rútínan er ...

... aðeins farin úr skorðum.

Sumarfrí hjá Guðrúnu Höllu, sumar, gleymdi í gær að það væri föstudagur. Á föstudögum blogga ég og vökva blómin. Gleymdi báðu. Var að fara á seremóníu á Þingvöllum og það var nóg til að setja mig út af laginu. 

Ætluðum í sauna og vatnið líka og ykkar kona var að pakka. Það breyttist í smá ofhugsun. Maður veit aldrei hvernig þetta veður verður þó það líti vel út. Enda kom það á daginn að það var kalt en maður minn. Hvað það var gott að komast út úr borginni og á Þingvelli. Vera svo þar að anda hreinu lofti í rúmlega þrjá tíma. Verja dýrmætum tíma með dýrmætri vinkonu og hitta góða fólkið. 

Það var líka svo dásamlegt að hætta við saununa. Við sálarsystir mín vorum báðar ekki í stuði fyrir það. Það var gott að koma heim og beint í fjölskyldufaðminn. Horfa á House með bestu dóttur í heimi og leyfa henni að skoða Pinterest þar sem hún var að skoða veski, töskur, pils og svo framvegis. Ykkar kona naut þess að fá sér smá rauðvín því ekki fær hún sér það í kvöld þegar Styrmir ömmustrákur kemur í gistingu. Amma Svava viðurkennir að vera drullustressuð yfir því. Finnst eins og hann fíli mig ekki. Er líka búin að vera með skrýtna áru undanfarið. 

Enough said.

Namaste vinir. 

Írónía er..

 ... til dæmis þegar Vesturlandabúar sem hafa það nú bara ágætt svelta sig til að líða betur.

Á meðan er fólk í 3ja heims ríkjum og stríðshrjáðum löndum að svelta í alvörunni.

Prufaði sem sagt þetta, að hætta að borða kl 17 og ... já. Þetta virtist í fyrstu vera góð hugmynd, mér leið merkilega vel á mánudaginn og þriðjudaginn, heilmikil vinna að vera fá sér mestu máltíðina um og fyrir hádegi en þetta meikaði alveg sens. Á þriðjudagskvöldið fann ég fyrir svima og þurfti að leggjast niður og fór svo bara að sofa. Á miðvikudagsmorgun leið mér asnalega og þurfti að elda mér máltíð um kl 10:30 til að bjarga lífinu mínu. Þetta er alltaf svona ef ég er eitthvað að fasta. Get ekki ímyndað mér að fasta heilan sólarhring öðruvísi en að liggja inni á sjúkrastofnun. Ég veit að margir taka sólarhringsföstu á tveggja mánaða fresti (eða tveggja vikna) og það er góð hugmynd. Blóðsykurinn minn bara höndlar þetta ekki. 

Botninn sló úr þegar ég mætti föl í ræktina í gærmorgun og gerði æfingarnar mínar. Það eina sem var í gangi í mínum haus var að Local opnaði kl 11 og aftur fékk ég mér máltíð þar til að bjarga lífinu mínu. Bókstaflega. Rakst á einhvern vegg og rifjaði upp þegar við vorum að læra sogæðanudd í nuddskólanum og konan sem kenndi kúrsinn setti okkur á matarkúr þar sem kolvetni vorum tekin út. Engar kartöflur eða hrísgrjón og svoleiðis. Skemmst er frá því að segja að dagur eitt og tvö voru OK, mér leið vel en dagur þrjú. ... Það var eins og ég hefði orðið undir lest. Leið illa og gat eiginlega ekki hugsað. Heilinn minn virkaði ekki sem skyldi. 

Lenti sem sagt á svipuðum vegg í gær. 

Ég er samt hrifin af hugmyndinni um að borða aðal máltíðina í hádeginu (fá sér morgunmat auðvitað líka) og borða svo eitthvað létt um kvöldmatarleytið. Held að það sé alveg málið.

Auðvitað gildir ekki það sama yfir alla. Við erum öll mismunandi. Þó að kíró-inn geti farið á þriggja daga vatnsföstu og unnið mikið með og yogakennarinn borðað eina máltíð á dag um kl. 14:30 þá er ég bara ekki þannig greinilega. 

Allavegana, framundan á þessum föstudegi er útskrift hjá Guðrúnu Höllu (er ekki viss hvort ég eigi að mæta) og reiki heilun í kvöld rétt utan við borgina. Helgin er óráðin,

Namaste vinir:)

Um venjur og aðra siði

 Tók risa stóra ákvörðun í vikunni. 

Þar sem meltingarkerfið fór í fokk (finn kannski fallegri leið til að orða það síðar) fann ég rosalega vel að líkaminn var að biðja um föstu. Eftir að hafa íhugað hvernig fasta hentaði mér ákvað ég að hætta að borða eftir kl. 17 á daginn. 

Verð að fá morgunmatinn minn og svo kaffið. Annars fer blóðsykurinn í uppnám og mig svimar og líður illa. Eftir að hafa talað við nálastungukonuna er þetta einmitt málið fyrir miltað. Að hætta að borða eftir kl. 17. Hey, sleppi líka við að búa til kvöldmat:)

Mér fannst mjög skrýtið í gær að elda mér stærstu máltíð dagsins í hádeginu og borða hana þá. Skrýtið að vera pakksaddur í hádeginu. 

Ég hitti sem sagt og talaði við tvær konur í gær sem hætta að borða kl. 17. 

Mér finnst eiginlega erfiðast að fatta hvernig ég ætla að gera þetta þegar ég er að vinna. En hey, einn dagur í einu og fikra mig áfram. 

Finnst líka mjög skýtið að þetta var ekkert erfitt, ég er ekkert svöng. Fór ekki að sofa svöng sem er einhver skrýtinn ótti úr barnæsku eða eitthvað. Minning um að vera alveg óvart svöng þegar ég fer að sofa. 

Er bara frekar spennt fyrir þessu nýja prógrammi og finn að mér líður betur. 

Ég var auðvitað alin upp við að kvöldmatur er mikilvægasta máltíð dagsins. Svoleiðis. Það var allavegana alltaf kvöldmatur og það var líka samverustund fjölskyldunnar. Ég hef alið mín börn upp við þetta og haft kvöldmat í öll þessi ár frá því að ég fór að búa fyrir alvöru. Í 23 ár. Spurningin "hvað er í matinn?" hefur alltaf verið mikilvægust og líka erfiðust því stundum veit maður ekkert hvað maður á að hafa í matinn og stundum er maður þreyttur líka og nennir þessi kvöldmatarstússi takmarkað. Núna er málið allavegana leyst. Ég ætla hreinlega ekki að spá í því meir. Guðrún Halla er líka farin að sjá um matseldina (það er inn í vasapeningnum.) Jibbýkóla!

