Blur

Viðurkenni fúslega að það var erfitt að henda videospólunum með blur í ruslið.

Fyrir svona, hva, 15 - 20 árum hefði ég aldrei trúað því upp á sjálfa mig að ég myndi henda þessari snilld í ruslið. En...

Í fyrsta lagi þá held ég að það sé bara ekkert hægt að horfa á þetta einu sinni lengur. Held að nútímasjónvörp hafi bara ekki þetta skarttengi eða hvað það nú er sem þarf til að tengja video-ið við sjónvarpið.

Í öðru lagi þá trúi ég að það sé gott að minnka dótið í kringum sig þó það sé ekki nema af þeirri einföldu ástæðu að skapa rými. Bæði áþreifanlegt rými og svo líka tilfinningalegt rými. Út með gamla orku, inn með nýja orku.

Blur var algerlega mitt eigið flipp. Ekki eins og ég og einhver vinkona líka vorum að fíla þá saman. Ég hlustaði mikið á þá á árunum 1994-1999. Sirka. Fílaði þá alveg í ræmur. Kunni öll lögin þeirra fram og tilbaka. Ekki bara þessi frægu heldur líka öll hin lögin. Öll.

Í "stríðinu" á milli Blur og Oasis hélt ég svo sannarlega með Blur. Alla leið. Lög eins og blue blue jeans og bara flest tengdi ég mikið við.

Oh. Tregi. Allavegana, ekki eins og ég sé að kveðja þá bara alveg. Á bara ekki videospólurnar með þeim lengur..