Það eldist líka margt af manni og margt sem skipti mig máli fyrir nokkrum árum gerir það ekki lengur.
Þegar mín andlega vegferð hófst fyrir sirka 7 árum elskaði ég quotes. Til dæmis:
Í dag ákvað ég að fara yfir einhver af þessum quote-um sem ég skrifaði niður í litlar minnisbækur og færa yfir í nýja bók en bara með þeim sem ég er ekki vaxin upp úr. Er til dæmis vaxin upp úr þessu:
Ég er engan veginn að spá í hvað fólki finnst um mig. Hef komist að því að það er enginn að spá í manni hvort sem er. Það virðast flestir eiga nóg með sig og sína.
Allavega, bless 2022 og halló 2023🥳
Hlakka til að vaxa meira og vaxa upp úr fleiri quote - um.
Húsmóðirin okkar var orðin ansi þreytt í vikulokin.
Desember hefur einkennst af vinnutörn. Hún var æði; nýjar áskoranir og tækifæri og ég kynntist fullt af nýju fólki. Var samt orðin ansi þreytt í gær.
Eiginmaðurinn fékk harðorð fyrirmæli, í hástöfum, um að vekja ekki frúnna í gærkvöldi. Hún væri lögst til hvílu. Hann var úti að jólast. Ég var komin á þann stað. Hormónar þið vitið.
Svaf loksins og vaknaði frjáls. Ekki það að vinnan hafi verið kvöð. Alls ekki. Elska hana. Þurfti bara á hvíldinni að halda.
Fór á hárréttan stað í tilverunni þegar ég þrammaði niðrí bæ með trommuna mína í drum circle. Fékk svo mörg löng faðmlög að ég missti töluna á þeim. Kannski 4 löng og tvö stutt. Mikið var gott að hitta alla. Hef ekkert farið allan desember.
Náði að kveikja lífsneistann aftur sem þurfti svo sannarlega á næringunni að halda. Er farin að finna vel hvað nærir og hvað tæmir.
Mjög þakklát fyrir að líða betur og að vera komin í frí.
Núna er húsmóðirin að pakka inn jólagjöfum og þrífa og undirbúa jólin.
Hátíð ljóss og friðar.
Namaste.
P.s. skrýtin pæling. Ég skoða alltaf dánarfregnir á mbl.is. Þær eru alltaf nákvæmlega fjórar.... hvað með hitt fólkið sem deyr? Það eru líka alltaf sömu tilkynningarnar um helgar. Það getur varla verið að það séu akkúrat fjórir á dag sem þú veist, fara yfir móðuna miklu? Hverjir fá forgang þá og af hverju kemur stundum sama manneskjan tvisvar af því er virðist óvart? Gerist frekar oft.
Undarlegt að við séum einhvern tímann á ævidögum okkar ofanjarðar örlagavaldur í lífi annarrar manneskju.
Það er á sama hátt undarlegt að hugsa til Ísaks, manns sem ég þekki ekki neitt, og hvernig hann breytti lífi mínu á ákveðinn hátt.
Ef ég hefði ekki verið á djamminu fyrir sirka 24 árum á skemmtistaðnum sáluga 22 á Laugavegi 22 með Ástu vinkonu og Dolli kunningi minn hefði ekki á einmitt á ákveðnu augnabliki verið að flækjast þarna fyrir utan þá hefðu þau aldrei hittst. Þau voru saman í nokkur ár og eignuðust tvö börn. Ef til vill hefðu þessi ákveðnu tvö börn aldrei orðið til ef ég hefði verið annars staðar þetta kvöld.
Tvær heilar manneskjur. Líf sem hafa áhrif á önnur líf.
Ef ég hefði ekki verið að vinna sem verktaki í Olís fyrir nokkrum árum við að nudda hefði Ísak ekki mælt með mér við Þórönnu sem hafði svo samband við mig og kom mér í besta gigg ferils míns.
Sko, ég hef aldrei talað við Ísak.
Svona lagað er eitthvað sem ég hugsa oft um. Er þetta allt saman skrifað í stjörnurnar fyrir fram eða er þetta bara röð tilviljana?
Það sem kom mér mest á óvart við að standa fyrir framan fólk og tala var að þó mér leið ekki beinlínis vel þá trufluðu tæknimálin mig meira en sviðsskrekkur. Hann var ekki til staðar.
Hafandi verið að vinna við að strjúka fólki síðastliðin ár hef ég ekki verið á teams fundum. Lenti í því að tveir nemendur voru á námskeiðinu í gegnum teams og vefmyndavélin sem átti að sýna mig og skjáinn sneri sér í allar aðrar áttir. Hún var föst við vegginn á móti og þegar reynt var að snúa henni í rétta átt varð hún reið og sneri sér þvert beint til hægri eða vinstri svo að það var útsýnið þeirra.
Þetta var góður hópur fyrri hópurinn. Ég elska hvað fólk er flest gott. Hópurinn í dag var öðruvísi. Nýtt fólk og mér fannst orkan frekar erfið. Það voru tvær góðar konur sem voru þarna, sýndu áhuga og björguðu deginum. Skynjaði sterkt að nokkrar þarna nenntu ekki að vera þarna og ég skildi það vel reyndar. Það hjálpaði reyndar ekki að það var skítkalt í stofunni. Þær voru allar komnar í úlpurnar og treflana! Úff hvað það varð allt í einu kalt úti.
Skil uppistandara og sviðslistamenn betur núna. Gerði það reyndar fyrir. Passa alltaf að vera með öllum í liði sem eru á sviðinu. Af því að það getur verið dauði og djöfull að vera á sviði ef hópurinn er ekki með manni.
Mikið sem ég er þakklát bróður mínum sem gaf mér geisladiskinn Wolfmother i den.
Hefði annars ekki kynnst þessu bandi. Það er svo mikið mood. Mig langar að segja píkurokk en það orð er líklegast ekki til. Píkupopp er til en þetta er rokk, pottþétt.
Sjáið bara lookið á cd-num:
Sjáið svo þetta myndband (og hlustið):
Er að fíla þetta svo mikið. Trommusólóið í White unicorn er svo magnað!
Ok, myndbandið klárast einmitt þegar trommusólóið var að byrja en ég vildi ólm (af hverju veit ég ekki) að þið sæuð þá á tónleikum líka. Held að trommusólóið fylgi með hérna í kringum fjórðu mínútu:
Hversu geggjað?
Rock og ról.
P.s. er búið að líða heilt yfir æðislega í vikunni. Tilbreyting er svo góð. Undirbúningur fyrir kennslu í Mími er í hæstu hæðum og er einmitt líka komin upp á hæðir í vinnustaðanuddinu. Stelpan ekki lengur í kjallaranum bara.
Party on Wayne. Party on Garth!
Ok, þarna uppljóstraði ég öllu um hversu miðaldra ég er en hey, er smá að elska að vera miðaldra. Einn kosturinn er til dæmis að ég er (að mestu leyti) hætt að taka hlutum persónulega. Það er ÆÐI.
Einn gallinn er að ég er farin að nota skóhorn meir en hey.. Skóhorn (svona löng auðvitað) eru alger snilld.
Margt er hægt að lesa úr fasi fólks; hvernig það labbar og ber sig.
Ég sé út um eldhúsgluggann hvernig hún labbar rösklega í bílinn og svo úr bílnum þegar hún kemur heim.
Það er ekkert hik, hún labbar rösklega. Ekkert kjaftæði.
Mest elska ég þegar bíllinn er varla stoppaður í stæðinu. Hún er komin út úr honum og búin að læsa.
Ég vildi að ég væri meira eins og hún.
