Cosmic joke vol II

Ég er blessunarlega búin að vera í fríi frá Instagram í tvo daga núna og er ekki frá því að mér líði aðeins betur í sálinni. Ég ætla að halda fríinu áfram. 

Er komin með pirring yfir öllu glenniríinu. Þetta á auðvitað alls ekki við um alla en það eru margir sem eru að glenna sig í allar áttir þarna. Hamingju sinni. Maka sínum. 

Svo hittir maður þetta fólk og það er ekkert svona í alvörunni. Ekki algilt samt. 

Er ekki frá því að það sé aðeins meira pláss í hausnum á mér. Góð andleg hreinsun.

Instagram er samt ekki alslæmt. Sá þetta til dæmis þar. Elska þetta quote. Elska.

Maður les þetta með indverskum hreim. 

It's funny because its true.

Þetta er áramótaheitið mitt. Eitt af þeim.

Jóló

Maður er góður í sumu, ekki svo mikið í öðru...

Ég er ekki handlagin.. jú, get nuddað vel kannski en að gera eitthvað í höndunum eins og að prjóna eða föndra er bara ekki málið því miður.

Eins og þetta:

Þetta er einhvers konar krans sem ég keypti í Rúmfatalagernum fyrir einhvern misskilning. Misskildi aðallega sjálfa mig held ég. Ég hélt að þetta væri kannski svona krans til að setja utan á hurðina að íbúðinni (nágranninn beint á móti í stigaganginum er með fallegan grenikrans og ég ætlaði ekki beint að metast heldur að setja upp svona þeim til samsæmis (ha, er það orð??)) 

Svanur sagði að þetta væri pottþétt ekki svoleiðis krans.

Þannig að ég ætlaði kannski að hafa þetta aðventukrans. Sá fyrir mér að setja fjögur löng rauð kerti með réttu millibili og vera svo almennileg húsmóðir að kveikja á einu í einu hvern sunnudag á aðventunni með viðhöfn, svona eins og ég ólst upp við.

Nei, nei, það passar ekkert kerti í þennan krans. Fór meira að segja aðra ferð í Rúmfó til að leita að rauðum kertum með svona oddmjóu í endann til að stinga niður í hann en nei, það var ekki til.

By the way, það þarf ansi mikið til til að ég fáist í búðir, hvað þá í desember svo ég lagði mig vissulega fram til að þessi blessaði krans yrði brúkaður einhvern veginn.

Núna veit ég ekkert hvað ég á að gera við þennan fokking (sorry mamma) krans svo ég er að spá í að henda honum bara!

Umhverfisverndarhjartað tekur smá kipp samt.

P.s. myndin er tekin í morgun í skammdegisbirtunni/myrkrinu svo hún er dáldið dökk.

Jólakötturinn

Það kom að því.

Árið í ár, jólin 2019, er árið sem ég sendi ekki jólakort. 

Hef alltaf sent jólakort. Allavegana eftir að ég eignaðist börnin. Hef verið rosa skipulögð og tekið jólakortamyndina í nóvember. Til að passa að allir séu með. Hef svo passað að senda fyrst til elsku bestu Tinnu í Ameríku, svo til frænda minna og Sunnevu vinkonu í Evrópu. Finn dáldið fyrir að áhuginn hjá þeim er að dvína. Fæ ekki kort tilbaka frá frændunum til dæmis og þeir eru svona dáldið You really don't need to bother...:)

En núna finn ég að það er kominn tími til að hætta. Its not in the vortex. 

Af hverju að bæta við jólaálagið líka? Til hvers?

Skelli bara mynd af krökkunum inn á facebook rétt fyrir jól.

Hó, hó, hó!

Improv

Held ég tékki þetta bara af listanum.

Það var á bucket listanum að fara á improv námskeið og ég er búin að mæta í öll skiptin. Núna er bara eitt skipti eftir og mig langar svo mikið að beila á því. Er ekki að finna mig í þessu. Plús að það á að fara á pöbbinn eftir námskeiðið (sem er búið kl 22 (!!)) Allir sem þekkja mig vita að það er meira en ég ræð við.

Þetta tekur nefnilega alveg á. Búið að vera rosa gaman. Svo upplífgandi að vera niðrí bæ að leika við annað fólk. Ungt fólk meira að segja.

En í spuna þarf snerpu, hraða og skarpar hugsanir og mjög frjótt ímyndunarafl.

Er ekki alveg þar. Gærkvöldið var frekar erfitt af því að ég var svo þreytt. Allt í gangi heima, var að skutla Guðrúnu Höllu í afmæli og Stefán átti að fara á æfingu. Hafði hitt nuddhópinn minn og verið á löngum kveðjuhittingi með þeim um daginn þar sem skólinn er nú formlega búinn.

Það var í rauninni bara nóg. Sá þegar ég kom heim í gærkvöldi (seint af því að námskeiðið er alveg frá 19-22) að maskarinn hafði lekið niðrum allt andlit. Labbaði niðrá Hverfisgötu eins og alltaf, í rigningu í þetta skiptið, en tékkaði nú alveg á andlitinu áður en ég hitti hópinn. Held þetta hafi gerst út í bíl þegar Svanur sótti mig eftir námskeiðið. Hlýt að hafa nuddað augun þá. Eða ég rétt vona það!

Orkulega séð þá er ég líka ekki alveg á sama leveli og þau. Aðeins eftir á alltaf og ekki alveg með á nótunum oftast...

P.s. komst að því í gær að nuddhópurinn er með grúppu á snapchat sem mér var svo addað í í gær. Þau bjuggu hana til þegar þau voru í glasi á lokahófinu (sem ég var ekki á.) Grúppan heitir því innilega nafni fuckbuddies. Æðislegt nafn á nuddnemum. Elska það reyndar.

Cosmic joke

Það er hluti af morgunrútínunni minni að hugleiða í 20 mínútur. Stundum fer ég í Elliðárdalinn en oftast hugleiði ég úti á svölum.

Það eru háværir Pólverjar að reisa stillansa hér upp alla blokkina en þeir eru ekkert búnir að vera alla vikuna og í morgun voru engin merki um þá.

Ég finn um kl 10 að nú er komið að hugleiðslu út á svölum og ég byrja að græja mig í það.

Akkúrat og nákvæmlega þá heyri ég í Pólverjunum og að einn þeirra mætir með læti beint fyrir utan svalirnar og skellir nokkrum verkfærum beint fyrir framan svalahurðina. Af öllum stöðum í allri blokkinni.

Ákvað að gera þetta samt og sat sem sagt þarna í heilar 20 mínútur úti á svölunum í frostinu með þá út um allt og allt í kring á meðan.

Átti reyndar mjög góða hugleiðslu. Það er oft þannig að þegar það er einhver truflun í gangi þá einbeitir maður sér bara betur.

Þetta er ein fyndnasta hugleiðsla sem ég hef tekið. Önnur fyndin hugleiðsla var þegar ég var niðrí Nauthólsvík í sumar og var búin að koma mér vel fyrir á uppáhalds staðnum mínum. Eftir nokkrar mínútur átta ég mig á því að þarna var einhver hópur kominn á bátum eða kajökum og leiðbeinandi með, örugglega frá siglingaklúbbnum þarna. Þetta leit út fyrir að vera hópefli á vinnustað. Allavega, leiðbeinandinn snýr sínum kajak við og lætur þau stoppa fyrir framan sig og talar við þau þannig. Beint rétt hjá mér þannig að ég blasti við þeim.

Það sem maður lendir í..

Namaste bitches! (Sko Pólverjarnir) 

P.s. Hef auðvitað ekkert á móti Pólverjum, vann með mörgum Pólverjum í Hreint...;)

Highly sensitive being

Það streymir yfir mig gríðarlegt þakklæti.

Hér er ég stödd EIN. Loksins ein. Ég er ein í heilum bústað. Ein. Loksins ein.

Sumir þurfa klárlega meiri alone time en aðrir. Ég þarf vissulega minn skammt. Ólýsanlega gott að fá hann loksins.

Það eru búin að vera svo mikil læti og órói heima. Þá meina ég að það er verið að setja upp stillansa í kringum alla blokkina af háværum Pólverjum og einhvern veginn ruddalegum karlmönnum. Í gær voru þeir svo mættir beint fyrir utan stofugluggann. Um kl 07 vöktu ruslamennirnir mig.

Þessi borg. Þessi blokk! Þrengt að manni úr öllum áttum.

Gríðarlega þakklát fyrir þessa endurnæringarhelgi. Gríðarlega. Var orðin alveg tóm. Þakklát fyrir fylleríið;)

Djók (er að fylla batteríin.)

Svo spennt

Hraunborgir í Grímsnesi.

Þar verð ég næstu helgi. Ein, ekki með fjölskyldunni. Omg.

