Áramót

Ég er alger sukker fyrir áramótunum.

Ný byrjun, ný fyrirheit og ný markmið heilla mig.

Það er ýmislegt sem ég ætla að kveðja á árinu og ný markmið sem ég ætla að setja alla mína orku í.

Gleðilegt nýtt ár elskur.

ICE

Eftirfarandi pistill er óður til eiginmanns míns.

Maðurinn minn. Kallinn minn.

Stundum tekur örvæntingarfulla húsmóðirin okkar upp á mjög skrýtnum og jafnvel háskalegum uppátækjum.

Öryggisfíkillinn verður stærri og fyrirferðarmikli innra með henni með hverjum þeim degi sem frúin sest betur inn í miðöldrunina.

Gerði skiptidíl um daginn. Nudd á móti KAP. Ekkert mál. Konan segir mér dagsetninguna sem ég komst loksins í KAP - ið en svo kemst ég að því tveimur dögum fyrr að þetta verður haldið í Svövuhúsi í Heiðmörk. 

Öryggisfíkillinn sér rauðu flögginn alls staðar. Það er hávetur og oftast niðdimmt og konan er komin með náttblindu á háu stigi. Það mikla að mér líður alls ekki vel með að vera keyra í myrkri. Hvað þá hálku og myrkri. Tala nú ekki um svartamyrkri, glerbrynjuhálku og rigningu.

Og hvar er þetta Svövuhús? Öryggisfíkillinn hið innra vill fá að vita það deginum áður. Hafði smá tíma fyrir vinnu á fimmtudeginum svo ég var sem sagt að leita ad þessu húsi sirka 10 um morgun í Heiðmörk. Á Íslandi. Á myrkasta tíma ársins. Ennþá myrkur. Rigning. Þykk glerhálka yfir öllum veginum inni í Heiðmörk. 

Endaði sem sagt á því að missa stjórn á bílnum, hann hringsnerist og ég lenti út í kanti, ekki alveg á hliðinni en hallaði.

Fyrsta hugsun: hringja í Svan.

Hann hefði komið. Hann hefur bjargað mér áður úr svona löguðu. 

Eina manneskjan sem ég hringdi í og gat hringt í í þessum aðstæðum er og var maðurinn minn. 

ICE  - In Case of Emergency.

Þetta er maðurinn sem verður hringt í ef ég finnst út í skurði. Það er að segja ef sjúkraflutningamennirnir geta aflæst símann minn he he....

Allavega. Það sem ég er þakklát fyrir hann. Kvöldið eftir þegar ég var í Svövuhúsi var hann heima að gera við hurðahúnninn sem öryggisfíkillinn hafði brotið eftir marga ára hjakk við að tryggja öryggi heimilisins. 

Auðvitað getur hann verið óþolandi stundum.

En erum við það ekki öll? 

Griðastaður

Í sirka þrjú ár hef ég átt einstakan griðastað.

Þetta er aðstaða sem ég hef leigt í yogastúdíói hér í bæ fyrir nuddið. 

Þangað hef ég getað farið ekki bara til að vinna heldur líka til að vera ein með sjálfri mér. 

Þarna hef ég ófáa cacaobollana sopið, svo sungið, gert yoga, dansað og almennt átt eðalstundir - me time.

Ég hef líka átt dýrmætar stundir með dásamlegum ljósverum og yndislegum kúnnum.

Margir fagna breytingum. Finnst gott að hrissta upp í hlutunum, minna á að allt sé breytingum háð.

Ekki ég. 

Mér finnst gott að gera alltaf það sama. Keyra sömu leiðina, fara á uppáhalds kaffihúsið mitt og labba að því sömu leið og alltaf.

Þetta er líklegast hluti af OCD - inu.

Það eru einhverjar breytingar í loftinu framundan sem öryggisfíkillinn bindur allar sínar vonir við að blessist.

Heilinn á mér er að vinna yfirvinnu við að gera gott úr þessu. Finna ljósu punktana. Secreta þetta. Sé fyrir mér alla hluteigandi aðila brosandi og hamingjusama. Kærleikur og ást og sátt allsráðandi. 

Er á einhverju stigi áfalls. Samt ekki. 

I knew this was coming.

Villti fuglinn

Ver frjáls 

minn villti fugl

fljúg ofar sólarsýn

Ég ei má af þér sjá

þú eina ástin mín

þó læt ég lausan þig

með löngun

trega og þrá

en þó mun lifa minning þín

það eina sem ég á.

Svava Strandberg

"Þú átt of mörg börn Svava."

Það er ákveðinn harmur í mínu lífi að bróðir minn er ekki systir mín.

Horfi oft öfundaraugum á systur. Systrabönd líta út fyrir að vera sterk og haldgóð. Systir er með þér út lífið, í hæðum og lægðum. Hlær með þér þegar það er gaman, gefur ráð og grætur með þér þegar svo ber undir. 

Símtal frá bróður: Ég gef þér ekki jólagjöf og ekki gefa mér. Núna fá bara börnin undir fermingu gjafir. Einfalda þannig lífið.

Það fór þannig að ég valdi mér mann sem er ekki mikið gefinn fyrir faðmlög heldur.

Það er því kannski ekkert svo skrýtið að líklegast væri ég best geymd á SLAA fundum endrum og eins. Vera mín þráir nánd. (Það eru haldnir sérstakir ástarfíklafundir nokkrum sinnum í viku. Velviljaðar vinkonur mínar hafa bent mér á þetta.)

Það er reyndar alveg rétt. Þetta einfaldar lífið. Mér fannst reyndar alltaf dáldið jólalegt að finna bók fyrir hann bróður minn. Hann elskar bækur og vill alls ekki "current" eða mainstream bókmenntir heldur alltaf einhverjar sérstakar og öðruvísi. 

Verð reyndar vör við sterk viðbrögð þegar ég þyl upp börnin. Þegar ég vil vorkunn segi ég eins og er að ég er búin að vera með barn undir 8 ára í 19 ár. Ungar konur hrökkva við, jesúsa sig og segja bara vá eða eitthvað. Setja hönd fyrir munn. Við vitum jú allar að þetta tekur aðeins á.

Ég er samt fegin. 

Ég hef lengi haft áhyggjur af fólksfjölgun og þetta bendir til að fólk vill almennt eignast miklu færri börn en kynslóðin á undan.

Það er nú eitthvað..

P.s. Bróðir minn varð samt uppvís að því að gera hjarta emoji ❤ við status um daginn sem er alveg rosalegt. Þetta hefði aldrei gerst fyrir nokkrum árum. Kannski, bara kannski er von um að það sem Rihanna söng um rætist:

En líka:

P.s. eftir þessi jól verður bara eitt barn eftir ófermt hjá mér sem þýðir bara ein gjöf til okkar 6 manna fjölskyldu. 

P.p.s. ég á 3 börn sem er ekkert rosalegt. Á svo eina stjúpdóttur og einn mann. Sem sagt 5 börn. Jú ok, það er nú alveg eitthvað. 

Eins og labba inn í...

... eigin geðveiki.

Það hefur sína kosti að vera með OCD. Sjáið bara geymsluna:

Fékk á tilfinninguna að ég væri að labba inn í geðsjúkdóm þegar ég opnaði inn í geymsluna um daginn. Ekkert endilega minn eigin heldur bara eiginlegan geðsjúkdóm.

Málið er að ég er með nett þrif æði og tek árlegu yfirferð íbúðarinnar helst til of hátíðlega. Átti að vera búin með geymsluna og kæliherbergið núna í nóvember samkvæmt eigin haus og hugsa stundum mikið um þetta. Ég meina, ég þríf líka veggina, loftið (reyndar bara með rykkústi) og gólfið. 

Stundum vil ég helst ekkert annað gera í lífinu en að vera heima og svala þessum annarlegu þrif hvötum.

Sá reyndar Facebook status með svipaðri klikkun í gær svo mér líður aðeins betur með mína. Það var sem sagt settur nýr hurðahúnn í útidyrahurðina niðri í vikunni og einn nágranni minn fannst nýji húnninn vera öfugur eða eitthvað álíka og var bara alls ekki að meika þetta. Hún líkti þessu við öfuga klósettrúllu eða skakka flís í gólfefni:)

Tek líka verkefni vikunnar "hátíðlega." Það eru persónuleg svik við mig sjálfa ef ég sinni þessum verkefnum ekki. Allavegana, verkefni vikunnar (eða þema) var að fara með brettið hans Óla í viðgerð. 

Var mættust í Everest í Skeifunni á mánudaginn til að skila snjóbrettinu í viðgerð. Þurfti að borga 25.000 kall fyrirfram sem var heldur mikið fyrir minn smekk en þetta var verkefni vikunnar, fjandinn hafi það, svo ég borgaði möglunarlaust. 

Að sækja brettið er svo allt annað mál..

The waiting game

Ok. 

Þetta er í annað skiptið sem ég sit heima og bíð eftir niðurstöðu úr covid einkennasýnatöku. Fór sem sagt niðrá Suðurlandsbraut.

Síðastu daga hef ég verið slöpp og með hita. Það gerðist eiginlega um leið og ég komst að því að maðurinn sem afgreiddi mig fyrir nákvæmlega viku síðan á uppáhalds kaffihúsinu mínu væri núna í einangrun af því að hann er með covid.

Við erum kunningjar og röbbuðum saman. Síðan að ég komst að þessu hef ég verið yfir mig hrædd um að hafi smitað einhvern. Er búin að margblessa allar manneskjurnar sem ég hitti síðan þá. Er búin að vera í rusli yfir þeim dásamlegu og mikilvægu manneskjum sem ég hef nuddað. Er eiginlega komin á það að ég er bara veik af því að vera í rusli yfir þessu, ekki af því að ég sé með covid. Er búin að taka 4 sjálfspróf. Öll neikvæð. 

Er búin að komast að því að mér er nokk sama þó ég fái veiruna, ég vil bara alls alls ekki hafa smitað neinn.

Fyrst leyst mér ekki á að fara í sýnatöku niðrá Suðurlandsbraut því yfirvofandi er einangrun ef maður greinist jákvæður. En samviskan. Man o, man. Samviskan lét mig ekki í friði í gær og ég vildi engan hitta til öryggis. Það var heill kvíði og bömmer að melda mig veika í vinnunni en það varð bara að vera þannig. Var of slöpp í gær og vildi heldur ekki taka neina áhættu.