Sjálf hangi ég í símanum í bílnum þegar ég er búin ad leggja heima. Nenni ekki inn strax. Labba svo, allt annað en rösklega, því ég þarf náttúrulega að yfirfara bílinn. Athuga hvort allar rúður séu uppi og hvort bíllinn sé í handbremsu og svo líka hvernig bílnum líður í stæðinu. Myndi aldrei getað skilið við hann ef dekkin væru upp á kanti eða eitthvað svoleiðis. Nú, svo tekur við að læsa bílnum. Þarf að horfa á ljósin blikka læst. Nokkrum sinnum.
Hún er hjúkrunarfræðingur. Auðvitað. Elska hjúkrunarfræðinga. Þetta er no bullshit fólk. Áfram gakk af einbeitingu, áræðni og síðast en ekki síst brosi og manngæsku.
Ljósmóðirin sem tók á móti Guðrúnu Höllu var svona. Ung, áræðin og einbeitt kona.
Það er afskaplega gott að vera með lífsförunaut. Þá stendur maður ekki einn þegar lífið slær mann utan undir.
Svanurinn minn er búinn að vera mikið veikur. Það var á dramatískum þriðjudagsmorgni í vikunni sem ykkar kona þrammaði út í Heiðmörk með trommuna og bað fyrir makanum sínum.
Þetta var morguninn sem hann fór á bráðamóttökuna í fyrsta skiptið í vikunni.
Settist niður við ánna og sá svan. Hann var frekar niðurlútur og laskaður. Leit lengra til hægri og þar var annar svanur sem flaut í burtu frá hinum svaninum. Þessum laskaða.
Skiljiði, ekki svona eins og þegar tveir svanir, par, fljóta hamingjusamir og hnarreistir fram veginn.
Á meðan mér er persónulega búið að líða dásamlega í vikunni þá hangir þetta yfir.
Bjóst allt eins við einhverri 112 senu hérna á heimilinu í nótt eða í morgun.
En maðurinn lítur aðeins betur út og blóðprufurnar líta betur út. Hann sefur ekki á nóttunni. Læknarnir vita ekkert hvað er að. Hann er búinn með þrjá sýklalyfjakúra. Er í öngum mínum.
Næsti geisladiskur í röðinni í spilarann í bílnum var blur diskur.
Kann alla textana og elska þá svo mikið að ég fór að grenja. Elska Damon Albarn líka svo mikið að ég fór að skæla sirka tvisvar í bílnum. Byrjaði reyndar á túr í gær svo kannski var þetta fyrirtíðaspenna. Elska hann samt sko.
Tónlist hefur svo mikil áhrif. Þegar ég hlusta á blur tekur það mig aftur í níuna og maðurinn syngur sársaukann minn og líðan þá.
Annars var vikan frekar erfið vegna veikinda og meiðsla. Mér leið samt í gær allt í einu miklu betur. Eins og það væri allt saman búið. Eins og hendin væri allt einu OK.
Dagdreymir núna um að byrja aftur að æfa. Lyfta. Rétt í þetta skipti!
Þessi vika var tileinkuð ömmum mínum. Þær elskuðu mig báðar skilyrðislaust. Ég fann það.
Nú þegar ég er sjálf að verða amma hlakka ég til að elska líka ömmubarnið mitt skilyrðislaust.
Vikan var erfið og blóðug. Erfið vegna verkja, það miklum að mér hefur bara alls ekki liðið vel.
Þegar svona ber undir og ég er svona lítil í mér og á svona bágt þá kalla ég stundum á styrk formæðra minna. Þær vaka yfir mér þegar ég þarf á að halda.
Ég raðaði englunum mínum og ömmum í kringum mig þegar ég var að vinna í vikunni. Amma Alla hellti hlæjandi yfir mig fjólubláu ljósi. Góðlátlega. Amma Svava ausaði svo gylltu og silfurlituðu ljósi.
Ég fór á seremóníu í gær og þá sungum við einmitt fallega möntru til heiðurs formæðrum okkar. Ég finn hana ekki á YouTube enda er þessi mantra líklegast of heilög fyrir YouTube.
Ég get bara vonað að ég verði eins góð amma og ömmur mínar voru mér.
Í gærkvöldi gerði ég heiðarlega tilraun til að sofna á bakinu.
Þegar ég gisti hjá vinkonu minni í London fyrir sirka 10 árum horfði ég á hana full aðdáunar sofa á bakinu. Óhrædd. Bauð heiminum birginn.
Þeir sem sofa á maganum eiga víst að vera eitthvað hræddir við heiminn og verja sig og allt sitt tilfinningalíf með að sofa á maganum.
Sjálf sofna ég á vinstri hlið. Það á víst að vera gott fyrir meltinguna.
Annars eru hliðarnar á mér undanfarið búnar að vera jafn ólíkar og yin og yang. Vinstri hliðin er venjuleg og heilbrigð. Ekkert að þar. Hægri hliðin aftur á móti er í ruglinu og er bara allt annar líkami. Bjagaður og boginn. Þetta á að vera karllæga hliðin. Shakti. Er veik þar.
Vikan er búin að vera viðburðarík og erfið. Veikindi og vesen.
Hef á tilfinningunni að ég hafi samt misst nokkrar vinkonur vegna þess.
Fyrir marga er ekki stuð og gaman nema áfengi sé haft um hönd. Sé þetta út um allt og get ímyndað mér að í mörgum vinahópum sé þetta límið.
Glugg glugg! Skál elskurnar!
Fyrir nokkrum mánuðum hitti ég gamla og góða vinkonu. Þetta var svona reunion hjá okkur. Long time no see og allt það. Við vorum mikið saman í kringum tvítugsaldurinn.
Ég sá að það kom beint frá hjartanu þegar hún sagði óbeint að það væri ekkert fútt í mér lengur. "Hvað gerir þú eiginlega til að skemmta þér? Lyfta þér upp?!"
Mér fannst þetta gaman því að skilningsleysið var algjört.
Finn líka að margir fíla mig ekki af því að ég drekk ekki. Þau skella boozinu á borðið af því að það á að vera gaman í kvöld!
Annars er ekki gaman.
Elskurnar. Ef þið vissuð hvað mér líður vel án áfengis þá mynduð þið hætta líka.
Annars einkenndist vikan af náladofa og verkjum. Úff, veit eiginlega ekki hvað ég á að gera..
Hljómsveitin Hatari hafði mikil áhrif á mig með Eurovision gjörningi sínum árið 2019. Á marga vegu.
Á þessum tíma var ég að ganga í gegnum mikla andlega vakningu. Í kjölfarið á fyrsta KAP tímanum var ég mjög vakandi. Sá vel.
Skynjunin á ástinni og alheiminum var sterk. Hvernig við erum öll eitt.
Það lá við að mig langaði að útskýra fyrir bandinu að þetta væri misskilningur. Ástin myndi sigra. Alltaf.
Þeim tókst að ýta á takka hjá mér. Fannst (og finnst enn) þau svo flott. Svalasta band sem ég hef séð í áraraðir. Búningarnir virka er kannski smekklega orðað.
Síðan þá hefur mikið vatn runnið til sjávar. Flóð jafnvel.
Skilningur minn eða öllu heldur skynjun á mannlegu eðli hefur breyst. Heimsmyndin hefur breyst. Ég hef breyst.
Er búin að vera með Jet black joe safndisk í spilaranum í bílnum í marga mánuði núna. Tveir diskar. Föst á þessu lagi, nr 15 á öðrum hvorum þeirra. Þetta lag er meistaraverk. Hálf ærist í hvert skipti sem ég hlusta á það og fer í KAP/tantra hristing.
Annars hefur vikan verið blóðug og dramatísk. Búin að vera á blæðingum í 10 daga núna og frekar mjög miklum í nokkra daga núna.
Varð hvumsa þegar ég hitti meðferðaraðilann sem er með rými við hliðina á því sem ég leigi á Suðurlandsbrautinni í gær.
Rólegur eins og ávallt og með smá bros á vör sagði hann mér að í annað skiptið hefði hann tekið eftir því að hurðin að rýminu okkar væri galopin - og ólæst.
