Bogahlíða árin

Mig dreymdi Bogahlíðina í nótt. 

Það er að segja fyrstu íbúðina mína. Þegar lífið hófst að nýju. Með frumburðinum mínum. 

Við áttum svo góð ár þarna ég og Óli minn. Við áttum heima í Bogahlíðinni í 10 ár og íbúðin kemur oft til mín í draumi. Ýmist dreymir mig að ég eigi hana ennþá og er að vandræðast með leigjendur eða þá bara eitthvað random annað eins og í nótt að útidyrahurðin hangi ekki alveg rétt í karminum. Þá hringdi ég í Svan. Í draumnum. 

Þetta voru í raun bestu ár lífs míns. Ein, reyndar einmana, í háskólanum og lifandi lífinu. Háskólalífið var skemmtilegt fyrir unga og einhleypa konu og naut ég góðs af því að vera stundum ein heima þegar Óli var hjá pabba sínum. 

Staðsetningin er líka fín. Var með útsýni beint upp að MH sem er smá skondið af því að öll mín ár í MH var borðið mitt, þ.e.a.s. þar sem vinahópurinn minn hékk í frímínútum og götum í beinni sjónlínu við hornið á Hamrahlíð og Bogahlíð þar sem íbúðin vísar að Hamrahlíð.

Bogahlíðin hefði samt aldrei gerst nema fyrir tilstilli móður minnar sem lánaði mér fyrir útborguninni. 

Ég er henni að eilífu þakklát fyrir allt sem hún hefur gefur mér og heldur áfram að gefa mér. 

Hún veit að ég er hennar þjónn á efri árunum. 

Namaste.

p.s. ég fór í gusu aftur í gær föstudag og var þess heiðurs aðnjótandi að Emiliana Torrini var líka þarna. Vá hvað hún er flott kona. Að sjálfsögðu hélt ég í mitt þema sem er að láta þá vita sem heiður eiga skilinn að ég væri aðdáandi og að hún væri frábær söngkona. 

Þetta er önnur vikan í röð sem ég geri þetta. Aftur skil ég mig ekki alveg varðandi þetta. Svona hlutir gerast bara. En hver ætli það verði í næstu viku? Hvað ætli ég segi?

Kveðja, 

ein óútreiknanleg