Svo núna sit ég heima og býð eftir niðurstöðunni. Dramatíkin og hysterían er ekki eins mikil og síðast en ég er vissulega búin að gráta. Búin að blessa allt fólkið og staðina sem ég hef verið á og hlusta núna á þetta lag:

P.s. er ekki með covid. Fékk neikvæða niðurstöðu! Tja tja tja:)

Það er sem sagt hægt að verða veikur af áhyggjum.

Ógnandi

veira.

Datt í covid kvíða í gær. Alvöru kvíða.  Er orðin nojuð með fólk sem hóstar. Er orðin nojuð með að smitast. Ekki svo mikið mín vegna heldur get ég ekki hugsað mér að vera ástæðan fyrir að einhver veikist. 

Ok. Dáldið mín vegna líka. Var það langt leidd í gær að ég var að hugsa um hvar ég myndi vera í einangrun. Tvær vikur i einangrun á sóttvarnarhóteli er eitthvað sem ég meika ekki. 

Þráin eftir heils árs sumarbústað magnaðist. Að eiga athvarf frá borginni. Fyrir mér er það ríkidæmi. Áttaði mig svo á því á milli svefns og vöku að ég myndi klárlega fara í hjólhýsið. Það að komast út er eitthvað sem ég get ekki lifað án. Verð að komast út alltaf.

Hef aldrei eytt sólarhring innandyra og kem ekki til með að gera það fyrr en á endastöðinni (hjúkrunarheimilinu.)

Var komin með í bakið af þessum covid áhyggjum en leið svo aðeins betur eftir þessa uppgötvun með hjólhýsið. 

Fann líka svo vel að þetta er einhvern komið úr böndunum með þessa veiru og finn hvernig fólk er hætt að faðmast aftur og að takmarkanir eru yfirvofandi. 

Ætli ég hafi nokkuð verið sú eina sem fann þennan collective kvíða?

Blessi okkur öll.

Bið fyrir heilbrigði fyrir alla.

P.s. hitti vinkonu mína í vikunni sem fylgist ekki með fréttum og sé að sumir gera þetta - taka fréttir út. Allt þetta fólk virðist hamingjusamara.

Fer daglega þennan fréttarúnt; RUV, Vísir, DV, Fréttablaðið og mbl.is. RUV fyrir hádegi og svo enda ég fyrir kvöldmat á mbl.is og enda alltaf á dánarfregnum. Brá mikið um daginn þegar ég sá konu sem ég þekkti. 

Eins og með flest annað sem ég er að taka út þá nota ég smáskrefa aðferðina. 

Ætla að byrja á að taka DV út. Það er ekki góð ára yfir þeim miðli. Bless dv.is.

Namaste 🙏

Ærandi

Finnst hjákátleg pæling, já og smá ærandi tilhugsun, hvað myndi gerast ef ég myndi klikkast.

Af því að landið er svo lítið og borgin svo smá þá þekki ég nokkra sem vinna á geðdeildinni.

Hversu vandræðalegt væri að fá mental breakdown og hitta þarna fyrir frænda sinn, vinkonu og nágrannakonu?

Það yrði kannski ekkert svo vandræðalegt því allt þetta fólk veit, sér og skilur meira en maður heldur og myndi að öllum líkindum bara passa mann og gefa umhyggju. Vá löng setning..

Bara smá föstudags pæling.

Er sem betur fer langt frá því að klikkast um þessar mundir.

Er orðin meira og meira sannfærð um að mikið af vanlíðan hjá konum megi rekja til hormónasveiflna. Þetta mánaðarlega og dagarnir fyrir það geta verið bísna strembnir. Bara út af einhverjum hormónum. 

Súkkulaðisetrið Móar er að gefa um þessar mundir. Stórt shout out á Láru Rúnarsdóttur, stofnanda þessa himnaríkis. Takk Lára 🙏

Nærandi

Átti svo góðan og nærandi gærdag.

Hitti góða vinkonu fyrir vinnu. Veðrið var gott svo við fórum í Öskjuhlíðina. Þetta var svona crispy haustveður. Mosinn var rakur. Komum okkur fyrir á góðum stað og áttum svo gott samtal. Drukkum cacao og gerðum öndunaræfingu. 

Fékk svo gullið faðmlag í lokin. Langt og nærandi. Svo gott. 

Í vinnunni kom meðal annars tengiliðurinn minn í nudd og við áttum líka gott samtal. Mikið hlegið. 

Um kvöldið fór ég svo í afmæli til vinkonu minnar. Hún hélt það í Álftaneslaug og við áttum gott samflot öll saman. Heiti potturinn var einstaklega notalegur á eftir og þar hitti ég kunningja minn og fékk aftur einstaklega langt og gott faðmlag. 

Svo var hópknús í lokin. Þvílík himnasending. 

Afmælisbarnið hafði orð á því fyrir flotið að hún hefði tekið eftir því, eftir á, þegar hún var búin að bjóða í afmælið að hún boðsgestirnir vinni allir með ljósið. 

Mér fannst það fallegt. 

Snortin. Þakklát. 

Stynjandi

Fékk hinn fullkomna kúnna í vikunni.

Vildi að fleiri myndu láta í sér heyra. Þá nudda ég miklu betur og næ að njóta vinnunnar betur.

Þessi elska stundi svo fullkomlega. Af því að það var svo gott að leggjast á heitan bekkinn; svona ánægju stuna og svo af því að nuddið var kærkomið en líka af því að bakið var svo nuddþurfandi.

Svo svona stunur af því að þetta tók líka á á köflum. 

Þetta eru uppáhalds kúnnarnir mínir. Líka andlegir vinir sem koma og treysta mér fyrir sér og ferðast svo í eitthvert út í geim á meðan ég held rýminu. 

Svo gott. Allt svo gott.

If you tempt me, my tank is on empty...

 ... no patience is in me and if you offend me...

Eminem er, já eða var allavega, með þetta.

Þessi vika er búin að vera eins og þetta lag eftir hann. Hún byrjaði svakalega vel. Mjög lítið að gera í aðstöðunni sem mér finnst stundum nice. Svo kom miðvikudagurinn og þá skall á mig andleg þoka og þreyta eins og þúsund tonn. Allt erfitt.

Las á hærri vitund hópnum á Facebook að margir væru að finna það sama. 5 plánetur væru í retrogate og þar á meðal Mars!

Ok, get ekki útskýrt það nánar, er ekki svo mikið inní gangi himintunglanna, en ég var allavega ekki ein með þessa líðan.

Það var dáldið bagalegt að líða svona akkúrat þegar konuhringurinn minn í Móum var að byrja. Fyrsta kvöldið. 

Er að sjá að í andlega heiminum eru men's circles og womans circles. Allavega, við komum allar með einn hlut til að setja á okkar sameiginlega altari. Ég kom með kristal frá ömmu Svövu.

Í gær tók svo í beinu framhaldi einhver tryllingur við. Grunar sterklega fyrirtíðaspennu um þessar geðsveiflur og vil skella skuldinni á það. Varð ofboðslega pirruð þegar þegar ég kom heim úr vinnunni. Það var allt að. Hurðahúnninn á hurðinni að baðherberginu var bilaður, vatn kom út frá þvottavélinni sem var stopp í miðju prógrammi af því einhver mannbjáni (hér eruð þið að fá smjörþefinn af því hvernig mér leið eftir vinnu í gær) hafði tekið vatnið af allri blokkinni án þess að láta neinn vita. Ég fann að ég þurfti einhvern æsing og hringdi í númerið á viðgerðarbílnum sem var lagt fyrir utan. ... Setti líka nokkur vel valin, já eða ekki, orð inn á Facebook grúppuna um vatnsleysið (ég meina, það var ekki hægt að sturta niður eða neitt. Bara ekkert vatn. Fyrirvaralaust. Ekkert.)

Setti svo headphonin á mig og tók tryllings dans til að losa smá orku og svo kom vatnið á.

Ég var aðallega svona pirruð af því að það var tveggja klukkutíma (!) foreldrafundur í gærkvöldi sem ég hafði bara enga orku, nennu eða rými til að fara á. Það var allt í gangi heima. Lét mig samt hafa það.

Allavega, finn ennþá mikla vanlíðan í hálsi og öxlum. Eins gott að ég er að fara í nudd í dag. 

Að vakna og heyra þennan öskrandi umferðarnið alla morgna er farið að segja til sín aftur. Hann er ærandi. 

Að búa alveg við Miklubraut er fáránlegt. 

Alone time

Fyrir nokkrum árum fór ég á retreat. Meistari Arnór var með það og það var rétt hjá Grímsnesi. Einhvers konar sumarbústaða himnaríki. Nokkrir bústaðir og svo samkomustaður í miðjunni sirka.

Himintunglin og englarnir röðuðu því þannig upp að ég fékk að vera ein í bústað.

Mér hefur aldrei liðið eins vel.

Ég man að mitt í minni rosalegustu andlegri raðfullnægingu ever kirjaði ég "takk fyrir, takk fyrir, takk fyrir" viðstöðulaust. Það var ekki ég heldur mitt æðra sjálf. 

Mín innri vera þurfti þessa stuttu einveru og mín innri vera þarf svona lagað aftur.

Þessi vika er búin að vera þannig. Borgin virkar kæfandi á mig, er með hugann í víðáttu náttúrunnar og vil hvergi annars staðar vera. Lífsins álag er misjafnt en þessa viku hefur kvíðadýrið verið að búa sér bústað hið innra.

Hljóp ansi hart á hamstrahjólinu í dag til að særa það út. Finn að það virkaði. Nýjasti hausverkurinn var sem sagt að klambra fjölskyldunni minni saman í sólarlandaferð. Hausverkur að vera með svona marga einstaklinga á sínum snærum. 

Réðst á málið í morgun og talaði við strákamann hjá Úrval útsýn. Kláraði málið og gekk frá. Borguðum staðfestingargjald og allt.

Fann að dýrið særðist út.

Lífið mitt er búið að vera þannig að undanförnu að eitt tekur við af öðru. Bilaður kjálki sem snarþagnaði þegar höndin bilaði sem snarþagnaði þegar bíllinn bilaði sem lagaðist þegar flókna fjölskyldan ætlar saman í frí.

Finn að núna kemur næði. 

Var freistað að koma með á námskeið sem endar á retreat-i í Birkihofi. Eins og við manninn mælt byrjar það akkúrat þegar ég ætlaði með Óla mínum á improv og endar einmitt þegar við ætluðum loksins, loksins á Kardimommubæinn. Er búin að breyta miðanum þrisvar, eða allavega tvisvar. (Ég geri mér fyllilega grein fyrir því að þetta er lúxusvandamál.)