Við erum fjögur sem erum að leigja rýmið saman þannig að einhver hinna þriggja er að fara og gleyma að loka hurðinni - já og læsa.
Það sem kom mér mest á óvart við þessar fréttir var hvað ég tók þeim vel. Var og er bara full aðdáunar að geta verið svona slakur (eða slök) með þessa blessuðu hurð.
Sjálf athuga ég óeðlilega oft hvort að hún sé læst. Hef oft komið aftur til að tékka hvort hún sé ekki örugglega læst.
Þetta er hápunktur OCDsins.
Allavega, er líka með svona slitrur úr degi fyrir ykkur:
Sat í sólbaði úti á svölum í gær þegar nágranninn fyrir ofan byrjar allt í einu að dusta af mottu af miklum krafti. Svalirnar mínar fylltust af ryki og ryk sáldraðist yfir drykkinn minn. Frekar kómískt. Varð hugsað til fjölbýlishússins sem ég bjó í í Bogahlíðinni. Í sameigninni voru gamlar húsreglur frá sjöunni sem kváðu meðal annars á um það að einungis mætti dusta af á svölunum á miðvikudögum á einhverjum ákveðnum tíma!
Gat ekki annað en brosað. Þessi regla hefur verið skrifuð af vönduðu fólki.
Tók upp á því að drekka kaffi aftur fyrir stuttu síðan.
Einn til þrír sopar þegar ég er nývöknuð duga mér og er bara eiginlega of mikið.
Taugakerfið (og hjartað) tekur kipp og fer á yfirsnúning sem endist út daginn. Fæ hugmynd sem ég elti, á leiðinni fæ ég aðra hugmynd sem ég verð að gera strax annars gleymi ég henni o.s.frv.
Ligg svo úrvinda í lok dags, alveg búin á því. Næ samt að nudda vel.
Úff!
Það er bara eitthvað við þetta samt. Lyktin af kaffinu á morgnana.. fyrsti svarti sopinn.. Mmmm.. og svo kick startið. Gott þegar maður er að fara æfa líka.
Hvað ætli valdi því að sumir séu með utanáliggjandi taugakerfi? Eða viðkvæmt og næmt taugakerfi öllu heldur..
Pistill vikunnar er Bridget Jones diary style. Hann er blanda af íslensku og ensku og í staðinn fyrir að telja upp alcohol units og cigarettes og kaloríur heimfæri ég hann að mér; örvæntingarfullu húsmóðurinni. Gjörið svo vel:
Túr = 0
Number of Grace and Frankie episodes watched this week = 10 sirka
Líður eins og ég sé 79 ára svo þessir þættir hitta beint í mark.
Libido = 10%
Energy = 40%
Faðmlög á Mama í morgun í drum circle = 3 ❤️
Feeling of being lost in this world = 50%
Einhyrningur og geimvera = 100%
Verkefni vikunnar = ná í úlpuna hennar Emilíu úr viðgerð á saumastofu í Hamraborg.
Það er rosalegt hvað ég set mikla pressu á mig með þessi blessuðu verkefni vikunnar. Brunaði á saumastofuna í gær af því að mig langaði til drulla þessu pent af en kom að læstum dyrum. Fór aftur í dag (eftir nokkur símtöl við mann sem svaraði í símann) og var sagt að ég þyrfti að drífa mig, það væri einhver að bíða eftir mér. Dreif mig svo mikið að afgreiðslumiðinn flaug undir bílinn þegar ég lagði honum. Lagðist takk fyrir kylliflöt á jörðina og náði í miðann sem var undir miðjum bílnum. Þið skiljið hvað ég meina með pressuna sem ég set á mig með vikulegu verkefnin?
Verkefni mánaðarins = Tryggingar fyrir reksturinn. Er dáldið týnd með þetta. Tekjurnar eru ekki svo mikið meiri en útgjöldin svo málið er niðurdrepandi.
Finn að mig langar og vantar eitthvað verkefni með nuddinu. Einhverja aukavinnu sem hentar mér.
Cacao lausir dagar í vikunni = 0
Eins mikið og cacaoið hjálpar mér mikið þá finn ég að ég þarf frí frá því.
Markmið vikunnar er Cacaolaus dagur. Verandi fíkill þar sem þetta er EINA fíknin sem ég á eftir er þetta töluverð áskorun...
Gangi mér vel. Takk fyrir.
Namaste.
P.s. er í góðum málum hvað alheimsorkuna varðar. Þegar ég hef litið á klukkuna í dag hefur hún verið 09:09, 11:11, 13:13 og 14:14, 15:15 og 16:16. Whoop whoop!!
Finn ekki uppáhalds senuna mína sem lætur mig alltaf hlægja svo þessi verður að duga:
P.p.s. uppáhalds senan mín er í síðustu myndinni: Bridget Jones baby þar sem hún reynir að kynna næsta mann fyrir mr. Darcy. Nafnið hans er á nafnspjaldinu og eru svona 50 stafir :D
Hefði átt að byrja á blæðingum fyrir 2 vikum síðan. Er orðið heitt, sérstaklega á kvöldin. Ekki beint svona hot flashes en eitthvað hot er það. Samt ekki hot hot sem væri nú óskandi. Svefninn er skrýtinn þegar ég leyfi honum að koma ómeðhöndluðum. Ligg þá bara án þess að hann komi. Dagsformið er eins mismunandi og litrófið og engin leið að sjá líðan fyrirfram. Var allt önnur manneskja á miðvikudaginn en ég var í gær eða í dag.
Omg. Send help!
P.s. Það kemur reyndar inn í að ég byrjaði að drekka kaffi aftur í vikunni. Skil ekki hvað ég er næm fyrir þessum vökva og skynja áhrifin sterkt. Fæ mér ekki nema sirka þrjá sopa þegar ég vakna. Kostirnir eru að ég hef meiri orku út daginn og vakna meira og er meira til í hlutina. Byrjaði á þessu eftir að ég sá fagmannlegan mann á tiktok segja að svart kaffi væri grennandi. Gallarnir eru að hugsanirnar (og þar með ég sjálf) verða frekar tættar (scattered) og út um allt og ég fer að haga mér og líða eins og ég sé með athyglisbrest. Fæ svona crazy dumb eyes sem fer mér ekki vel.
P.p.s. það er mjög skrýtið hvernig samhæfing líkamans er orðin off. Get ekki dansað töff lengur. Ekki séns að ég þori á rafhjól. Er orðin eldhrædd og bílhrædd með endæmum. Það er ekki eins og sé komin á áttræðisaldurinn! (þó mér líði þannig.)) Tengi óeðlilega mikið við þáttinn Grace and Frankie á Netflix. Það er feel goodið mitt núna að horfa á þessa þætti.
Bara svo skrýtið að vera á þessum stað þegar bestu vinkonur mínar eru að sofa hjá karlmönnum undir þrítugu!
Allavega. Er búin að vera svo þakklát fyrir krakkana í vikunni. Óli er búinn að koma tvisvar og Emilía líka. Þakklát fyrir félagsskapinn því það verður sífellt flóknara að hitta vinkonur mínar..
... er podcast sem ég hef verið að hlusta á undanfarið.
Fyrst voru þeir bræður Bergþór og Snorri Másson með það en núna eru Beggi (Bergþór) og Joey Christ með það.
Mér finnst þeir skemmtilegir. Fíla margt sem þeir eru að tala um en mest elska ég þegar þeir tala um hvernig þeim líður. Hef ekki reynslu af því að heyra karlmann tala um líðan sína og tilfinningar svo að þetta er mikil veisla fyrir mig.
Þeir fíla rapp og ég er farin að hlusta núna smá á rapp, aðallega á Birni sem mér finnst æði.
