsturinn (sem Guðrún Halla skírði Nóa (kvk)) í manngerðu búri og svo sett í manngerða plastkúlu sem rúllast um íbúðina og klessir á og allir tísta gleðilega. 

Mig langar til að frelsa dýrið. Apparantly er þetta hitabeltisdýr. Hvað er það að gera hérna?! Hvernig ætli dýrinu líði? Það hlýtur að vera með togsteitu, ef til vill áfallastreituröskun.

Innri togstreita. Hugsanlega harmleikur. 

Ég er sem sagt svokallaður empath líka. 

Afkáralegar hugsanir konu í vatni. Vol II

þú og ég 

dropi og dropi

frá sömu uppsprettunni

í sama alheiminum

atóm og atóm

í raun gætum

við runnið saman.

Samruni gerð úr sama efni

og stjörnurnar og jörðin.

Ég og þú 

erum eitt.

Eining.

Kvöldböðin eru svo sannarlega að gefa þessi dægrin.

Æsingur

Ég er búin að æsa (eða æra) mína innri húsmóður upp.

Þar sem ég er nú orðin tímabundið fulltime húsmóðir (aftur) er ég komin með aðgerðarplan til að halda sönsum. Ég er með þema fyrir hvern mánuð og svo undirþema fyrir hverja viku. 

Október var mánuður sófans. Við fengum nýjan sófa í brúðkaupsgjöf frá foreldrum mínum en vorum aldrei búin að actually fá hann. Var því að skoða sófa og spá í sófum en komst svo að því að eins og með alkemistann þá er fjársjóðurinn oft heima. Þetta er svo frábær sófi sem við eigum og ég (við) er búin að koma mér svo vel fyrir í honum að mig langar bara ekki annan. Endaði því með að bólstra pulluna sem var "biluð."

Þema nóvembermánaðar er (tatata dam..) PLÖNTUR. Ég náði að fókusa það mikið inn á þetta þema í gærkvöldi að ég gat ekki hætt að hugsa um stangir. Mig langar nefnilega að hafa svona hangandi plöntur í hekluðu dæmi í eldhúsglugganum en .. þú veist.. í hverju eiga þær að hanga?

Bara gat ekki hætt að hugsa um þetta í gærkvöldi. Fékk stangir eða aðrar lausnir á heilann og lá bara hálf stjörf að greina þetta mál í kvöldbaði gærkvöldsins. 

Allavega, undirþema þessarar viku er ljósmyndir. Að láta framkalla myndir og setja í albúm. Halda áfram þar sem frá var horfið. Framkallaði síðast 2016!

Er merkilega spennt yfir þessum verkefnum og finnst eins og ég sé öll að lifna við. 

Dásamlegt!

(Skrifað síðar: hér má sjá árangurinn sem er kominn núna inn í eldhúsi.)

Við setjum vinstri höndina inn..

.. við setjum vinstri höndina út. Inn, út, inn, út og hrisstum hana til. Gerum hókí pókí og snúum okkur í hring. Þetta er allt og sumt! 😊

Er búin að vera að finna mikinn mun á hægri og vinstri hlið líkamans undanfarið. Lá í savasana í lok yogatíma um daginn og fann það mikinn mun að mér fannst vinstri hlið líkamans vera alveg í lagi en hægri hliðin lá eins og steypa og mér leið eins og hún sogaðist niður í gegnum parketið á meðan vinstri hliðin sveif upp.

Hafandi lært eitthvað um kinesology í nuddnáminu veit ég hvað jafnvægi á milli hliða er mikilvægt og þýðingarmikið fyrir heildina af heilsunni ef svo má að orði komast.

Undanfarnar vikur er mér líka búið að líða mjög asnalega í rifjaboganum hægra megin. Beinin eru búin að vera aum og viðkvæm og dáldið eins og þau séu að víkka eða þenjast út einhvern veginn..

Allavega!

Hef af þessum ástæðum öllum verið að nota vinstri hendina meira undanfarna daga til að jafna þetta út. Þrífa með henni, borða með henni o.s. frv..

Mæli með þessu. Held að það geri öllum gott að hafa meira jafnvægi á milli hliða.

Ég lærði annað gott ráð hjá konu sem ég var með í útiyoga í Covid vol I en það er að tannbursta sig þannig að maður skipti efri góm og neðri góm á milli hægri og vinstri handar og hefur svo gagnstæðan fót upp á hné og til hliða líka á móti.

Er alveg game changer í tannburstun sko!

Podcast Sölva Tryggvasonar

Ég er svo þakklát fyrir podcöst á þessum tímum þar sem við höfum allt í einu fullt af tíma (oft lendi ég í tímaþröng samt.) 

Ég er sérstaklega þakklát fyrir podcastið hans Sölva Tryggvasonar. Það hefur gefið mér svo mikið. Bæði hlátur og grátur og svo allt þar á milli.

Eins og gengur og gerist tengi ég betur við suma sem koma til hans en aðra. Eitt af eftirminnilegustu podcöstunum hingað til fyrir mig er með Ólafi Stefánssyni. Reyndar kemst viðtalið við Bubba nálægt því. Óli er einhyrningur eins og ég, þess vegna tengi ég við flest af því sem hann segir. Ég er búin að hlusta á síðustu 5 mínúturnar af podcastinu nokkrum sinnum. Þar talar hann um hvað það er mikilvægt að bera ábyrgð á gleðinni sinni. Leyfa engum að taka hana. Ef einhver rænir hjartanu þínu er ábyrgðin þín. Af því að þú leyfðir honum það. Hann brennur fyrir því að kenna krökkum þetta. Mér finnst hann mikill meistari. 

Mér fannst viðtalið við Magnús Sceving vera mjög flott líka. Þar hló ég og grét. Maður áttar sig ekki alveg á hvað þetta Latarbæjar dæmi var stórt allt saman. Huge. Big in Mexico og allt. Hann var beðinn um að koma í búningnum á spítala til deyjandi barna og já, það var á þeim tímapunkti í viðtalinu sem ykkar kona fór að vatna músum.

Ég dáist svo að eldmóðinum hans Magnúsar og vil svo innilega vera þar. Er meira að segja að drekka hippa te, yogate sem leggur áherslu á orkustöð númer tvö, sköpunarstöðina. Vona það besta:)

Já, mér fannst sérstaklega eitt merkilegt sem hr. Sceving sagði og það varðar snertingu. Auðvitað þurfa allir snertingu en það var rosalega áhugavert hvernig hann útskýrði að fyrst fær nýfætt barn fullt af snertingu frá foreldrunum. Svo hættir það að fá snertingu þaðan um táningsaldur og þess vegna fara t.d. strákar að slást og stelpur saman á klósettið eða eitthvað og svo byrjar allt að snúast ómeðvitað að fá næstu snertingu og þá fer útlitið að skipta svo miklu máli. Svo fer allt til andskotans ef ekki fæst snerting. 