Tónheilun, öndun, flot, endurnæring, cacao, fræðsla um taugakerfið og leiðir til að það vinni með okkur gegn streitu (eitthvað svoleiðis), göngutúrar, lífrænn matur, tíbeskar söngskálar í vatninu, slökun..

Ég ein með öðru fólki að gera þetta!!

Get ekki beðið. Þarf svo sannarlega að komast aðeins frá heimilinu.

:D

Særing og spuni

Vá. Gærdagurinn var eitthvað. 

Varð vitni að því upp í skóla að heilari lagaði þann sem var með mesta bakverkinn með því að strjúka á konunni kvenlegu hliðinni og segja henni að sleppa og fyrirgefa. Kaldir gustar streymdu í allar áttir í bunum frá bekknum. Frekar magnþrungið.

Um kvöldið fór ég svo langt út fyrir þægindarammann að ég er eiginlega hálf eftir mig. Fullt af extrovertum og svo ég saman á spunanámskeiði. Ærslaðist og fíflaðist með ókunnugu fólki allt kvöldið. Var líka smá að berjast við feimni og frammistöðukvíða en samt alls ekki.

Rosalegt kvöld. 

Kokkáll

Langt síðan ég hef fundið svona góða bók.

Óska Dóra dna innilega til hamingju með sjálfan sig. Er að elska bókina og hlakka alltaf til næsta kafla. Finnst uppsetningin einmitt góð. Hvernig hún byrjar, lengd kaflanna. Allt svo vel uppsett.

Skammbyssa. Dóp. Kynlíf. Sjálfseyðingarhvöt. Fullt af húmor. 

Slegið.

Hápunktur dagsins

Ég ligg á bakinu á nuddbekk upp í skóla. Ungur og óöruggur karlmaður er að nudda mig. Hann er í prófi og ég er dómarinn. Kennarinn er að fylgjast með honum og hinum sem eru líka í prófi. 

Hann spyr mig hvort hann eigi að nudda bringuna sem þýðir að ég verð alveg nakin að ofan.

Auðvitað segi ég já. Elska svona senur.

Seinna spyr kennarinn mig hvort hann hafi ekki verið of nálægt geirvörtunum. Ég svara eins og er að ég sé pervert og að ég héldi nú ekki.

Það er stundum gaman að vera aðeins eldri og aðeins öruggari. 

Hefði verið gaman að vera með flottari brjóst samt.

Kv. Grái

Já mar

Elska svona daga eins og daginn í dag. 

Rosa erfiður. Eða ekki. 

Mér finnst gott að byrja vikuna svona. Það er mánudagur og ég hef þessa vikuna með því að fara semi seint framúr. Ekkert stress fyrr en ég átta mig á því að ég er að verða of sein í nudd. Mér til afsökunar (stundum skammast ég mín fyrir hvað ég hef það gott) þá var ég prófdómari uppí skóla í klassísku nuddi. Slakaði alveg á en þurfti líka að hugsa smá (ekki mikið) og fylgjast með strokum, ásetningi og svoleiðis...

Er svo hérna heima að þrífa (alls ekki mikið) og lesa og taka til í skápum áður en ég fer í litun og plokkun á eftir. 

Þarf svo eitthvað að spá í mat fyrir fjölluna áður en ég fer í KAP í kvöld (liggja og hrisstast.)

Mánudagur til mæðu, my ass:)

Knús á ykkur og lífið elskur.

Flot

Er dáldið mikið fyrir að prufa nýja hluti þessa dagana.

Í gærkvöldi prufaði ég flotþerapíu eða flot meðferð. Veit ekki alveg nákvæmlega hvað þetta er kallað. Viðhöfnin átti sér stað í sundlaug í Mörkinni. Allt frekar kósý en ég var frekar einmana. Veit ekki alveg af hverju. Hef oft farið á svona viðburði áður ein en þarna voru vinkonur í eldri kantinum að fara saman og ég öfundaði þær. Ekki af því að vera eldri heldur að vera fara saman. (Hvernig ætli Svíþjóðarferðin verði...?)

Allavegana, við byrjuðum á stuttri tengingu og kynnt var fyrir okkur hvað væri að fara gerast. ... Þetta var dásamlegt. Þarna flaut maður láréttur með flothettuna sína og dæmið utan um hnén sem passa að þau sökkvi nú ekki og í hallærislega mömmusundbolnum sem ég verð að fara skipta út. Minnir mig á sundbolinn sem leikkonan í Pabbahelgar er í:) Setti í forgang á verkefnalistanum að skipta honum út eftir tímann.

Síðan var maður umvafin hreinlega. Af umvefjandi konum sem tóku mann í fanginn og létu mann fljóta allskonar. Svo fékk maður meira að segja handa og fótanudd og smá hálsnudd!

Sultuslök á eftir. En dreif mig heim. Fannst klukkan verða orðin svo mikið þó hún væri bara 21:30 ég þegar ég horfði á hana og var ennþá í lauginni. Líka af því ég nennti ekki að vera ein þarna lengur. Hvernig á leiklistarnámskeiðið að vera? Það er til 22:00!

Omg. Ég er alveg. 

Líður ofboðslega undarlega í hryggsúlunni. Hún er ekki vön að fljóta svona í lausu lofti. Á einum tímapunkti í flotinu í gær þegar ég var í hugleiðslu varð ég allt í einu rosalega meðvituð um hálsliðina mína. Leið undarlega í þeim og á öðrum tímapunkti á öðrum stað í hryggsúlunni. Hef grun um að það hafi verið í neðri hryggskekkjunni. Hlýtur að vera gott fyrir bakið að fljóta svona í lausu lofti. 

Það voru ilmkjarnaolíur, ilmkerti og hugleiðsluhljóð í endann. 

Dásamleg reynsla en dáldið einmanaleg. 

Stinnri

Um þessar mundir má finna örvæntingarfullu húsmóður okkar allra þrisvar í viku í 40 mínútna rafstuði á ónefndum stað í Skeifunni. Þetta var víst áður Trimform Berglindar, það er víst ekki til lengur en þetta fyrirtæki heitir Virago.

Blöðkurnar eru settar á maga, rass, læri og brjóst, rafstuðið stjórnað af yours truly og stinnri húð voila.

Það er virkilega gaman að sjá loksins mömmumagann líða undir lok (bless og sjáumst aldrei aftur.)

Hvurn hefði grunað að raflost gæti verið svona gefandi?

Víííííí

Sko, sjáið mig bara..

nei ok. Þetta er bara mynd sem ég fann á netinu :)

Er dáldið forvitin hvað árangurinn heldur sér lengi en allavegana, so far so good.

Heilabrot

Er sérstaklega þakklát fyrir þáttinn Heilabrot sem er verið að sýna á RÚV um þessar mundir. Mjög flottar stelpur þarna á ferð sem eru að tala um það sem nauðsynlegt er að tala um; andlega heilsu. Undirstöðu alls annars í lífinu. Þetta eru þær Steiney og Sigurlaug sem voru með þættina Framapot síðasta vetur. Líka flottir þættir. Þættirnir fjalla um ungt fólk og þær áskoranir sem það er að fást við. 

Þær nálgast viðkvæma líðan (sjúkdóma) eins og þunglyndi, kvíða, átraskanir og OCD á fallegan og eðlilegan máta og viðurkenna að vera á lyfjum við einhverju af þessu eða að þær hafi verið að díla við eitthvað af þessu. Eins og svo margir. Þetta er líka ákveðin fræðsla eins og með OCD. Ég tengdi mikið og er klárlega með þennan kvilla.

Þær fá flotta viðmælendur sem hafa verið að fást við þessi ósköp, jafnvel svona semi frægt fólk sem maður kannast við úr fjölmiðlum eða samfélagsmiðlum. Það er svo frábært af því að þessir andlegu vankantar leynast jú víða og vonandi hjálpar það einhverjum að vita og þessi og hinn er að díla við það sama. Held að flestir sem ég þekki hafi notað eða eru að nota þunglyndis-, kvíða- og svefnlyf svo mér finnst jákvætt hvernig stelpurnar opna umræðuna og sýna fram á hvað þetta er algengt og hvað það er gott að tala um þetta. Mikið sem ég er aðdáandi þessarar kynslóðar, þeirra sem fæddust í níunni. Flott fólk. Rosalegur munur á þeim og kynslóðunum á undan. Þau eru að fást við allt öðruvísi hluti og takast á við þá á öðruvísi máta. Þau eru þau fyrstu sem eru að þroskast og eldast á tímum samfélagsmiðla og aðsteðjandi umhverfismálavanda svo það er áhugavert að fylgjast með þeim.