Þeir eru á patreon appinu og skipta þáttunum upp þannig að sumir þeirra eru læstir. En maður getur hlustað á nokkra mínútna tease á Spotify. Í lokin er maður skammaður fyrir að styrkja þá ekki á patreon.
Eftir að hafa hlustað á fullt af þáttum og svona tease og verið skömmuð oft fyrir að vera ekki að styrkja þá þá bara gerði ég einmitt það. Fór inn á patreon síðuna og er núna að styrkja þá. Nafnið mitt er lesið upp í hverjum þætti núna:D
Í eilífri leit minni að heilun gerði ég tvennt í dag.
Verkirnir sem ég var að vona að myndu hverfa við bless-bless-lykkja aðferðina eru komnir aftur. Miklir stöðugir verkir í dag og eru búnir að vera alla vikuna í rauninni. Hringdi því og pantaði tíma hjá þvagfæraskurðlækni. Fékk reyndar ekki tíma fyrr en í lok september en hey, það er eitthvað allavega.
Hef verið að veigra mér við að panta tíma hjá þessari tegund af lækni af því að það hljómar bara ekki spennandi. Sé fyrir mér einhverjar þræðingar í gegnum þvagrásina, ekki eitthvað sem maður er spenntur fyrir að gera.
Eftir að hafa horft á áhugaverða heimildamynd á Netflix sem heitir How to change your mind og er um hugvíkkandi efni er ég orðin opin með að prufa sveppi í lækningarskyni. Apparantly geta þeir aðstoðað og jafnvel læknað geðsjúkdóma á borð við OCD. Veit um marga sem eru að microdosa og fara í "ferðalög." Ólíklegasta fólk hreinlega.
Er orðin dáldið þreytt á að vilja endilega telja upp á 21 þegar ég er að læsa aðstöðunni.
Ég meina.. úff!
P.s. þetta er ekki þvagfærasýking. Keypti prufu í dag í apótekinu. Er orðin það desperate að komast að því af hverju þessir verkir stafa að ég keypti líka prufukassann sem var við hliðina á þvagfærasýkingar prufukassanum.
Er sem sagt ekki með klamydíu :D fékk augngotur frá öllum þremur afgreiðslukonunum á bakvið afgreiðslukassann! Í örvæntingu minni googlaði ég einkenni klamydíu og hey, er oft að fá augnsýkingar sem er eitt einkennið. Það var þarna góður klukkutími sem ég var að pæla hvort við Svanur værum búin að vera með þetta í öll þessi ár... en nei..
Ráðgátan heldur áfram.
Geri fastlega ráð fyrir að röntgenmyndirnar hafi komið vel út fyrst enginn hefur haft samband.
Var það illa haldin í vikunni að mig langaði til að tala við Guð.
Ekkert í sambandi við frið á jörð eða neitt svoleiðis. Ætli manneskjan sé ekki sjálfsmiðaðri en svo.
Húsmóðirin fór í ófrjósemisaðgerð fyrir 8 árum. Ætla ekki að eignast fleiri börn í þessu lífi. Man svo vel núna af hverju ég fékk mér lykkjuna. Út af hamfara blæðingum.
Sem sagt eftir að lykkjan var tekin þá eru hamfara blæðingarnar byrjaðar aftur. Þurfti að hafa mig alla við að ná í vinnuna á réttum tíma á mánudaginn vegna túrtappatengdra mála.
Meiðslin fóru fram á hvíld og frí frá vinnunni sem var ágætt því til heimalandsins kom óvæntur glaðningur frá Svíþjóð.
Gaman að bestu vinkonur vikunnar heita báðar Sunneva.
Fór í dásamlega bæjarferð með Sunnevu frá Svíþjóð á góðviðrisdegi.
Lán í óláni að hún komi einmitt þegar ég er í fríi í vinnunni.
Helgin er óráðin sem ég kann nú ekkert sérstaklega vel við. Líður alltaf betur þegar ég veit nákvæmlega hvað er að fara gerast.
Ólíkt mörgum er ég ekki spontanious týpan.
Namaste.
P.s. ég hlakka til haustsins. Sem er skrýtið af því að það er sumar og bongó. Finnst bara allt og allir vera út um allt. Kann svo vel við regluverk haustsins.
P.p.s hef ákveðið að fara ekki meira á tjaldsvæði á árinu. Svo ekki minn tebolli!
Þessi vika er búin að vera stórkostleg rússibanareið.
Allt er í senn æðislegt og um leið erfitt.
Hápunktur vikunnar var klárlega sumarsólstöðu seremónía með mörgum konum í Mosfellssveit. Eftir árángursríka eldseremóníu var stokkið út í foss. Margar voru naktar en okkar kona var nú í sundbol. Þetta kvöld sofnaði ég skælbrosandi í botnlausri alsælu.
Lágpunktur vikunnar er að hendurnar mínar fóru að mótmæla vinnuálagi með því að vinstri hendin er óvinnufær. Hún svona eiginlega öskrar á hvíld með því að hanga köld og lömuð. Verð að hvíla aðeins tja eða læra nýjar vinnuaðferðir.
Biðjið fyrir mér. Já, eða sko allavega hendinni.
Omg.
P.s. til marks um ótæmandi rómantíkina í hjónabandinu mínu steingleymdum við Svanur að við áttum brúðkaupsafmæli. Aftur! Erum bara ekki rómantísk. Fékk snap frá Ítalíu þar sem fjölskylda kærustu sonar míns var að skála fyrir okkur og fattaði þetta þá. Hahahaha!
Lífið er allt breytt eftir skólaslitin hjá krökkunum. Núna eru þau heima og á námskeiðum og lífið er flóknara.
Rann í gegnum áhugaverða grein í vikunni sem fjallaði um þriðju vaktina og að hún sé ástæðan fyrir mörgum skilnuðum. Mér dettur í hug tveir ef ekki þrír skilnaðir í mínu nærumhverfi sem hafa beinlínis verið vegna þriðju vaktarinnar.
Skiljanlega.
Hún er vel falin þreytan sem fylgir uppvaskinu, öllu uppvaskinu alltaf, þvottinum, öllum þvottinum alltaf, hvað er í matinn, alltaf, allt utanumhald yfir krakkana og þeirra líf og því að vera hausinn í allri skipulagningu alltaf og því að vera heima á úlfa tímanum þegar allt er í gangi.
Merkilegt hvað sumir karlmenn (mér dettur í hug flestir sem ég veit um) eru ekkert að spá í hvað þetta getur verið yfirþyrmandi og hvað hún getur verið erfið þessi þriðja vakt.
Eina sem mig langar núna er að komast í burtu af heimilinu þó ekki væri nema í viku.
Þrjár vikur í yoga retreati í Tælandi til dæmis gæti bjargað málunum.
Okkar kona situr skjálfandi á biðstofu. Vantaði tíma hjá kvensjúkdómalækni og hreinlega gafst upp á að fá tíma hjá kvenkyns kvennsa. Of löng bið. Er þess vegna að fara til karlkyns læknis.
Finnst þetta mega óþægilegt. Veit að mörgum konum líður eins. Hvað í fokkanum veit karlmaður um kvenkyns vesen þarna niðri?
Omg hvað þetta er óþægilegt. Líður alveg eins og þegar ég var tuttugu og eitthvað.. maður er dáldið berskjaldaður í svona skoðunum.
Hjálp. Er komin með mega hjartslátt..
Eftir tímann:
Þetta gekk auðvitað bara vel. Gott að fá karllæga nálgun á vandamálið sem er verkir sirka tvisvar í viku síðastliðin misseri. Föttuðum saman að verkirnir hófust einmitt eftir að ég fékk nýju lykkjuna. Tókum lykkjuna, já eða hann, og sjáum núna fram á bjarta framtíð.
Pistill þessi, sem hefur verið ofdeiling (over sharing) á kynheilbrigði húsmóðurinnar okkar, er hér með lokið.