Já, hann kom mér á óvart. Merkilegt að bæði hann og Óli Stef brenna fyrir að bæta menntakerfið. Bubbi reyndar líka og Jónas Sig, Margrét Pála og líklega fleiri. Hlustaði á viðtalið við Bubba aftur núna og er að tengja mikið við það. Finnst eins og við eigum eitthvað sameiginlegt. Einhvern sameiginlegan flöt. Skil svo vel skyggðu gleraugun núna. Er farin að vera með svona sjálf. Við þolum illa manngerðu ljósin nema þau séu vel dempuð. Rússneskar perur eru eini óvinir okkar. Elska hvað Bubbi er orðin andlegur. Líklegt að hann sé Highly sensitive person. Hver veit.

Allavegana, elska þáttinn með Ellý Ármanns, Jóhannes Kr. (þar grét ég), Jónínu Ben, Mikael Torfasyni, Frosta, Erp, Maríu Birtu, Ágústu Johnsen, tala nú ekki um Lindu P., Jónas Sig, Bjössa í Mínus, Ólaf Darra, Margréti Pálu og alla þættina sem ég hef hlustað á. Horfi ekki á þá sem ég tengi ekki við.

Mæli heils hugar með. Hressir, bætir, kætir.

Hann er greinilega beintengdur núna hann Sölvi.

Blogg vikunnar...

 ... er tileinkað þeim sem þjást vegna Covid.

Blessi alla þá sem vinna þannig vinnu að þeir þurfa að vera með grímu fyrir vitunum þessa dagana. 

Blessi alla þá sem þurfa snertingu og ást.

Blessi alla þá sem eru einmana og eru að einangrast frá umheiminum. 

Blessi þá sem eru að vinna mitt í auga stormsins.

Blessi alla þá sem eru með undirliggjandi sjúkdóma og hafa áhyggjur tengdar heilsu. 

Blessi alla þá sem eru í fjárhagsvandamálum og sjá jafnvel fram á gjaldþrot.

Blessi alla þá sem hafa bæði heilsusamleg vandamál og fjárhagsvandræði.

Blessun inn, blessun út, ljós allt um kring og lengra út.

This too shall pass.

Up and down

Svart og hvítt.

Svo skrýtið að líða á aðra höndina vel en á hina höndina ekki svo vel. 

Var að lesa á Vísi að það hefðu 99 greinst með veiruna í gær. Það virðist stefna í einhvers konar lock down og að ég sé tekjulaus með meiru á næstunni.

Á hina höndina var ég að uppgötva eitthvað nýtt í gærkvöldi. Finnst eins og ég hafi fundið lífslykil. Get ekki beðið eftir að kanna það betur.

Sendi kærleik og ljós til allra lifandi vera,

Namaste🙏

 

Ímyndir

Ankannalegt hvað ímyndir geta haft sterk áhrif á huga manns.

Sumar ímyndir eru svo sterkar í huganum, byggðar á svo traustum og grjóthörðum grunni, að það er óhugsandi að þær falli. Það er næstum eins og það sé ekki svigrúm í hausnum á manni fyrir að þær hrynji.

Flugfélagið Wow var til dæmis traust og kúl fyrir mér. Flugfreyjurnar voru svo svalar, svo hressar, svo töff. Hérna má sjá þær labba svalt með flugmönnunum. Þetta vakti upp traust og virðingu. Flugfélagið virtist óklikkanlegt. 

 

Ég rifjaði þetta upp þegar ég gekk fram hjá fyrrverandi höfuðstöðvunum um daginn. Húsið er á bakvið Höfðatorg og er núna frekar hrörleg sjón að sjá. Húsið er fölnað og málningin flögnuð. Glansmyndin fallin. 

Það var líka óhugsandi í mínum haus að fyrirtæki eins og Icelandair myndi einhvern tímann koma til með að eiga í erfiðleikum. Fyrir mér var það algerlega traust. 

Landsbankinn líka. Traustvekjandi og móðurlega konan sem tók á móti mér í gamla daga þegar ég kom í fyrsta skiptið til þeirra og byrjaði með þeim vakti með mér hlýju og óbrjótandi traust á bankanum. Ég man að hún hét Guðrún og ég sé hana ljóslifandi fyrir mér. Þetta var í útibúinu í Austurveri og ég fann að henni var annt um mig. Allavegana fjárhag minn. Mig minnir að ég hafi bara verið í 10. bekk eða eitthvað. Við byrjuðum samband okkar með sparireikningi og Vörðureikningi. Mér fannst óhugsandi að eitthvað gæti nokkurn tímann komið Landsbankanum í ójafnvægi.

Svo er það fólk. Maður hefur einhverja hugmynd um ókunnugt fólk (jafnvel smá frægt) byggða á því sem maður sér á samfélagsmiðlum. Manni líður jafnvel eins og maður þekki það. Þau eru eitthvað svo kammó og maður setur það óvart upp á ósýnilegan en frekar háan stall. Svo hittir maður það in real life og annað hvort finn ég enga tengingu, ekkert va va vúmm, eða þá að ég finn óhugnanlega sterka tengingu en orka viðkomandi ýtir manni frá sér. Auðvitað. Maður er jú fullkomlega ókunnugur og gæti vel hugsanlega verið brjálaða Bína.

Ætla að hætta þessu. Að setja fólk upp á stall. Þetta er bara fólk. Alveg eins og ég.

Fyndið að hugsa líka til þess hvað myndavélin getur blekkt mikið. Eins og í gamla daga þegar konur féllu fyrir myndarlegum bandarískum leikurum. Svo kom í ljós að þetta voru flestir óhemju lágvaxnir og smábeinóttir karlmenn en með óvenjulega frítt andlit. 

Sannkölluð tálsýn.

The home edit

Ég er svo lukkuleg með þátt sem ég var að finna á Netflix. 

Hann heitir The home edit. Þarna eru tvær hressar skvísur á ferð sem reka eins konar skipulagsfyrirtæki. Þær fara inn á heimili og hjálpa fólki að endurskipuleggja rými heima hjá sér, raða í hillur og svona. Alveg himneskt fyrir skipulagsfrík eins og mig. Í hverjum þætti fara þær inn á tvö heimili, annað hjá einhverjum frægum og hitt hjá venjulegri fjölskyldu.

Í fyrsta þættinum fara þær heim til Reese Witherspoon og hjálpa henni með að skipuleggja "her memerobilia" á nýja heimilinu í Nashville. Þetta var alveg nýtt orð fyrir mér en memerobilia er sem sagt yfirlit yfir vinnu viðkomandi. Í þættinum eru þær að raða inn í hillur fötunum hennar úr öllum kvikmyndunum sem hún hefur leikið í. Líka öllum kjólunum sem hún hefur farið í á Óskarinn og aðrar verðlaunaafhendingar. Mjög spennandi verkefni sem sagt. Þær koma með teymið sitt og skipulegga svæðið. Það er mjög flott hvernig það er gert. Mæla hillurnar og kjólana og dressin. Þetta eru myndir á borð við Legally blonde og Big little lies og svoleiðis. Mjög spennandi fyrir skipulagsfrík. Útkoman er rosalega flott!