Ég er endalaust þakklát fyrir Sophiu frá Ástralíu. Algerlega mögnuð kona. Ég er líka endalaust þakklát fyrir Talyu yogakennara sem þekkir mig svo vel. Ég hana líka kannski. 

Framundan í dag er sjósund með stelpunum og ég er bara frekar spennt fyrir deginum. Er líka að fara sækja elsku besta Styrmi minn. Það er svo langt síðan ég hef verið með hann. Hann má ekki gleyma hver ég er!

Namaste vinir. 

Þrátt fyrir allt

Af gömlum vana leit hún til himins. Tveir hvítir fuglar flugu fyrir hornið á dómhúsinu. Par. Hún vissi að það voru þau hjónin sem myndu líklegast verða saman að eilífu. Þrátt fyrir allt. 

Þrátt fyrir vaxandi óþol í garð hvors annars. Þrátt fyrir yfirvofandi lífsleiða og doða. Skrýtið að fylgjast með hvoru öðru eldast og grána og hrörna. Ekki síst áhugaleysi annarra og þeirra sjálfra bæði í garð hvors annars og annarra.

Flugparið flaug þétt saman. Samhæft áfram veginn. Að vanda.

Þetta er að sjálfsögðu skáldskapur. Er að æfa mig fyrir námskeið í ritlist sem ég er að fara á í haust í Endurmenntun (!)

Námskeið hjá þessum skáldagyðjum er einmitt eitthvað sem ég held að heilinn minn hafi gott af. Er spennt en líka hrædd. Er allavegana forvitin og búin að skrá mig.

Namaste.

Er að elska...

 ... þetta sumar. 

Hressandi að þurfa ekki að dúða sig upp ef maður ætlar að bregða sér af bæ. Samt alltaf jafn ringlandi að klæða sig finnst mér. Vanalega er kaldur vindur einhvers staðar.

Er að ringlast með lífið og hvað skal gera varðandi atvinnu. Fékk smá aukavinnu í Mími, svo fer Guðrún Halla í frí og svo erum við að fara út í ágúst. Hmm..

Hápunktur vikunnar var klárlega á miðvikudagskvöldið þegar við Tinna fórum að sjá Ífigeníu í Ásbrú. Allt svo sneddí. Tjarnarbíó, eitt rauðvínsglas, góður félagsskapur, einstaklega frábært leikrit og Svavan komin heim fyrir kl 22. Fullkomið.

Lágpunktur vikunnar var þegar ég labbaði inn í RUV til að fara nudda og það fyrsta sem tengiliðurinn minn segir við mig er: "þreytt?" Hafði verið með móðurlífsverki um nóttina og frekar kvalin. Líklegast blaðra á öðrum hvorum eggjastokknum. Ái. 

Skýtið að langa svo að vinna eitthvað en svo er oft eitthvað svona vesen. Öfunda mest fólk sem er búið að vera það lengi í fastri vinnu að það er komið með sveigjanlegan vinnutíma og vinnur þegar það getur. 

Annað sem ég er spennt fyrir er að ég fór í acupuncture (nálastungutíma) í gær. Sophia sagði auðvitað að qi-ið mitt væri stíflað og þaðan í verr. Hún ætlar að losa um stíflurnar. Hlakka til:)

Í dag er það sjósund með stelpunum. Hlakka til!

Namaste.  

Art of yoga

 home away from home.

Ég er svo þakklát fyrir að Gummi og Talya, þessir miklu yogar, séu með þessa yndislegu yogastöð einmitt rétt hjá mér. Í Skipholtinu. Labba þangað beint strik yfir Miklubraut og framhjá Háteigsskóla og næstum komin þá. Það er svo gott að fara þangað einu sinni í viku, minn staður, mín stund einmitt á kvöldmatartíma og sleppa einu sinni í viku við það stúss. Talyu minni tekst sérstaklega að minna mig á að allt er þetta hið innra. Allt sem við þurfum. Ég lít upp til þeirra því þau eru að fylgja ástríðu sinni. Vinna við það sem þau elska að gera og gera það vel. Þau eru ekki að leita utan við það sem er innra með okkur og eru sátt í núinu. Alls sem er. 

Vikan var nú fremur róleg. Er búin að ákveða að slaka aðeins á í atvinnuleitinni þangað til eftir sumarfríið hjá baby (Guðrúnu Höllu.) Finn að mamman þarf að vera til staðar fyrir allar þær stundir á sumri sem falla á milli þess að hafa eitthvað að gera. 

Hápunktur vikunnar var á mánudaginn þegar Emilía mín kom í nudd og svo með mér heim og við elduðum pastarétt. Skrýtið að vera með 19, 16 og 11 ára heima í fullu fjöri. Stelpurnar með tónlist á og Stefán að læra fyrir próf. Mikið sem hann er búinn að standa sig vel. Mjög stolt af honum!

Lágpunktur vikunnar var nú kannski bara harkið í kringum nuddið. Finn að ég þarf að auglýsa, helst á tiktok eða eitthvað til að trekkja að nýja kúnna en já, einmitt. Er smá introvert.

Verkefni vikunnar átti að vera að sækja um vinnu aftur en ákvað svo að breyta því yfir í að fara yfir myndir frá árinu 2021 til að framkalla. Fattaði um daginn að ég hef ekki látið framkalla myndir í nokkur ár!

Namaste vinir.

 

Hress og drífandi ...

 ... leiðtogi óskast. 

Á seinni árum er ég orðin að svo strangheiðarlegri manneskju að ég nota ekki einu sinni hvítar lygar. Líður bara ekki vel með það. Þegar segir í atvinnuauglýsingu að leitað sé eftir hressri og drífandi manneskju sæki ég ekki um. Ég get alveg verið hress stundum en er það ekki alltaf. Með drífandi partinn.. tja. Kannski á góðum degi?

Í dag og morgun er ég að flækjast með að vera bæði mamma og amma. Er sem sagt að fara baka helling af muffins og Rice Krispies kökum ekki bara fyrir 2ja ára afmæli Styrmis Orra heldur líka sjoppuna í Val þar sem Guðrún Halla er að fara keppa á móti um helgina og við eigum að koma með eitthvað í sjoppuna til að selja. 