Fyrir mér er þetta frekar kvíðvænleg stund og alls ekki minn tebolli.
Er búin að koma samt upp kerfi í regluverki hugans þar sem ég kaupi eina flík í mánuði. Skrái þetta svo samviskulega í Samsung notes.
Það er ekki bara það að ég virðist hafa tapað almennri tískuvitund heldur líka að mér líður það illa í oflýstri kapítalískri orku fataverslana að ég spring á limminu ef meira en korter er liðið af þessari þjáningu.
Það var þannig sem það gerðist að ég keypti of stóran gallajakka þar sem axlarsaumarnir hanga langt niður á upphandlegg. Flík maímánaðar.
Mér til varnar þá voru allir gallajakkarnir í mjög skrýtnum stærðum. Mátaði alveg nokkra.
Það var líka þannig sem það gerðist að ég keypti fjórar flíkur í Gyllta kettinum en er núna búin að gefa tvær þeirra áfram til Rauða krossins.
Úff.
Sko, mér myndi kannski líða betur í verslunum ef lýsingin væri dimm og það væri almennt mun meiri kósý stemmning.
Hef oft hugsað að ef ég myndi vinna í lottóinu myndi ég ráða persónulegan stílista sem myndi versla fyrir mig og fara í búðirnar.
Það er pottþétt fullt af stelpum sem fíla að versla og fá borgað fyrir að versla. Já og þær myndu vita hvað ætti að kaupa líka;)
Í öðrum fréttum er OCD mitt í fullum blóma. Þegar ég ætlaði að læsa aðstöðunni í gær eftir vinnu var akkúrat kona á vappi á ganginum. Get ekki gert þessa læsingar seremóníu fyrir framan fólk. Það var samt svo augljóst að ég var að fara verandi í yfirhöfninni og með allt dótið.. úr varð að ég sneri við á leiðinni heim til að læsa. Auðvitað var læst en engu að síður þurfti ég að tékka á því og telja upp á 21 á meðan. Þegar ég var að fara að heiman í morgun var nágranninn akkúrat að fara út á sama tíma og svipað gerðist.
Now theres a confession from a desperate housewife.
Ég er svo stolt af drengnum mínum. Hann stendur sig svo vel. Ekkert vesen á honum. Við þurfum ekki að spá í heimanáminu því hann sér um það sjálfur.
Þegar ég hef mætt á foreldrafundi að hitta kennarann er bara ekkert að frétta. Hann stendur sig mjög vel. Næsti!
Við Stefán áttum fallegt móment í dag kl 15:37 en nákvæmlega þá fæddist hann fyrir 14 árum. Við biðum þangað til klukkan varð 15:37 og knúsuðumst þá. Ég passaði að muna að segja honum hvað hann stendur sig vel og hvað ég er stolt af honum.
Skrýtið að við erum búin að ferma þrjú börn. Makes me feel old.
But hey, thats ok:)
Það er komin fín hefð í fjölskyldunni að við förum út að borða þegar krakkarnir eiga afmæli. Við förum því öll sex á Hamborgarafabrikkuna í kvöld. Vegan salatvefjan þar er svo ljúffeng.
Merkilegt hvað maður er alltaf að læra eitthvað nýtt (komin á þennan aldur..)
Trúarkerfi miðaldra konu varðandi mataræði féll til grunna með einni setningu frá lækni í vikunni.
Þessi vika er búin að vera skrýtin.
Sérstaklega af því að hún byrjaði á veikindum og vanlíðan. Það mikilli að ég fór á heilsugæsluna. Magnað að maður geti rölt í næstu götu, borgað 500 kall og hitt vakthafandi lækni.
Allavega, kom í ljós að meltingin var í fokki og það var verkurinn sem ég var að glíma við. Hann mælti sterklega með að borða stærri máltíðir fyrr að deginum en alls ekki lítið og oft sem er nákvæmlega það sem ég hef gert undanfarin ár.
Mind blown.
Sko. Ég er búin að vera gera intermediate fasting í dágóðan tíma núna. Ég meina Jennifer Aniston mælti með því! En þá borða ég ekki frá kl 20 til hádegis daginn eftir. Búin að gera svo sama nestið og alltaf og borða lítið og oft. Sem er sem sagt bara alls ekki málið!
Síminn minn er búinn að upplýsa mig um að það sé rigning í kortunum alla vikuna með þeim afleiðingum að ykkar kona er búin að lufsast um í regnjakka úr Hagkaup. Lenti samt aldrei í rigningu. Fimmta daginn, í dag föstudag, leit ég á símann og svo út um gluggann. Aftur spáði hann mikilli rigningu en ég fór í kjól og gallajakka niðrí bæ og ekki kom rigningin.
Allt-einhvern-veginn-öfugsnúið vika.
Er búin að vera með mataræðið á heilanum í kjölfarið á samræðunum við lækninn.
Var með fulla viku í vinnunni og leit björtum augum á vikuna í byrjun hennar en svo afbókuðu flestir eða færðu tímann.
Kom reyndar í ljós að ég hafði gott af því, nóg að gera í heimilislífinu og einkalífinu..
En mikið er sumarið ljúft. Byrjaði þennan föstudag eins og flesta aðra á að fara á uppáhalds staðinn minn niðrí bæ og knúsa fólk og berja trommu. Drakk kakóið góða og er öll uppveðruð eitthvað.
Horfði lengi á þetta orð þegar ég skoðaði stundaskrána hjá Móum, súkkulaðisetri, fyrir einhverju síðan.
Ég hef líklegast spurt en auðvitað þýðir þetta að draga sig í hlé.
Þessi vika er búin að vera þannig.
Einhver innri viska sagði mér að draga mig í hlé. Ég var ekki að auglýsa lausa tíma og vildi eiginlega gera sem minnst. Furðuleg tilviljun að andleg besta vinkona mín gerði það sama. Hún sendi mér myndband þar sem ennþá andlegri kona er að spá í hvað málið sé.
Mercury is in retrogate. Eitthvað svoleiðis.
Var pirruð á miðvikudaginn. Vinkonan sagðist hafa lent í því sama í vikunni. (Engar áhyggjur, ég er löngu hætt að sýna svoleiðis útávið, það er bara stormur hið innra.) Tók þetta reyndar smá út á gaurnum sem ég leigi aðstöðuna með en vitið þið hvað þessi elska gerði?
Hann faðmaði mig.
Hversu mikill snillingur?! Við skildum sátt og ég bað um annað faðmlag sem ég og fékk.
Held að ein helsta ástæða þess að ég sæki andlega viðburði sé að þar fæ ég ást og faðmlög.
Storminum hefur lægt og konan er orðin róleg og góð aftur.
Sé strax á næstu viku að það verður lítið um hlédrag. Mikið um hittinga og guð minn góður introvertinn lendir í allavega tveimur viðburðum þar sem hann þarf að sósíalesara og hitta annað fólk.
Tek næstu daga í að peppa mig í þetta. Mér finnst one on one alltaf best, nuddarinn sem ég er.
Fór tvisvar í dalinn í vikunni og sjáið bara myndina:)
... on the other side. Its greener where you water it.
Stundum horfi ég öfundaraugum á annarra manna garð. Oft eru þetta fráskildar vinkonur mínar sem eru með börnin sín aðra hverja viku. Mér finnst eins og þær fái tíma til að hlaða sig og næra á ýmsan máta og séu sáttari og hamingjusamari fyrir vikið. Frjálsari.
En ykkar kona hefur það ekkert svo slæmt. Í gær gat ég til dæmis unnið lengur en áætlað var og farið í hot yoga á eftir og ekki komið heim fyrr en 19:30. Þetta var allt í fína Bína vegna þess að ég á svo frábæra krakka. Þau elduðu bara pizzu upp á sitt einsdæmi.