Af einhverjum ástæðum ærast aðallega konur yfir svona en það eru bara einhver endorfín sem fara af stað í hausnum á manni þegar maður sér útkomuna. Allt hreint og fínt. Allt á sínum stað og MERKT. Stílhreint.

Þær stöllur Joanna og Clea vinna samkvæmt ákveðnu kerfi og raða til dæmis bókum og litum og slíku eftir regnbogakerfi. Þær eru mjög vinsælar á Instagram.

 

Þegar þær fara til venjulegrar fjölskyldu er vanalega allt í drasli og bílskúrinn eða fataskápurinn í messi. Þær vinna skipulega en spyrja alltaf hvað sé notað mest og hvað er sentimental, hverju má henda og slíkt.

Sko, þegar fólkið kemur svo aftur heim og fær að sjá dýrðina þá eru hughrifin slík að undirrituð hefur alveg tárast. Yes suree Bob.

 

Eitthvað fyrir þá sem eru með dass af OCD.

Það er kominn tími til...

 ... að kynna ykkur fyrir Steve.

Við Steve hittumst á hverjum morgni í símanum mínum sem er alveg frábært. Hann segir bara það sem ég vil heyra, þegar ég vil heyra það. 

Steve minn hvetur mig áfram í morgun öndunaræfingunum mínum og leiðir mig áfram gegnum góða hugleiðslu. Við Steve erum búin að vera saman í þessum morgun æfingum í allt sumar og erum ekki enn komin með leið á hvort öðru. 

Það kom morgun um daginn sem mér fannst Steve vera eitthvað erfiður. Átti allt í einu erfitt með að halda andanum inni.. en svo sagði hann: You can do this.. og allt varð frábært aftur.

Var að spá í að verða skotin í honum um daginn en ég hef á tilfinningunni að hann sé hrifinn af strákum. Til að baktryggja mig frá höfnun hætti ég við að vera skotin í honum. Til öryggis, ef hann er fílar konur líka.

Við Steve kynntumst fyrst á ókeypis 5 daga online soma námskeiði sem ég gerði með Beggu vinkonu. Soma er sem sagt öndunartækni. Þetta var í miðju Covid-19 þegar ástandið var sem alvarlegast og maður mátti ekki hitta neinn. Hitti samt Beggu. Steve var í lock down í Tælandi minnir mig með soma vinum sínum á einhverju resorti, eitthvað svoleiðis. Hann minntist einhvern tímann á að "his partner" væri að finna fyrir framförum í kjölfar einhverrar soma hugleiðslunnar. Þess vegna held ég að hann sé gay.

Við Steve höfum gengið í gegnum margt saman. Hann er reyndar alltaf í tropical skóginum í sól og blíðu en þar sem ég vil gera morgun öndunaræfinguna mína úti hefur hann verið með mér niðurrigndri (ekki orð?) í 100% rigningu á grænu svæðunum í borginni en líka í sól og blíðu út um allt land. Reyndar ekki á Austfjörðum. Mér er auðvitað farið að þykja vænt um hann.

Ég fíla Soma mjög mikið. Finn að ég sef betur og höndla aðstæður betur sem gamla Svava hefði að öllum líkindum misst þolinmæðina í ...

Thank you Steve.

Þetta segi ég alltaf við þessa elsku eftir morgunæfingarnar.

Thank you Steve.

Ring ring!

Þú hefur náð sambandi við Vælubílinn. Opnunartími Vælubílsins er á virkum dögum frá 8-23. Lokað er um helgar. Ef þú vilt væla um helgar vinsamlegast lestu væl inn á símsvarann eftir tóninn. Bíííp!!

"Já, halló, ég verð að væla smá!

Ég er nýlega greind sem ofurnæm manneskja. Highly sensitive person. Skynja hljóð, lýsingu, fólk og orku óeðlilega mikið. Eins og áreitið ráðist inn í mig. Höndla illa áreiti. Á erfitt með verslunarmiðstöðvar, flugvelli og mannmergð og óvænt læti.

Hvar á ég heima? Alveg upp við Miklubraut! Umferðarþyngstu götu landsins! Núna er umferðarniðurinn að æra mig alla daga. Og við erum meira að segja með ný gler!"

Þurfti bara að koma þessu frá mér. Takk Vælubíll.

 

P.s. maður þarf stundum að væla þó maður viti að maður hafi það algerlega mjög gott svona almennt séð og það sé í raun ámælisvert að kvarta yfir svona hlutum á meðan fólk annars staðar á plánetunni er að díla við alvöru skít.

P.p.s. það var partý í blokkinni í gærkvöldi. Fullt tungl og allt. Unglingar í sleik út á plani stemning. Læti og áreiti sem ég hafði enga stjórn á. Leið mjög illa. Hafði ekki hugmynd um hvort svefnfriðurinn væri úti eða hvað. Er svo þakklát fyrir Svan minn sem fór beint í málið og prinsessan á bauninni náði að sofa og dreyma fallega drauma. 

P.p.p.s. bara til að blaðra aðeins áfram og kvarta aðeins áfram (it´s my party and I cry if I want to) þá hafði ég átt svo gott kvöld þangað til téð óumbeðna bloc party byrjaði. Hafði fundið nýja íslenska þáttaseríu sem ég gat hlegið yfir og meint það og var að skellihlægja yfir honum þegar téð læti byrjuðu. Þátturinn heitir Tala saman og er á stöð 2. Joey Christ var að taka viðtal við gellu sem var hætt að stunda sjálfsfróun vegna offróunar til margra ára og líka hætt að vera vegan og orðin kjötæta þar sem hún taldi sig hafa verið farin að ganga á sjálfa sig. Hún sagðist vera "nofap carnivore." Langt síðan ég hló svona innilega af því að þetta var augljóslega djókur. Líka þegar strákur sem heitir Hákon var að athafna sig á sviðinu í Tjarnarbíó.

 

Mæli með. 

 

Public service anouncement

Í morgun um 10 leytið sást til miðaldra konu í grárri Nissan Pathfinder bifreið keyrandi niður Miklubraut, í austurátt, í átt til Skeifunnar.

Það er í sjálfu sér ekki í frásögur færandi nema að konan slammaði hausnum til og frá og var frekar annarleg þar sem hún öskursöng og endurtók í sífellu: "Fuck you, I won't do what you tell me!! Mother fucker!! Aahh!"

Við biðjum almenning að hafa í huga að hversu sakleysislega sem bílstjóri lítur út, þá vitum við aldrei hvað er í gangi hjá viðkomandi. Ekki er vitað hvað konunni gekk til svona árla sunnudagsmorguns. En ljóst er að ávallt ber að hafa allan varann á.

Þetta var nú bara ég í nostalgíukasti á leiðinni í yoga:) Fann Rage against the machine, eina af uppáhalds hljómsveitunum mínum frá því ég var unglingur, á Spotify og blastaði. Hátt. 