Verkefni vikunnar er að stússast fyrir afmælið. Valdi dýrustu gjöfina og keypti hana. Amma er kannski með ammviskubit eða eitthvað. Veit ekki alveg. Þarf að standa mig betur. Sótti líka um 50% starf sem aðstoðarmaður lögmanna.

Hápunktur vikunnar var kannski bara í gær þegar ég lufsaðist í yoga þrátt fyrir að vera slöpp. Leið miklu betur eftir á. Vantaði að hitta fólkið þar og yogast aðeins. Enda virkaði það eins og vítamínsprauta. 

Lágpunktur vikunnar var þegar það kom draugur í bílinn (aftur) og ég gat bara læst bílstjóramegin og skottinu. Leið ekki vel þá nótt en svaf reyndar smá vegna þess að þrjár bílhurðar voru ólæstar. Ég bý í miðjunni í borg óttans og gettóið er stundum hér finnst mér. Aðallega leið mér ekki vel vegna þess að ég er að leigja barnabílstól sem var fastur í bílnum. Amma stendur ráðþrota með að koma þessum geim, framtíðar, isi fix áfasta margra parta bílstól út úr bílnum! Þetta er ekki bara klikk, klikk, klikk. Þetta er amma klikk!

Annars leggst helgin vel í mig. Fuglarnir syngja, það er sumar og ég er enn frjáls kona. 

Namaste.

P.s. Togstreitan, þetta er hún. Mér hefur þótt gott að vera bara í nuddinu og hef alltaf fundið mér eitthvað að gera með því alla vikuna. Undanfarið eru hins vegar svo margar ástæður af hverju mig langar til að koma mér út í lífið. Á vinnumarkaðinn. Kynnast fólki, gera hluti. Til að nefna eitthvað er það til þess að ég koðni ekki hreinlega niður. 

P.p.s. hvaða orð er koðni?

 

Nú er sumar..

 ... gleðjist gumar, gaman er í dag!

Nú veit ég ekki hver eða hvað þessi gumar er en já mikið er gott að það er komið sumar.

Maður fann árstíðabreytinguna í gær, sumardaginn fyrsta. Það kom svona oggu poggu hiti og man langaði að vera pæja með sólgleraugu í kjól.

Í staðinn fór ég í fermingarveislu og borðaði fremur óhollt. Hélt því áfram þegar heim var komið. Það var eitt páskaegg eftir. Réðst á það. Mér til varnar grunar mig að ég sé að fara á byrja á túr. Fékk tannpínu. Hét því að þetta yrði eini nammidagurinn í vikunni. Svona talar maður við sjálfan sig. 

Vikan er óljós. Fullt af frídögum. Frí, vinna, vinna, frí, vinna. Ekki það að ég sé að vinna mikið en þetta er alveg nóg til ringla mig á dögunum. Við Guðrún Halla erum að horfa á House. Elskum það. Stundum finnst mér þetta aðeins of fullorðið fyrir hana samt.

Spáði í vinnum. Fann eina sem gæti hentað mér en spáði svo aðeins í henni og nei.. Er að fara í viðtal í Virk og er sannfærð um að ég finni eitthvað sniðugt sem henti mér á þessu ári. Háskólagráðurnar eru aðeins að flækjast fyrir mér. Myndi líða vel ef ég gæti allavegana fengið hærri laun eða nýtt þær á einhvern hátt.

Hápunktur vikunnar var kannski bara í gær í fermingunni þegar við vorum samankomnar vinkonurnar og vinirnir að spjalla. Var að spjalla við Óla hennar Tinnu um alls konar. Til dæmis af hverju miðaldra karlmenn mæta sumir allt í einu með skyggð gleraugu í settið og eru svo bara alltaf með þau. Hvað gerðist?

Lágpunktur vikunnar var nú enginn sérstakur sem betur fer. Kannski bara sukkið á mér sykurlega séð sem ég skil ekki. Ég var ekki svona. Bara alls ekki. Tók sykur út úr mataræðinu en svo er eitthvað líffræðilegt að gerast þannig að mig langar í hann. Þessi páskaegg fóru alveg með mig. Þarf að afsukka mig. Helst fasta aðeins. 

Gleðilegt sumar kæru fylgjendur :)

Namaste.

 

Að líða vel...

... með fólki.

Í gærkvöldi fór ég í matarboð til mágkonu minnar og mannsins hennar. Mér líður vel með þeim. Ég get verið ég. Það er enginn að dæma neinn. Ég get verið ég.

Þetta er ekki sjálfgefið. 

Það er algerlega þannig núna í mínu lífi að ég er ekki að púkka upp á fólk sem mér líður illa með. Það er til fólk í mínu lífi sem mér líður virkilega illa með en þarf samt að hitta það af og til. Það tekur á og það er mín helsta ósk að mér líði vel með því. Tímarnir breytast samt og mennirnir með. Það er von.

Annars er ég á fullu í atvinnuleit. Stundum sé ég laust starf einhvers staðar og reyni að máta mig við það en hugsa svo nei.. ég myndi aldrei meika þetta. Til dæmis starf í grunnskóla. Held ég myndi ærast. Það verður sem sagt verkefni vikunnar út árið þangað til ég finn starf.

Hápunktur vikunnar var held ég bara í gærköldi þegar mér leið vel með Óla og Þurý.

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar ég var gjörsamlega miður mín út af dáttlu.

Gleðilega páska vinir:)

P.s. ég er búin að sukka svo mikið í páskaeggjum og sykri að ég er ekki alveg að meika alla þessa frídaga framundan. 

 

Hvað er eðlilegt ..

 ... og hvað er ekki eðlilegt þegar kemur að legi?

Það hagar sér eins og skepna. Vægðarlaust. Það gaf. Núna er það að taka.

Eftir að hafa verið með blettablæðingar í 20 daga leið mér verulega illa í gær. Eins og það væri að fara líða yfir mig. Var eiginlega bara stjörf. Þurfti að gera nokkra hluti og það var erfitt að fara í apótekið og ná í lyf sem stoppar blæðingar. Mér hefur aldrei liðið eins og mér leið í gær. En það var klárlega legið sem var orsökin.

Ef ég væri hugrakkari kona væri ég komin á biðlista fyrir legnám. En er nýbúin að heyra svo erfiðar sögur af eftirköstunum eftir aðgerðina. Ekkert við aðgerðina eða það sem kemur á eftir er eitthvað sem ég vil gera. Það að eiga vera aðgerðarlaus í nokkrar vikur eftir aðgerð hljómar alls ekki vel. Arg. 