Öfundsverðir eru þeir sem kannast við ekkert af þessum geðsjúkdómum en ég held að þessir þættir hjá stelpunum séu mikilvægir vegna þess að þeir eru að herja á ungu kynslóðina af fullum þunga. Mikilvægt fyrir alla að vera upplýstir.

Takk RÚV, Steiney og Sigurlaug.

Bravó!

11:11

Elska að vera "in the vortex."

Er búin að vera hlusta á Abraham Hicks á Youtube og henni er tíðrætt um áðurnefndan vortex.

Þegar maður er í honum þá gengur allt upp. Þú ferð í Bónus til dæmis og bíll fer úr stæði svo að þú komist að, allt flæðir og allt gengur upp. Allt er eins og best er á kosið og hlutirnir ganga auðveldlega upp.

Forsenda þess að vera í vortexnum er að líða vel. Það er í rauninni eina verkefnið manns.

Er búin að vera mikið í vortexnum undanfarið. Góður staður að vera á. 

Þegar ég er í vortexnum er klukkan voða mikið 11:11. Merki frá alheimnum að allt er æði. 

Hef verið að upplifa mikið undanfarið að klukkan er líka 10:10, 13:13 eða 14:14 og svo framvegis alveg til kvölds þegar ég kíki á hana.

Þá smelli ég fingrunum saman þrisvar í röð ef ég er ekki með neitt í höndunum. 

Allt eðlilegt hér. 

Húsmæðraorlof

Já, já, já!!

Vildi reyndar að þetta væri að gerast núna. En...

Þessi örvæntingarfulla húsmóðir er að fara burt frá manni og börnum um mánaðamótin janúar - febrúar.

Get. Ekki. Beðið. 

Stefnan er tekin á Svíþjóð að heimsækja Sunnevu mína í Gautaborg en fara fyrst til Stokkhólmar og vera þar í einhverja daga. Ástæðan fyrir því: Hatari er með tónleika þar og gamla er búin að tryggja sér miða! 

Verð bara ein í Stockholm en mér finnst það bara allt í lagi svoleiðis. Það er svo gott að vera einn stundum. Væri samt alveg til í að fá félaga með mér á tónleikana. Svo ætla ég að þefa uppi hot yoga og aðra yogatíma og hugleiða og njóta.

Já, maður! 

Namaste bitches.

Pee into the wind!

If you're afraid of heights, go to the top of the building. Stair into the barrell of a gun. 

Takk Joey.

Frúin gjörir kunngjört að hún hefur innritað sig sjálfa á leiklistarnámskeið. Spunanámskeið. Improv Haraldurinn í nóvember hvorki meira né minna.

Þetta verður eitthvað. 

Konan þarf að leika sér meira. Play more. Hver er betri leið til þess en að leika?

Vona svo innilega að ég verði ekki elst. 

Set inn í vortexið að einhver af minni kynslóð verði líka.

Yyaaass (Paris Hilton style)

Play. More.

P.s. var að (hrað)lesa Hroki og hleypidómar eftir Jane Austin. Ekki eins leiðinleg og ég hélt.

P.p.s. er að enduruppgötva Eivør. Elska lagið Tröllabundin.

Shameless

Mér finnst rosalega leiðinlegt á fundum. Þeir taka frá mér orku og gefa mér enga. Kem út í mínus.

Í síðustu viku voru haustfundir hjá krökkunum í skólanum. Fyrst á þriðjudeginum hjá Guðrúnu Höllu og svo á fimmtudeginum hjá Stefáni Mána.

Sko. Fyrri fundurinn var svona súpufundur. Nafnið trekkir kannski einhverja að. Ekki mig. Fundurinn var frá kl 16:30 - 20:00. ! 3 og 1/2 tími.

Sko. Verandi foreldri sem er búin að vera með barn í grunnskóla í 12 ár núna þá VEIT ég að þetta er bara blablabla og ég hef engan áhuga á að vera þarna. Engan. Fyrir manneskju eins og mig með vænan dash af félagsfælni og kvíða þá sjúga svona fundir úr mér orku.

Þegar fundarboðið kom þá eyddi ég því strax. Þetta er orðið reflex. Verund mín langar ekki einu sinni 1% til að vera þarna og vissi að ég myndi ekkert græða á því að mæta. Allt sem kæmi þarna fram myndi birtast hvort sem er og gerast. Það kæmu fleiri tölvupóstar með upplýsingum um það.

Vanalega fer Svanur á svona fundi en hann komst ekki. Þannig að ...það fór enginn frá okkur. BOOM.

Geri mér fyllilega grein fyrir því að þetta skilja ekki margir. En það sem máli skiptir er að ég geri það. Útbrunna móðirin. Fyrst þegar ég fór frekar að sleppa svona fundum en að þola þá fékk ég massa samviskubit. Rosalegt. Núna eftir að hafa verið með 5 börn í svona mörg ár og allt sem því fylgir er ég hætt því. Núna, sérstaklega þegar súpufundurinn var kom ég mér fyrir uppi í rúmi með bókina sem ég er að lesa núna og brosti. Frá hjartanu. Takk ég. Svoleiðis brosi. Í svona aðstæðum er ég farin að velja mig. 

Þess vegna líður mér vel.

The feelz

Það eru þó nokkrir kostir við að verða orðin fertug.

Maður er aðeins vitrari. Maður er farinn að þekkja það að tilfinningar koma og fara og eru eins og ský á himninum. Allavegana í laginu. Stór, lítil, falleg, skuggaleg, kræklótt, skrýtin. 

Í dag líður mér svo skemmtilega þversagnalega. Kontrastarnir tveir, að líða vel og líða illa sameinast í miðjunni og ég er bara í einhverju "zoni." Mér líður vel eins og mér er farið að gera bara svona almennt. Bara mjög vel meira að segja. Það var mánudagskvöld í gær sem þýðir KAP kvöld. Vá, hvað þetta er eitthvað fyrir mig. Það er svo gaman að hitta hinar geimverurnar og vera skrýtin saman og tala svo um það. Mér er farið að þykja vænt um fólkið sem er þarna og stendur fyrir þessum kvöldum. Labba á Frakkastíginn og labba svo heim, hlustandi á Normið.

Mér líður illa af því að ég er komin með svæsna augnsýkingu. Aftur. Það er bara aldrei góður tími fyrir þetta. Mér líður dáldið eins og svona smáfífli. Fífli. Fólk sem er viðkvæmt fyrir öllu á ekkert að nota maskara frá Maybelline sem er með fullt af aukaefnum í. Hin yndislega gyðja Ingibjörg í Yogashala benti mér á að þetta væri líklegast maskarinn og betra væri þá að fara í heilsubúðirnar og kaupa maskara með litlum sem engum eiturefnum í. Það er rosalega óþægileg tilfinning að vera eins og með glóðarauga. Þetta er vont. Þetta er líka svo óþægilegt af því að núna er ég minn eigin atvinnurekandi og það er bara varla gott að mæta eins og fílamaðurinn til viðskiptavinanna.

Anyhows. Dagarnir eru farnir að fyllast og mér er farið að finnast ótrúlega vænt um þriðjudagana því þá hef ég tíma fyrir mig. Og heimilið. (Mér er næstum því sama að ég byrjaði setningu með "og", það á maður ekki að gera.) Ég sem ætlaði svo rosalega mikið að fara í skólann í dag er að spá í að beila á því. Aftur. 

It´s me time. 

P.s. elska hvernig alheimurinn er alltaf að passa upp á mann. Ég var rosa fúl að þurfa að gefa frá mér þriðjudagana í aðstöðunni í Yogashala. Út af skólanum. Tók þetta mjög alvarlega. Skóli frá kl. 13 til 15:30. Ég kem af þannig fólki (takk mamma) að ég er ótrúlega samviskusöm með svona hluti. Núna skil ég að ég þarf þessa þriðjudaga til að slaka á eftir KAP. KAP sem gefur mér svo mikið. Betri ég, betri líðan, tekst betur á við hlutina, betri svefn, betra kynlíf og ég nudda miklu betur svo fátt eitt sé nefnt.

Namaste.

P.p.s. skrifaði þetta með veika augað lokað, laga villurnar later (ef ég man.)

Dis ease

Fertug. 

Mér líður eins og ég sé með sjúkdóm. Einhvers konar hrörnunarsjúkdóm.

Hvað getur maður gert að því þó dagarnir komi og fari og svo er maður bara fertugur allt í einu?

Líður eins og þetta sé blótsyrði. Fertugur. Var að lesa komment á frétt á visi.is minnir mig þaŕ sem Emmsjé Gauti er að dissa Reykjavíkurdætur. Ein kommentar: hva, ertu orðinn fertugur eða eitthvað?

Blaut tuska. Andlit. Særindi innra og ytra.

Ái.

Normið

Ég elska og elska ekki normið.