Þrái mosa, móa, tærar ár og fossa og berg og víðáttu og Þingvelli. 

Ætla í viðhorfsbreytingu. Það skiptir öllu máli hvernig ég lít á hlutina.

P.s. fór í foreldraviðtal með Stefán i morgun. Er svo endalaust stolt af honum. Það er alltaf allt gott með hann á þessum fundum og kennarinn hefur bara ekkert nema gott að segja um fermingarbarnið 

Sérstakt að við erum bara að fara með eitt barn út. Hin teljast öll vera fullorðnir einstaklingar. 

Omg.

Konan á snyrtistofunni sagði samt við mig áðan að vegna þess hvað ég væri ung og blabla.. heyrði ekki hvað hún sagði svo enda skiptir það ekki máli. Hún sagði að ég væri ung:)

Can I get some O2 in here?!

Pistill vikunnar verður í hápunkti vikunnar og lágpunkti vikunnar.

Ég er svo heppin af mér dettur strax í hug fjórir hápunktar en bara einn lágpunktur. 

Tek fyrst tvo hápunkta, svo lágpunktinn og svo hina tvo hápunktana. Eins konar samloka.

Hápunktur vikunnar nr 1:

Til mín kom yndisleg kona í nudd. Við tengdum mikið og áttum í sálarsamræðum. Elska þegar ég næ svona sterkum tengslum við aðra manneskju. Hún sagðist vera "honored to be in my presence" og að hún hélt fyrst að ég væri miklu yngri en ég actually er. Hún fékk innilegt faðmlag.

Hápunktur vikunnar nr 2:

Í hádeginu á miðvikudaginn fór ég í hádegistíma til Láru í Móum. Þekkti marga og átti dásamlega stund með yndislegu cacaoi. Sungum saman möntrur fullum hálsi. Leið dásamlega.

Lágpunktur vikunnar kemur rakleiðis eftir hápunkti vikunnar því dásamlegu hádegisstundinni fór ég að vinna í skrifstofunuddinu. Þessir miðvikudagar sko.. rýmið sem ég var að vinna í var svo loftlaust eitthvað að mér leið illa allan tímann. Fannst ég bara ekki getað andað. Var heldur ekki í stuði. Langar alltaf beint niðrað sjó eftir þessi skrifstofunudd á miðvikudögum í ferskt loft.

Hápunktur vikunnar nr 3:

Fór í dásamlegt flot í gærkvöldi í Álftaneslaug til Olgu minnar. Það var einn maður sem var líka að nudda. Við vorum bara þrjú sem flutum og fengum því mikla athygli; mikla snertingu og mikið nudd. Dásamlegt rabb eftir flotið og það fyndna var að þegar ég hélt að maðurinn væri að nudda mig var það actually Olga. Þau setja sko yfir augun á manni svo maður sér ekki neitt.. (myndina fann ég á netinu..)

Hápunktur vikunnar nr 4:

Átti æðislegt hádegi á Mama með góðum vinum. Rölti svo um bæinn og útrétti. Sól og allt sko:)

Rosalega góð vika að baki.

Kæra dagbók

Mánudagur:

Svæfði tvo karlmenn í vinnunni í dag. Kom eiginmanni að hjá kírópraktor. Þetta verður einn bolli á dag vika. Fékk fyrirspurn um hvað nuddið mitt kostaði. Svaraði því. Var svo spurð hvort það fylgdi eitthvað gott fyrir karlmenn í endann. Fokking fokk. Þetta er samt einn bolli á dag vika. Þetta er í annað skipti á stuttum tíma sem ég fæ svona fyrirspurn. Sko. Ég svæfi menn, engin standpína á mínum bekk. Það hefur bara einu sinni gerst en það var bara einhver misskilningur. Er mjög góð í að slaka mönnum niður frá einhverjum svoleiðis misskilning. Og hana nú!

P.s. hef engan áhuga á Mike Ross lengur.

Þriðjudagur:

Við Svanur vorum að tæma matvæli úr hjólhýsinu um helgina. Poki með gosdósum og bjórdósum (allt Svans auðvitað) gleymdist í skottinu og þess vegna skoppuðust dósir út um allt skott á leiðinni í vinnuna í morgun. Þegar ég opnaði skottið flæddu nokkrar dósir út, þar á meðal bjórdós sem komu göt á þegar hún skall á malbikið og svo skoppaðist hún óstjórnlega og kómískt út um allt og bjór sprautaðist í allar áttir. 

Svo lá hún bara þarna.

Mér líður svipað. Er þreytt og lek öll og ligg nú hálf svona run-over-by-life á milli nudda. Eiginmaðurinn hraut mikið og hátt í nótt og vakti mig tvisvar. 

Appelsínugul viðvörun. Líður ekkert svo vel með það. Vil bara vita af Guðrúnu Höllu öruggri heima. 

Hvernig lítur sólin aftur út? Langar í annan bolla.

Miðvikudagur:

Miðvikudagarnir eru dagarnir þar sem ég vakna og langar að vera gera eitthvað allt annað. Væri alveg til í að vera gera eitthvað allt annað á miðvikudögum. Jafnvel vera að vinna svona tiltölulega venjulega vinnu og vera í samskiptum við spennandi fólk. Nýtt fólk. Tengjast. Eignast nýja vini. 

Ef að eitthvað annað býðst fyrir mig að gera á miðvikudögum þá ætla ég að taka því og hætta að skrifstofunudda þennan dag. 

Fimmtudagur:

Finnst bagalegt hvað ég er orðin lífhrædd eitthvað. Er að fara út úr bænum í svett rétt hjá Laugavatni á morgun og er öll að ókyrrast yfir því. Það er slæmt veður og ég get ekki keyrt heim af því að ég er með náttblindu. 

Af hverju get ég bara ekki verið chilluð eins og aðrir og spáð í einhverju öðru en að vilja komast örugg og snemma heim? Vil sko að hópurinn allur komist öruggur og snemma heim.

Omg. Chill!

Föstudagur:

Hellaður dagur. Kvöldið áður hætti samlæsingin að virka á bílnum og það var ekki hægt að opna skottið. Daginn áður hafði svett hópurinn verið að ræða saman um hvernig við ættum að raða í bílana til að vera í samfloti og það leit út fyrir að ég væri með fullt af fólki í bílnum "mínum." Einn hafði sett mynd af færðinni á heiðinni daginn áður og það var svona vetrarfærð. Svettið er sko rétt hjá Laugavatni sirka.

Allt þetta var nóg til að svefn okkar konu var nánast enginn og undirlagður af þungum kvíða. Ég hef til allrar hamingju verið laus við kvíða í nokkur ár núna en þessi blessuði föstudagur var undirlagður af honum og sem sagt nóttin áður líka. Fann bara ekki hugarróna. Það var allt óljóst með bílamálin og það var nóg til að öryggisfíkillinn tók yfir. 

Fattaði líka að þessi blessaði bíll hefur brugðist all harkalega tvisvar á ferðalögum og bara hreinlega bilað og orðið óstarfhæfur. Þetta hefur greinilega lagst svona svakalega á sálina og sinnið. Eftir því sem dagurinn leið kom í ljós að jú við myndum fara á bílnum mínum. 

Sótti vinkonu mína sem vinnur á geðdeild Landspítalans þangað kl 16 og aðra konu sem ég þekkti ekki líka. Hversu viðeigandi að hittast fyrir utan geðdeildina!

Allavega, ástandið á mér var þannig að ég bað vinkonuna um að keyra báðar leiðir sem hún og gerði. 

Áttum frábærar samræður á leiðinni og svettið var æði. Góður hópur. Virkileg upplifun að fara á Birkihof eða Sacred seeds.

Reyndi að svitna út OCD- inu en það tókst ekki alveg. Oh well.

Er virkilega ánægð með að ég fór. Ég var næstum því búin að hætta við fyrr um daginn. 

Vildi bara að mér hefði liðið betur.

Ég enda föstudags pistilinn á því að bölva breytingarskeiðinu. Þú mátt gjarnan taka þitt hafurtask og öll þín einkenni og hunskast út úr mínu lífi. 

Takk.

The power of the now

Nennti aldrei að lesa bókina.

Gerði heiðarlega tilraun til að hlusta á hljóðbókina en blessaður maðurinn hefur svo leiðinlegan talanda.

Sorry mr Echart Tolle. 

Svo segir titillinn allt sem segja þarf.

Setti mér þann einlæga og einbeitta ásetning í dag að vera ávallt í núinu.

Sem sagt núna. Og núna. Og núna. Og núna. Og núna!

Fékk það verkefni í vikunni að díla við mjög svo erfiðan og óstöðugan kúnna. 

Aftur.

Fékk þær ráðleggingar að blocka viðkomandi þar sem viðkomandi vill eiga símtöl við mig, hringir og sendir óviðeigandi sms.

Leyfði þessu að hafa of mikil áhrif á mig. 

Það gerist ekki aftur.

Af hverju eru ekki allir heilir á geði bara og eiga í venjulegum símasamskiptum?

Mon dieu.

Being an empath

Einu sinni, fyrir nokkrum árum, fórum við fjölskyldan í sund í Laugardalslaug.

Það voru margir í sundi og ég man að Emilía, stjúpdóttir mín, var með mér og Guðrún Halla hlýtur að hafa verið líka með okkur í kvennaklefanum. 

Við vorum að klæða okkur eftir sundið. 

Allt í einu snarbreytist andrúmsloftið. Sundlaugarvörðurinn hefur ýtt á rauða takkann og viðvörunarkerfi yfirgnæfir allt. Alveg rosalega hátt. Birtan breytist og karlmenn hlaupa inn úr öllum áttum. Viðbragðskerfið er komið á fullt blast.

Það hafði steinliðið yfir eldri konu á sturtusvæðinu. Mig minnir að ég hafi heyrt dynkinn. Það lak smá blóð út frá höfðinu og svo voru þau að stumra yfir henni.

Næsta sem ég veit er að ég fæ sjálf yfirliðs tilfinningu. Ógeðslega óþægileg tilfinning. Nýlega (þá) hafði liðið yfir mig sjálfa.

Einhvern veginn staulast ég fram en er í hálfgerðu yfirliði. Finn að ég er hvít í framan enda bregður konu mikið sem sér mig og hálföskrar: er allt í lagi með þig!? Ertu ein?! Þarna hálfligg ég á bekknum fyrir framan klefann þar sem maður fer í skóna. Svo horfir hún á mig og spyr: "hefur þetta gerst fyrir þig?"