Verkefni vikunnar var að undirbúa kennslu í  Mími. Það kemst ekkert annað að þegar kennsla er framundan. Maður verður að vera vel undirbúinn þegar fólk er að koma til að hlusta á mann tala í tvær eða þrjár kennslustundir!

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn í Mími þegar það var útskrift eftir kennsluna. Allir svo glaðir:) Allir fengu rós. Loksins var ég líka í sjálfri úrskriftinni. 

 

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar allt var erfitt. Er á perimenapause skeiðinu í lífinu mínu þannig að ég er á hormónauppbótameðferð. Málið er að ég er að hætta á lyfjunum út af alls konar, síðast var það bjúgur og svo byrja aftur vegna þess að ég sef ekki á næturnar. Núna er aukaverkunin blettablæðing. Samkvæmt internetinu getur hún varið í nokkra mánuði. FML.

Allavegana, núna er allt á uppleið. 

Namaste. 

P.s. er að lesa þetta yfir daginn eftir og langar að bæta við hversu mikið jojo lífið er. Upp og niður, niður og upp. Ekkert fullkomið nema stundum. Myndin af rósinni er með gulu tuskunum okkar í horninu. Ekki fullkomið en það er heldur ekki ég.

 

My inner being

Ég er svo þakklát fyrir Art of yoga. 

Það er yogastöð í Skipholtinu sem ég reyni að komast í tíma í allavega tvisvar í viku. Lítil stöð, alltaf sama fólkið og eðalhjónin Gummi og Talya eiga hana og reka. Sannir yogar.

Talya hefur svo mikinn áhuga á velferð okkar allra svo hún skutlaði mér heim eftir tímann í gær til að vita nákvæmlega hvað væri í gangi með rófubeinið mitt. Mikið er ég ánægð með fólkið í kringum mig. Þá meina ég að kírópraktorinn minn hefur líka áhuga á þessu og er að hjálpa mér mikið. Ekki má gleyma mömmu sem hefur alltaf áhuga á hvað er í gangi með mig.

Ég var að útskýra fyrir Talyu hvernig my inner being sagði mér að afpanta sterasprautuna í dag. Það hefur verið gert einu sinni áður (upp á Borgarspítala.) Þá var mínum fallegu rasskinnum flett í sundur (ok, smá dramtískt) og teipaðar niður. Bómull settur fyrir boruna og huge ass sterasprautu sprautað beint í rófubeinið. Man að þetta var skrýtið fyrstu dagana en svo OK. Eitthvað við þessa aðgerð og að mér líður betur lét mig hætta við. Finn bara akkúrat og nákvæmlega til í sjálfu beininu sem er víst ekki brotið. Beinin eru á sínum stað en það er framsveigja. Þess vegna, eins og þegar ég keyri bíl, sit ég eiginlega beint á því. Meikar ekki sens fyrir mér einmitt núna að sprauta það einhvern veginn til að deyfa það niður eða eitthvað. Held að Óskar læknir hafi líka verið feginn að þurfa ekki að gera þetta. Hef fundið að meðferðaraðilum finnst þetta svæði frekar óþægilegt. Enginn til í að fara inn og rétta það af. Enginn vill lenda í fangelsi held ég. 

Allavega, þessi vika var voða mikið Styrmis og ömmu vika. Fékk að passa hann á mánudagskvöldið heima hjá Óla mínum og Katrínu. Mikið er ég stolt af stráknum mínum og fallega lífinu sem þau hafa skapað saman. Svo falleg íbúð! Brýndi fyrir Óla að við værum komin af slökkviliðsmönnum og að þau yrðu að fá sér eldvarnarteppi og svoleiðis. Byrjaði líka það kvöld að horfa á Adolesence og vá, loksins góðir þættir. Þetta one take er magnað! Sótti Styrmi þrisvar. Að öðru leyti var vikan fáranlega róleg þangað til í gær þegar ég var að kenna nýjum hópi í Mími. Þetta er alltaf smá mál. Kvíði eiginlega alltaf fyrir. Það er líka mjög erfitt finnst mér að finna dínamíkina í hópnum og svona. Ég gat dansað með hinum hópnum en ég þarf aðeins að finna þennan hóp betur.

Verkefni vikunnar var að undirbúa kennslu fyrir Mími. Það komst eiginlega ekkert annað að.

Hápunktur vikunnar voru nokkrir. Vel kannski bara í gærkvöldið þegar við Talya vorum að hlægja saman út í bíl. Hafði held ég ekkert hlegið í vikunni framað því. Allavegana ekki eins mikið og þarna. Þakklát fyrir Talyu. Hún er frá Englandi.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar mér leið illa fyrir kennslu, á meðan að á henni stóð og líka þegar ég kom heim. Þetta er alveg mál. Ég þarf að finna mér aðra aukavinnu, ha?

Namaste.

gott fólk

 Sálfræðingurinn minn útskýrði fyrir mér að manneskjur með OCD væri í raun mjög gott fólk. 

Það sem einkenndi þau helst væri í raun gríðarleg samviskusemi. Þetta get ég vottað. Ef ég fæ verkefni geri ég það. Skila alltaf öllu á réttum tíma ef ég er í námi og geri mitt allra besta í vinnu. Þetta er í raun sjúkleg samviskusemi. Gerði verkefnalista fyrir mig í gær þegar orkan mín var fremur lág en gerði allt á listanum. Ég harðstjórinn, ég þrællinn.

Asnaðist til að gerast bekkjarfulltrúi í bekknum hennar Guðrúnar Höllu. Við erum þrjár. Núna höfum við ekkert gert og samviskusemin plagar mig. Ekki það að mig langi til að gera eitthvað eða að ég hafi orku í það. Nei. Það er bara helvítis samviskusemin.

Vikan var erfið. Ekki það að það hafi verið mikið að gera. Nei. Fyrri hluta vikunnar var það rófubeinið og seinni hlutann blæðingar sem urðu of miklar. Leið bara frekar mikið illa. Er að halda í vonina að þær hætti í dag þegar ég hætti (aftur) á hormónauppbótameðferð. Urg.

Verkefni vikunnar var að hafa Mímis kúrs klárann. Gerði það auðvitað. 

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn þegar Óli kom með Katrínu og Styrmi. Þá var fjör og amman glöð að sjá Styrmi sinn. Þarna var ég ekki búin að sjá hann í of langan tíma.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var bara ekki viss um að ég myndi hafa sundferðina af sökum hvað, blóðleysis eða eitthvað. Túrinn orðinn of langur. Búinn að taka of mikið, of mikla orku. 