Ég elska podcast þáttinn Normið. Er bara nýbúin að uppgötva hann og finnst hann æðislegur. Þarna eru tvær stelpur að tala um lífið og tilveruna og það sem mikið af ungu fólki er að glíma við; kvíða, þráhyggjur og árangur í lífinu. Basic. 

Þær fá til sín rosalega flott fólk sem gefur manni innblástur. Til dæmis Alda Karen, Þóra Hlín, Nökkvi Fjalar og fleiri. Sigga Dögg kynfræðingur (kynlífsfræðingur?) var hjá þeim um daginn. Brjálæðislega góður þáttur:) Líka fólk sem sem hefur lent í áföllum og hvernig það hefur dílað við það. Mæli með.

Fíla ekkert rosalega mikið normið samt. Hef alltaf verið frekar fyrir það sem á jaðrinum, kantinum, horninu en það sem er inn í kassanum, normið. Finnst það eitthvað óspennandi.

Finnst kassar og box almennt frekar aðþrengjandi nema Ikea kassar, þeir heilla mig skipulagslega séð (ggrr...) 8 - 16 kassi, vinna inni í boxi, venjulegt fjölskyldumunstur, matur kl 19 eru allt kassar sem ég er búin að brjótast út úr og er bara frekar stolt af því.

Fíla frekar svona fljótandi og frjálsa tilveru.

Frelsið er yndislegt, ég geri það sem ég vil...

Næstum því Ný dönsk, næstum því.

Slitrur úr degi

Ég ligg á nuddbekk upp í skóla. 

Er pirruð af því að ég finn að ég er að fá hausverk. Ekki bara út af skærum ljósunum í kennslustofunni heldur líka af alltof mörgum mismunandi ilmkjarnaolíum. Kennarinn var að kynna mismunandi ilmkjarnaolíur fyrir okkur og það fór allt of mikið úr einni þeirra á mig. Skilningarvitin er undir álagi.

Það vill svo heppilega til að við erum að læra um aðferðir til að losna við hausverki. Eitthvað með mismunandi þrýsting á höfuðbeinin og tilfærslu á öllum þeim lögum sem hylja innsta kjarna okkar að gera. Við göngum það langt að við förum með latexhanska sem vörn með puttana upp í munninn á hvort öðru og hreyfum við fasíunni upp við beinin. 

Er að elska hvað mér þykir færri hlutir skrýtnir og fleiri hlutir skiljanlegri.

Losna við hausverkinn og pirringinn og labba heim sátt við guð og menn.

Haustið

Mér finnst voða skrýtið að það sé bara komið haust.

Mér finnst hitastigið ekki benda til þess  einhvern veginn (er ekki að kvarta) og ekki alveg kominn þessi kertaljósafílingur strax. Held að ég sé öll orðin næmari fyrir árstíðaskiptum (sem og öðru.)

Guðrún Halla byrjuð í skóla auðvitað. Ég ætla að vinna í því í vikunni að hún labbi kannski ein heim úr frístundaheimilinu. Veit ekki alveg samt. Börnin mín eru kannski ekki orðin eins stór og ég held að þau séu stundum.

Ég er svo glöð með bókina sem ég fann á bókasafninu. Síðasta bók sem ég var með var bara ekki að ná mér og ég nennti bara ekki að lesa hana. Vil samt alltaf klára það sem ég byrja á og strögglaði með hana með því að framlengja skilafrestinum. Þessi sem ég er með núna heitir Friend request og náði mér strax. Kom svo í ljós að hún fjallar að einhverju leyti um E pilluna sem tröllreið öllu í næturlífinu í níunni. Svo ég tengi. Ég var einmitt í Englandi tvisvar í níunni á þessum slóðum þar sem sagan gerist og fór á rave þar þar sem blessaða pillan sveif undir, yfir og inní öllu. Nían var eitthvað. Klikkaður áratugur.

Af sjálfri mér er það að frétta að ég er með aðstöðu tvisvar í viku og er svo í vinnustaðanuddinu. Elska að vinna hjá sjálfri mér en þyrfti reyndar að þéna aðeins meira... það væri óskandi að húsmóðursstarfið væri launað. Já og móður hlutverkið..

Ætla að elska þetta haust þó ég sakni besta sumars ever. Þessir haustlitir, ha?

Namaste bitches.

Veisla!

Inn í sjálfri mér er veisla. Blússandi partýilæti. Í miðjunni er ég, brosandi hringinn. Sko hringinn.

Leikskólagöngu barna minna er lokið. Síðasti dagurinn í dag. Ég öskra af gleði innra með mér. Sko stríðsöskur.

Þarf ekki að skutla eða sækja á leikskólann aftur. Aldrei!!

Nei sko, þið skiljið ekki.

Hef verid að skutla og sækja í leikskóla og til dagmömmu í næstum 17 ár.

17 ár!

Rakettur og blöðrur. Svo hamingjusöm. Svo. Hamingjusöm.

Þetta er næstum því komið bara.

Lífið, hér kem ég!

Þarf bara að skutla Guðrúnu Höllu á sundæfingu í dag og svo örugglega í fullt af hlutum á næstu árum..

Oh well. En samt.

Grái fiðringurinn. Mættur.

Áttaði mig á því upp úr kl 16 í gær þegar ég horfði á mig í speglinum með aflitað hárið (ætlaði bara að fá mér nokkrar ljósar strípur) og í nýja waist trainernum sem ég var að ná í á pósthúsið að þetta væri klárlega málið.

Held að ég sé frekar slæmt tilfelli. Fór í nýja bikini-inu í sund (líka í gær) en ekki gamla lummó sundbolnum úr Hagkaup sem ég fer alltaf í.

Veit ekki alveg hvar þetta á eftir að enda en ég er að leita að milliveginum með logandi ljósi.

Spurning um að tóna þetta aðeins niður.

Eternal bliss

Þetta sumar maður.

Ég er alsæl. Það er langt síðan ég hef átt svona gott sumar.

Það munar svo miklu hvað börnin eru orðin sjálfala. Ég er frjálsari og þar með hamingjusamari. Ákvað mjög meðvitað að hætta að búa til einhverja dagskrá eins og undanfarin ár og sleppti Húsdýragarðinum og Árbæjarsafninu og öllu svoleiðis alfarið. Er svo alsæl með að sá pakki er búinn. Sirka 17 ár í "pakkanum" er nóg.

Í kjölfarið hef ég get baðað mig í sjálfsást, almennri sjálfhverfu og hamingju. Það þarf í rauninni ekki mikið til. Bara að geta labbað út af heimilinu og látið mig hverfa í smá stund róleg og örugg því að ég er orðin róleg og örugg með börnin. Þau eru ekkert að fara að fara sér að voða.

Stefán er með síma, er ábyrgur og allt er í goody.

Veðrið er búið að vera dásamlegt, hef átt margar gæðastundir með vinkonum mínum og líður vel.

Hef verið að fara út í náttúruna í hugleiðslur og sjálfsheilun og finnst allt vera frábært.

Takk Ísland, fósturjörð.

Jet black joe

Er ennþá að fara yfir geisladiskana mína og skemmti mér konunglega.

Komið hefur í ljós að ég á í það minnsta þrjá diska með Jet black Joe og elska þá alla. Það er með endæmum sem ég elska(ði) þessa hljómsveit enda kann ég alla textana utan að.

Fór nokkrum sinnum á tónleika með þeim og vá, hvað það var gaman:)

Forever young...

... I want to be forever young!

Örvæntingarfulla húsmóðirin okkar er í öngum sínum. Hvar hafa dagar lífs míns lit sínum glatað? (Jóhann Jónsson, ljóðið Söknuður)

Er ég í alvörunni á .... fimmtugsaldri???!!!

Slöpp húð, þurr húð, krakkar og unglingar út um allt.

Omg.

Nei, nei, nei.

Vil vera forever young bara, takk kærlega fyrir.

Aftur á móti fylgir því ákveðin vellíðan og öryggi að vera "komin á þennan aldur." Ákveðið óöryggi er farið. Bullshit stuðullinn hefur lækkað (hækkað?) og maður er hættur að tíhí-a yfir myndarlegum karlmönnum.

Hef ákveðið að taka málið föstum tökum. Búin að panta botox og fitusog, strekkingu og ... súrefnismeðferð.

Eða nei.

Læt kannski bara duga að ímynda mér að ég sé aðeins yngri en ég er.

Ekki séns að ég vaki lengur en til 23:00 samt.

Pearl jam

Næsti diskur til að ákveða hvort ég ætti að henda eða varðveita var Pearl jam.

Þetta er svona safndiskur sem bróðir vinkonu minnar skrifaði handa mér árið 2003 (ó ljúfu háskólaár..) sem gerir þetta enn verðmætara. Einhver tók sér tíma til að skrifa disk fyrir mig og handa mér. Erfiðara að henda.