Sko, fyrir nokkrum árum hefði þetta verið meira mál og kostað hernaðaraðgerð og fleiri símtöl en í gær.
Ef ég væri fráskilin og ein myndi ég líklegast vera fyrst mjög glöð en svo enda hágrátandi á ástarfíklafundi. Hrá spá.
Hvað á maður svo sem að gera við of mikið frelsi? Ég er ekki hrútur eða ljón eða vog. Ég er bogamaður. Veit ekkert hvert ég er að fara með þetta og get ekki útskýrt það betur en auðvitað er niðurlag þessa pistils vikunnar að ...
... ég sný ljósinu mínu og vatnskönnu tilbaka að mínum eigin garði. Fínstilli áburðinn og magn vatns og ljóss og flæði allri minni athygli á það sem þarf og á skilið alla mína ást og athygli.
"Twitter er ekki ánægt" segi ég við Svan þegar eitthvað hefur gerst í þjóðfélaginu.
Hvað ég er að gera á Twitter veit ég ekki. Það er í raun alveg úr karakter.
Enduruppgötvaði Twitter fyrir nokkrum mánuðum og fannst þetta voða sniðugt.
Set bara inn jákvæðar færslur og hrósa öðrum. Finn samt að ég á ekki heima í þessum afkima alnetsins.
Stundum póstar fólk þarna inn og talar um Twitter sem "forritið" sem er kannski smá biturt.
Þetta eru háskólaárin all over again þegar ég fann mig ekki með vinsæla fólkinu og þau ekki með mér. Ég átti samt tvær góðar vinkonur í stjórnmálafræðinni og við skemmtum okkur konunglega, bara við þrjár.
Á síðustu árum hef ég sett fókus á hjartastöðina og misst þar af leiðandi dáldið áhuga á stjórnmála umræðunni (en verð samt alveg pirruð yfir spillingunni.) Hárbeitt, stundum óvægin, beinskeitt og gagnrýnin stjórnmálaumræðan á Twitter missir því dáldið marks hjá mér.
Samt kíki ég á þetta nokkrum sinnum á dag þar sem þetta er í símarúntinum mínum (Facebook, Instagram, gmail, sms, internet explorer fyrir fréttir), Twitter, Wassup og tiktok.
Já, ég er alltof mikið í símanum mínum.
Allavega, ég held líka, að flestallir sem ég followa sé extrovertar og ég er jú viðkvæmur introvert.
Ég er samt með nokkra uppáhalds sem ég fylgi og brosa oftast út í annað yfir tístunum þeirra.
Ég er bara með 8 fylgjendur eða eitthvað og ef ég set eitthvað inn er það alltaf sami eini vinur minn sem lækar.
Þetta byrjaði þannig að ég fann podcast sem heitir Poppsálin og hlustaði á þátt sem var tekin upp í MH og fjallaði um það þegar konur fæða allt í einu börn en vissu ekki að þær væru óléttar. Þetta syndrome heitir eitthvað því þetta hefur stundum gerst. Þarna var fjallað um mál Katie nokkurrar sem býr á Englandi minnir mig.
Allavega, konan með Poppsálina benti á þetta podcast: Já elskan þar sem tvær ungar konur kafa ofan í skrýtin mál. Í podcastinu Já elskan er ég til dæmis búin að hlusta á athyglisverðan þátt um þegar öldruð kona fór í mál við McDonald's vegna þess að hún skaðbrenndist á alltof heitu kaffinu þeirra.
Þátturinn um vísindakirkjuna var líka afar athyglisverður og svo hlustaði ég á þátt um stórfurðulegan sértrúarsöfnuð á Indlandi sem heitir Aghori Sadhuser og stundar meðal annars mannaát og kynlíf með líkum. Það var held ég skrýtnasti þátturinn sem ég hef hlustað á með þeim stöllum hingað til.
Allavega, það sem ég elska mest við þetta podcast er samspil stelpnana sem eru með það. Held að þær heiti Kristjana og Ingibjörg. Ég skynja hvað þær eru nánar og góðar vinkonur. Sá mynd af þeim á Instagram síðunni þeirra og er ekki með á hreinu hvor er hver. Elska hvað sameiginlegur áhugi þeirra á þessum skrýtnu málefnum er tær.
Sakna þess að hafa þétt net af konum í kringum mig. Vildi að ég ætti svona góða vinkonu. Já, eða systur.
Ég á eina svona nörda vinkonu sem væri vís til að grafa í einhver svona skrýtin málefni. Var að hafa samband við hana.
Mikið sem er gaman þegar vorið kemur og er við það að svipta hulunni af sumrinu.
Ferming Stefáns er afstaðin og gekk vel. Núna sveima páskar yfir vötnum en ég var ekki alveg búin að átta mig á öllum þessum rauðu dögum og er hálf áttavillt á dögunum. Var að vinna í gær (skírdag) og á morgun (laugardag.)
Byrjaði að hlusta á næsta geisladisk og þessi er sko keeper:
Oh hvað það fylgir mikil saga þessum disk og nostalgía. Minningar úr níunni einhvern veginn en samt engin ákveðin. Ég var ein í þessu blur æði mínu og tók auðvitað blur framyfir Oasis alla daga þó ég hafi nú alveg hlustað á þá líka. Ég átti líka blur videospólur og var sannfærð um að Damon Albarn væri sálufélagi minn.
Þegar hann fór að koma til Íslands fannst mér eins og ég hafi secretað hann hingað.
Innri baráttan er að mér er boðið í dans partý á sumardaginn fyrsta. Málið er að þetta er um kvöldið og ég þarf að vakna snemma daginn eftir. Reynsla mín af danspartýum er að ég er lengi að ná mér niður eftir þau, það er nú talað um trylltan dans í þessu tilviki.. sko viðburðurinn endar á slökun en halló, þetta er þá búið 23:30!
Tregi minn fellst í því hvort að ég sé svona gömul að ég meiki þetta ekki. Af því að auðvitað vil ég vera ung.
Margt má segja um Eminem. Oft hefur mér þótt hann góður, geggjaður jafnvel, syng með og alles.
En eitthvað fór textinn þveröfugt ofan í mig núna. Hann rappar um að nauðga 15 ára stúlku, um hversu dópaður hann sé og vopn og svo framvegis. Blondes, forty's and bitches.
Er að fara í gegnum gömlu geisladiskana mína (aftur.)
Það er komið að disk með Nirvana. Þarna eru þeir afar sophisticated á fínum tónleikum í sjónvarpssal að mér finnst. Unplugged in New York.
Það er eitthvað við þessa Nirvana orku sem ég meika ekki lengur. Því miður. Ég vona að 14 ára ég fyrirgefi mér en ég ætla að henda diskinum. Vil ekki þessa orku nálægt mér lengur.
Bara meika ekki heróín og sjálfsmorð. Finnst það turn off sem hefur áhrif á allar mínar minningar um bandið.
Blessunarlega meika ég ekki rugl lengur.
Þeir mega eiga það blessaðir að þeir ærðu unglinginn mig með þessu lagi samt:
Það er gaman af því að núna má allt. Covid er búið þó það sé ekki búið, það er allavega búið að aflétta öllu og ég er búin að hitta mikið af fólki í vikunni sem er gott og gaman.
Ég er þreytt aðallega út af covid eftirköstum. Það er stundum erfitt að anda. Lungun og nef og allt tengt öndunakerfinu er undir álagi. Einhver slikja yfir þessu öllu..
Er stödd í miðjunni. Hún er æðisleg, kann svo vel við hana. Þó að ég var næstum búin að leggjast á allar fjórar í andnauð á þriðjudaginn. Nefið lokaðist bara allt í einu og ég gat ekki andað með því.
Guði sé lof fyrir næsespray.
Það er gaman af því að ég hitti tvær vinkonur á mánudagskvöldið, þrjár á miðvikudagskvöldið og er að fara í afmæli "konunnar minnar" í kvöld. Við erum svona twin flames. Tengjumst í annarri vídd eða eitthvað svoleiðis.