Er búin að vera að hlusta á Laugardagskvöld með Matta á ruv.is/hladvarp og hef mikið gaman af. Elska að hlusta á tónlist frá því í gamla daga.

Rage against the machine og sérstaklega þetta lag (ásamt öðrum) hafði mikil áhrif á óharðnaðan uppreisnarhuga minn á mótunarárunum.

Hef sungið þetta lag af mikilli innlifun allt frá því ég heyrði það fyrst.

Killing in the name of!

Ask and you shall recieve!

Var að leita logandi ljósi að stimpilklukku í gær. 

Langaði að fá smá pásu frá því að vera mamma. Stimpla mig út. Frysta tímann, smeygja mér út úr honum og fá að vera ég. Ekki: "mamma!!" í smá stund.

Það var mikið í gangi með börnin. Skólasetning. Sem kallaði á að finna skólatöskurnar, finna út með pössun, hvenær er sund? Omg, nesti. Hver tekur á móti barninu úr skólanum á morgun af því að ég er að vinna... 

... klifurnámskeið, hjólanámskeið, dagleg dramaköst 7 ára barns...

Var meira að segja hætt að brosa þegar ég strunsaði út í Suðurver leitandi að nesti fyrir skóladaginn í gærkvöldi. 

En.. var bjargað af bjöllunni. Saved by the bell.

Ask and you shall recieve. Skólinn er byrjaður og ég fæ svigrúm yfir daginn núna.

Mín innri móðir ljómar. 

(Það er reyndar lygi, en hún kemur til með að gera það bráðum.)

Herra Ágúst

Mig langar til að kynna ykkur fyrir herra Ágúst.

Hann er á dagatalinu sem 18 ára sonur minn gaf mér í jólagjöf. Ég er búin að venjast Ágúst og kann ágætlega við hann. Virðist vera ágætt karma yfir honum. Hann virðist vera sterkur og hjálplegur (já það er orð.)

Herra Ágúst, á dagatali slökkviliðsmanna, er við rúmið mitt og vakir yfir yfir mér. Hann er oft sá fyrsti sem ég sé á morgnana og sá síðasti sem ég sé fyrir svefninn. Oftast er það reyndar Svanur.

Veit ekki alveg af hverju ég fíla svona afbrigðilegheit. Eða er þetta kannski bara tiltölulega eðlilegt? 3ja barna gift móðir með afklædda herramenn við rúmið? Æ, við fílum þetta allavegana.

P.s. mér finnst ég vera oŕðin náin herra Ágúst. Ég á eftir að sakna hans.

Góður dagur

Ég er ferlega reglubundin manneskja. Þrífst á rútínum. 

Hef til dæmis einsett mér að þrífa kerfisbundið alla íbúðina, hluta fyrir hluta, einn hluta á dag, og er þess vegna með fjall af yfirhöfnum fyrir framan mig núna. Þetta er hluti af hinni árlegu "vorhreingerningu" sem er svo ekkert endilega á vorin. 

Eins blogga ég alltaf á þriðjudögum. Var bara að muna það núna að ég ætti að blogga í dag. 

Í dag var góður dagur. Góð orka. Mér líður vel þrátt fyrir rigningardag nr 7 eða eitthvað álíka. Nuddaði mjög vel í gær og nuddaði mjög vel í dag. Tvær konur í gær og tvær konur í dag. Sendi þær allar út í geim með fótanuddinu mínu:) 

Þær voru allar svo ánægðar. Þá er ég ánægð. 

Það er ekkert svo slæmt að nudda með grímu. Tók mig bara smá tíma að venjast því. Elliðárdalurinn er orðinn hluti af daglegu rútínunni minni. Ég elska hann svo mikið. Svo kemur hann til mín þegar ég er að nudda.

Ást og friður.

Hugleiðsla

Andlegur vinur minn setti inn góða hugleiðslu á Instagram í gær. 

Var svo heppin að hafa tíma og rúm til að hlusta.

Hugleiðslan snerist um að hitta sjálfan sig eldri. Kannski um áttrætt eða nírætt og eiga samtal. Eldra sjálfið horfir sátt á núverandi sjálfið sem spyr hvað eigi helst að gera og hvað ber að varast.

Svarið er svo augljóst þegar maður "horfir svona tilbaka."

Það er engin ástæða til að hafa áhyggjur. Það sem skiptir máli er fjölskyldan. Steinarnir í glasi lífs þíns.

Hlustaði á fagnaðarerindið í fortjaldinu á hjólhýsinu. Útileiga með fjölskyldunni. Fallegt sumarkvöld. 

Fyrr um daginn höfðum við uppgötvað paradís á jörð með mágkonu minni og svila.

Just be happy. 

Hvernig...

... hafði Carrie Bradshaw efni á öllum þessum skóm? 

Hún skrifaði grein í dagblað um kynlíf í borginni. Ætli það hafi verið það vel borgað að hún hafi átt efni á öllum þessum Malono Blahnik's? 

Og leigunni, að borða alltaf úti (hún eldaði ekki) og þessum obbosens flottu fötum.

Núna á ég bara einn þátt eftir í Sex and the city maraþoninu. Mikið sem ég elska þessa þætti. Samantha er uppáhaldið mitt, við vinkonurnar elskum hana. Og Miröndu og Charlotte.

Tregafullt að horfa á síðasta þáttinn í kvöld. Bæði af því að þá er maraþonið búið OG að þetta er þátturinn þar sem mr. Big fer til Parísar og bjargar Carrie. 

Carrie er ekki hamingjusöm með Aleksandr Petrovsky. 

Á líklega eftir að gráta úr mér augun. 

Sem væri slæmt af því ég þarf þau til daglegra afnota!

Viðburðaríku ferðalagi...

... á Vestfirði er að ljúka.

Dólgslæti á tjaldstæðinu á Hólmavík (í mér), andleg raðfullnæging í Bjarnarfirði, stormasöm veiðiferð með stórfjölskyldunni í Laugardalsá þar sem ég var í alvörunni ekki viss um hvort að hjólhýsið þyldi appelsínugula viðvörun (í miðjum júlí!) og svo loksins logn og friður á Ísafirði.

Náttúrufegurð Vestfjarða er einstök, mér fannst sérstaklega góð orka í Bjarnarfirði, hjá Dynjanda (mögnuð) og á Þingeyri í Dýrafirði.

Síðustu tvær næturnar vorum við í Flókalundi. Rauðisandur er æði og mér finnst Patreksfjörður og Tálknafjörður sérstaklega sjarmerandi. 

Það verður gott að koma heim þó að borgin kalli ekki á mig. Langar að flytja úr henni og í náttúruna.

Confession...

... of a desperate housewife.

Var að spjalla við nuddþega um daginn. Við áttum það sameiginlegt að hafa lent í fremur harkalegri kulnun. Vorum að tala um hvað það tekur langan tíma að jafna sig og hvað maður þarf að passa vel upp á sig til að "krassa" ekki aftur.