Svani bregður líka þegar hann sér mig og við komum okkur út þar sem ég fæ einhvern sykur, ís eða frostpinna, man ekki, og þá fyrst fer ég að koma til baka.

Mér leið eins og konunni sem hafði liðið yfir. Ég fann að hennar líðan var orðin að minni líðan og þegar mér var farið að líða betur fann ég að henni var farið að líða betur.

Svona er lífið sem empath. 

Sem betur fer finnur maður ekki hvernig öllum líður alltaf en stundum gerist það að manni líður eins og annari manneskju líður eins og hennar sársauki eða líðan sé manns eigin. Eða þá að maður finnur sinn eigin sársauka í annarri manneskju. 

We are all one man.

Ég var því berskjölduð síðastliðið laugardagskvöld þegar ég sat á næst fremsta bekk fyrir miðju í Borgarleikhúsinu á sýningunni 9líf. Þetta endar í drama nema hvað, eitthvað gerðist sem sagt. Allt í einu labbar Bubbi sjálfur til okkar og maður var nýbúin að lifa sig inn í hvað það var sem gerðist. Allir syngja lagið Sól að morgni og þetta var svo tilkomumikið að ykkar kona brotnar saman og fer að vatna músum öll beygluð í framan. Aron Mola horfir á mig og sér brotnið. 

Úff, góð sýning maður.

Þetta með leiksýninguna er ekki beint empath tengt en næm er hún blessuð konan.

P.s. er ekki lífið ljúft? Núna er sunnudagur og ég nenni ekki neinu. Rok og rigning úti. Ætlaði að fara í Bónus en nenni því ekki. Nútíminn býður víst upp á það að þegar á leti ber við, nú, þá getur maður bara pantað allt sem maður ætlaði að kaupa í Bónus á netinu og fengið sent heim:) samdægurs! 

Takk nútíminn. Já, og netto.is

Vottaður stimpli sjálfsvorkunnar

Pistill vikunnar er vottaður stimpli sjálfsvorkunnar. Ég er að vísa í texta Hatara bara svo það sé á hreinu. Hann segir reyndar "vottaður stimpli fyrirlitningar" en það er ekki alveg málið hjá mér. Það er líklegast Matthías Tryggvi Haraldsson sem semur textana af svona mikilli snilldargáfu. Elska þetta band. (Það rjátlaðist á mig í háskólanum að vísa alltaf í heimildir. Það er þetta með tilvísanirnar..) 

Mér finnst að við ættum öll að taka okkur saman og vorkenna örvæntingarfullu húsmóðurinni í Hlíðunum sem eitthvað misbeitti hnúa og handlegg í vinnunni með þeim afleiðingum að ég veit ekki hvort um æðaklemmur eða taugaklemmur er að ræða. Já fleirtölur og ansi löng setning.

Vinstri handleggur hefur hangið frá því í gær þannig að mig langar mest til að vera með hann í fatla. Er með marblett og bólgur í hnúanum sem si svona spratt fram bara allt í einu.

Ég var ekki í góðu ástandi í morgun í trommuhringnum mínum á Mama sem er vanalega uppáhalds stund allrar vikunnar hjá mér. Í byrjun fannst mér eins að það væri að steinlíða yfir mig. Horfði á útbungun á aumu hendinni sem mér fannst líkjast æðaflækju. Meika ekki neitt tengt blóði og æðum. Sem betur fer voru allir með augun lokuð því við vorum að stilla okkur saman þið vitið. Cacao seremónía. 

Óvissan er líka að naga mig. Get ég nuddað í næstu viku? Vil ekki afbóka mig nema í fulla hnefana (smá kaldhæðni í þessu orðatiltæki akkúrat núna!) Vil ekki bregðast kúnnunum mínum og Íslendingurinn í mér segir mér að harka þetta af mér.

Ég ákalla því alla góða verndarvætti norðurs, suðurs, austurs og vesturs og bið um alla þá heilunarmátta sem eru mér aðgengir úr öllum áttum og víddum. 

Er búin að eiga mikið bágt í dag.

P.s. svo vitni í annan snilling þá er ég búin að vera í algjöru sjokki í dag. (Binni Glee.) Vægt til orða tekið.

P.p.s. skrifað daginn eftir: mér líður miklu betur. Phew!

Girl interrupted

Þessi vika...

Nýlega hefur eitthvað þema byrjað á mánudegi og svo fylgt mér út vikuna. Það var vika tölvupóstanna, vika fjárfestinga og núna.. vika truflana fyrir kl 09 á morgnana.

Vitund mín og vera þarf frið á morgnana. Ég byrja dagana á hugleiðslu, öndunaræfingum og morgunæfingum. Vil helst ekki vera í símanum fyrr en eftir kl 10. 

Allavega. Alla þessa viku hefur síminn, já eða dyrasíminn, eða börnin verið að trufla mig fyrir kl 09 nema í dag föstudag. Mér finnst það æði því það er föstudagur og vika truflunnar því lokið. Með krakkana er ég auðvitað ekki að tala um eðlilega morgna.

Óska eftir meira nice þema vikunnar næst😅 

Eins og að koma heim

Ég fór á háandlegan viðburð í Hörpunni í gær. 

Enn og aftur sannast máltækið: hamingjan hefst þegar væntingum líkur.

Allavega, Nicolai Engelbrecht og Sara Odds stóðu fyrir þessu og voru með heilan her af heilurum og gong spilurum með sér. Heiðrún María og Júlía Óttars skinu skært líka. Svo skært. Vá.

Allavega, hef stundað breathwork í mörg ár núna en þetta var magnaðasta breathwork æfing sem ég hef nokkurn tíma gert. Svona hópæfing magnar líka allt upp auðvitað. 

Við erum að tala um að þeir sem höfðu reynslu af breathwork var leiðbeint að vera á fjórum fótum. Það var ykkar kona...

Vá, sem sagt magnað. Fór út í geim og aftur heim. Andinn kom yfir mig og vá.

Svo braust hátíðin út í dans þar sem dj Margeir naut sín og já ég dansaði svo mikið að ég svitnaði í öll fötin mín.

Þekkti svo marga þarna, liggur við annan hvern mann. Margir yogakennarar og meðferðar aðilar þarna.

Felt like home. 

Fór bara ein. Finnst það bara gott, er farin að gera þetta og það er orðið frekar normið frekar en að hafa fyrir því að finna einhvern með. 

Fjárfestingar

Í vikunni fjárfesti ég í heilsu minni og hamingju.

Það er búið að liggja á mér eins og mara að þurfa að brölta með nuddbekkinn á milli staða. Það var þannig sem ég fór í bakinu um daginn og finn að það er þessi hreyfing á spjaldbeinið sem fer með það.

Fjárfesti því í nuddbekk nr 2 á mánudaginn. Fann að þetta var svo innilega málið. Fyrir vikið þarf ég ekki að fara til osteopata, kíró og já þjást af því að ég, nuddarinn, get ekki gengið. Þjáningin var bara of mikil síðast. Núna sem sagt valhoppa ég á staðina mína, bara ég, ekki ég og heill nuddbekkur sem ég þarf að halda á. Bravó ég! 

Fjárfesti líka í hugleiðslupúða sem ég keypti í Yogashala, þar sem aðstaðan mín er. Var búin að stelast til að prufa hann nokkrum sinnum og fann að þetta var líka málið fyrir bakið mitt. Sit oft þarna í hugleiðslustöðu. Þetta skiptir máli, að vera í góðri stöðu, líkamlega séð. Þetta tengist svo mikið hjá allavega mér, líkamleg og andleg líðan. Betra bak, betri ég :)

Þriðja fjárfestingin var núna rétt áðan þegar ég keypti nýjan blandara. Var í alvörunni farin að setja á mig stóru headphonin til að meika hávaðann í nutribulletinu á morgnana og biðja nágrannana afsökunar í hljóði allan tímann meðan lætin voru í gangi. Fékk svona alveg suð í eyrun í gærmorgun með stuði í.

Þessi vika er mjög óvanaleg af því að vanalega kaupi ég aldrei neitt nema mat. Allavega ekki mikið. 

Er mjög glöð með þessar fjárfestingar af því að ég veit að þær voru nauðsynlegar.

Hlakka til að valhoppa í fyrirtækið á morgun sem ég er búin að vera að brölta með nuddbekkinn í. 

Jeij ég. 

P.s. er að binge horfa á Suits (frá byrjun) og skil ekki hvað ég sá við Harvey. Er ekkert skotin í honum lengur. Ekkert. Mike Ross aftur á móti... hot hot hot!

Paradís

Það er svo yndislegt þegar lífið kemur manni á óvart. 

Ég var ekkert búin að spá í hinu árlegu veiðiferð fjölskyldunnar. Var of upptekin við að vera í núinu.

Líka alveg nóg í gangi alltaf þó það sé ekkert svo merkilegt. 

Var þeirrar gæfu aðnjótandi að fá að vera á túninu hjá tengdapabba fyrir norðan. Man ekki eftir að hafa séð Hrútafjörðinn svona fallegan. 

Í beinu framhaldi var veiðiferðin á Snæfellsnesi með stórfjölskyldunni mín megin. Og vá!

Vorum á afskekktu hóteli, bara við fjölskyldan, nálægt Vegamótum. Féll í stafi, ekki bara yfir náttúrufegurðinni allt í kring, heldur líka hvað þetta var geggjað hótel. 

Mér líður svo vel þegar ég sef á stað þar sem er enginn fyrir ofan mig (eða neðan mig.) Hjólhýsið er þannig auðvitað og þetta hótel var þannig. Þægindin og glæsileikinn í fyrirrúmi og það var hægt að ganga út úr herberginu beint út í náttúruna. Vá.

Áttum yndislegar stundir í þessu fallega umhverfi. Ég veiði ekki og var að hippast meðan hinir voru að veiða. Fann hvernig ég er orðin sterkari í mér að vera eins og ég er.

Leið ekki eins mikið eins og geimveru og vanalega. Samt alveg fullt!

P.s. tók því miður ekki myndir svo mig vantar myndir til að setja með þessari færslu en við vorum einstaklega heppin með veður. Gerði hugleiðslu og yoga úti:)

Saga móður

Á milli okkar er strengur, sterkari en stál..

Frumburðurinn skellti sér með félögunum í skemmtiferð til Amsterdam í síðustu viku, í auga heimsfaraldurs.

Skemmst er frá því að segja að hann dvelur nú á sóttvarnarhóteli. Þrír af vinunum greindust jákvæðir stuttu eftir heimkomu og eru nú í einangrun. Já, og töskurnar skiluðu sér ekki.