... kom á heppilegum tíma fyrir örvæntingarfullu húsmóðurina.
Smitrakningarteymið er ekki lengur til staðar. Það er búið að aflétta öllum skyldum og skömmum. Núna er það einfaldlega; shit happens.
Það smitar enginn viljandi.
Hef aldrei verið hrifin af vísiputtabendingum. Að benda á sökudólginn. Vann á vinnustað þar sem oft var verið að leita, með vísiputtann á lofti, að hverjum þeim sem um var að kenna eitthvað sem fór úrskeiðis. Til að allir myndu vita hverjum væri um að kenna.
En já, pistill vikunnar er um smitskömm. Mér skilst að hún eigi bara ekki við lengur.
Okkar kona tók heimapróf sem var neikvætt áður en hún hélt út í daginn. Daginn eftir greindist hún jákvæð við sýnatöku á Suðurlandsbrautinni. Veit ekki um neinn sem ég hef smitað og vona svo sannarlega (og innilega) að það hafi ekki verið neinn. (Skömmin kemur í veg fyrir að ég kanni það til hins ítrasta.)
Orðatiltækið sem er innrammað á Systrasamlaginu á vel við í þessu samhengi:
Það veit enginn neitt, allir eru bara að gera sitt besta.
❤
Dauði skammarinnar var ef til vill tilkynntur of snemma hvað okkar konu varðar. Finnst eins og einmitt þetta sé einn af mununum á konum og körlum. Karlmaður myndi seint biðjast afsökunar á að hafa óvart smitað einhvern.
Þetta þýðir að ég kem ekki til með að "eiga" 8 ára barn aftur í þessu lífi.
Ég er alveg sátt við það en þetta þýðir líka að ég er að fara að halda afmælisveislu fyrir barnið mitt í fertugasta sinn (!) um helgina. Lætur mér líða smá old en samt bara alls ekki.
Það er skrýtið að hugsa til þess hve lífið er háð tilviljunum. Hvað ef annað hvort okkar; ég eða Svanur, hefðum ekki verið akkúrat á ákveðnum stað, á ákveðnu kvöldi og hvað okkur varðar, á einmitt þessu augnabliki fyrir rúmum 16 árum síðan?
Á djamminu. Á Dillon. Hvað ef ég hefði bara gefið honum rangt númer til ad losna við hann?
Þá væru tvær heilar manneskjur, tvö heil líf; Guðrún Halla Svansdóttir og Stefán Máni Svansson ekki til.
Eða er þetta allt saman skrifað í stjörnurnar?
Allavega, er loksins alveg sátt við Guð og menn.
Hef ekki hugsað um að þurfa að fara á ástarfíklafund.
Það er gott að eldast. Maður losnar við svo mikið kjaftæði á leiðinni þangað.
Þrefalt húrra fyrir stelpunni minni. Síðasta barninu mínu.
Ég elska þig barnið mitt. Haltu áfram að vera góð.
P.s. hvað um öll augnablikin sem hefðu skapað allt öðruvísi veruleika fyrir fullt af fólki ef þau hefðu gerst augnabliki fyrr eða seinna?
Undanfarna daga hef ég verið að slæda kjötáleggi vafið inn í laktósafría ostsneið inn fyrir mínar varir. Fyrir mig sem hef verið 95% vegan í mörg ár núna eru þetta risastór tíðindi. Ég hef ekki borðað kjöt í líklegast 10 ár!
Þangað til núna.
Ég fékk mér blóðmör í matinn með krökkunum!
Mér finnst ég vera sterkari, hraustari og orkumeiri.
Finn að ókunnugir, passers by, eru ekki brosandi, ekki opnir, ekki til í að segja "góðan daginn" eins mikið. Alls ekki til í augnsamband.
Fann líka að Íslendingarnir á Tenerife voru alls ekki spenntir fyrir að rekast á aðra Íslendinga. Það er af sem áður var. Vorum þarna fyrir 7 árum og þá heilsuðust Íslendingar.
Það er á tímum sem þessum sem ég er þakklát fyrir að vera hluti af heild. Veit ekki hvernig staðan á mér væri ef ég væri ein.
Það er ekki svo mikil ást þarna úti. Ég finn hana pottþétt ekki á twitter. Skil ekki hvað ég er að gera þar inni.
Mér hefur lengi þótt þetta erfitt. Allur þessi skortur á ást.
... ársins hjá húsmóðirinni var hérna á Tenerife um daginn.
Húsmóðirin okkar álítur sig vera í fríi þrátt fyrir nærveru eiginmanns og barna og ákvað að skella sér í nudd. Yfirskinið var kannski að læra nýjar aðferðir en samt aðallega að chilla. Það varð hins vegar ekki mikið um chill þar sem aðstæður kölluðu á óskipta athygli okkar konu.
Nuddstofan er kínversk og starfsmaðurinn var bara þessi eina kona sem ég geri ráð fyrir að sé kínversk. Enskukunnáttan var allavega engin. Þetta er svona walk in og Svanur borgaði fyrir mig klukkutíma og fór svo. Þetta er hérna rétt hjá hótelinu.
Eins og ég lærði í heildræna nuddinu í nuddskólanum þá er best að vera nakin í nuddi. Atvinnu nuddþegar eru naktir í nuddi. Mikil áhersla var lögð á það í skólanum að bera virðingu fyrir nuddþeganum og auðvitað hylja nekt hans at all times fumlaust og af fagmennsku. Ég átti því kannski von á svipuðu og man að hafa hugsað hvað kínverskar konur eru spéhræddar heima í sundlaugunum og í Bláa lóninu.
Umrædd kona var greinilega ekki ein af þessum konum.
Í skólanum var mælt með að fara sjálf í nudd og læra þannig hvernig atvinnu nuddarar vinna. Við áttum meira að segja að gera skýrslu. Þetta var verkefni. Ósjálfrátt set ég mig stundum í þessar stellingar þegar ég fer í nudd. Finnbogi, meistarinn minn og lærifaðir, var mættur á öxlina mína og fylgdist með. Heyrði hann kommenta á nuddið í hugarfylgsnum mínum.
Sko. Ólíkt öllu sem ég lærði og hef kynnst hafði konan bara bréf á nuddbekknum. Verandi nakin bjóst ég fastlega við að hún myndi breiða eitthvað yfir mig á viðkvæmum stöðum. Það gerði hún ekki heldur færði einhverja litla pjötlu tilviljanakennt bara eitthvert yfir. Ekkert yfir nakin afturenda frúarinnar eða síðar brjóst og kynfærasvæði þegar hún var búin að snúa mér við. Nei nei.
Ekki heldur þegar hún nuddaði innanverð lærin lengst upp í klof.
Það var ekki einu sinni þægileg kósý birta inn í þessu litla rými heldur bara frekar brutal lýsing (á minn mælikvarða.)
Þegar nuddið var nýbyrjað tók hún símtal. Bara hætti og tók stutt símtal. Þegar hún var að nudda hálsin skarst úrið hennar í eyrað mitt. Það var mjög óþægilegt. Aftur, enskukunnátta hennar var engin.
Húsmóðirin okkar var samt auðvitað eins og ljós og þakkaði kærlega fyrir sig og kvaddi með virktum.
Síðan varð hún hugsandi yfir kínverskum konum og menningarlegum árekstrum.
Get ekki sagt svona án þess að minnast á bókina Stóra bókin um sjálfsvorkunn eftir Ingólf Eiríksson. Tengdi við hana. Tengi oft við bækur um geðsjúkdóma. Er nú klikkuð sjálf svo það er nú kannski ekkert sérstaklega skrýtið.
Allavegana.