Enough is enough already,

Namaste

 

These are the days of our life

 Svo bar við um þessar mundir að ég heimsótti gamla vinnustaðinn minn. Hreint.

Þetta var starfsferillinn minn liggur við að segja. 6 ár og það sem við tók eftir háskólanámið. Stjórnendastarf í þjónustufyrirtæki. Byrjaði þar 2010. Síðan hefur mikið gerst. Sannarlega the days of our lifes. Nokkrir hafa dáið, nokkrir hafa skilið, fólk hefur komist á aldur og hætt að vinna. Fólk sem var svarthært er orðið gráhært. Fólk breytist í útliti. Það eru nokkrir eftir sem voru þarna þegar ég var og það var gott að hitta þá. Fyrstu árin eftir að ég byrjaði voru bestu árin. Þá var vinnustaðurinn eins og önnur fjölskylda og það var gaman í vinnunni og alltaf eitthvað nýtt að gerast. Ég kynntist mörgum karakterum. Sumum ógleymanlegum. En svo var líka drama og í endann leiðindi og kulnun. Á svo margar minningar frá Hreint árunum og minnist þeirra með hlýju. Þegar ég hugsa dýpra eru líka sárar minningar þarna. Svefnlausar helgar út af einhverju og já, þetta endaði ekki nógu vel.

Er samt endalaust þakklát Rúnari fyrir að hafa tekið á móti Mímis hópnum mínum og kynnt fyrirtækið fyrir þeim.

Vikan var ekkert sérstök. Frekar erfið. Það er búið að vera eitthvað í gangi daglega í sirka þrjár vikur núna og mig langar eiginlega bara komast í burt. Ein.

Hápunktur vikunnar var klárlega yogatíminn hjá Klöru í Yogashala. Vá! Líkaminn og andinn glöööð eftir þann tíma. Fékk líka tvö knús þar (fékk líka tvö knús í Hreint.)

Lágpunktur vikunnar var á mánudaginn þegar ég var svo úrvinda að ég fékk mini þunglyndiskast. Eitthvað segir mér að þessi þrjú vínglös sem ég fékk mér á skítamixinu á föstudagskvöldið hafi eitthvað með það að gera..

Verkefni vikunnar bara á ekki við þegar það er svona mikið í gangi:)

Namaste.

Under pressure

 Þessi vika byrjaði nógu sakleysislega. 

Var að kenna hópnum mínum aftur í Mími og hitta þau. Fékk á tilfinninguna að eitthvað væri ekki eins og það ætti að vera með vettvangsheimsóknina sem við áttum að fara í daginn eftir og vúmm! Streita og stress. Þurfti í staðinn að kenna kúrs sem ég var ekki tilbúin með og var því á haus eftir kennsluna á mánudaginn. Það er svo skrýtið að stundum þegar svona gerist þá byrja allir að hafa samband úr öllum áttum með alls konar beiðnir. Kenndi svo kúrsinn eftir svefnlausa nótt. Guð minn góður.

Verkefni vikunnar var klárlega að lifa hana af. Þetta var þannig vika að ég var ekki bara stressöskrandi í bílnum heldur líka á aðra bílstjóra. Hvernig gerir fólk þetta alla daga bara? Verandi í vinnu, eitthvað kemur upp á, redda því og svo repeat. 

Hápunktur vikunnar var klárlega þegar ég kenndi hópnum kúrsinn Meðhöndlun matvæla sem ég hafði lagt mikið í. Sérstaklega þar sem þau voru svo áhugasöm og höfðu skoðanir. 

Lágpunktur vikunnar var nóttin og morguninn þar á undan. Var bara ekki viss um að ég myndi hafa þetta af.

Er svo búin að vera restina af vikunni að jafna mig, með rófubeinið brotið en andann á lofti. Fullt tungl í dag:)

Namaste. 

Sein á vagninn

Fyrir sirka 10 árum eða meir byrjuðum við vinkonurnar að hlusta á Eckhart Tolle. The Power of Now. Tímamótaverk. Sagði okkur að koma í núið. En hvernig þessi bók eftir hann Ný jörð fór svona framhjá mér veit ég ekki. Hafði heyrt af henni hjá andlega fólkinu en ég held að einhver partur af ástæðunni af hverju ég var ekki búin að lesa hana fyrr var að við hlustuðum á The Power of Now á Storytel eða eitthvað svoleiðis og maðurinn er með frekar leiðinlegan talanda þrátt fyrir allt. Allavega, ég er komin með nýja biblíu:

 

Get ekki sagt hvort eða hvenær Hámarksárangur eftir Brian Tracy fari einhvern tímann af náttborðshillunni (sem er engin) en ég ætla að kaupa þessa bók og eiga því að Ný jörð talar mitt tungumál og er það sem ég trúi á og reyni eftir fremsta megni að lifa eftir. Hið andlega There is no I kemur í huga. Egóið er blekking og því fyrr sem við losnum úr viðjum þess því betur líður okkur. Eitthvað svoleiðis.

Að allt öðru: Í gær var ég í infrarauðu gufunni í World Class. Finn strax að það er eitthvað stuðandi samtal í gangi. Tvær vinkonur að tala um innflytjendamál. Önnur þeirra var rasandi um hvað þetta sé gjörsamlega komið úr böndunum og hér ríki næstum því stjórnleysi. Hvernig við séum að missa þetta úr böndunum. Sjáist best á öllum innviðum. Það sem var kannski það sem ég sá var að vinkona dóttur hennar var þarna líka sitjandi undir þessu. Fullklædd í gufunni. Múslimi. 

Vikan var alls konar. Verkefni vikunnar var að koma Emilíu út til Ítalíu og það tókst. Þetta verður þá vika í ágúst sem við verðum með fjölskyldunni í Tuscany. Ætli það verði ekki frábært:) Óli og Katrín eru ekki ennþá búin að kaupa sér miða en einhvern veginn hef ég ekki áhyggjur af þeim. Það reddast.

Hápunktur vikunnar var á þriðjudaginn þegar Guðrún Halla átti afmæli. Þá var allt í gangi og ég var hérna að snúast í kringum hana til að passa að afmælisdagurinn væri góður. Eins og áður fórum við á Grillhúsið Sprengisandi til að fagna. Já, við erum orðin frekar mörg! Borð fyrir 8 manns. Sko við Óli byrjuðum í þessari fjölskyldu bara tvö fyrir 23 árum..

Lágpunktur vikunnar var í gær held ég. Stoðkerfisvandamál cha, cha, cha. Núna er það spjaldbeinið og brotið rófubein. Þvílík veisla. 