Móðirin hafði fyrst mikið fyrir því að koma syninum á fyrrnefnt hótel og er nú öll í keng yfir því að hann sé fastur þar og megi ekki einu fara út. 

Hann var að greinast neikvæður úr sýnatöku númer tvö. Það var þá sem móðirin hringdi dramatískt símtal niðrá sóttvarnarhótel og talaði við Þóru nokkra hjá Rauða krossinum. Bað um að drengurinn fengi að fara í göngutúr.

Klökknaði þegar umrædd Þóra sagði að það væri í lagi.

Er mjög meðvirk með syni mínum og líður dáldið eins og ég sjálf sé gísl á hótelherbergi.

Held að drengurinn meiki þetta nú alveg reyndar..

Annað: okkar kona er að taka upp á því að senda alls konar fólki skilaboð. Markmiðið er að dreifa ástinni og skilaboðin eru alltaf jákvæð og uppbyggileg. Elska mest þegar ég fæ svar tilbaka. Það gerist yfirleitt en sá til dæmis frétt í vikunni þar sem hallaði á einn ungan mann sem er smá frægur svo ég sendi honum stuðning og hvatningu á Instagram. Vissi að hann myndi svara sem hann og gerði og ég fékk svo falleg skilaboð tilbaka. Svo gaman:)

Out with the old - in with the new

Boom.

Finn fyrir svo mikilli breytingu á manneskjunni sem ég er. Manneskjur breytast. Manneskjur þroskast. 

Var til dæmis að horfa á þátt í gær á Netflix sem uppáhalds podcastið mitt (einhleyp, einmana og eirðarlaus) mældi með. Fann reyndar ekki nákvæmlega þann þátt heldur annan með sama framleiðanda (Phoebe Waller-Bridge.)

Þau sem eru með podcastið eru í kringum þrítugt. Horfði á þáttinn og tengdi mikið. Þ.e.a.s. ég þegar ég var á þessum aldri. Þá var ég alltaf á tónleikum og á djamminu. 

Málið er að ég er búin að vaxa upp úr þessari manneskju. Það réðist meira að segja á mig einhver breytingarskeiðsbylgja í gær. Bara helltist yfir mig. Þetta stóð nú bara yfir í einhverjar sekúndur en ég fann að þetta var það. Svona hitabylgja og gífurleg þreyta líka. 

Meiningin mín er að ég er búin að tengja mikið við ungt fólk undanfarið en er eins og að slíta barnsskónum frá því tímabili. 

Bara er ekki þarna lengur. Er búin að vera að streitast á móti því heillengi.

Ok, að öðru, samt tengt; er, eins og svo oft áður, í árlegu yfirferðinni yfir íbúðina. Ákvað að fara yfir geisladiskana mína. 

Fyrsti diskurinn var þessi:

Þetta gat persónan sem ég er núna til dæmis ekki. Meikaði náttúrulega ekki að tékka á diskinum fyrr en ég var vel vöknuð. Byrjaði að fíla en svo minnti diskurinn mig á heróín og dóp, vitandi hvernig fór fyrir honum blessuðum ákvað ég að henda honum. Vil ekki svona orku.

Allavega, næsti diskur í röðinni var allur annar og betri; Placebo !

Fíla Brian Molko svo mikið. Elska röddina hans og það hvernig hann heldur kynferðislegri spennu gangandi næstum allan tímann. 

Keeper!

Annars er húsfreyjan komin í langþráð helgarfrí. Next up: hvíld og sjálfsást.

The bold type

Er að binge horfa á The bold type. 

Þetta eru þættir um þrjár ungar konur sem vinna á tímaritinu Scarlet. Þetta eru þær Jane Sloan (a writer), Sutton Brady (stylist) og Kat Edison (sérfræðingur í samfélagsmiðlum og aktivisti.)

Elska þessa þætti og tók upp á því að horfa á alla þættina frá byrjun. Ætli ég sé ekki í fortíðarþrá eða þið vitið nostalgíukasti yfir því að vera 26 eða 27 ára eins og þær eru og léttúðin sem fylgir því. Hlátur ungrar manneskju sem er ennþá frjáls frá barnauppeldi og hjónabandi er engum hlátri líkur. Ætli ég sakni þess ekki líka að hanga með vinkonum og vera ekki skrýtin.

Þið vitið áður en maður varð eins og 73 ára introvert. 

Ætli ég sakni ekki líka þess að eiga svona góðar vinkonur. Þær eru í rauninni fjölskylda og ef eitthvað bjátar á hjá einhverri þeirra sem gerist reyndar í hverjum þætti eru hinar strax komnar til að vera til staðar.

Í þættinum í gær ákváðu stelpurnar að prufa að microdoza sem er að taka inn sveppi í litlu magni. Það er orðið frekar mainstream. Allavega þær tóku óvart of stóran skammt og fóru í vinnuna á sveppatrippi. Ég grét úr hlátri. Það var æði.

Elska líka þessa þætti af því að þeir eru svo mikill innblástur. Þær eru iðulega að berjast fyrir því að gera heiminn að betri stað og stuðla að mannréttindum. Svo eru þetta svo frábærir karektarar og þær ná svo vel saman. 

I love these girls. Svo miklar fyrirmyndir.

Bitur

Flestar konur vilja vera séðar. Fá smá athygli og vita að þær séu ennþá aðlaðandi. 

Hef aldrei fengið typpamynd senda. Verð stundum bitur þegar ég hugsa um það. Held að það sé út af því að bestu vinkonur mínar hafa fengið, sko ekki bara tugi, heldur hundruði typpamynda. Var að hugsa um þetta í gærkvöldi og fattaði svo að það er út af tinder.

Ég hef náttúrulega aldrei verið á tinder.

Síðastu vikur hef ég verið að fá ödd og skilaboð frá ókunnugum karlmönnum um og yfir fimmtugt. Það er þó allavega eitthvað.

Hlýtur að vera eitthvað umönnunar vibe sem ég gef frá mér.

Allavega, við erum að fara út úr bænum á eftir og mér líður eins og ég sé að fara á eitthvert sprengjusvæði. Skoða einhver stríðsátök. En nei, þetta er bara tjaldsvæðið á Hellu. 

Er komin af fólki sem er sumarbústaðatýpur. Rætur mínar eru sterkar svo að ég er líka sumarbústaðatýpa. Þrái friðsælan sumarbústað með mikilli náttúru. Má gjarnan vera afskektur og lóðin má gjarnan vera merkt einkalóð. Ókunnugum meinaður aðgangur. Ég er svo sannarlega afsprengi foreldra minna. 

Hlakka til næstu viku. Það er full vinnuvika með fastafyrirtækjum seinnipart vikunnar. 

Þarf bara fyrst að lifa þessa helgi af. 

Its not easy being green

Tengi mikið við Kermit frosk þegar hann talar um að það sé ekki auðvelt að vera grænn.

Síðasta helgi situr ennþá í mér. Vorum á tjaldsvæðinu á Hellu og allt var æðislegt. Kyrrð og ró og sveitalíf. Var að njóta.

Erum í langtímastæði svo það er kyrrlátara þar. Það má ekki vera þarna nema maður leigi langtímastæði.

Það var sumar og sól. Allt í einu byrjar nágranninn á móti sem er nú reyndar fólkið okkar, fjölskyldan, að blasta tónlist hátt í svona bassaboxi. 

Það væri svo mikið óskandi að vera ekki eins og maður er stundum.

En það sem gerðist var að taugakerfið mitt framkallaði nær samstundis líkamleg viðbrögð. Allt fer að púlsa og ég fer að finna til í bakinu og líða illa. Alveg eins og þegar nágranninn byrjar að bora í vegg. Miðtaugakerfið liggur undir árás. 

Sko. Ég er alveg kúl kona. Fer á tónleika og elska það. Sit í þessum skrifuðu orðum á uppáhalds kaffihúsinu mínu (Mama) og það er sumargjörningur  beint fyrir framan þar sem tvær stelpur blasta tónlist og dansa. Óvænt. Ég er kúl með það enda fór ég viljandi niðrí bæ leitandi að sumarfjöri.

Er alveg game þegar þetta er gert með ásetningi. Saman. En ræð illa við óvæntar "árásir" á taugakerfið. 

Komst einmitt að því að verkurinn í kjálkanum var út af mínu viðkvæma taugakerfi sem virðist stundum vera utanáliggjandi á líkamanum útþanið.

Ég setti víst upp einhvern svip og olli manninum mínum miklum vonbrigðum. Hann er reyndar einn af þessum mönnum sem skilur ekki kvíða til dæmis og misskilur allt svona. Skilur ekki svona lagað.

Finnst erfitt þegar fólk skilur þetta ekki. Sérstaklega makinn. Það var eins og ég væri að tala kínversku þegar ég var að gera mitt besta til að útskýra þetta fyrir honum. 

Hann stakk bálreiður upp á sálfræðing. 

Its not easy being green.

P.s. talaði um þetta við vinkonu mína sem sagði að þetta væri eitt einkenni einhverfu. Hún virðist halda að ég sé á því rófi. Mér finnst það fyndið af því að ég hef oft haldið að hún sé á einhverju rófi. Kannski ekki skrítið að við séum vinkonur og bondum.

Fimmti unglingurinn

Jæja,

mín yngsta er komin á gelgjuna. 8 ára gömul. Hún er farin að hanga með eldri stelpum (mjög góðar stelpur) og í nótt gisti hún hjá einni þeirra í annarri götu en samt í hverfinu. Mamman var að hringja og texta og athuga hvort allt væri ekki örugglega í lagi og fékk eftirfarandi svör:(skjáskot af sms samskiptum)

Gef mér að hún eigi eftir að hafa húmor fyrir þessu eftir nokkur ár svo ég birti þetta hér. Hún er farin að rúlla augunum mikið þegar ég tala við hana og er með almenna gelgjustæla, mér finnst það frekar sætt.

Að öðru: Á meðan vinkonur mínar dandalast með 27 ára gömlum karlmönnum líður mér frekar mikið miðaldra en finnst það vera bara allt í lagi. Á Instagraminu mínu birtast óumbeðið tillögur um að ég geri face yoga til að yngjast þið vitið og alls konar yngingar heillaráð er slægt til mín í gegnum auglýsingar. Það er víst algert must að ég noti sólarvörn á andlitið upp á hrukkulega skaðastjórnun. Skil ekki hvað ég hef like-að til að ýta undir þetta en endalaus myndbönd af hamingjusömum silfurgráhærðum konum birtast á Instagraminu mínu. 