Allavega, það kom að svona ákeðnum punkti í gær eins og svo oft áður inn á heimilinu (allir heima) að ég bara varð að komast út.

Setti Pearl jam safndiskinn í og omg.

Ekki séns að ég hendi þessum demanti. Góðar minningar eingöngu. Aðallega tengdar öðrum gimsteini, æskuvinkonu.

Good vibes only.

Söng hástöfum með og komst við á einum tímapunkti.

Vá, hvað þeir eru góðir.

Varðveiti þennan. Ekki spurning.

The pattern

Í örvæntingarfullri viðleitni örvæntingarfullu húsmóðurinnar okkar til að færa athyglina, ljósið, frá kynþokkafullum 25 ára karlmönnum berum að ofan í BDSM keðjum að ... einhverju öðru... fann hún með hjálp Channing Tatum (af öllum) lausn. 

Channing Tatum. Af öllum. Skrýtið hvernig hann er allt í einu orðin smá, bara smá, gamall. Outdated. Allavegana! Er með hann á Snapchat eða var það Instagram live.. allavegana hann fór að tala mjög alvarlega hvað væri í gangi með forrit eða app sem hann var að prufa, The Pattern, sem virtist vita alltaf hvað væri í gangi með hann. Tilfinningalega séð. 

Hann fór að lýsa því að þetta sé svona app þar sem maður skráir sig inn, gefur upp fæðingardag og nákvæma tímasetningu á fæðingu manns og voila, forritið veit bara skuggalega mikið hvað einmitt er í gangi með mann. Þetta er allt saman með tilliti til staðsetningu plánetanna og stjarnanna eða eitthvað álíka.

Ég auðvitað varð að prufa. 

Skuggalegt. Í gær í kringum kvöldmatarleitið leið mér mjög skringilega. Sinnið mitt var út um allt og ég upplifði mikið innra ójafnvægi. Tékkaði á appinu og voila. 

Mood: instability extreme.

Þarna er manni ráðlagt samkvæmt því andlega jafnvægi (stability) sem maður er í hvenær maður eigi (ekki) að taka stórar ákvarðanir eða hvort best sé að bíða með allt slíkt til annars dags þar sem maður er ekki í nægilega góðu jafnvægi.

Allavegana, tengi sterkt við þetta og finnst þetta frekar awesome. Finnst allt svona mega spennandi.

Langar líka að læra um drekaorku.

Kvíðlaus friður.

Loksins, loksins hitti ég Tinnu mína.

Það er sagt að maður eigi að vera í kringum fólk sem skilur mann eftir með góða tilfinningu. Það er í sannleika sagt ekki það algengt að hitta fólk sem skilur mann eftir með þessa yndislegu heilandi tilfinningu. Tinna er ein af þessu fólki. 

Fullkomlega laus við tilgerð og samfélagsmiðla. Hún er ekki á Facebook. Hvað þá Instagram. No make up, no filter. Ekkert feik. 

Elska. Svona. Fólk. 

Miðað við alla sem ég umgengst þá er það svo mikill ferskur andblær að vera í kringum mannveru sem tekur ekki upp símann til að taka mynd af sér eða öðrum eða aðstæðum. Þvílíkur friður. Kvíðlaus friður. Enginn að spá í story eða lookinu. 

Það er náttúrulega engin mynd af þessari bæjarferð af því að við nutum þess að skilja bara (helv..) símann eftir í vasanum. 

Tinna mín, ég elska að vera í kringum þig. Takk fyrir þig. 

Takk fyrir mig.

Yin og Yang

Yin og Yang er komið úr kínverskri heimspeki. Yin er nærandi grunnorkan, þróun inn á við, fær allt til að falla í ró á meðan yang er þróun útávið og fær allt til að hreyfa sig. Þetta er sem sagt lögmálið um póla - að allt finnist aðeins vegna andstæðu sinnar. Yin og Yang eru háð hvert öðru, annað er inní hinu og öfugt og annað getur ekki verið til án hins - það er ein heild (tekið beint upp úr kennslubókinni í kinesiologi.)

Ég tengi þetta við að vera annaðhvort extrovert eða introvert og finnst athyglisvert að þessar andstæður laðast oft að hvor annari, í formi para eða vinskapar. Þá er annar aðilinn mikið "út", elskar að hitta annað fólk og nærist þannig orkulega séð á meðan hinn aðilinn er frekar "inn", er meira inn í sig og finnst annað fólk, sérstaklega margmenni, taka frá sér orku. Það er þó alltaf smá yin orka í yanginu og yang orka í yininu.

Er með endæmum þakklát fyrir að eiginmaður minn er extrovert. Verandi sífellt meiri introvert er ég komin með sífellt meira óþol fyrir margmenni og samkomum og slíku. Gott dæmi um það er þegar eitthvað er í gangi með börnin, það þarf að halda afmæli eða eitthvað svoleiðis og mig langar bara að hlaupa í hina áttina, þá er gott að Svani finnst svona félagslegar aðstæður vel þolanlegar og hann hefur jafnvel gaman af því að tala við hina foreldrana. Þið vitið mingla. Hann til dæmis bjargaði algerlega n1 mótinu á Akureyri um daginn. Ég er bara engin manneskja í svona læti lengur. Fékk að njóta þess að vera frekar í fellihýsinu í hugleiðslu og yoga og að taka til á meðan hann sinnti félagslegu hliðinni. Var reyndar það "heppin" að vera með afsökun þar sem ég var með svæsna augnsýkingu svo ég hafði góða afsökun fyrir að vera óafskipt nálægt læknum á tjaldstæðinu.

Anyhows, ætla að setja þann ásetning út í cosmos-ið að vera meira út. Minna inn.

Inn, inn, ÚT. Inn, ÚT, ÚT.

 

Yes!

Var með þrjá kúnna í dag.

Allir þrír (allar þrjár) lýstu því yfir að þær ætli klárlega að koma aftur.

Ein þeirra sagði að ég væri klárlega á réttri hillu í lífinu og að ég væri með einstaklega mjúkar og góðar hendur.

Ja man.

Fílalag

Þetta er nýja feel good - ið mitt. 

Að vera að taka til heima með Fílalag podcast í eyrunum. 

Þarna kryfja þeir Bergur Ebbi og Snorri hverja 90's drulluna (þeir tala svona) af annarri og ég er að tengja svo mikið við tónlistina sem þeir eru að taka fyrir að það hálfa væri nóg.

Þeir tóku til dæmis fyrir Parklife með Blur í þætti um daginn. Það kom mér svo á óvart hvað þeir vissu mikið um blur og ég hafði svo gaman af því hvernig þeir tala og hvernig þeir náðu stemmningunni bæði í laginu og Blur og líka bara svona 90's yfir höfuð. 

Eins og í gær, þá var ég að hlusta á þá kryfja lag með Jamiroquai og töluðu um að menn á þessu tímabili hvort sem þeir voru rokkarar eða popparar hefðu klæðst svona mussum. Oh, ég man svo eftir þessu. Jet black Joe tímabilið. Svo mikil nostalgía.

Allavegana, elska hvernig ég fæ hláturskast upp úr þurru þegar ég er að hlusta á þá bara af því að þeir eru svo rosalega fyndnir. Svo mikið feel good í þeim.

Oh, elska Fílalag. Elska að taka til. Ein. 

Me time, par excellelance.

Nirvana

Gat ekki.

Gat ekki hent Nirvana í ruslið. Hver gerir það?

Setti þennan disk á fóninn í bílnum;

Taldi mér trú um það að það væri allt í lagi að henda þessum Nirvana diskum. Ég meina, söngvarinn heróínfíkill sem drap sig, og allt í messi. Ekki svo mikið ég núna, ha?

En svo hlustaði ég og ... æ, þeir voru nú ansi góðir. Þéttir. Virkilega góðir bara. Talentar. Soundið var bara svo gott, lögin of góð. Engar afkáralegar minningar, bara vá, hvað þeir voru nú góðir.

Alveg ástæða fyrir því að þeir voru svona rosalega vinsælir. Fékk því ekki af mér að henda þessum Nirvana diski.

Æ, bara nei.

Eðal.

Svo finnur maður gimstein.

Hef allavegana einu sinni farið á tónleika með Emiliönu Torrini. Vá. Hún er svo mikið æði.

Leið um í bílnum í svo góðum fíling eftir að hafa sett Me and Armini á fóninn.

Unaður fyrir skynfærin þessi tónlist. Elska hvað þetta er góður diskur og hvernig lögin bráðna svo mjúklega saman við hvort annað.

Þvílíkt meistaraverk. Ætli aðal lagið sé ekki Big jumps.