Svo fór hún að tala um dáldið sem ég var ekki búin að spá í áður. Það er mikið talað um að fólk brenni út í vinnunni en svo er til öðruvísi burn out og það er í einkalífinu. Hversu margar kulnaðar húsmæður ætli séu þarna úti?

Í bókinni Eat, pray, love byrjaði Elisabeth andlega ferðalagið sitt á hugleiðslusetri í Indlandi. Ég gæti alveg hugsað mér að fara á eitt slíkt. Kannski ekki í Indlandi, en einhvers staðar. Kannski með yoga ivafi? 

Bara hugmynd.

Mömmuhjartað...

... slær sterkt núna.

Stefán minn (12 ára) fór í Vatnaskóg með vinum sínum í morgun og verður alla vikuna.

Hann hefur aldrei gist annars staðar en hjá okkur og ömmu sinni og afa og er svo allt í einu farinn í sumarbúðir.

Mömmuhjartað er að stækka. Þessi strengur milli móðurs og barns er svo sérstakur. Sterkur en viðkvæmur..

Hringdi í sumarbúðirnar í morgun (eins og maður gerir...) og beygði næstum af..

Auðvitað er allt í góðu. Hjartastöðin mín er bara galopin eins og vanalega:)

Er á námskeiði um orkustöðvarnar 7 hjá Klöru K í Yogashala og er að læra heilmikið um orku. 

Þetta snýst jú allt um orku.

Sleppi núna tökunum á þessu. Líður mun betur eftir símtalið við forstöðumanninn:)

Mánudagurinn 29/6/20

Ég vakna, fer fram í eldhús og lít á klukkuna. Hún er 08:08 og ég veit að þetta verður góður dagur.

Fer í hugleiðslu út í Elliðárdal og þegar ég er búin er klukkan 10:10. Vá.

Kláraði vinnuna 14:14. Lukkunnar pamfíll sem ég er.

Elska svona daga þegar maður er í vortexnum (Abraham Hicks) og allt flæðir svo eðlilega og allt er auðvelt.

Kl 19:19 labbaði ég niðrá Frakkastíg í "liggja og hrisstast" (KAP)

Minn kærasti náði í mig og við sinntum krökkunum. Sérstaklega ánægjulegt hvað Guðrún Halla er að elska fimleikanámskeiðið sem hún er á.

Það eru ekki allir dagar svona rosalega góðir svo ég er extra þakklát fyrir þennan síðasta mánudag í júní.

Namaste.

Sumarið er tíminn..

.. þegar kvenfólk springur út.

Elska þetta lag með Bubba.

Er að gera mitt besta til að springa út en ekki bara springa.

Núna eftir að við fengum hjólhýsið sérstaklega. Mér hefur alltaf fundist frekar erfitt að gera mig og krakkana tilbúin í ferðalög. Núna er það vikulegur viðburður, að pakka og svo afpakka.

Svani finnst þetta ekkert mál. Segir bara: eigum við að fara í hjólhýsið og labbar út.

Ég þarf að gera lista.

Er að fíla þetta hjólhýsalíf svona sæmilega. Svanur elskar þetta. Og hvað gerir maður ekki fyrir elskuna sína?

Allavega, markmið sumarsins er að springa út. Eins og blómarós.

What is up with humanity

Datt eitt í hug þegar ég var í miðri sumarbústaðaferð með vinkonum mínum um helgina.

Hvað myndi manneskja sem kæmi í heimsókn í nútímann frá sirka 100 árum síðan í tímavél myndi eiginlega halda..

Sé þessa manneskju fyrir mér segja eitthvað eins og: "hvur fjárinn. Af hverju eru þær allar að halda á einhverjum afkáralegum ferhyrnum hlut og stara á hann? Hvur er þessi merkilegi hlutur?"

Ok. Þessi ferhyrndi hlutur er sími sem hefur jú sitt notagildi en mikið er þetta stundum asnalegt, að koma inn í aðstæður þar sem allir eru bara að stara á símann sinn.

Þetta var frábær sumarbústaðaferð og við gerðum fullt annað en að vera í símunum en mikið er þetta farið að taka mikið pláss í lífi okkar.

Næstu daga ætla ég að vera eins lítið og ég get í símanum. Er alveg viss um að það geri mér gott.

Garður hugans

Er orðin mjög "pikkí" með hvað ég innbyrði. Ekki bara með mat heldur líka hvað ég les og hvað fer inn á orkusvið mitt. Hvað ég skoða. Beini athygli minni að.

Eins og varðhundur við hlið garð hugans.

Er orðin svona pikkí vegna þess að ég hef breyst. Er orðin næmari. Vil góða hluti inn, vonda hluti út.

Setti hérna inn póst, held að það sé þar síðasti, þar sem ég lýsti ánægju minni og gleði yfir að hafa loksins fundið bók til að lesa. Bókin um deild Q hjá lögreglunni í Kaupmannahöfn. Með þeim Assad, Carl, Rose og Gordon. Eins og að hitta gamlan vin sagði ég..

Já, nei nei.

Er að berjast við þessa bók. Hún er svo ljót og erfið. Hryðjuverk, morð og morðingjar, nauðganir og nauðgarar, barnarán og barnaníðingar.

Mér finnst bara mjög erfitt að lesa þetta og núna er ég komin á vanskil með bókina á bókasafninu af því að hún er bara í 14 daga útleigu. Er komin á bls 454 eða eitthvað og skelfilegir hlutir hafa gerst. Er svona lengi með hana því ég vil ekki lesa þetta.

Hef ákveðið að þetta verði síðasta krimma bókin sem ég les. Allavegana í bili.

Ástæðan fyrir því að ég hef ekki sleppt því að klára hana og skilað henni er sú að ég klára alltaf það sem ég byrja á.

Með örfáum undantekningum.

Aldurstengdir krísupóstar...

... verða ekki fleiri.

Hef nú formlega gefist upp fyrir tímanna rás. Er orðin miðaldra. OK.

Í hjólhýsaferð með fjölskyldunni vil ég finna stað við á eða sjóinn þar sem við erum helst alveg ein. Núna fengu krakkarnir að ráða og Húsafell varð fyrir valinu. 

Stór mistök. 

Völdum stæði þar sem voru of margir að mínu mati. Ég, takið eftir, yggldi mig þegar ég sá ungt fólk sem blastaði háværri tónlist nálægt okkur. Oj, læti.

Erum í þessum skrifuðu orðum að færa okkur um set. Fann friðlátara stæði. Sit og passa það. HSP syndrome-ið mitt er að tröllríða vitund minni. Taka yfir hreinlega. Highly Sensitive Person indeed.

Unga fólkið þar sem við ætluðum að vera blastaði tónlist eins og það væri á þjóðhátíð. Ógeðslega hátt. Þetta var góð tónlist en ég einhvern veginn urlaðist inní mér og var næstum farin að grenja. Er óvenju næm núna og get ekki svona orku. Get ekki svona læti. Ef það eiga að vera læti þá vil ég stjórna þeim sjálf.