Namaste vinir.

Rise and fall

Gaman að átta sig á því á fimmtugsaldri að orkustigi okkar kvenna er að miklu leiti stjórnað af tíðahringnum okkar. Ég á daga þar sem ég geri allt sem þarf að gera búmm, búmm, búmm. Svo á ég daga þar sem allt er erfitt.

Allavega, sjáið hvað ég og skítarnir mínir skítlúkkuðum hjá Gilla Malla í RÚV á föstudagskvöldið.

Elska þessa mynd. Fann frelsið þetta kvöld. Mmmm hvað það er gott að vera með fólki sem manni líður vel með!

Verkefni vikunnar tengdist að miklu leyti Ítalíuferðinni góðu. Núna er ég búin að bóka gistingu fyrir okkur í Kaupmannahöfn en Emilía hangir enn í lausu lofti og er ekki enn komin til Ítalíu..

Hápunktur vikunnar var á þriðjudaginn þegar ég fór í afmæli til Siggúar vinkonu. Þetta var sameiginlegt afmæli fyrir börnin hennar sem urðu nýlega 10, 13 og 15 ára. Mér fannst geggjað að tengjast og tala við systkini hennar loksins eftir öll þessi ár og foreldra hennar líka.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var mjög illa sofin að reyna að komast í gegnum daginn.

P.s. mér finnst mjög leiðinlegt að vera orðin 46 ára. Þetta er bara svo mikið djók gamalt.

Namaste.

Krefjandi

... vika að baki. 

Samt er ekki eins og ég sé í vinnu eða neitt svoleiðis. Stoðkerfið er að stríða mér. Segja mér hluti. Hluti sem ég veit en er ekki að gera neitt í. Af því að ég veit ekki hvernig. 

Þegar ég fæddi Stefán minn fyrir 16 árum brotnaði rófubeinið. Það heyrðist. Eftir á var ég lengi mjög slæm. Erfitt að labba og sitja. Var heillengi að finna út úr því og fá aðstoð. Gat svo loksins gengið eðlilega aftur eftir alls konar meðferðir. Þegar ég gekk með Guðrúnu Höllu komu þessir stoðkerfisverkir aftur og líka eftir þá fæðingu. Var líka heillengi að finna út úr því þá. Var svo góð í fullt af árum. Kannski 10, svo núna hellist þetta yfir aftur og allt er erfitt. Var að skúra aðstöðuna í síðustu viku og beitti mér víst eitthvað asnalega, eitthvað hefur farið úr skorðum. 

Erfið og krefjandi vika indeed. Er búin að koma mér í nálastungur og nudd og það hefur hjálpað en það sem er ekki að hjálpa er gríðarleg vöðvaspenna í kálfunum. Alveg þannig að hún hefur vakið mig á nóttunni, brjáluð. Nuddarinn sagði í gær að lappirnar á mér væru "very swollen." 

Er að reyna að finna út úr þessu en er smá í hakki bara.

Verkefni vikunnar var ... hahaha, eins og ég hafi tíma í verkefni vikunnar.. Þetta var óvenju viðburðarík vika í heimi Svövu. Ber þar hæst að ég kláraði námskeiðið í nálastungum! Það sem var krefjandi var að hafa átt sirka þrjár kvalafullar nætur fyrir það með brjáluðum kálfum.

Hápunktur vikunnar var þegar ég mætti á lokadag námskeiðsins þrátt fyrir að vera grátandi hakkabuff fyrir og eftir (já, ég veit. Smá drami.)

Lágpunktur vikunnar var líka á lokadegi námskeiðsins. Þá vorum við að taka á móti "sjúklingum." Ég tók á móti þrem konum. Síðasta konan var þríbrotin á hálsi og ég var að vinna á hálsinum. Allt sem ég gerði var vont fyrir hana. Málið er að þetta er allt önnur nálgun og allt annar ásetningur en það sem ég geri í nuddinu. Þetta nálastungudæmi er meira svona pot, svo líður manni betur eftir á. Þar sem ásetningurinn minn í minni vinnu er að láta fólki líða vel var þetta svo mikil andsögn. Mjög óvön að meiða fólk. Maður átti auðvitað ekki að meiða. Henni var bara svo illt og svo var ég að pota í það. Ái.

Í kvöld er ég að fara með skítunum mínum í Vikuna hjá Gilla Malla (Gísla Marteini.) Það er mín einlægi ásetningur að passa rauðvínsdrykkjuna. Skil ekki persónuleikaröskunina að vera byrjuð aftur að sötra rauðvín.

Namaste.

Full moon vibes

 Geri mér fullkomlega grein fyrir að meirihluti fólks tengir ekki við það að finna tunglið. 

Það var óvenju sterkt fullt tungl á miðvikudaginn og ykkar kona fann svo sannarlega fyrir því. Líka dagana á undan þegar tunglið var að fyllast. Öll viðkvæm og The Highly Sensitive magnaðist bara og magnaðist. Eftir að hafa hlustað á Halldóru Geirharðs í podcastinu Á ég að hend´enni tala um að hugleiða inn á þriðja augað sé ég aðstæður og manneskjur of vel. Er jafnvel að spá í að hætta því. Samt ekki. 

Verkefni vikunnar var að koma okkur heim frá Ítalíu í ágúst. Vorum að hringlast með þetta og loksins komst niðurstaða í málið sem var sú dýrasta. Ekkert mál, borgum mismuninn. Var að kaupa Icelandair flug frá Milano fyrir okkur fimm heim. Fimmta manneskjan er Emilía. Núna er bara að koma henni út sem er þá verkefni næstu viku. 

Hápunktur vikunnar var eiginlega í gær. Mér leið vel um daginn og náði meira að segja að taka sæmilega mynd af mér í aðstöðunni fyrir noona appið. Emilía kom í nudd og við fengum okkur cacao saman og vorum að ræða málin. Góð samverustund. 