Ætti náttúrulega að vera sem minnst á Instagram og líður best þegar dagarnir eru þannig að ég hef ekki tíma til að vera þar inni.

Æ, fer bara og geri face yoga, set á mig sólarvörn og evsa þetta bara (whatever.) 

Brann reyndar í gær, það var svo mikil sól hérna á Hellu. Urlaðist þegar frændi hans Svans setti allt í einu háværa bassatónlist á fullu blasti yfir allt svæðið. Þá urlaðist Svanur á móti og núna liggjum við brennd í fýlu. 

Það er svo gott að vita að allt er tímabundið. This too shall pass.

Vikan með Svövu

Set vikupóstinn í annað format en vanalega í þetta skiptið. Hef hann í svona hápunkti vikunnar og lágpunkti vikunnar.

Hápunktur vikunnar var tvímælalaust þegar fullorðinn karlmaður komst við á nuddbekknum hjá mér. Sagði svo að það væri af því að ég nuddaði eins og engill. Að hver stroka væri einstök og að það væri ljóst að mikil ástríða lægi á bakvið nuddið mitt. Svo jós hann fleiri hrósyrðum yfir mig. Okkar kona var mjög glöð.

Lágpunktur vikunnar var líklega í gær. Hann var nú samt ekkert sérstaklega lágur (lágur?) Ég bara misskildi veðrið! Hélt að það væri komið sumar og fór í sandölunum niðrí bæ á þjóðhátíðardaginn. Það var komin 17.júní pardon my french.. Var svo skítkalt á fótunum og sá að allir, ALLIR, voru í lokuðum skóm. Ein kona horfði mikið á tærnar mínar.

Annars hefur vikan verið annasöm en ágæt. Fór á læknavaktina af því að ég er búin að vera með mjög sérstakan verk í hægri kjálkanum. Hann heldur fyrir mér vöku á nóttunni nema ég sinni honum með verkjalyfjum, sýkladrepandi munnskoli og bólgueyðandi tanngeli. Er að fara í fyrsta skiptið á ævinni í röntgen vegna þessa á eftir. Áhyggjusvipurinn á lækninum panikaði mig í nokkra klukkutíma á eftir en var einmitt hjá heilara í vikunni sem sagði að taugakerfið mitt væri útþanið og það birtist í kjálkunum (!)

Svo héldum við sameiginlegt táningaafmæli fyrir Stefán með vinum hans og foreldrum í Skrímslinu hjá Perlunni. 

Já bara frekar viðburðarrík vika! Frekar góð og loksins líður manni eins og covid sé farið.

Jibbýkóla 🥳

Upside down

Stundum þarf maður að taka einn dag í einu.

Þessi vika er búin að vera þannig. 

Því oft hendir lífið í mann alls konar óvæntum atburðum. Til dæmis að maki manns veikist skyndilega og er allt í einu á spítala. 

Þá þarf maður að endurskipuleggja dagana og ganga í nýjum takt.

Annars er það oft þannig hjá okkur að veikindi styrkja sambandið. Maður skilur út á hvað þetta gengur. Hjónaband. Að vera til staðar þegar skítur gerist.

Mér er búið að líða mjög miðaldra í þessari óvenjulegu viku. Við erum að leika haltur-leiðir-blindan leikinn þar sem skiptast á bólusetningar og eftirköst af þeim og svo almennur slappleiki og eitlabólga og hiti og alls konar. Tannlæknatímar og krankleikar.

Ég sé hvert stefnir. Við erum þegar byrjuð að eldast saman.

Þakklát

Er einlæglega þakklát. Gríðarlega þakklát reyndar. 

Þakklát fyrir Svan minn. Besta vin minn og maka. Lífsförunautinn. 

Hjónaband er ekki auðveld stofnun. Það skiptast á skin og skúrir og stundum, þegar húsmóðirin er að introvertast og vera ofur andleg og weird, botnar hún ekkert í hvernig það gerðist að hún er gift andstæðunni. 

En það er vegna yin og yang. Þau þurfa á hvort öðru að halda.

Eins og í dag, þegar ég er meiri introvert en vanalega og meika ekki stóran hóp af fólki vegna andlegrar þreytu, þá kemur extrovertinn (makinn minn) og fer á blessaðan vorhitting 7. bekkjar Hlíðaskóla. Bjargar mér frá því. 

Líka eins og í fyrradag þegar sumir göptu vanmáttugir á mánaðamótin þá kom riddarinn, ekki andlegi maðurinn heldur skynsami, og gat hent inn summu sem reddaði prinsessunni á bauninni fyrir horn.

Takk Svanur minn. Ég elska þig. 

Allt að gerast

Það er svo yndislegt hvernig lífsandinn er að rísa upp eins og Fönix úr öskunni. 

Allt er að lifna við eftir að covid lagði fjötra yfir líf okkar allra.

Óli minn er útskrifaður úr Kvennó

Stefán minn er orðinn táningur

Örvæntingarfulla húsmóðirin er ekkert svo örvæntingarfull lengur. Bara smá afmælisboð á morgun en okkar kona hefur haldið 39 slík boð áður og ætti að vera orðin vel sjóuð í slíkum herlegheitum.

Jú, mín er bara róleg og ánægð með vikuna og lífið:)

Vika tölvupóstanna

Skrýtið hvernig þessi vika er orðin vika tölvupóstanna hjá örvæntingarfullu húsmóðurinni okkar. Hmmm.. smá yfirlit:

Mánudagur:

Mæti í aðstöðuna mína og sé að það er verið að setja upp brunastiga beint fyrir utan gluggann á pallinum. Sé að vinnan er ekki búin og hef samband við eiganda yogastúdíósins sem aðstaðan er í og spyr út í þetta. Hún segir að það verði smiðir að vinna þarna alla vikuna. Öryggisfíkillinn sem ég er verð að vita nákvæmlega hvenær þeir verða með smiðslæti því nudd og læti fara ekki vel saman.. tek mig til og sendi tölvupóst á Eik, fasteignafélag sem á húsið þar sem ég útskýri mál mitt.

Fékk nú ekkert svar en hringi líka og fæ samband við manninn sem hefur umsjón með þessu tiltekna húsi sem kemst að því fyrir mig að þeir verði akkúrat ekkert að vinna þegar ég er að vinna. Gott mál.

Þriðjudagur:

Ungfrú víðsjá kemur auga á frétt á fréttamiðli þar sem kemur fram að félagið Ísland Palestína sé með mótmæli fyrir utan Hörpu þar sem fundur sem snertir aðgerðir Ísraels gegn Palestínu er. Örvæntingarfulla húsmóðirin hefur sterka skoðun á hvað stendur á skiltum í mótmælum sem þessum og skrifaði eftirfarandi tölvupóst á félagið (!?): 

Sælir félagar,

ég er mikill aðdáandi lögmáls aðdráttaraflsins (law of attraction.) Það er mikið fjallað um það í bókinni og myndinni The secret. 

Lögmál aðdráttaraflsins er þannig að það sem þú setur út færðu tilbaka. Ef þú setur út í alheiminn frið þá áttu samkvæmt því að fá frið.

Móðir Teresa fór víst þess vegna í friðargöngur en ekki á mótmælafundi.

Ég var glöð að sjá á skiltum núna áðan frá samkomunni fyrir utan Hörpu: "alþjóðlega vernd fyrir Palestínu" því það er jú það sem við viljum.

Sá annað skilti sem á stóð: "stöðvum blóðbaðið" sem mér finnst ekki vera málið því þá er verið að setja þetta orð út í cosmosið og samkvæmt lögmálinu verður því meira af því.

Þetta er líklegast ástæðan fyrir því að Trump varð forseti því það skiptir ekki máli hvort athyglin sé jákvæð eða neikvæð. Alheimurinn heyrði bara Trump.

Bara innlegg hjá mér. Takk svo mikið fyrir ykkar óeigingjarna starf.

Mikil ást, mikil hlýja,

Friðarkveðja, Svava

Hvaða framhleypni er þetta allt í einu hjá okkar konu?!

Tölvupóstinum hefur ekki verið svarað.

Miðvikudagur:

Örvæntingarfulla húsmóðirin sendir tölvupóst til Kvennaskólans í Reykjavík. Málið er að áætlað er að frumburðurinn útskrifist núna á föstudaginn, eftir tvo daga og en hann veit ekki hvort hann útskrifast vegna þess að hann er í vandræðum með eitt fag. Hann fékk 8 í öllu öðru (!)

Tölvupóstinum var reyndar svarað í þetta sinn en ég tek eftir að orðafarið er afar varkárt.

Eru bara allir að passa sig massa vel núna í tölvupóstsamskiptum?

Upp á hverju tekur konan okkar á morgun? Hvert sendir hún tölvupóst á þá?

Ást og friður.

Skrifað síðar á laugardeginum eftir viðburðarríka viku tölvupóstanna:

Á fimmtudagsmorgun lagðist okkar kona á bæn eftir að hún vaknaði. Tár runnu. Það lá mikið við. Hún hefur aldrei lagst svona á bæn áður:

Almættið, sýndu mér að þú ert með mér. Ég þarf jákvæða niðurstöðu, neikvæða niðurstöðu og jákvæða niðurstöðu. Þetta þuldi hún nokkrum sinnum. 

Örvæntingarfulla húsmóðirin var svo sannarlega örvæntingarfull. Frumburðurinn var að fara í endurtektarpróf deginum fyrir útskrift og okkar kona búin að bjóða stórfjölskyldunni í veislu og undirbúa veisluna og allt svoleiðis. Deginum áður fann hún fyrir eymslum í hálsi og var hrædd um að hún væri með covid. Hún fór í sitt fyrsta covid test þennan dag, deginum fyrir veisluna og vissi ekki hvenær von væri á niðurstöðunni. Þegar hún mætti í testið voru mjög margir í sýnatöku og henni sagt að niðurstaðan gæti komið morguninn eftir. Öryggisfíkillinn með OCD-ið hefur aldrei áður tékkað á skilaboðum í símanum eins oft og þennan dag. Að lokum var beðið um að Daði og gagnamagnið myndi komast áfram í Eurovision. 

Alheimurinn og okkar kona hafa sinkað vel saman hingað til og hann veitti henni það sem hún þurfti þennan dag. Strákurinn náði prófinu og útskrifaðist frá Kvennaskólanum í Reykjavík í gær, hún var ekki með covid og Daði og gagnamagnið komst áfram.