Aumingja Svanur er að fá fyrir hjartað af þessu veseni á mér. Var með svipað vesen um daginn og úrið hans fór að pípa. Hjartslátturinn rauk upp. Hann skynjar þegar ég er pirruð.

Sem sagt. Miðaldra og er ok með það. Gefst upp fyrir því. I surrender all.

"Oj, ungt fólk" sagði ég og meinti það. 

Nýtt skeið er runnið upp í lífinu. 

Ætli klukkan sé ekki um 15:30. Það er komið síðdegi. 

Fíla það. Ætla að elska það. 

What a glorious day!

Vá.

Útskrifaðist sem heilsunuddari frá FÁ. Þvílík gleði og fylling sem það var. Loksins lögleg! Líður ekkert smá vel með það. Var búin að gleyma hvað það er gaman að ná svona áfanga á fb. Gleðin sem fylgir því að lesa kveðjurnar er einstök.

Næst fór ég að nudda nýbakaða móður. Tilfinningin að leiða til þess að manneskju líður betur eftir nuddið er einmitt ástæðan fyrir því að ég fór í þetta nám svo að mér fannst tilheyrandi, viðeigandi og yndislegt að gera þetta beint eftir útskriftina. Vel sátt eftir þetta nudd.

Þar á eftir fór ég í fyrsta spinning tímann í margar vikur eða þið vitið - út af covid-19. Sagði við alla í gær að ég yrði að komast í spinning. Líkaminn bara öskraði á það. Hápunkturinn var klárlega þegar lagið Klámstrákur með Hatara kom. Elska þetta lag!

Omg, þvílíkur dagur. 

Er samt búin að vera hálf óróleg inní mér eitthvað. Þetta er bara svo öðruvísi dagur. Langt síðan ég hef hitt svona mikið af fólki. Ætti að taka gardínuna í nýja hjólhýsinu mér til fyrirmyndar. Hún segir mér að smæla og enjoy-a. 

Stundum er maður bara of trekktur ..

Síðar elskur.

slam dunk

Its a slam dunk.

Slegið. Selt. 

Það er svo gott þegar maður finnur loksins eitthvað gott að lesa. Bókin sem ég er að lesa núna er eins og að hitta gamlan vin.

Í 14 daga lána hillunni á bókasafninu, þessari með nýju bókunum, fann ég vin minn Jussi Adler Olsen. Þekki kauða auðvitað ekki neitt en finnst eins og ég þekki þá karaktera sem ég hef lesið um í bókunum hans; þau Carl, Assad, Rose og Gordon í deild Q í Kaupmannahafnarlögreglunni.

Lendi iðullega í því þegar ég lifi mig svona inn í bækur að ég bý til mynd af persónunum í huganum. Svo verð ég vonsvikin þegar ég sé þær á sjónvarpskjánum því að þannig sá ég þær alls ekki fyrir mér. Sá á RÚV sjónvarpsþætti um deild Q og var ekki sátt við hvernig karektarnir voru. Bara alls ekki eins og ég hafði séð þá fyrir mér. 

Þetta er dáldið eins og með Erlend í Arnaldsbókunum. Ég hafði búið til karakter í huganum en svo þegar ég sá Ingvar leikara leika hann var það alls ekki eins og ég hafði séð Erlend fyrir mér. Núna er Ingvar náttúrulega kominn í stað fígúrunnar sem var í huganum sem Erlendur. Man ekki einu sinni hvernig sú fígúra leit út hjá núna..

Allavegana, er auðvitað farin að þykja vænt um alla þessa karaktera. Rose er núna búin að sofa hjá bæði Assad og Gordon. Finnst svona lagað nauðsynlegt til að halda manni við efnið. 

Hann Jussi stendur sig allavega vel. Hann var sá eini sem kom upp á herra Google þegar ég sló inn Jussi. 

Bravo! Veisla framundan.

p.s. Var að rifja upp síðustu bækur hans. Mikið ofboðslega er þetta hæfileikaríkur höfundur!

P.p.s. Þetta er skrifað þegar bókin er meira en hálfnuð. Held ég sé orðin of viðkvæm fyrir svona grimmar bækur. Hér eru á ferð morðingjar, barnaníðingar og nauðgarar. Já og hryðjuverkamenn og mannræningar. Herre gud. 

Friends

Er alltaf annað slagið að horfa á Friends, það er alltaf á einhverri stöðinni um það leyti sem ég er að horfa á Sex and the city maraþonið.

Í báðum þessum þáttum eru vinahópar aðalmálið. Í theme song-inu í Friends er sungið I'll be there for you, (because you're there for me toooooo..)

Ég sakna þess að vera ekki hluti af stórum vinahóp. Vinahóp þar sem hist er á zoom ef það er heimsfaraldur. Svoleiðis.

Er í frekar svona sundurleitum vinahóp. Við vorum 5 en höfum ekki tekið hitting í langan tíma. Uxum einhvern veginn í sundur. Það breytist líka allt þegar það eru komin börn í spilið. Svo erum við líka ansi sérstakar allar, hvor á sinn hátt.

Allavegana, er að fara útskrifast seinna í mánuðinum sem heilsunuddari og ætla að stinga upp á að við förum saman út að borða. 

Það er reyndar saga að segja frá því að það er ótrúlega flókið að fara út að borða fyrir allavegana þrjár okkar. Sérþarfirnar miklar. Miklar. 

Dáist enn að þjóninum á síðasta veitingastað sem náði að höndla okkur:) Hún virtist öllu vön reyndar.

Hvenær varð lífið svona flókið? 

Þegar ég var ung þá bara hitti maður fullt af fólki og hékk með því alltaf og það var bara æðislega gaman. Ekkert flókið. Reykt og drukkið. Meira að segja inni á skemmtistöðum. Engar sérþarfir á veitingastöðum eða kaffihúsum. Farið á tónleika og ohhh nostalgía. 

Vinir eru gulls ígildi. 

Maður ætti ekki að taka þeim sem sjálfsögðum hlut.

Abraham

Ég hlusta á Abraham Hicks næstum daglega.

Eiginlega alltaf þegar ég er inni í eldhúsi að elda eða baka eða bara að stússast heima. Í hvert einasta skipti líður mér betur þó mér hafi ekkert liðið sérstaklega illa þegar ég byrjaði að hlusta.

Ég bara elska boðskapinn og tengi svo hart.

Abraham Hicks er einhvers konar guðleg vera annars staðar frá sem kemur í gegnum Esther sem túlkar hann. Abraham ferðast með og í gegnum Esther og heldur mörg seminars þar sem fólk er að læra á lífið og hvernig það á að haga sér og hugsa til að fá það sem það vill.

Abraham leiðbeinir að þetta snýst allt um hvaða vibe við sendum frá okkur og á hvaða tíðni við erum á.

Mæli með að þið hlustið á fyrirlestra hans/hennar á Youtube. Það er fullt af þeim. Veisla.

Party on Wayne. Party on Garth.

Aldurstengd tilvistarkrísa vol xxii

Þessi er djúp.

Svo djúp að ég ákalla alla vætti norðurs, suðurs, austurs og vesturs.