Lágpuntur vikunnar var á þriðjudaginn þegar tunglið var að fyllast. Allt í einu hafði ég fullt að gera og var allt í einu að gera allt of mikið í eldhúsinu líka. Fann hræðilega myglu í grænmetisskúffunni. Var heillengi að laga það. Ákvað að baka sem var svo sem ágæt hugmynd en hef ekki einu sinni fengið mér það mikið af blessaða steinaldabrauðinu sem var það sem ég bakaði. Allavegana, er á engifer- og túrmerik safakúr sem er æði, fann strax góð áhrif svo ég ætlaði að gera meiri safa. Var allt í einu komin í tímaþröng og var því að flysja kræklótt engiferið með hníf sem var erfitt. Svo er nú bara eitthvað farið að hægja á verkhraðanum hjá mér.. Allavegana, skrikaði eitthvað handaverkið þar sem ég var farin að drífa mig og hnífurinn stakkst óvart í húðina fyrir neðan úlnliðinn. Ég fékk svo mikið sjokk að ég var heilan sólarhring að jafna mig. Það kom roði á svæðið en svo kom ekkert blóð. Það sem ég var þakklát. Allavegana, plástraði mig samt fjórum plástrum yfir svæðið (það var ekki til stór plástur) og fór svo að sinna fólkinu mínu. Sem er nú það eina sem ég geri alla daga launalaust (smá bitur.)

Já, svo stakk ég nál í konu á nálastungunámskeiðinu. Rosalegt.

Namaste.

Hvaða vika?

Undarlegt en mér líður bara eins og þessi vika hafi ekki verið mikil vika. 

Ætli það hafi ekki verið rauðu viðvaranirnar, starfsdagur í skólanum og allir heima dæmi. Voða mikil þannig vika. Í febrúar snýst þetta dáldið mikið um að taka hvern dag fyrir sig. Allavegana hjá mér. Gerði nú voða lítið annað en að fara á þetta námskeið á miðvikudaginn. Eins og mér líður núna er ég ofboðslega fegin að vera ekki í fastri atvinnu. Nuddaði ekkert, þessar rauðu viðvaranir voru einmitt á þeim dögum sem ég er með aðstöðuna. Er búin að vera mikið með Guðrúnu Höllu sem er tími sem er alltaf vel varinn. Akkerið mitt. Skráðum hana á handboltamót um helgina og er núna að súpa seyðið af því vegna þess að auðvitað byrjar hún að keppa kl 09:30 á laugardagsmorgni. Ég er ekki morgun manneskja. 

Verkefni vikunnar var að koma okkur heim frá Ítalíu í ágúst. Hingað til höfum við keypt tvær flugferðir; til Kaupmannahafnar og svo þaðan til Ítalíu. Núna erum við búin að nokkurn veginn fatta að okkur langar til að fara frá Mílanó beint flug heim. Göngum að öllum líkindum frá því um helgina. 

Hápunktur vikunnar var hingað til í gær þegar ég við Guðrún Halla fórum í Kringluna saman. Það er alltaf gott að vera með dóttur minni. 

Lágpunktur vikunnar var líka í gær þegar ég svaraði löngum spurningalista fyrir Virk og sendi inn. Við Svanur vorum að tala saman um daginn um einhvern sem hafði farið í Virk. Já, hún hefur bara verið að skrapa botninn sagði Svanur eða eitthvað álíka. Svanur. Ég er að fara í Virk. Ó, nú.. hehe

Elska að oft er lágpunktur vikunnar á sama degi og hápunkturinn. Á einhvern undarlegan hátt er það það sama. Allt litróf mannlegra tilfinninga. Bara tilfinningar og líðan af því að þú ert manneskja. Sem að finnur til. 

Namaste.

Virk

 ... er orð ársins hjá mér. 

Er búin að vera frekar óvirk í lífinu. Fæ stundum hugsanir um að gera eitthvað eins og sjálfboðavinnu eða reyna að finna mér (annað) aukastarf en svo er oft eigið líf og umhirða íbúðarinnar nóg. Það er samt komið að þeim punkti að ég hef of mikinn frítíma og stefnan er tekin á Virk. Fara í Virk og reyna að mjaka mér eitthvað út í atvinnulífið. Það eru komin næstum 10 ár frá algeru burnouti en þegar kulnunin er í einkalífinu flækjast málin. 

Vikan var bara lala. Ef það er ekki blaðran þá er það legið. Í þessari viku voru það tveir dagar og tvær nætur þar sem ég þurfti að lyfja mig upp vegna verkja. Í þetta skiptið var það blaðran. Fór til þvagfæraskurðlæknis í síðustu viku sem sagði mér að hætta köldu böðunum og sjósundi því að kuldi væri ekki góður fyrir þvagblöðruna mína. Er komin, að hans ráði, á tveggja mánaða kúr þar sem ég tek trönuberjahylki og C vítamín saman kvölds og morgna. Sakna köldu baðanna.

Verkefni vikunnar var að kaupa flugmiða fyrir fjölskylduferðalag í ágúst. Við þurftum auðvitað að flækja málin og verðum nokkra daga í Kaupmannahöfn áður en við fljúgum til Florens.

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn þegar ég var óvart búin að vera ein mánudaginn og þriðjudaginn og hitti loksins fólk á námskeiði. Stundum er það besta meðalið. Að vera í kringum fólk. Það kveikti líka aðeins á heilasellunum það sem var verið að fjalla um á þessu námskeiði sem er hjá Rikka (Ríkharður sem er með nálastungur.) Hann vinnur með nálastungur og orkubrautirnar (meridians) og er að kenna okkur hvernig við vinnum á mismundandi brautum eftir mismunandi manneskjum. Þó þær séu með verk á sama stað. Snýst um að lesa fólk. Spennandi.

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég var að vinna og það voru iðnaðarmenn út um allt á hæðinni að skipta um klósett og vaska. Það voru engin læti í þeim fyrr en akkúrat og nákvæmlega þegar ég byrjaði mína meðferð á mínum kúnna. Þá byrjuðu þeir að bora í kór. Helvískir. Líka í seinni meðferðinni þennan dag. Verð að viðurkenna að það truflaði mig smá. Hef samt ekki nennu í að hafa samband við Eik og spyrja út í þetta. Líka af hverju reikningurinn var hærri en vanalega. Skrýtið, en ég bara hef ekki orku í það. Sem á bara við um heilmargt þessa dagana. Langar t.d. í pallatíma í World class. Mér finnst það bara alveg heilmikil fyrirhöfn að koma mér á staðinn....

Breytingaskeiðið cha, cha cha,

Namaste vinir.

Óður til konu. Part II

 Að þessu sinni er konan sem á skilið óð Tinna vinkona. 

Konan er einfaldlega gull. Hverjum öðrum býður maður í matarboð og bara veit að það er fullkomlega í lagi að biðja hana um fullt af aðstoð við matseldina. Það er hún Tinna mín. Auðvitað kom hún með rauðvínsflösku og konfekt enda er konan gersemi. Hún hugsar alltaf um alla í kringum sig. Er á móti snjallsímum og keyrir yndislega hægt.

Þeim sem manni líður best með eiga skilið mestan tímann.