Allavegana, þetta var gaman alveg þangað til að ég klessti bílnum óvart á vegg eftir að hafa hitt vinkonu á kaffihúsi niðrí bæ og stoppað svo á n1 Hringbraut í bakaleiðinni til að ryksuga bílinn. Eða svona lítinn asnalegan hálfvegg sem maður sér ekki þegar maður er á jeppa og er við hliðina á þvottaplaninu hjá n1 Hringbraut. Var búin að vera heillengi að ryksuga bílinn en ryksugan er við hliðina á þessu blessaða þvottaplani auðvitað. Sá svo ekki vegginn þegar ég lagði af stað.

Já. Mér líður alveg nógu asnalega yfir þessu.

Til allrar hamingju tók Svanur þessu vel. Skaðinn er ekkert ógurlegur en samt einhver.

Dó! (Homer Simpson "doh!") Enginn dó.

Losun dagsins

Tregi og ástarsorg.

Er að fara í gegnum gamla geisladiska sem er fyndið í sjálfu sér af því að orðið sjálft - geisladiskur - er orðið fyndið. Orð sem maður heyrir varla lengur.

Allavegana. Hlustaði á tímabili á söngkonuna Heru. Hún á heima á Nýja Sjálandi held ég (New Zealand) og er með svona henna (?) tattoo á annarri hliðinni á andlitinu sem ég held að kannski teikni hún bara á fyrir show. Veit ekki. Allavegana, hérna er mynd:

Þetta eru rosalega góð lög. Frægasta heitir Itchy palms og var lagið sem var notað í kvikmynd eftir Baltasar. Man ekki hvað hún heitir en Nína Dögg Filippusdóttir og Hilmir Snær léku allavegana í henni. Fallegt lag um sálufélaga sem geta ekki verið saman. Um það hvernig maður finnur sjálfan sig í karlmanni sem maður er skotin í en fær ekki að vera með honum (he´s just like the mirror of me.)

Allavegana, textarnir sem ég kann utan að eru svo sorglegir þó að lögin séu rosalega góð. Tilfinningarnar sem þau skilja mig eftir með eru mögnuð ástarsorg og tregi allra trega. Kökkur í hálsinum og þar fram eftir götunum.

Svo ég ætla að henda diskinum í ruslið núna og shifta yfir í núið.

Þú ert samt rosalega góð söngkona og gítarleikari líka Hera Hjartardóttir.

Love.

dharma

Orðið dharma kemur frá indverskum trúarbrögðum og þýðir að ég held lífstilgangur. Okkar einstaklingsbundni hæfileiki eða það sem við komum á jörðina til að gera.

Ég held ég hafi fundið minn.

Í gær var ég með þrjá aðila í nuddi. Allir þrír voru mjög ánægðir og sögðust ætla að koma aftur. Karlmennirnir tveir nefndu sérstaklega höfuðnuddið. Allavegana, síðasti kúnninn sagði...

... að þetta hefði verið besta nudd sem hún hafi farið í.

!!

p.s. merking orðsins er reyndar flóknari en þetta en Deepak Chopra skrifar allavegana um þetta orð og merkingu þess á þennan hátt. Að orðið sé sanskrít og að það þýði lífstilgangur eða það sem gefur manni lífsfyllingu.

Namaste. 

rómantíkin krakkar

Við Svanur erum einstök. Alveg eins og allir aðrir. Öll pör. Við erum ein stök nema að við erum saman, par.

Allavegana. Við Svanur erum saman í ruglinu. Ef svo má að orði komast.

Gærdagurinn var eins og hver og annar sunnudagur. Að þessu sinni var ég slöpp heima, með blöðrubólgu og svona eitthvað að reyna að láta mér líða betur. Svanur fór með krakkana upp á Esjuna. Týpískt.

Talaði við mömmu í símann sem óskaði mér til hamingju með daginn. Ég vissi ekkert hvað hún var að tala um. Ekkert. Engar bjöllur að hringja neinum bjöllum. Enda gera þær það aldrei eftir svefnlitla nótt.

Nei, nei. Við áttum fyrsta brúðkaupsafmælið okkar (!) Í gær.

Hringdi í hann. Hann vissi það ekki heldur.

Við erum æði. Hlakka til vera áfram æðisleg.

delete

Ó já. Delete.

Er eins og líklegast hefur komið fram hérna svona frekar vanaföst vera. Kann vel við að gera alltaf ákveðna hluti á sama tíma á hverjum degi. Svo breytast þessir hlutir eftir árstíðum eða eitthvað..

Núna er með því fyrsta sem ég geri á morgnana að fara á facebook og deleta einhverju sem ég hef sett þar inn. Þetta tekur enga stund, varla mínútu en ég kann vel við að gera hlutina í svona smáum skrefum. Skiljiði, ekki henda öllu í einu með einhverjum látum heldur "treina" það. Þannig að núna er ég komin á þann stað að ég er búin að eyða öllum albúmum sem ég útbjó á facebook. Svo núna er ég hægt og rólega að deleta öllum hinum myndunum sem ég hef sett þarna inn. 10 á dag, sirka.

Já, það er eitthvað að gerjast. Einhver þroski er að eiga sér stað. Ég meina, af hverju að veita einhverri alþjóðlegri keðju, internetinu aðgang að myndunum þínum? Hljómar smá heimskulega þegar maður segir frá því.

Allavegana, svo fer ég á Instagram og eyði þar einni mynd sem ég hef sett inn og affylgja einhvern sem er óvirkur en ég hef af einhverjum ástæðum ákveðið að fylgja. Dáldið líka svona að stjórna því hvað ég sé og hvað ekki.

Svo fer ég aðeins seinna og eyði 5 tölvupóstum og svo 5 myndum af myndavélinni í símanum.

Já, mínar kæru. Það er gott að deleta. Elska svona hreinsanir. Ef ég fengi að ráða væri bara afskaplega lítið hérna á heimilinu. Það er bara þannig.

Af því sem ég hendi á hverjum degi sem ég á er það að frétta að videotækið er farið á haugana og eins svarta tréhulstrið sem ég notaði til að geyma videospólurnar í. Videospólurnar eru líka komnar í ruslið. Það fór á ein á dag og þess vegna á ég ekki lengur þætti eins og Beverly Hills 90210, The OC, Friends, Americas Next Top Model, Sex and the City, Kallarnir og the L-word ekki lengur til á videospólum. Ekki heldur spólur með Blur, Oasis, Nirvana og Take That (he he..)

Hefði hvort sem er ekki getað horft á þessar spólur með nútímatækni held ég þar sem ég efast um að skarttengið sem þurfti að plöggast inn í sjónvarpið til að ég gæti horft á þetta plöggast bara ekki lengur. Held ég.

Anyways, bara buygones.

Delete.

En skrýtinn dagur

Það er svo skrýtið að hlutir sem gerast aldrei gerðust tvisvar og þrisvar í dag.

Er sem sagt með aðstöðu í Yogashala tvisvar í viku og búin að vera með í nokkra mánuði núna.

Tveir fyrstu sem komu áttu í stökustu vandræðum með að finna staðinn. Það hefur aldrei gerst áður.

Þrisvar var ég spurð hvort ég ætti nudd í dag. Samdægurs. Þrisvar! Hvort ég ætti laust í dag. Þetta hefur aldrei gerst á mínum stutta ferli.

Skrýtinn dagur. Það er kannski kominn tími til að maður hætti að vera kassalaga og venjist því að hlutirnir þurfi ekki alltaf að vera planaðir.

Hvernig ætli stjörnunum sé raðað í dag?

Ein perplexuð.

Besta gjöfin

Elskulegur eiginmaður minn gaf mér í gær bestu gjöf sem ég hef fengið í langan langan tíma:

Frí frá sjálfum sér og börnunum í tvær nætur. Hann vissi að ég vildi (þurfti) húsmæðraorlof og það var það sem ég fékk. Heima reyndar en samt..

Ég fann þessa æðisgengnu tilfinningu þegar þau voru (loksins) farin þegar maður ræður ekki við gleðisprengjuna og léttinn og snýst bara brosandi í hringi segjandi yes aftur og aftur.

Nei sko vá. Ein heima. Veit ekkert betra en finn samt svo sterkt hvað það er gott að þau koma aftur. Myndi verða ansi einmana ansi fljótt með þessu áframhaldi en er enn ekki alveg komin á þann stað.

Er enn að njóta.

Takk Svanur:)

(skrifað sama dag og þau komu heim) Æ, mikið er maður nú heppinn að eiga svona frábæra fjölskyldu. Jú, það getur verið drulluerfitt á köflum en ég myndi ekki skipta því út fyrir neitt annað. Held að fyrir mig væri alveg jafn erfitt að vera ein.