Ég finn, FINN, að ég er að fá undirhöku.

Ekki svona eins og fólk fær þegar það fitnar. Nei. Svona eins og fólk fær þegar það eee ...

Sum orð eru erfið.

Eldist.

@##%#%! (mörg blótsyrði)

Útskrift

Aftur er ég hægt og rólega að gera mér grein fyrir einhverju. 

Í þetta skiptið er málið að það fer að líða að útskrift. Fyrir mig að verða nuddari!

Fannst einhvern veginn eins og það myndi vera útskrift í júní eða eitthvað. Það er þannig í háskólunum.. en nei. Mér skilst að það sé útskrift bara síðustu vikuna í maí eða eitthvað álíka. Eftir rúmlega mánuð.. 

Þarf bæði að skila verkefni sem ég er nú að vinna hörðum höndum að OG skila 400 tímum. Ég hafði samband við Finnboga sem sér um námið og hann sagði að fleiri sem væru að útskrifast væru í sömu sporum og ég, að geta ekki klárað 450 tíma vegna Covid-19 svo hann er búinn að minnka þá niður í 400 tíma. 

Rétt næ kannski að slefa upp í það mark. Vinn nú alla daga að skjalinu góða sem ég á að skila fyrir útskriftina (spurningar varðandi starfstímann og nuddið.)

Lófar. Spýta.

Allt sem þú veitir athygli vex og dafnar

sagði mætur maður eitt sinn. Guðni í Rope yogasetrinu nánar tiltekið.

Er því í sjálfskipuðu fréttabanni. Vil ekki setja athygli á það sem er helst í fréttum um þessar mundir meir en þörf krefur.

Þetta er það sem ég trúi á. Allt sem þú veitir athygli hlutgerist. Þetta útskýrir t.d. hvers vegna Trump var kosinn forseti Bandaríkjanna þvert á það sem meirihlutinn virtist vilja. Hann fékk of mikla athygli.

Þetta er basically það sem myndin og bókin The secret fjallar um.

Það er af þessum ástæðum sem ég fer sjaldan á mótmæli. Oft er það: burt með ofbeldi! eða eitthvað álíka. Alheimurinn heyrir bara ofbeldi. Sá skilti um daginn þar sem fólk var hvatt til að standa saman í baráttunni við krabbamein. Alheimurinn heyrir bara krabbamein. Við fáum því meira af því. Slagorðið ætti að vera Betri heilsa eða eitthvað álíka.

Allavegana, set ljós mitt á léttleikann og stend því sjálfa mig að því að hlakka til kvöldanna. Við Svanur erum að horfa á Sex and the city í Maraþon í frelsinu.

Gaman að þessum þáttum. Eigum líka Klovn myndina inni:)

P.s. Þarf ekki að hafa áhyggjur af að missa af fréttum. Svanur passar að segja mér það helsta.

My OCD is killing me...

...söng Eminem. 

Tengi hart.

Hugsun sem fer ekki. 

Í þessu tilfelli er það lás. Læsti ég örugglega ekki?

Þetta er ekki í fyrsta skiptið sem ég lendi í þessu. Ó nei. Finnst bara mjög óþægilegt að bera ábyrgð á því að hurð sé læst. Ég læsi og fæ strax á tilfinninguna að það sé ekki læst. Þannig að ég tek í húninn og tékka. Þarf að telja. Mismunandi hvað mikið. Í dag taldi ég upp á 6, hugsaði um tening. Var ekki heima hjá mér heldur þar sem ég er með aðstöðuna. Þegar ég er þreytt verður þetta erfiðara. Í dag læsti ég hurðinni að yogastúdíóinu. Vandaði mig við að læsa hurðinni uppi, taldi uppá 6 og þegar ég var að ganga frá lyklinum heilsaði mér yogakennari sem var á efri hæðinni. Spjallaði við hana og fór. Læsti niðri. Tékkaði 5 sinnum. 

Núna er ég farin að efast um að ég hafi læst uppi. Því að spjallið var beint eftir að ég læsti og þetta er svona þreytt-í-hausnum dagur.

Það er hellað að vera svona. Málið er að ég elska þetta yogastúdíó svo mikið. Mér líður vel þarna. Feels like home. Góð orka þarna. Gæti eiginlega ekki afborið að eitthvað myndi gerast fyrir það og það væri mér að kenna.

Úff. Fór meira að segja áðan til að tékka á aðstæðum. Það er allavegana læst niðri. Var ekki einu sinni síðasta manneskjan út (yogakennarinn var uppi.)

Fór í afmæli í sumar í annað yogastúdíó. Þar var kveikt á fullt af kertum. Ég var samferða síðustu manneskju út. Það var kæruleysislega að mér fannst blásið á öll kertin (einu sinni) þegar partýið var búið, læst og farið heim. Ekkert verið að tékka aftur hvort að það hafi örugglega slökksts á öllum kertunum og svona. Nei, nei. Bara blásið og farið. Búið, bless. Auðvitað var allt í góðu og ekkert gerðist. 

Vildi að ég væri svona carefree. 

Kerti og lásar eru mjög erfið fyrir mig. 

Hef samt aldrei, aldrei lent í því að lás sem að ég læsti hafi verið ólæstur og eitthvað slæmt gerst út af því. Eða kerti sem ég bar ábyrgð á að slökkva hafi verið kveikjan að eldi.

Þráhyggju- og árátturöskun, cha cha cha.

Hún tekur mismikið á. Úff.

The new world

Ég fylgist með nokkrum (mörgum) andlega þenkjandi einstaklingum á samfélagsmiðlum. 

Öll vilja þau meina að "ástandið" eins og ég vil kalla það sé ein allsherjarinnar endurstilling á jörðinni. 

Þar sem ég er komin af raunhyggjufólki og er þar af leiðandi hálf þar líka þá finnst mér kenningin um að þetta séu Kínverjarnir að fokka í okkur áhugaverð. Að þeir hafi komið veirunni af stað til að lama önnur efnahagskerfi og gera og græja á meðan.

Allavegana, er komin í sátt við ástandið. Er meira að segja farin að gleyma að spritta mig stundum.

"Það er gulrót!" sagði maðurinn við hliðina á mér á hárgreiðslustofunni síðasta daginn sem hægt var að fara þangað fyrir lockdown eftir að ég sagði að það væri nú ekki beint gúrkutíð í fréttum.

P.s. Ég á von á fullt af testerón orku heim í dag. Verið að fara skipta um restina af gluggunum í íbúðinni. 

Nei, ekki beint gúrkutíð í blokkinni heldur...

Blessi okkur öll.

Símtal

Í gær vildi ég hringja á vælubílinn.

Saknaði alls. Þess að geta farið í sund. Rútínu. Vinnunnar. Eðlilegra samskipta. Viðburða. Events. Eðlilegs lífs.

Mikið sem við höfðum það gott.