Vikan var æðisleg. Tók með betri ákvörðunum ársins og fór á dáleiðslunámskeið í Heiðmörk. Finn að ég hef losnað við eitthvað sem hefur íþyngt mér lengi. Er öll léttari og hef svifið um á bleiku skýju þessa daga eftir námskeiðið. Allt er létt og auðvelt og hlutirnir flæða áreynslulaust. 

Hápunktur vikunnar er öll sú vellíðan sem ég hef fundið eftir námskeiðið. 

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar ég fann að það var mér ofviða að elda ofan í 9 manns án hjálpar.

Markmið vikunnar var ekkert að þessu sinni. Ég hafði bara nóg að gera og mátti ekki við meiru. Er komin á þann aldur að ég man ekki einu sinni hvað það var en eitthvað var það (hehe.)

Þrátt fyrir að hinn ytri heimur virðist vera kominn í hræðilegar ógöngur er svo margt gott fólk þarna úti sem vill vel. Hinn innri heimur virðist vera í góðu standi.

Namaste.

 

 

Im back baby

Gladdist mjög í vikunni þegar ég fékk beiðni, reyndar frá kollega, um að koma aftur á uppáhalds vinnustaðinn minn að nudda. 

 

Gamanið kárnaði í gærkvöldi þegar ég fattaði í miðjum yogatíma að það væri líklegast enginn nuddbekkur í rýminu. Hafði samband við partnerinn minn og jú, það er tilfellið. Þarf því að standa í reddingum á mánudaginn en ég er búin að ákveða að það komi hjálp úr öllum áttum og að þetta verði ekkert mál.

Vikan var alls konar, ég er svo guðs lifandi fegin að ég er komin með þetta gigg á mánudaginn því að mig vantar eitthvað inn í lífið mitt! Hlakka til að vera meira í kringum fólk því ég finn að það er það sem ég þarf.

Hápunktur vikunnar voru hrósin frá nuddþegum þrátt fyrir að það hafi verið að iðnaðarmenn að bora á Suðurlandsbrautinni. 

Lágpunktur vikunnar var í gærkvöldi þegar ég fékk slæmar fréttir. Bömmer og grátur. 

Verkefni vikunnar var að vinna í fyrirlestrinum fyrir Mími. Átti að vera með kúrs fyrir starfsmenn leikskóla um líkamsbeitingu en honum hefur verið frestað. 

Markmið vikunnar var virkni og ég hef nú verið það að einhverju leyti. Er nú að fara á þorrablót á morgun með vinum og í lunch með vinkonu á eftir svo það er nú eitthvað. 

Namaste vinir.

Amma Svava

Nú er ég ekki bara að líkjast móður minni meira og meira á hverjum degi heldur er ég orðin að ömmu minni.

Emilía okkar kom með kærastann sinn í vikunni til að kynna hann fyrir gamla settinu. Það var nú ágætlega taugastrekkjandi þar sem drengurinn, já eða maðurinn, er 27 ára en hún bara 19 ára. Maður var kannski með einhverja fyrirframgefna fordóma en okkur leist bara vel á gripinn. 

Eftir matinn settumst við í sófann og hann var með vatnsglas sem hann setti auðvitað á sófaborðið. Nýja sófaborðið. Rauk til og náði í glasamottu. Auðvitað. Áttaði mig svo á því að amma mín gerði alltaf slíkt hið sama, ekki bara þegar ég var að kynna Svan fyrir henni heldur alltaf. Nafna amma mín Svava.

Líður líka eins og sé gömul. Alla vega eldri en í gær og eldri en í fyrradag.

Vikan var alls konar. Á miðvikudeginum leið mér eins og súperkonu. Hafði óvart sofið mjög vel. Í gær leið mér hræðilega. Hafði óvart sofið mjög illa. En þetta er lífið; rússibanareið. Verð sífellt vör við það að ég væri ekkert hæf í fulla vinnu. Horfi á fólk sem gerir þetta á hverjum virkum degi; fer í vinnuna og er 08-16. Skil ekkert. Ég er þjáð a.m.k. einu sinnu í viku. Ræð ekkert við það. Í vikunni var það túrverkur sem hélt vöku fyrir mér mestalla nóttina. Átti í stökustu vandræðum með allt daginn eftir vegna þessa. Hefði engan veginn verið hæf í vinnu. Þetta kemur allt í einu bara. 

Verkefni vikunnar var nú samt sem áður að hafa ferilskrá og kynningarbréf klárt. Líka að kaupa bekkjarmyndina frá Hlíðaskóla frá því að Stefán útskrifaðist í fyrra. Voða skrýtið að hún eigi að kosta 9.590 kr samt. Finnst það fulldýrt og er að fatta að það verkefni er ófrágengið. Veigra mér alltaf að hringja í fyrirtæki.

Hápunktur vikunnar var á miðvikudaginn þegar mér fannst ég hafa sigrað heiminn. 

Lágpunktur vikunnar var í gær þegar allt var erfitt. Stórfurðulegur dagur. Það hafa ekki það margir samband við mig daglega en í gær hafði ég varla undan að svara vinkonum. Veisla samt.

Namaste.

Gleðilegt nýtt ár...

... kæru lesendur.

Janúar 2025 er mættur með fullt af snjó og frosti. Manni bara fallast næstum hendur. Sit hérna með stíflað nef og hugsa um sólina. Guði sé lof fyrir næsespray.

Það er á svona dögum sem ég er glöð að vera ekki í fastri vinnu. Er bara kvefuð í dag. 

Janúar lítur rólega út sem betur fer. Það er mín skoðun að á myrkustu vikum vetrar eigum við bara að leggjast undir feld og segja hvort öðru sögur. Eitthvað svoleiðis. Orkan mín býður ekki upp á mikið meir allavega. Meira að segja húsverkin eru mér ofviða þessa dagana. 

Það er skítamix í kvöld. Farið á pöbbinn. Bara veit ekki hvort ég sé í stuði til að fara. Slen í mér. Skítamix er sem sagt samfélag þeirra sem að skíta, samanber að tweeta á samskiptaforritinu bluesky. 

Auðvitað er ég ástar- hatursamskiptum við rauðvín. Eða bara áfengi yfir höfuð. Það bara fer yfir höfuð ekki vel í mig. Hefur aldrei gert. Sem var nú ástæðan fyrir því að ég var edrú í 16 ár. 

Hef pistil vikunnar ekki lengri í bili. Er ekki komin í vinnudampinn eftir að hafa verið í fríi frá 15.des.

Já og Tene var æði.

Namaste.