Hvernig ég fann þessa bók orsakaðist þannig að ég náði ekki á bókasafnið fyrir brottför. Vinkona mín á hæðinni fyrir ofan lánaði mér bækur fyrir ferðina. Hún og dóttir hennar, vinkona Guðrúnar Höllu, ætla að líta eftir hamstrinum á meðan við erum í burtu.
Mikið lán fyrir mig. Bókin sem ég er að tala um er þessi hérna:
Árið er sem sagt 1963 og skáldkonan fangar tíðarandann listilega. Maður áttar sig sjaldan á hvað hommar og konur hafa náð langt í réttingabaráttu sinni. Auður Ava er snillingur. Segi það og skrifa.
Innst í þínum eigin barmi,
eins í gleði og eins í harmi
ymur Íslands lag.
Grímur Thomsen
Bls 113
Fyndið að hafa beðið og beðið eftir að komast í burtu en falla svo fyrir ljóði um föðurlandið.
Im having a week. Again. Árið varla byrjað og vikan ekki heldur. Þegar svona ber undir finnst mér gott að blogga hvern dag vikunnar fyrir sig.
Skrýtið hvernig allt er í gangi og ekki neitt.
Mánudagur:
Örvæntingarfulla húsmóðirin okkar er í sóttkví. Ekki sjálfskipuð til að introvertast heldur alvöru. Sjálft smitrakningarteymið hafði samband.
Vita þau ekki að ég er tekjulaus á meðan? Smá tillit? Ekki?
Allavegana, ljótan er á hættustigi. Úlpan mín er biluð og ég nota úlpu af fullorðna barninu mínu í staðinn.
Coming up: PCR próf á morgun.
Þriðjudagur:
Ok. Var ekki alveg að gera mér grein fyrir hvað svona ástand leggst á sálina mína. Hefði átt að vita betur og taka hálfa svefntöflu fyrir svefninn í gærkvöldi. Þá hefði ég kannski sofið eitthvað.
Ef ég greinist jákvæð fokkar það svo mörgu upp. Utanlandsferð og andlegri heilsu svona helst. Fjárhagnum líka (meir.)
Var á chattinu við sky lagoon stelpurnar. Þær eru allar nýbúnar að fá covid.
Þetta tímabil sem maður er að bíða eftir niðurstöðunni er svo steikt. Er helluð á því eftir svefnlausa nótt og skæli á eftir hver sem niðurstaðan er. Er með smá hita en hef áður veikst af covid áhyggjum svo ég veit ekki alveg.
Stay tuned.
Update: er neikvæð!!
Miðvikudagur:
Allt er æði. Dansaði í klukkutíma hérna heima í gær eftir góðu fréttirnar. Er smá skotin í sjálfri mér og mínu góða ónæmiskerfi. Ljósið kom til mín í wim hof öndunaræfingu dagsins. Vann vel í dag. Allir ánægðir með mig. Er æði. Takk ég.
Fimmtudagur:
Þrátt fyrir að vera frjáls frá covid og öllum þeim leiðindum átti ég erfitt með gleðina þennan dag. Ég spyr: Hvar er sólin? Hvar er birta vors daga? Almennilegur janúar blús bara þennan dag því miður.
Föstudagur:
Loksins vinkonuhittingurinn í Sky lagoon. Það er svo gott að vera með bestu vinkonum sínum. Við þekkjumst út og inn. Aðstæður í lóninu voru ekki góðar. Það var hávaðarok og við hröktumst eiginlega beint í dekrið (nema það voru fjöldatakmarkanir vegna covid og við komumst ekki beint að.) Þetta var því stutt gaman en vissulega gaman.
Í stuttu máli sagt þá get ég varla beðið eftir að fljúga í burtu. Það er til alvöru sól og blíða. Ég veit það. Það er ekki blekking.
... en var næstum því farin að skæla á mánudaginn af því að ég er að missa aðstöðuna af því að mér hefur alltaf liðið svo vel þarna og svo núna áðan, á fimmtudegi.
Kom heim úr vinnunni og fjölskyldulífið var í fullum skrúða eins og flesta daga síðustu 19 ár. Rifjaði upp þegar ég fékk einu sinni að vera ein í bústað yfir helgi. Bara ég. Ein.
Tilfinningin var svo yfirþyrmandi og þörfin svo rík að það munaði engu. Núna skil ég af hverju fólk fer að gráta þegar það vinnur eitthvað. Gleðin verður of mikil og fer á yfirsnúning. Of yfirþyrmandi.
Veit samt að ég myndi endast í sirka viku ein í bústað. Tops.
P.s. ákvað fyrir þó nokkrum mánuðum síðan að horfa á Suits frá upphafi. Hámglápa. Er ennþá að. Á samt ekki marga þætti eftir. Það var ástarsaga í gangi í þættinum sem ég horfði á í gærkvöldi.
Forboðin ást.
Það var nóg til að ég skældi smá í morgun. Held að það hafi verið eina skiptið sem ég actually skældi í vikunni.
er dáldið eins og að labba glaður og til - í - allt orku áfram veginn en verða svo ítrekað fyrir skotum úr ýmsum áttum. Hef náð að sveigja mig, bugta og beygja frá þeim en finn að þetta reynir aðeins á þolmörkin:
Mánudagur: Gleðilegt nýtt ár Svava:) þú missir aðstöðuna núna. Færð að vera út janúar.
Þriðjudagur: ný kona tekur yfir aðstöðuna. Bekkurinn minn er líklegast óhultur en úti í horni.
Miðvikudagur: engin vinna vegna covid. Tekjumissir vegna þess en ég er fegin af því að ég er að díla við verk. Bólgur í þvagpípum segir innsæið mér. Poppa pillum þ.á.m. parkodín forte til að geta sofið um nóttina og brýt neyðarglerið svo ég komist í hálfa svefntöflu. Aðeins notað í ítrustu neyð en sársaukinn var þannig. P.s. neyðarglerið er myndlíking. Síðar þennan dag, um kvöldið reyndar, kemur í ljós að upp hefur komið smit í bekknum hennar Guðrúnar Höllu. Barnið er komið í smitgát.
Fimmtudagur: engin vinna vegna covid og þá sérstaklega vegna smitgátar barnsins. Tilheyrandi tekjumissir sem enginn grípur.. konan er orðin lúnkin í að taka út af kreditkortinu og setja inn á Vörðureikninginn til að redda mánaðarmótunum. Búin að redda þeim. Skoða aðra aðstöðu og fæ inn í næsta húsi við núverandi aðstöðu eða í Suðurlandsbraut 32. Öryggisfíkillinn róast en er samt andvaka yfir þessum breytingum nóttina eftir sem var síðasta nótt. Fékk þó ekki að fara sofa án þess að frétta að það væri komið upp covid smit í bekknum hans Stefáns líka.
Föstudagur: fyrirhugaðri Sky lagoon ferð með stelpunum aflýst vegna covid. Aftur. Er að fara með Stefán í hraðpróf. Óli minn er í sóttkví. Fyrirhuguð hótel ferð með makanum er í stórhættu.
Er nokkuð róleg þrátt fyrir allt. Heilaði verkinn í burt. Hann er samt ekki alveg farinn. Þurfti bara að poppa þremur panodil og einni ibúfen fyrir svefninn í gær sem er framför.
Haltu bara áfram, árið 2022. Er búin að dansa alla dagana, syngja alla dagana, hlaupa, hlæja, yogast, heila, njóta ásta, hitta vinkonu ...
Keep em coming. Er ónæm fyrir hvers kyns veseni og sjúkdómum núna.
Ónæm.
Held áfram að sveigja mér framhjá skotum þínum. Dansandi glöð.
Gleðilegt nýtt ár
-
Við tókum á móti nýja árinu í faðmi fjölskyldunnar í Flórída. Það var
yndislegt að heimsækja Öldu og Fred og Annettu. Þau tóku öll svo vel á
móti okkur o...
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