Eftir þetta fæ ég skilaboð reglulega yfir daginn. Þegar ég lít á klukkuna er hún 09:09, 10:10, 11:11, 12:12, 13:13 og svo framvegis. 

Í dag er okkar kona eins og sprungin blaðra, situr á uppáhalds kaffihúsinu sínu í miðbænum og orkar varla að koma sér heim. Enda var taugaveiklunin á fimmtudaginn í hærra lagi. Tár já, nokkrum sinnum yfir daginn.

Jú, og svo voru það tölvupóstarnir. Einn frekar dramatískur deginum fyrir útskrift til skólameistara Kvennaskólans í Reykjavík þar sem fram kom meðal annars að móðir sitji við bæn.. já og svo til tengiliðar á vinnustað vegna fyrirtækjanudds þar sem ég sagðist ekki mæta vegna sýnatöku. Skellti í eina lág dramatíska setningu.. eitthvað um að ég gæti ekki hugsað mér að mæta ef þetta væri nú eitthvað. 

Ætli eymslin í hálsinum hafi ekki verið vegna streitunnar vegna útskriftarinnar..

Allavega, alveg til í venjulega viku næstu viku..

Sól í sinni..

.. sól í hjarta. Sól, bara sól:)

Mikið er gaman núna. 

Maí sólin skín og gumar gleðst. 

Mér finnst eins og fjötrar séu að losna og gufa upp eftir allt þetta Covid. 

Fór í skemmtilega veislu í vikunni og held veislu í næstu viku. Óli minn er að útskrifast úr Kvennaskólanum! (sko, ef hann nær prófunum)

Allt að gerast.

Sól, bara sól!

Didda..

.. heitir hún heillin.

Ég elska alvöru fólk. Alvöru mennsku þar sem manneskja kemur til dyranna grímulaus. 

Filterslaus og segir hlutina umbúðalaust. 

Þannig upplifa ég Diddu. Þekki hana ekki neitt en dáðist að henni fyrir viku síðan þegar hún var gestur hjá Gísla Marteini í Vikunni. 

Lengi lifi grímulaus kona. Hipp hipp húrra!

Ég er þakklát fyrir fólk eins og Diddu.

Fyrir þá sem kunna að vera að lesa og spyrja sig; hver er þessi Didda? Þá er stutt lýsing sú að hún er skáld og lék víst í kvikmynd líka. Hún var víst dáldill pönkari á sínum tíma og samdi pönktextann Ó Reykjavík, ó Reykjavík þú yndislega borg með einhverri pönkhljómsveit. Hún samdi líka t.d. þetta ljóð:

Í dag

Nei, í dag ætla ég 

ekki að vera hádramatísk 

og líkja mér við þurrkaða 

rós hangandi öfuga í bandi. 

Nei, ég ætla að líkja 

mèr við stafnmynd í

sjóræningjaskipi að brjótast 

í gegnum þetta með 

ber sölt brjóstin. 

Lastafans og lausar skrúfur 1995

Ég man að hún vann á tímabili í Sunnubúð í Hlíðunum. Ég fílaði hana þá eins og núna.

Í grein sem ég fann hjá vini okkar allra, herra Google, sem birtist á mbl.is 1.júní 1995 segir að Didda yrki hreint og beint um "óhreinan heim": "ljóð hennar er óhrein en þó hrein og bein."

Ég er þakklát fyrir fólk eins Diddu. 

Örvænting..

Hrein og tær.

Ég hef aldrei átt 8 ára dóttur áður. Strákar eru auðveldir. En stelpur.. mon dieu!

Þetta er voða mikið drama. Nýr dagur, nýtt drama.

Í gær var ég fullkomlega miður mín. 

Erfiður morgun dótturlega séð sem endaði á því að hún fór grátandi í skólann í því sem mér fannst vera of þunn peysa. Var svo hrædd um að henni væri kalt. Nú er allt í einu komið sumar og úlpan var of mikið.

Ég var miður mín allt fram að fyrsta kúnna kl 10:30. Hringdi í skólann og allt. 

Svo leið mér illa yfir þessu allan daginn. Yfir því hvað henni leið illa um morguninn. Hún nær mér tilfinningalega séð.

Var ég búin að segja ykkur að ég er empath? Það sem gerðist rétt í þessu er gott dæmi. Ég sit á uppáhalds kaffihúsinu mínu og allt er æði þangað til ákveðin orka kemur inn. Kona. Fræg kona. Finn mjög erfiða orku og þarf að fara. Á leiðinni heim fæ ég sting í hálsinn og líður skringilega alla leiðina heim. Hef lent í þessu áður. Grunar að frægð fylgi stundum bölvun. 

Að allt öðru: Er að glíma við dáldið. Mig vantar verkefni - eitthvað fyrir hausinn á mér að glíma við - ef til vill eitthvað að semja eða skrifa. Væri reyndar bara næs að hitta manneskjur líka. 

Allavegana, aftur að dóttur minni, ég/við erum ekki búin að finna neitt námskeið fyrir hana í sumar svo ég sé fram á heilt sumar þar sem hún hefur ekkert að gera. Hún vill sko bara fara á námskeið með vinkonunum og ég er búin að bögga foreldra þeirra nóg með þetta í bili. Verandi móðir veit ég samt að það er fátt erfiðara en barn sem leiðist um sumar. Tala nú ekki um stelpuna mína. Leiðinn verður svo átakanlegur.

Ég bið því alla góða vætti um að stuðla að því og hjálpa mér við að finna eitthvað fyrir dóttur mína að gera í sumar.

Ég elska þetta barn svo mikið. Hún er fiskur. Það sem ég hef lesið og lært um fiska stjörnumerkið passar við hana.

Jæja. Trúnó out.

Christie Marie Sheldon

Mig langar til að kynna ykkur fyrir einni af fyrirmyndunum mínum. 

Christie Marie Sheldon er heilari. Hún hefur þá gjöf að geta greint hvað er að fólki eða svoleiðis og læknað það svo með orkuvinnu.

Hún er sí "giggling" og brosandi og er bara ótrúlega innblásandi (gefur góðan innblástur.) Hún er til dæmis með einn allra vinsælasta fyrirlesturinn á Awesomeness fest með yfir 4 milljón áhorf.

Hérna er myndband með henni af YouTube:

Hún er vinsæll heilari og mikið ofboðslega myndi ég vilja kunna að gera það sem hún gerir.

Það er líka svo rosalega góð orka sem fylgir henni að maður vill vera með:)

Love or above, já takk:)

Fimmvörðuháls

Þið vitið hvað örvæntingarfulla húsmóðirin okkar verður æst yfir vikulegu verkefnunum sínum og þema mánaðarins. 

Ekki? Jæja, þá vitir það núna. Ég byrjaði á þessu í Covid. Búa til verkefni fyrir sjálfa mig þið vitið, til að halda sönsum.

Í síðustu viku var verkefnið Fimmvörðuháls af því að við Svanur ætlum - eða áætlum - að labba hann í júní.

Ég var ekkert æst yfir þessu verkefni. Bara hugsaði um þetta mikið og komst að þeirri niðurstöðu að ég er engin manneskja í þetta. 

Þegar ég var ólétt og fæddi Svansbörn þá fór líkaminn minn allur úr skorðum. Líffæri, liðbönd og bein færðust til og ég gat ekki gengið eðlilega. Sérstaklega ekki á síðustu meðgöngu ævi minnar. Þá var ég í hænuskrefunum og mikil stoðkerfisvandamál komu upp á yfirborðið frá meðgöngu og fæðingu Stefáns. Þá brotnaði og færðist rófubeinið til og mér finnst líka spjaldbeinið.

Upp frá þessu urðu hlaup vandamál. Ég fór að fá þannig verki í hnén þegar ég var að skokka að ég þorði ekki öðru en að snarstoppa og hætta. Skrýtið samt að hnévandamál fylgi meðgöngum en anyhows.. Ég hélt að ég hefði hreinlega skemmt þau á tímabili. 

Þegar við fórum að skoða eldgosið um daginn og vorum svo að labba niður aftur bratta brekku þá gerðist eitthvað. Fékk þessa skuggalegu verki í hnéð og mjöðm.

Stóð ekki alveg á sama þegar ég var enn að jafna mig eftir gönguna tveim dögum seinna og var eins og stirðbusi heima. Bókstaflega. 

Ákvað að segja Svani að ég gæti þetta bara ekki. So sorry.

Ehemm.. svo er fólk að segja mér að æfa mig bara og gera þetta bara.

Æi.

Allir deyja

Hlustaði á podcast um daginn. Fann það á RUV vefnum. Umfjöllunarefnið er dauðinn. Þáttastjórnandinn talar við fullt af fólki um hann; prest, börn, útfararstjóra, sálfræðing, eldra fólk, alls konar fólk.

Þetta vakti mig til umhugsunar um fyrstu kynni mín af dauðanum:

Árið er 1997. Örvæntingarfulla húsmóðirinn okkar er 18 ára Reykjavíkurmær. 

Dauðinn var eitthvað sem hún hafði ekki þurft að hugsa um. Enginn nákominn hafði dáið. 

Það var því gríðarlegt áfall þegar mjög góð vinkona, ein sú besta á þessum tíma, missti barnið sitt. Vöggudauði. Aron var bara nokkurra mánaða gamall þegar hann dó.

Þetta var vitaskuld mikið áfall fyrir vinkonu mína.Viðtöl við hana í tímaritum sýna glöggt hversu djúpstæð áhrif þetta hafði á hennar líf. Þyngra en tárum tekur.

Þetta var lengi lengi að seytla inn í vitund mína. Ég var miður mín. Dofin. Samband okkar vinkonunnar breyttist. Að tala um þetta var of erfitt. Það er ekkert sem maður getur sagt.

Ég man sérstaklega að ég hitti systur hennar í Kringlunni stuttu eftir andlátið og náði að stama upp úr mér samúðarkveðjum. Hún sagði mér að koma í jarðarförina. Mér fannst það stórundarlegt. Ég hafði aldrei farið í jarðarför áður og vissi ekki hvað orðið þýddi almennilega. Ég hélt í alvörunni að það væri einungis fyrir allra nánustu aðstandendur og fannst þetta því mjög skrýtið. 

Mér leið því mjög skömmustulega þegar ég frétti að mikið af fólki úr grunnskólanum okkar hefði mætt. Kunningjavinkonur sem þekktu vinkonu mína miklu minna en ég. 

Ég átti ekki orð. Eftir þetta vissi ég sem sagt hvað jarðarför er. Árið eftir missti ég afa minn. Það var líka mikið áfall. En ég vissi allavega hvað jarðarför var.