Djúsdagur

Einhvern tímann er allt fyrst.

Ákvað að dagurinn í dag væri góður dagur til að prufa að djúsa. Er búin að vera að spá í þessu lengi en aldrei lagt í það. Fólk sem djúsar reglulega mælir með þessu. Mér finnst þetta líka meika sens; að hreinsa kerfið aðeins.

Fór því á Gló og keypti mér safana.

Þetta er í fyrsta skiptið sem ég borða ekki hádegismat. For realz.

Var eitthvað aðeins að panika áðan. Fannst ég vera með hausverk og leið smá asnalega en líður miklu betur núna.

Borðaði síðast um kvöldmatarleytið í gær og ætla að taka svona sólarhringsföstu.

Já maður!

tregi

mikið er maður skrýtinn.

Búin að dreyma um að hætta í vinnunni og svo þegar maður loksins losnar þá fer maður að sakna samstarfsfélaganna.

Ég á eftir að sakna þess að mæta á vakt og kjafta. Kjafta við alls konar skemmtilegt og gott fólk sem ég vann með. Oft var mikið hlegið. Oft var mikið trúnó. Fór í tvær góðar og skemmtilegar ferðir með þessum góðu konum. Það var jú einstaka karlmaður líka reyndar.

Það er virkilega góður andi á þessum vinnustað. Á eftir að sakna hans.

Væl.

Blur

Viðurkenni fúslega að það var erfitt að henda videospólunum með blur í ruslið.

Fyrir svona, hva, 15 - 20 árum hefði ég aldrei trúað því upp á sjálfa mig að ég myndi henda þessari snilld í ruslið. En...

Í fyrsta lagi þá held ég að það sé bara ekkert hægt að horfa á þetta einu sinni lengur. Held að nútímasjónvörp hafi bara ekki þetta skarttengi eða hvað það nú er sem þarf til að tengja video-ið við sjónvarpið.

Í öðru lagi þá trúi ég að það sé gott að minnka dótið í kringum sig þó það sé ekki nema af þeirri einföldu ástæðu að skapa rými. Bæði áþreifanlegt rými og svo líka tilfinningalegt rými. Út með gamla orku, inn með nýja orku.

Blur var algerlega mitt eigið flipp. Ekki eins og ég og einhver vinkona líka vorum að fíla þá saman. Ég hlustaði mikið á þá á árunum 1994-1999. Sirka. Fílaði þá alveg í ræmur. Kunni öll lögin þeirra fram og tilbaka. Ekki bara þessi frægu heldur líka öll hin lögin. Öll.

Í "stríðinu" á milli Blur og Oasis hélt ég svo sannarlega með Blur. Alla leið. Lög eins og blue blue jeans og bara flest tengdi ég mikið við.

Oh. Tregi. Allavegana, ekki eins og ég sé að kveðja þá bara alveg. Á bara ekki videospólurnar með þeim lengur..

Hatari

The object of my affection these days.

Fyrir meðaljónu eins og mig fær Hatari hinu ungu mig, byltingarsinnann sem gafst upp, til að rumska aðeins í dáinu. Þarna er mætt hljómsveit sem basically talar eins og út úr mínum haus. Ég hékk með goth klúbb Reykjavíkur á mínum yngri árum. Leður choker með göddum og allt. Ætli ég hafi ekki verið sirka 23 ára þegar ég hætti því svo. Var líka búin að vera í þannig umhverfi dáldið mikið á undan því. Ekkert sérstaklega upplífgandi.

Man að mér leist ekkert á þau fyrst. Ekkert. En núna finnst mér þau algert æði. Ferskur andblær. Ung og á brúninni (on the line.) Verandi andkapítalísk í eðli mínu get ég ekki annað en verið sammála allri ádeilu Hatara á status quo. Ekki fylgjandi The rat race - lífsgæðakapphlaupinu til dæmis.

Í Eurovision laginu Hatrið mun sigra má jafnvel túlka kúluna sem trommugimpið ber hægri og vinstri á sviðinu sem jörðina. Jafnvel eins og að kapítalisminn sé að berja fast í jörðina. Mjög fast bara. Mengunin sem hann leiðir af sér er að ganga á jörðina og menn valsa um í gróðrafíkn og neyslutrans. Kapítalistar andskotans.

Það sem strákarnir gerðu á Eurovision með fánann fannst mér flott. Þar sýndu þeir fágætt þor sem er sprottið af mikilli ást á mannkyninu og af virðingu við þjóð sem er við það að missa rödd sína.

Bara elska þessa hljómsveit. Þau fá frítt í nudd hjá mér.

Spillingardans!

Out with the old...

... in with the new.

Elska að henda. Búa til rými fyrir eitthvað nýtt. Út með það gamla.

Verandi sérvitringurinn sem ég er þá leyfi ég mér að henda einum hlut á dag. Fæ eitthvað svo mikið út úr því að henda að ég vil leyfa mér að eiga alltaf eitthvað eftir af gleðinni.

Núna er ég að henda...

... gömlum videospólum. Ekki grunaði mann í gamla daga hvað videotæki eru gamaldags í nútímanum.

Það er samt fullt af tilfinningum í þessum spólum. Fæ alveg eitthvað út úr því að henda spólum sem hafa eitthvað með útlitsdýrkun að gera. Er farin að "hata" útlitsdýrkun. Hún fer allavegana heilmikið í taugarnar á mér.

Í fyrradag henti ég videospólum með þáttunum Americas next top model með Tyra Banks. Horfði mikið á þetta af einhverjum ástæðum. Dettur alltaf í hug setningin: "Who (!) will be eliminated tonight (?!) Þetta var svo raunveruleikaþáttur líka. Fylgst með stelpunum og svona bla bla.

Out with the old, in with the new.

Í gær henti ég videospólu með Nirvana. Það var smá sárt. Huggaði mig við það að ef ég hef áhuga þá get ég horft á þá á Youtube eða eitthvað.

Það sem Nirvana var mikill, ferskur og hrár andblær inn í tíðarandann. Svo góðir. Svo mikið rokk.

Allavegana, fæ ekki að henda neinu í dag eftir stuttar rökræður við mig í huganum. Rökstuðningurinn er sá að mér tókst að "rústa" þunnbotna hvítum sumarskóm sem ég keypti í H&M í fyrra eftir að ég fór óvart í þeim í spinning í gær (gleymdi íþróttaskónum heima.) Eftir umferð í þvottavélinni dæmdi ég þá ónýta.

Oh well. Fæ að henda einhverju einu sem Guðrún Halla á í staðinn. Fæ nefnilega líka að gera það á hverjum degi núna. Þetta getur verið eitthvað mjög lítið og auðvitað spyr ég hana alltaf (oftast) fyrst.

Skrýtin? Ég?

No comment bara!

:)

Má maður aðeins..

Það er svo gott að bregða aðeins út af vananum.

Vanalega borða ég alltaf sömu hollu og hreinu fæðuna. Sem er ekkert frábært. Held að fjölbreytileikinn sé alveg málið. Bara auðvelt að falla í þá gryfju að gera alltaf það sama og borða alltaf það sama.

Þess vegna var svo gott að missa sig aðeins í dag. Vorum með afmælisveislu og bökuðum saman afmælisköku með oreobotni og rósasmjörkremi. Fékk mér smá flís. Mmmm.. aðra flís.. damn hvað þetta var góð kaka!

Fékk mér líka Rice Krispies bollakökur  og þegar vegan rétturinn klikkaði þá fékk ég mér ...

... kótilettur!

Má maður aðeins! Fékk mér meira að segja súkkulaðibombur líka.

Allt gott. Svo gott.

Friður

Hlakka til að vakna á morgun. Aðallega vegna þess að ég hlakka til að fá að vera í friði á morgun heima hjá mér. Ein.

Finn vel hvað ég þarf mikinn tíma ein.

Vá, langt síðan ég hlakkaði svona mikið til einhvers!

P.s. er eðlilegt að vilja fara eitthvað út á land í þögnina og kyrrðina EIN. Alls ekki með fjölskyldunni?

Count down upset

Oh dear.

Ég á víst fleiri vaktir eftir en ég hélt í vinnunni svo að countdownið er í uppnámi núna.

Oh well.

This is how he wears it!

Þessi setning frá Monicu í Friends kom upp í huga minn í dag þegar ég horfði á það sem var einu sinni hár mitt (ok, kannski smá dramatísk.)

Þrátt fyrir óljósa minningu um mental note to self um að fara aldrei aftur til rauðhærðu eldri konunnar á hárgreiðslustofunni á horninu gerði ég það óvart samt. Pantaði tíma og mætti...

... og þá var það hún blessunin sem tók á móti mér.