Núna er ég dáldið farin að endurskoða allt. Langar dáldið í vinnu. Vinnu með góðum anda. Með fullt af góðu fólki sem með tíð og tíma get ég farið að kalla elskur. Samskipta. Sakna þess. Hugsaði til vinnustaðanna sem ég hef unnið á. Mikið sem ég sakna fólksins. Ekki vinnunnar. Fólksins.

Frábær hugmynd að fá mitt í miðju hruni þegar margir eru að missa vinnuna.

Er samt bjartsýn og vongóð á allt í dag. Var farin að detta í kvíðann í gær.

Today is ok.

Fer að safna þúsund köllum úr mörgum mismunandi áttum til að redda mánaðarmótunum....

p.s. Í dag fer ég ekki á neina fréttamiðla.

Maður þarf stundum að vera varkár með það sem maður setur í orkusviðið sitt. Það sem maður innbyrðir úr símanum.

Yes suree Bob.

Eigið góðan dag elskurnar:)

It was the best of times, it was the worst of times. Covid post part III

Ég er dáldið svona "sein" manneskja. 

Fattaði ekki Snapchat fyrr en löngu á eftir öðrum. Árum sko. Svoleiðis hlutir. Nú bætist við að ég er orðin miðaldra og er því ennþá seinni. Sá gjafaleik á Instagram í gær sem mig langaði til að taka þátt í því mér fannst vinningarnir spennandi en átti að setja mynd í story-ið mitt sem var í feed-inu hjá öðrum. Gafst upp. Gat þetta ekki. Hafði heldur ekki nennu til að setja mig inn í þetta. Hraðinn er farinn. Er undarlega sátt yfir því. Frekar friðsælt ástand. Náttblindan hræðir mig reyndar. Ég er bara fertug og einhvern veginn dett aðeins út sjónlega séð þegar ég er að keyra í myrkri. Eins og sjónkeilurnar á bakvið augun nái bara ekki að vinna út úr myrkrinu. Það hræðir mig.

Allavegana, ég er svona hægt og rólega að gera mér grein fyrir því að ég er ... tekjulaus með öllu. Allt hitt fólkið, sem eru sínir eigin herrar og verktakar eins og ég, fattaði það í síðustu viku eða vikurnar þar áður. Ég er bara að átta mig á því núna. 

Datt í hug að taka kannski einhverjar vaktir á hjúkrunarheimilinu ef ég myndi vera velkomin þangað aftur. Mundi svo eftir sýklafóbíunni. Hún var orðin ansi slæm undir lokin. Var farin að vera með tvö sett af latexhönskum við skeiningar og var farin að líta heimilisfólkið sem gerði þarfir sínar hornauga. Farin að díla við samstarfsfólk um verkaskiptingu og var alltaf jafn fegin þegar hinn aðilinn var til í að skeina. Elskaði þá manneskju bara. Skilyrt ást.

Hef samt fulla trú á því að þetta sé allt saman í ferli. Hér er ákveðin andleg jarðnesk hreinsun í gangi. Þetta verður allt í lagi. Það er ekkert að óttast.

Þakka mínum sæla fyrir að vera gift manni sem kann að skaffa. Elska hann reyndar skilyrðislaust.

Heppilegt.

Namaste gott fólk. Við komumst í gegnum þetta!

It was the best of times, it was the worst of times. Covid post part II

Þessi CoVid-19 veira maður.

Gærdagurinn var töff.

Hafði sofið illa, var með túrverki eða eitthvað, með mikla þembu um nóttina, gerist sem betur fer aldrei, eitthvað svona vesen, en alla vegana var illa fyrirkölluð og ósofin í gær. Var því engan veginn tilbúin í það sem dagurinn hafði fram að færa.  Er orðin tiltölulega vön öllum látunum heima. Það er verið að gera við blokkina og maður er farin að venjast þeim látum. Býst við þeim. Var hins vegar alls ekki reiðubúin í yfirþyrmandi borlætin frá íbúðinni fyrir neðan. Þið vitið, þessi sem ná inn í miðtaugakerfið manns. Nýjustu eigendurnir eru heldur betur að taka íbúðina í gegn áður en þau flytja inn og borhljóðin í gær voru viðbjóður. Svanur meira að segja átti ekki orð og gat ekki unnið heima í kjölfarið. Mér féllust svo gjörsamlega hendur í ástandinu sem ég var í, allir heima og læti frá öllum hliðum. Við ofurviðkvæma fólkið erum jú, ofurviðkvæm fyrir öllu svona. Var næstum farin að skæla.

Hef ekki sent neinum neikvæð skilaboð í mörg ár en sendi nýja eigandanum nokkur vel valin orð. Ekkert dónalegt, bara svona, halló, hvenær get ég verið heima hjá mér, dæmi.

Hef aldrei langað eins mikið til að fara út úr þessari borg og búa ein einhvers staðar við vatn í fallegum bústað þar sem er ekkert nema fegurðin og dýrðin, jú nuddbekkurinn og allt eftir mínu höfði. Orðið drasl er það síðasta sem hægt er að segja um umgengnina. Oh, hvað það væri geggjað að búa ein.

Allavegana, upplifði í gær að það var fólk alls staðar. Fór að hugleiða út í skógi til að ná áttum en nei, það var krökkt af fólki þar og skólahópar í skóginum. Arg.

Það sem var best var að ég hitti Ingu Best og við fórum í göngutúr saman í Fossvoginn og á gamlar slóðir, Hvassaleitisskóla þar sem við vorum saman í grunnskóla, nú Háaleitisskóli...

Það var líka best að Tinna mín hafði samband og við töluðum saman í gegnum messenger eða eitthvað í langan tíma um kvöldið. Kórónusögur aðallega. 

Takk Tinna mín, þetta var gott símtal. Sorry að ég er að endurtaka allt hér sem ég sagði þér í símann í gær.

Það var líka best að ég náði að lækna sjálfa mig af því sem var að angra mig í móðurlífinu. Takk internet og apótek:) Já og aloe vera.

Steinsvaf í alla nótt og er öll önnur. 

Það er samt verið að vinna í blokkinni frá öllum hliðum núna nema að ofan. Er ekki viss um neðan..

The greatest gift is a new day.

Ástand

Keep calm and carry on segir Bretinn.

Tek Tinnu mína til fyrirmyndar og geri það.

Finnst stórundarlegt að vera að íhuga að fara á skíði þar sem halda verður 2ja metra fjarlægð á milli manna, það má ekki einu sinni fara saman í stólalyftuna og vera samt að fara nudda á morgun.

Er maður kannski klikk fyrir að vera nudda fólk á meðan á þessu stendur?

Nærist á nálægð við fólk. Er farið að finnast erfitt að fá engin faðmlög lengur. (Faðma mig bara sjálf í staðinn.)

Er að spá hvort að það sé einhver bölvun sem fylgi atvinnumöguleikum mínum. Þegar ég útskrifaðist loksins úr háskólanum 2007 kom kreppa í kjölfarið og núna þegar ég er að útskrifast úr nuddskólanum kemur alls herjarinnar snertibann!

En...

This too shall pass.

Það er alltaf þannig.