Kannski vegna þess að ég hafði ekki átt neinar djúpar samræður um dauðann og hafði enginn kynni af honum haft lá ég sem lömuð í rúmi á Kaplaskjólsvegi (þar sem ég leigði herbergi heima hjá eldri konu) þegar jarðarför Arons litla fór fram.

Ég man mjög vel að þetta var tímasetningin á jarðarförinni og að ég var svo sorgmædd vegna Arons og vinkonu minnar að ég grét viðstöðulaust. Tilfinningin var sú að ég var lamandi stjörf og gat ekki hætt að gráta. Lá þannig föst í marga klukkutíma. Óbærileg sorg. Þetta var svo erfitt. Man að ég hugsaði að ég hefði ekki komist í jarðarförina vegna þessarar lamandi sorgar. Elsku vinkona mín hefur þurft að taka á öllu sínu til að komast í gegnum þennan dag.

Þetta voru mín fyrsti kynni af dauðanum. 

Finnst erfitt ad hlusta á þetta podcast. Þetta er erfitt umræðuefni þrátt fyrir hljómþýða rödd þáttastjórnandans. Hann mældi með öðru podcasti sem ég hlusta á núna í fjórðu bylgjunni. Maður hefur óvenju mikinn tíma og vantar jú eitthvað að gera og hlusta á.

Podcastið sem hann mældi með heitir Einhleyp, einmana og eirðarlaus. Þar er gleðin við völd og ég hlæ og hlæ. Elska það.

Ætla að hlusta á það frekar en þetta um dauðann.

Ég er orðin það næm og viðkvæm að ég þarf að velja vel það sem fer inn í vitundina.

Þetta er eins og með covid til dæmis. Maður hefur ekki gott af því að setja ljósið sitt of mikið á það.

Allavega ekki ég.

Ég fer enn að leiði Arons. Gerði það síðast um áramótin. 

Hvíl í friði vinur.

Ást og friður. 

P.s. daglega tek ég fréttarúnt í símanum. Skrolla bara aðeins, staldra ekki lengi við á hverjum og einum en ég enda alltaf á mbl.is og skoða dánarfregnir. Ef einhver ungur er nýfarinn þá skoða ég það nánar. Veit ekki af hverju..

Jarðaberjahæðir

 

Á árunum 1987 - 1997 áttu foreldrar mínir sumarbústað með góðum og traustum vinahjónum í Borgarfirði.

Mér finnst eins og þau hafi kallað hann og umhverfið í kring Bláberjahæðir (það var mikið um bláber á svæðinu) en ég veit að nafnið var eftir bítlalagi og er nokkuð viss um að það hafi verið eftir þessu lagi.

Það er vissulega mikil kaldhæðni að efst á óskalistanum mínum í dag er sumarbústaður af því að ég kunni því miður ekki að meta þessi lífsins gæði á aldrinum sem ég var á þá.

Já, ég var til allrar óhamingju erfiður unglingur sem langaði ekki út úr borginni á síðustu árunum sem foreldrar mínir áttu bústaðinn.

Afsakið mig kæru foreldrar. Afsakið endalaust. 

Þjóðlag

Vakir vakir þrá mín

og von mín og trú mín

bak við þrár og þrautir

og þokuslunginn veg,

bakvið óð og ástir

ástin, þú og ég.

Snorri Hjartarson

Örvæntingarfulla..

.. húsmóðirinn okkar lá semi andvaka í nótt. 

Er að fara á retreat um helgina og vinna þar líka og það er sameiginleg svefnaðstaða. 

Vanalega myndi undirrituð panika heil ósköp en hún er að vinna í sér og ætlar að vera betri manneskja sem finnst það bara frábært. 

Fer bara með eyrnatappa..

og sobril!

Þetta verður æði:)

A confession

Hef gaman af raunveruleikaþáttunum ÆÐI. Finnst þeir fyndnir og skemmtilegir.

Tengi mikið við Binna Glee sem í þáttunum byrjar að búa með Patta sem kemur allt í einu með hund heim og segir eitthvað eins og: sko, það verða allir að eiga hund.

Aumingja Binni segir á innsoginu: þú veist ég þoli ekki dýr.

Undirrituð hefur aldrei komið við hamsturinn Nóu sem þó er búin að vera inn á heimilinu í marga mánuði. Eins ástrík og ég er ... get ég ekki komið við dýrið.

Sýklafóbía (eða eitthvað.) 

! ? !

Mama's little helper

Stundum bara stundum, líður mér eins og svona housewife frá sjötta áratugnum. Dáldið vansæl, föst og hjálparþurfi.

Kulnun úti, kulnun inni. 

Þá er nú aldeilis gott að eiga pilluglasið.

Djók!

Í mínu tilfelli er minn hjálpari í formi vökva. Blóð hjartans er það stundum kallað.

Þetta er auðvitað cacao bollinn. Meðalið mitt. Í þessu cacao eru nokkur efni sem láta manni líða vel; t.d. sama efni og er í kvíðalyfjum og eitthvað efni sem lætur manni líða ástfangin(n) og líka efni sem hlúir að brotnu hjarta.

Mér finnst rosalega gaman á cacao seremóníum. Þar kemur fólk saman, setur sér ásetning og kyrjar saman eða dansar jafnvel og hugleiðir. Langt síðan ég hef farið á eina slíka.. Sakna alveg sérstaklega tímanna hjá Andagift. Þar eru alvöru seiðkonur sem kunna að magna seiðinn og galdrana. Þessir tímar finnst mér töfrum líkjast og kem út ansi hátt uppi. High on life.

Það fylgir því gleði að útbúa bolla. Oft tilheyrir þeirri seremóníu minni að dansa fyrir cacaoið. Ég elska þetta.

Er svo þakklát fyrir að hafa kynnst þessu meðali. Það gefur mèr ró og frið í sálina og heldur mér á mottunni ef svo má að orði komast. 

Takk fyrir, takk fyrir, takk fyrir 😊🙏

Jörð skelfur.

Veröldin hætti að vera stöðug í gær. Mega óþægilegt. 

Tengi mikið við fólk sem er með sjúklega flughræðslu. Leið þannig í gær. Eins og allt væri að hrynja hreinlega og var barasta ekki viss um hvort að húsin myndu halda. Slíkur var hrisstingurinn..

Er samt mjög stolt af mér. Var sem sagt nýkomin inn í bygginguna þar sem ég nudda einu sinni í mánuði og sat pissandi á klósetti á 3ju hæð þegar seinni skjálftinn reið yfir. 

Allt hrisstist (hann var vel rúmlega 5 á richter) og ég hélt mér í vaskinn. Þetta var alveg þannig..

Þegar ég hitti fólkið sögðu þau mér að það væri von á fleiri og stærri skjálftum og það væri búið að lýsa yfir hættustigi !

!

Varð hugsað til stelpunnar minnar (7 ára) og nuddaði svo fólkið. Bjóst við næsta skjálfta allan tímann en nuddaði bara nokkuð vel. Er 95% viss um að nuddþegarnir hafi ekki skynjað hræðslu mína og ótta.

Hot damn.

Ætli þetta fari ekki rakleiðis í reynslubankann.

Kæra dagbók

Í dag er ég lítil.

Vaknaði slöpp eftir að hafa verið með stigvaxandi blöðrubólgu í nokkra daga.

Ég er ekki vön að vera veik og varð allri lokið þegar ég sá að ég var með 37,8 stiga hita. Finnst það alveg fullt. 

Í fyrsta skipti á ferlinum hringdi ég mig inn veika. Ég átti að vera að nudda í fyrirtæki í dag. Gerði það samt ekki fyrr en í fulla hnefana. Var komin með allt út í bíl, nýbúin að sjá 37,8 gráðurnar og fann að þetta var bara ekki að fara gerast. 

Langaði mest til að fara að skæla og hringja í mömmu. Sem ég og gerði. 

Elsku mamma, hvar væri ég án þín?

Það koma svona dagar þar sem allt gengur á afturfótunum. Kona frá stéttarfélaginu hringdi og sagði að bústaðurinn sem við pöntuðum hafi bilað. Bíllinn er bilaður og svo bilast maður sjálfur. 

Mon dieu.

P.s. sem betur fer gerast svona gloríur ekki oft og ég er ansi snögg að koma mér aftur á réttan kjöl.

P.p.s Rétti kjölur, here I come!

Crown

Við Svanur erum komin á kaf í hámglápi. Fundum þáttaseríuna Crown á netflix og tökum nú oftast einn þátt á dag á virkum kvöldum.

Mér finnst voða gaman að vera komin á kaf í svona. Bæði er þetta okkar samverustund, við erum í svona hjónastellingum á meðan við horfum og mér finnst þetta mjög áhugaverðir þættir af því að þeir eru byggðir á sönnum atburðum. Þetta er um Elísabetu Bretadrottningu og alla söguna í kringum konungsveldið.

Sit allavega einbeitt og nýt hverrar mínútu, missi ekki fókus (Svanur dottar stundum, sérstaklega yfir þættinum í gær þegar föðurbróðir Elísabetar lést en hann var í exile í Frakklandi af því að hann sveikst undan skildu sinni og sagði upp sem konungur eftir aðeins 10 mánuði.)

Allavega. Það er ekki oft sem undirrituð missir hökuna niðrá bringu en það gerðist þegar ég horfði á þátt nr 20 eða eitthvað eða kannski var það bara eftir fyrstu seríuna..

Við settumst sem sagt niður; okkar stund okkar staður og ýttum á play og ...

Það var búið að skipta út öllum leikurunum! 

Ég sem var komin svo vel inn í hvaða andlit væri hver svo bara .. ekki minnst á það einu orði .. bara aðrir leikarar og eldri í öllum hlutverkum!!

Svanur sagði að þarna væri drottningin orðin fertug og komin á þann aldur að það þurfti að skipta ungu konunni út (!)

Hann fékk 'a slap in the head' fyrir þetta comment.

Ó, já.

Lukkunar pamfíll

Mikið ofboðslega er ég þakklát. 

Fyrir lífið mitt eins og það er núna. 

Ég er að gera það sem ég vil vera að gera í lífinu og er að kynnast öðrum ljósverum sem eru á svipaðri tíðni og ég og ég tengi við.

Tek því ekki sem gefnu og finn fyrir þakklæti frá dýpstu sálarrótum.

Að ráða sínum eigin tíma sjálfur og hvað maður gerir í lífinu er mikil blessun. 

Namaste.