Af hverju hún var að búa til topp úr stuttu nýju hárunum mínum veit guð einn og af hverju, AF HVERJU, henni datt í hug að blása hárið á mér inn með svona snúningsbursta veit ég ekki heldur en fjandinn veit að ég gat ekki horft í augun á neinum á leiðinni út og byrjaði strax að setja hárið í tagl.

Það eru enn 50 ár í að ég verði níræð. Hvernig dettur konunni svona smekkleysa í hug? Hefur líklega lært svona þurrkun á hári fyrir öðrum 50 árum síðan.

Anyhows,

7 down, 2 to go.

Yes!

Skólinn búinn:)

Er rosalega þakklát fyrir nuddhópinn minn og allt sem við höfum gert saman í vetur.

Núna er ég aðallega þreytt og hlakka rosalega til að vakna á morgun því hann er fyrsti dagurinn af the rest of my life. :)

Next up: Klára vinnuna. Bara 2 eða 3 vaktir eftir. Áhugi á þessum vöktum af minni hálfu er akkúrat enginn.

6 down. 3 to go.

Cheer up lady (talking to myself.)

I want to break free

We wanna be free, free to do what we want to do!!

Today was cool. Er teipuð út um allt og búin að læra margt um ágæti teipinga.

Bara einn dagur eftir núna. Bara einn.

3 og 1/2 tími.

Svo út að borða með hópnum um kvöldið.

Þetta mjakast.

Offspring.

Maður er náttúrulega bara afsprengi forfeðra sinna.

Ég er komin af fólki sem mætir ef það á að vera einhvers staðar. Undantekningarlaust. Móðir mín tók aldrei veikindadag. Kannski tvo í kringum tímann þegar amma dó. Pabbi kannski tvo. Þá er ég að tala um á heillri starfsævi.

Af þessu leiðir að undirrituð velkist um í samviskubiti þegar hún er að planleggja skróp. En skróp í skólann var það samt og það bjargaði deginum. Öllum.

Tveir dagar eftir af skólanum. Bara tveir. Tel niður niður klukkutímana núna. 7 klukkutímar eftir.

4 down, 5 to go.

You can do it. Yes you can.

Omg

Hafið þið einhvern tímann lent í svona galsa? Svona hópgalsa?

Þannig er komið fyrir okkur í nuddhópnum núna. Við bara bullum og hlæjum út í eitt. Það kemst ekki mikið meiri lærdómur í okkur eins og stendur. Búin að standa í hverjum kúrsinum á fætur öðrum í allan vetur með tilheyrandi prófum og álagi og þetta er komið gott.

Núna eru þrír skóladagar eftir sem er eiginlega of mikið.

Stick a fork in me. Im done.

3 down, 6 to go.

Tell it like it is

Ok. Veit ekki alveg hvað er í gangi með mig þessa dagana. Held að það hafi eitthvað með aldurinn að gera og það að þröskuldurinn minn fyrir bulli sé að ... lækka? Segir maður það? Tjái mig smá á ensku til að útskýra:

I do not have tolerance for bullshit any more.

Það hefur ekki endilega með þetta dæmi að gera heldur bara svona yfir höfuð.

Var að labba út af búllu á Hvolsvelli og var eitthvað svo misboðið. Held að þetta hafi verið n1.

Ok, ástandið hefur reyndar stórbatnað á síðustu árum og ég gat vissulega keypt mér ávexti, grænmeti og nokkra heilsusafa þarna. En yfir sirka 95% af því sem var í boði þarna til neyslu er í mínum augum bara drasl. Drasl með sykri í, drasl með hvítu hveiti í, djúpsteikt drasl og löðrandi í fitu drasl. Geri mér fulla grein fyrir að ég er að tala um það sem fullt af fólki kallar mat en þegar maður sér í hvernig ástandi margir sem einmitt sitja þarna og borða þetta eru, með offitu, lélegt litarhaft og almennt heilsuleysi, setur maður samansem merki á milli og skilur ekki af hverju. Hvað er þetta fólk að spá?

Annað. Þetta fór í taugarnar á mér:

Af hverju er engin flokkun í gangi þarna??

Helgin var mjög góð, átti góðan tíma út á landi. Þvílíkur unaður sem þögn og kyrrð er. Núna finnst mér allt betra en bílaniðurinn og lætin í borginni.

2 down, 7 to go.

Andrými

Mikið ofboðslega þarf ég andrými. Burt frá öllu.

Það er eiginlega átakanlegt að mesta streitan er heima. Ekki þegar ég er ein. Nei. Heldur þegar kveikt er á báðum sjónvörpunum (hátt stillt) og allir krakkarnir eru í símunum sínum. Með hljóði...

... í miðri borg með umferðarnið og fólki út um allt.

Er ekki gerð fyrir öll þessi læti.

Þess vegna er nú gott að ég sé stödd rétt hjá Hellu núna í afslöppun. Óskaskrín rómantík með eiginmanninum. Fallegt og bjart sumarkvöld.

1 down, 8 to go.

Running on empty

Nú er svo komið fyrir örvæntingarfullu húsmóðurinni okkar að batteríin eru að klárast.

Kulnunin sem byrjaði árið 2013 þegar börnin urðu fjögur og okkar kona enn í 100% stjórnunarstarfi segir enn til sín.

Tankarnir eru löngu orðnir tómir og okkar kona lufsast áfram á einhverjum gufum í síðasta varatankinum.

Það eina sem hún þarf er að skólinn sé búinn, vinnan líka og svo helst þyrfti hún dágott frí frá heimilinu og öllum sem þar búa í svona mánuð.

Allavegana, það er annað count down byrjað. Í þetta skiptið er takmarkið frelsi og hvíld. Hvíld og frelsi.

Nuddvinnan er alls ekki vandamálið hér. Þvert á móti. Hún var takmarkið allan tímann og það sem heldur mér við efnið. Ég verð ekki þreytt á henni. Það er frekar allt annað sem sýgur úr mér orkuna.

Það eru 9 dagar í frelsið. Count downið byrjar á morgun. Helgin telst með því að allt þetta fjölskyldustúss er orkufrekt og krefjandi.

Gangi mér vel. You go girl.

Undur. Stórmerki.

Allavegana fyrir mig og Guðrúnu Höllu.

Í gær ákvað ég að gerast djörf. Guðrún Halla var að anast út í það að það væri ekki nógu mikið úrval af einhverju til að drekka á heimilinu. Hana langaði í goji berry safa og ég sagði henni að fara þá út í búð og ná í hann.

!!!

Hún sem sagt labbaði EIN út í Samkaup í Suðurveri og keypti goji berjasafa fyrir peninginn sinn.

Ég var reyndar við það að hlaupa út á eftir henni eftir þann tíma sem ég hélt að þetta tæki og hún var ekki búin að skila sér heim. Var komin í skóna og jakkann og við það að stökkva út eftir að hafa starað út um gluggann í svona 5 mínútur þegar þessi elska kom labbandi yfir grasið á móti með goji berjasafann í höndunum.

Ég vissi alveg að hún gæti þetta. Það er meira svona umhverfið einhvern veginn sem maður hefur áhyggjur af. Því miður.

En allavegana. Point beeing. Frelsið heldur áfram að luma á horninu:)

Smákrimmi

Ég er orðin svo meðvituð um umhverfismál að mér líður eins og glæpamanni þegar ég hendi nýju mjólkurfernunni með plastlokunni í ruslið.

Málið er að mér finnst þetta asnalegar umbúðir flokkunarlega séð. Sko. Það er ein tunna fyrir plast og ein tunna fyrir pappír svo hvert setur maður þessa nýju gerð af mjólkurfernu sem er með plaststút eða hvað sem maður kallar það?

Mér finnst þetta ekki vera augljóst mál! Og þar sem ég er samviskusöm og vil gera hlutina rétt þá enda ég með því að gera þá rangt út af þessum nýju fernum!

Mér líður meira að segja illa yfir að viðurkenna þetta á internetinu. Þessar mjólkurfernur enda í ruslinu á þessu heimili.

Ruslinu!

Á mínum vinnustað í Kópavogi eru þessi mál heldur ekki skýr og mér finnst maður fá misvísandi skilaboð um hvort plast megi fara með í pappagáminn eða ekki.

Ég meina já eða nei!!

Af því að þessir hlutir skipta máli.

P.s. er eðlilegt að líða stundum illa vegna "the city above the sky"? Ég meina hvað ætli flugvélar mengi samtals mikið á sólarhring? Eða skip?!

Omg. Tremmi.

Ok, samkvæmt heimasíðu MS eru þetta umhverfisvænni umbúðir og það er meira að segja 30 sekúndna myndband um hvernig maður brýtur fernuna saman til endurvinnslu en ... það er ekki ljóst í nákvæmlega HVAÐA endurvinnslugám fernan með plaststútnum fer!